ΗΟΝDΑ, 600 νίκες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Gp

[Julius]

Οι 600 νίκες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα GP, εκτός από την άφθονη σαμπάνια, περιέχουν πολύ κόπο και αρκετά δάκρυα.
Η Honda όμως ποτέ δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο.

Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να συμμετέχει στους αγώνες, για τον ίδιο λόγο που ξεκίνησε το 1950, την συνεχή εξέλιξη τεχνολογίας, εισάγοντας καινοτόμες εφαρμογές στην παγκόσμια αγορά των μοτοσυκλετών.

Το 1961 στην Βαρκελώνη η Honda με οδηγό τον Tom Phillis κέρδισε το πρώτο GP 125 ανατρέποντας το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Τώρα οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές αρχίζουν να βλέπουν με ανησυχία την Ιαπωνική υπεροχή.

Τα επόμενα 8 χρόνια η Honda αποτελούσε την μόνιμη απειλή, σημειώνοντας το αστρονομικό ρεκόρ, με τις 138 νίκες στα GP και τις 34 αναβατών.

Η γνώση, η εμπειρία και η τόλμη των μηχανικών που εθίσθηκαν πλέον στην νίκη, έδωσαν νέα ώθηση και πνοή στο όραμα του Soichiro Honda.

Οι εξωτικές κατασκευές αγωνιστικών κινητήρων, όπως του πεντακύλινδρου 125 cc και του δικύλινδρου V 50cc, που δούλευαν στις 21.500 στρ. ανά λεπτό !!!!!! και απέδιδαν 280 hp, ανά λίτρο, αποτελούν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς.

Μεσολάβησε ένα διάστημα αποχής 11 ολόκληρων ετών, όπου η Honda έδινε με επιτυχία τον δικό της αγώνα, στον εμπορικό τομέα. Η δυναμική της επάνοδος την δεκαετία του ογδόντα, σηματοδότησε και πάλι την αρχή μίας νέας εποχής στα GP.
Τα θρυλικά NSR 500, NS 500, NSR 250, RS 250 και RS 125 χάρισαν στην Honda περισσότερες από 400 νίκες στα GP και 64 νίκες αναβατών.

Το 2002 οι νέοι κανονισμοί επαναφέρουν τους τετράχρονους κινητήρες και τα ολοκαίνουργια RC 211 V5 κερδίζουν σχεδόν 40 αγώνες και δίνουν στην Honda 3 ακόμα παγκόσμιους τίτλους και 2 αναβατών.

Συμπληρώνοντας 45 χρόνια από την πρώτη της νίκη, η Honda αναγνωρίστηκε ως παγκόσμια αγωνιστική υπερδύναμη κερδίζοντας 13



Παγκόσμια πρωταθλήματα GP. Εάν υπολογίσουμε την 11χρονη απουσία της κατέχει το ρεκόρ με 17 νίκες κάθε χρόνο.


Μία και μόνο μπορεί να είναι η ευχή, να τις χιλιάσει !!!

[Julius]

1 Honda’s five-cylinder 125 GP bike was one of the most impressive products of the technological war that raged between two-stroke and four-stroke manufacturers throughout much of the 1960s. Honda knew that it had to employ giddily high-revving engines to beat the two-strokes, so it built an across-the-frame 125 five, with tiny 25cc pistons that revved to 21,500rpm. Around the same time Honda had a 50cc twin which also scored World Championship success with its espresso cup-sized pistons. The RC149 was a jewel of a motorcycle and took Swiss rider Luigi Taveri to the 1966 125 world championship.

2
Arguably the most exotic motorcycle of GP racing’s most glamorous era, the 250 six was a potent symbol of the go-ahead 1960s. Honda stunned the racing world when they unleashed this 18,000rpm weapon at the end of the 1964 250 world championship but the six required refinements before Mike Hailwood could use its full performance to wrest the 250 title from the two-strokes in 1966 and ’67, after which Honda withdrew from GP racing for more than a decade. The six was possibly the best-sounding race bike ever and won so many hearts that a British company recently began manufacturing fully operational replicas.

3
Honda had already won every other World Championship going – 50cc, 125cc, 250cc and 350cc – when it unleashed its first 500 GP bike in 1966. The RC181 helped to announce Honda’s arrival as a heavyweight in the world of motorcycle manufacturing but while it was a mighty performer, the air-cooled, inline four was cursed by ill luck and never won the 500 title. Jim Redman and the 181 would’ve won the crown at their first attempt in 1966, if Redman hadn’t crashed out of a rain-lashed Spa GP, and Mike Hailwood was on his way to winning the ’66 crown when a broken exhaust valve stopped him at the final race.


4
The NR never won a GP, but it vastly expanded Honda’s fund of four-stroke know-how. Conceived in the late 70s, when two-strokes had come to dominate GP racing and before Honda had built its own two-stroke GP racers, the four-stroke NR was designed to beat the two-strokes with its shrieking 22,000rpm performance. One of the most exotic bikes ever raced, the NR featured oval pistons, eight valves per cylinder, two conrods per piston, monocoque chassis and carbon wheels. In many ways, the NR500 was a motorcycle before its time but it taught Honda plenty about carbon fibre, cam gear trains, ultra-high rpm motors and back-torque limiters

5
The apogee of two-stroke performance, the NSR500 won no less than 23 rider and constructor World Championships in its decade and half on the racetracks. The NSR was always a tower of power, rocketing Freddie Spencer round the Daytona banking at 305kmh in its race debut way back in 1984. By 2001, the 500s’ last hurrah, the NSR V4 was pumping out almost 200 horsepower but with superb throttle linearity. It was this remarkable usability that made it the bike every GP racer aspired to. The NSR broke plenty of records, including the greatest number of back-to-back wins (22 victories, through 1997 and ’98) and the greatest number of wins in a season (15 victories in 1997, a feat matched by the RCV in 2003).


6
Generally regarded as the most rider-friendly of the current generation of 250 horsepower MotoGP bikes, the RC211V is the embodiment of Honda’s five decades of motorcycle racing know-how. The hi-tech V5 four-stroke won the very first MotoGP race at Suzuka in April 2002 and has achieved no less than five World Championship successes – two riders’ crowns and an unbeaten run of three constructors’ titles. Squat, lean and muscular, the RCV was created to be a totally balanced motorcycle, so its engine, chassis and aerodynamics enhance each other for maximum all-round performance.

[Julius]

1

[Julius]

2

[Julius]

3

[Julius]

4

[Julius]

5

[Julius]

6

[Julius]

11

[Julius]

12

[Julius]

13

[Julius]

14

[Julius]

15

[Julius]

16