Πάααλι Ιράν;

[wanaka]

Περίπου κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα αυτοκίνητα. Το βράδυ η οδήγηση είναι δυσκολότερη γιατί όλοι οδηγούν με τους προβολείς ανοιχτούς. Τι και αν σκεπάζεις τον καθρέφτη, τι και αν τους κάνεις νόημα να κλείσουν τα ρημάδια τα προβόλια, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Οι πινακίδες τους εκτός του ότι δεν έχουν καλή αντανάκλαση στο φως, έχουν και πολύ μικρά γράμματα οπότε την νύχτα πρέπει να φτάσεις αρκετά κοντά για να δεις τι γράφουν. Γενικά μέχρι να καταλάβεις πως παίζεται το έργο πρέπει να είσαι σε συνεχή εγρήγορση, κάτι που από ένα σημείο και μετά σε κουράζει. Το βράδυ πάντως η οδήγηση σε ήσυχα κομμάτια με καθαρό ουρανό είναι ανεπανάληπτη εμπειρία.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν και τα διόδια.



Διόδια υπάρχουν από το Kashan μέχρι και την Ταυρίδα (περίπου 900 χλμ) και είναι, αν μέτρησα σωστά, οκτώ στο σύνολό τους. Τα εκδοτήρια είναι στις εισόδους και τις εξόδους των πόλεων. Αν κάποιος μπει από τον αυτοκινητόδρομο, στα όρια της πόλης πληρώνει στην είσοδο. Αν παραμείνει στον αυτοκινητόδρομο και συνεχίσει φτάνοντας στα όρια της πόλης αλλά στην έξοδό της, δείχνει το χαρτάκι και περνάει χωρίς να ξαναπληρώσει. Δηλαδή κάποιος που κάνει αυτή την απόσταση ουσιαστικά πληρώνει 4 φορές και άλλες 4 φορές δείχνει το χαρτάκι του και περνάει.

Οι τιμές είναι αστείες, κάπου 0,5€ με 1,2€ για τα αυτοκίνητα και 1,5€ με 2€ για τα φορτηγά. Δηλαδή κάτω από 5€ για 900χλμ. Επειδή απαγορεύονται τα μηχανάκια στους αυτοκινητόδρομους δεν υπάρχει αντίτιμο για εμάς και για αυτό δεν πλήρωσα πουθενά. Περνούσα τα διόδια και σκεφτόμουνα που είναι ο μπόμπολας να κάνει την μπίζνα του εδώ και να γεμίσει το Ιράν με τα διόδια-φανάρια όπως έχει κάνει και στην χώρα μας.

[wanaka]

Τουρκία

Από το Dogubayazit ξεκίνησα το πρωί. Πέρασα Agri, Horasan, Erzerum. Διάσπαρτες σκηνές από πρόσφυγες ήταν στημένες κατά μήκος της διαδρομής. Σύριοι; Ιρακινοί; Κούρδοι; Ένα ήταν σίγουρο. Ήταν άνθρωποι χωρίς πατρίδα που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Θύματα ενός παιχνιδιού στο οποίο δεν ζήτησαν να συμμετάσχουν.



Αυτό όμως δεν εξηγούσε την αυξημένη στρατιωτική παρουσία στους δρόμους. Στρατιωτικά μπλόκα, τζανταρμά (στρατοχωροφυλακή), έλεγχοι, στρατιωτικά οχήματα τύπου «αύρα» με 50άρια πυροβόλα μέχρι και 200χλμ μέσα στην ενδοχώρα.



Και λέω δεν εξηγείται γιατί ο τούρκος δεν έχει το μεγάλο πρόβλημα στα βορειοανατολικά του σύνορά. Το πρόβλημα το έχει στα νοτιοανατολικά και ειδικά στα νότια. Το περίεργο είναι ότι στα σύνορα με το Ιράκ και την Συρία, που είναι οι τζιχαντιστές και σφάζουνε τον κόσμο, δεν είδα τέτοια στρατιωτική παρουσία όταν πέρασα ερχόμενος… Πολύ κολλεγιάρης μου φαίνεται ο ερντογάν ...

[wanaka]

Συνέχισα προς Erzincan, Σεβάστεια. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το κομμάτι με τα υψίπεδά του.



Κάπου εκεί διέσχισα και το πέρασμα Kizildag στα 2190μ, το οποίο όμως, προς απογοήτευσή μου, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο τουλάχιστον από πλευρά φυσικής ομορφιάς. Ίσως το χειμώνα να είναι πιο εντυπωσιακό, δεν ξέρω.



