σαν οδηγος αυτοκινητου εκανα αρκετες μαλακιες(αλλαζα συχνα λωριδες,ετρεχα,μπορει να εβλεπα καθρεφτες παντα και να γυριζα κεφαλι για κανα 2τροχο αλλα δεν ηταν λιγες οι φορες που εβλεπα καποιον ελαχιστα πριν αρχισουμε να κλαιμε) μεχρι που μου σκασε λαστιχο αττικη και εκανα σβουρες(απο τις φορες που ουτε ετρεχα ουτε μαλακιζομουν,αδειος δρομος) Μετα απο αυτο με το αμαξι δεν με νοιαζει ποτε θα φτασω,βρεχει χιονιζει κανει κρυο εχει αερα ειμαι μεσα κανω το τσιγαρο μου και ακουω την μουσικη μου σαν να καθομαι στην πολυθρονα στο σπιτι,και με 60 θα φτασω αντε 5 λεπτα αργοτερα.
στην μηχανη παλι κανω τα παντα για να γινω αντιληπτος απο τους γυρω μου,ειναι να φρεναρω γιατι το φαναρι ειναι στα 200 μ και πιστευω οτι θα αναψει κοκκινο,χαιδευω το φρενο μου να δει ο πισω και σταματαω προοδευτικα.θελω να αλλαξω λωριδα βγαζω το φλας μου και οταν εχω χωρο αρχιζω να μπαινω αριστερα οταν καταλαβω οτι ο αλλος με εχει παρει χαμπαρι κουναω το κεφαλι μου και συνεχιζω.Με το να κανω διηθηση σε ταχυτητα ανω των 50 το θεωρω χαζο και επικινδυνο αλλα και παλι το κανω παντα πισω απο αλλη μηχανη κρατωντας μια αποσταση μπας κ γινει στραβη.
οσο για την χειροτερη φαρα οδηγων τους ταριφες αν ειμαι απο αριστερα τους δεν με νοιαζει αλλα οταν ειμαι απο πισω και για να παρει κουρσα αφηνει λαστιχα χωρις αλαρμ και εγω χεζομαι επειδη ο βλακας δεν σκεφτεται λεω μακρια και αγαπημενοι.
ουτως ή αλλως ο χρονος που γλυτωνεις με την μηχανη προσπερνωντας στο φαναρι ειναι τεραστιος δεν αξιζει να παθουμε κατι ουτε να δημιουργησουμε ψυχολογικα σε κανεναν.ο δρομος ειναι για να παμε στον προορισμο μας οχι για να βγαζουμε τις κ@υλες μας