Και επιστροφή στο σημείο μηδέν.πραγματικά εαν σταμάταγα κάθε λίγο απο εδώ και πέρα για να φωτογραφίζω και μόνο,αφενώς μέν θα έμενα ή απο μίζα ή από μπαταρία αφετέρου θα ήμουν ακόμα εκεί.εξάλλου καλή η φωτογραφία αλλά το κακό είναι πως δεν ευχαριστιέσαι την διαδρομή,όσο αργά και αν προχωράς,όσο εξερευνητικά και αν κοιτάς γύρω σου.οπότε φωτομηχανή stop.για τα επόμενα 48 χιλιόμετρα αφέθηκα μόνο να κοιτάω,να μυρίζω,να ακούω και να μην χορταίνω το πάντρεμα όλων των στοιχείων του δάσους το οποίο μόνο ευεργετικά επιδρούσε επάνω μου. στάσεις μόνο για λίγο νερό που κουβάλαγα μαζί μου και για να ‘’ακούσω’’ αυτό που στερούμαι στην καθημερινότητά μου.την ησυχία.γιατί πολλές φορές μου ερχόντουσαν στο μυαλό η περιοχή που ζώ και ποτέ δεν ησυχάζει,η ποιότητα του αέρα που καθημερινά αναπνέω και μόνο την μακροζωία δεν μου εξασφαλίζει,κυρίως όμως μου ξυπνούσαν στο μυαλό ήχοι και μυρωδιές απο την εργασία μου.για λίγο όμως μιας και η μαμάκα φύση δεν τα πολυανέχεται όλα αυτά και τα αποβάλει εν ριπή οφθαλμού.ήρθες εδώ πάνω,σου λέει,θα το ευχαριστηθείς αρκεί ΝΑ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ.αρκεί να μην κάνεις τον κάγκουρα στον χωματόδρομο τρομάζοντας του ενοίκους του τόπου τούτου,αρκεί να μην αγγίξεις κανένα απο τους ενοίκους του τόπου τούτου για να μην σε αγγίξουν και αυτοί.τέτοια συμφωνία κάνεις με την μαμάκα φύση όταν τριγυρνάς μόνος μέσα στο δάσος.και να είστε απόλυτα σίγουροι πως αν τα σεβόμαστε αυτά,τίποτα δεν μπορεί να στραβώσει.μα τίποτα όμως!το έχω κάνει αρκετές φορές και ποτέ δεν έπαθα τίποτα.και όσο και αν βαυκαλίζουν κάποιοι πως διαδρομές στο βουνό είναι επικίνδυνες και πως μια φορά θα πάει η στάμνα στην βρύση και θα σπάσει,όλα αυτά είναι για να τα λένε.όταν ξέρεις τι σου γίνεται και ξέρεις που βρίσκεσαι,δεν στραβώνει τίποτα.και απαραίτητη προ’υ’πόθεση σε όλα αυτά,ο άπλετος χρόνος.τουλάχιστον αυτό έχω διδαχθεί 11 χρόνια τώρα που ταξιδεύω για πάρτη μου με την miss K.και πιστέψτε με,δεν έχω πάθει τίποτα.
Και επειδή θα με βρίζετε που δεν το έχω με το google maps,πάρτε τα σημεία απ’όπου πέρασα μέχρι να ξαναδώ πολιτισμό.με αφετερία το σημείο μηδέν λοιπόν συνέχισα σε,
41 30’ 05. 26’’ Β
24 22’ 57.44’’ Α
41 30’48.55’’ Β
24 24’13.84’’ Α
41 29’33.98’’ Β
24 24’13.84’’ A
41 24’54.63’’ Β
24 26’20.33’’ Α
41 26’35.81’’ Β
24 28’22.54’’ Α
Μέχρι να φτάσω στο
41 20’23.78’’ Β
24 27’53.81’’ Α
Ή σε πιο απλά ελληνικά,στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του φράγματος της Πλατανόβρυσης.η αλήθεια είναι πως η άσφαλτος είχε ξεκινήσει λίγα χλμ πιο πρίν.συνεπής στην υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου,η φωτομηχανή ξαναβγήκε απο την θήκη της και την ασυνήθιστη για αυτήν απραξία.έτσι μέσα απο έναν δρόμο όπου το φώς άρχισε να στερεύει όχι μόνο λόγω των δέντρων αλλά και των σύννεφων που είχαν αρχίζει να συνωστίζονται στον ουράνιο θόλο.Το φράγμα της Πλατανόβρυσης έκανε επιβλητικά την εμφάνισή του,
Απάντηση με παράθεση