Ακολούθησα κατεύθυνση προς Άγκυρα. Πέρασα διαδοχικά Yidizeli, Yozgat, Kirikale, μπήκα στον περιφερειακό της Άγκυρας και βγήκα στον Ε90/D200 με κατεύθυνση το Polatli, ενώ ο ήλιος μου έκανε παράξενα παιχνίδια με τα σύννεφα

[wanaka]

Διασχίζοντας τον περιφερειακό της Άγκυρας με έκπληξη είδα ότι υπήρχαν συγκροτήματα πολυκατοικιών περιφραγμένα με μάντρα και κάγκελα και είσοδο με φυλάκιο μπάρες και σεκιούριτι. Διάβασα σε ένα από αυτά μια τεράστια περιγραφή «CRYSTAL TOWERS» ενώ σε ένα τοίχο έγραφε Α-4. Προφανώς υπήρχαν άλλα τρία τέτοια συγκροτήματα στον τομέα Α. Καλωσορίσατε στον καπιταλισμό σκέφτηκα και συνέχισα τον δρόμο μου.

Στο Polatli έκανα μία διανυκτέρευση. Δεν είναι καμια ιδιαίτερη πόλη. Έχει ένα τεράστιο στρατόπεδο μέσα στην πόλη αλλά είναι σχετικά ευχάριστη για μία μικρή βόλτα με τα πόδια. Συνέχισα προς Sivrihisar ακολουθώντας τον Ε90. Από εκεί μπήκα στον Ε96/D260 και πέρασα το Bayat και το Αφιόν Καραχισάρ. Μου έμενε μια τελική ευθεία για την θάλασσα περίπου 425χλμ. Πέρασα Usak, Kula(πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος) Salihli και έφτασα στην Σμύρνη.

Επειδή τα πλοία για Χίο έφευγαν 18:00 με 19:00 από το Τσεσμέ είχα φροντίσει να αφήσω κανα τρίωρο για να κάνω μια βόλτα από την Σμύρνη. Η Σμύρνη έχει πληθυσμό περίπου 4.000.000 και πάρα μα πάρα πολύ κίνηση στους δρόμους. Οι υποδομές της είναι καλές. Όμως η πόλη δεν είναι φτιαγμένη για τόσο πολύ κόσμο. Παρά το πλήθος των γεφυρών και των δρόμων, η κίνηση είναι ασφυκτική και το μποτιλιάρισμα συνεχές.

[wanaka]

Υπάρχει το σύγχρονο κομμάτι με τα καινούργια κτίρια, τις πολυκατοικίες και τις πολυτελείς κατοικίες, αλλά η ομορφιά για μένα ήταν στους λόφους με τα παλιά σπίτια.



Περιπλανήθηκα λίγο εκεί και προσπάθησα να φανταστώ πως ζούσαν εκεί οι άνθρωποι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επειδή οι ρίζες μου κρατάνε από Καισάρια και Ικόνιο ένιωσα πολύ άβολα όταν είδα την προτομή του κεμάλ σκαλισμένη σε ένα βράχο μέσα στην πόλη. Άντε και στα βραχώδη όρη σκέφτηκα και αποφάσισα να ολοκληρώσω την βόλτα μου.



Έφυγα για Τσεσμέ και από εκεί πήρα το πλοίο για Χίο. Στις 23:10 πήρα το πλοίο για Πειραιά.

[wanaka]

Όταν πάτησα το πόδι μου στην Χίο είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Έχοντας ζήσει αρκετές μέρες από την «άλλη πλευρά» και βιώνοντας τα συνεχή μπλόκα και τους ελέγχους, βλέποντας τις καφετέριες γεμάτες και τον κόσμο ατάραχο σκέφτηκα ότι κοιμόμαστε με τα τσαρούχια (όπως πάντα).

Τώρα το τι θα έπρεπε να γίνει και να μην γίνει είναι άλλη τεράστια κουβέντα, οπότε δεν μπαίνω καν στον κόπο να την ανοίξω. Το κινητό μου είχε κολλήσει σε turkcell σε εκνευριστικό σημείο ενώ οι Σύριοι μετανάστες στο πίσω μέρος του κάστρου ήταν άλλη μια γροθιά στο στομάχι. Όπως και πριν φύγω έτσι και τώρα αγόρασα μερικά τρόφιμα και τους τα έδωσα, το λιγότερο που μπορεί να κάνει κανείς για αυτούς που τους έχουν «κλέψει» την πατρίδα και τα σπίτια τους.

[wanaka]

Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής όσο ήμουν στην τουρκία σκεφτόμουνα πόσο άτυχος ήμουν, ότι με έχουν μουντζώσει, ότι ξόδεψα πολύ χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, ότι θα κλείσουν τώρα οι δρόμοι και δεν θα πάω ποτέ στο Νεπάλ και άλλα τέτοια πολλά. Ήμουν ένας μικρός Ξανθόπουλος με κράνος.

Σιγά σιγά όμως θυμήθηκα δύο φίλους, άνεργους, που από την άνοιξη έφυγαν για να βρουν μεροκάματο σε νησιά, ενώ εγώ έκανα σχέδια και έβγαζα διαδρομές για το καλοκαιρινό μου ταξίδι, τους άστεγους στην Αθήνα, την στιγμή που εγώ κοιμάμαι έξω από επιλογή και όχι από ανάγκη, τις αυτοκτονίες από την απελπισία, ενώ εγώ χαιρόμουνα με γεμάτο το στομάχι να σχεδιάζω ταξίδια, και είπα στον εαυτό μου μαζέψου γιατί έχεις ξεφύγει. Έφαγα και την σφαλιάρα με τους μετανάστες που είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Οι φίλοι μου χωρίς δουλειά, αυτοί χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτι και εγώ να γκρινιάζω που δεν είχε πλοίο για το Καράτσι... Ορισμένα πράγματα τα βλέπεις, τα ζεις, τα συγκρίνεις καθημερινά σε στεναχωρούν επιφανειακά αλλά δεν τα συνειδητοποιείς και όταν τα συνειδητοποιείς πραγματικά σε πονάει…

[wanaka]

Από την φετινή μου περιπλάνηση κατέληξα ότι να πάει να γαμηθεί και το Νεπάλ και τα βουνά του. Τα ρημάδια εκεί είναι και δεν θα φύγουν, οπότε κάποια στιγμή μπορεί και να τα πατήσω. Το φετινό μου συμπέρασμα είναι ότι εύχομαι στους φίλους μου και σε όλους τους φίλους (και τους δικούς τους φίλους) που διαβάζουν αυτές τις γραμμές να έχουν υγεία και μια δουλειά για μια αξιοπρεπή ζωή.

Ευχαριστώ τα παιδιά του site για την φιλοξενία τους και ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου.

Καλό καλοκαίρι να έχουμε._

[taisteal]

Πολλα θα ηθελα να γραψω αλλα θα περιοριστω σ'αυτο.
Απο τα ωραιοτερα ταξιδιωτικα που εχω διαβασει,για πολλους λογους,αλλα κυριως ο τροπος που ''βλεπεις''τα μερη που ταξιδευεις.
Να εισαι καλα και να πραγματοποιησεις και τα επομενα σχεδια σου.
Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες

[spyrakos35]

Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής όσο ήμουν στην τουρκία σκεφτόμουνα πόσο άτυχος ήμουν, ότι με έχουν μουντζώσει, ότι ξόδεψα πολύ χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, ότι θα κλείσουν τώρα οι δρόμοι και δεν θα πάω ποτέ στο Νεπάλ και άλλα τέτοια πολλά. Ήμουν ένας μικρός Ξανθόπουλος με κράνος.

Σιγά σιγά όμως θυμήθηκα δύο φίλους, άνεργους, που από την άνοιξη έφυγαν για να βρουν μεροκάματο σε νησιά, ενώ εγώ έκανα σχέδια και έβγαζα διαδρομές για το καλοκαιρινό μου ταξίδι, τους άστεγους στην Αθήνα, την στιγμή που εγώ κοιμάμαι έξω από επιλογή και όχι από ανάγκη, τις αυτοκτονίες από την απελπισία, ενώ εγώ χαιρόμουνα με γεμάτο το στομάχι να σχεδιάζω ταξίδια, και είπα στον εαυτό μου μαζέψου γιατί έχεις ξεφύγει. Έφαγα και την σφαλιάρα με τους μετανάστες που είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Οι φίλοι μου χωρίς δουλειά, αυτοί χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτι και εγώ να γκρινιάζω που δεν είχε πλοίο για το Καράτσι... Ορισμένα πράγματα τα βλέπεις, τα ζεις, τα συγκρίνεις καθημερινά σε στεναχωρούν επιφανειακά αλλά δεν τα συνειδητοποιείς και όταν τα συνειδητοποιείς πραγματικά σε πονάει…

._

[filipp0s]

Απο τα ωραιοτερα ταξιδιωτικα που εχω διαβασει,για πολλους λογους,αλλα κυριως ο τροπος που ''βλεπεις''τα μερη που ταξιδευεις.

Αυτο ακριβως ηθελα να γραψω κι εγω.

Να σαι καλα, στα επομενα

[7Tolis]

Και μόλις διαβάστηκε άλλο ένα ξεχωριστό ταξιδιωτικό ή μήπως ταξιδευτικό;
Να σαι καλά παληκάρι και θα το πετύχεις κάποια στιγμή το καράβι που ζητάς.

[VANDA]

Να είσαι καλά να πας παντού!

[nicksior]

Φίλε wanaka σε ευχαριστώ !

[alexxxcbr]

Να σαι καλα φιλε.Ευχομαι να μπορεις να ταξιδευεις παντα.