Δημοσιεύθηκε αρχικά από
sapila racing
Τα σκυλιά τα αγαπάω πολύ, όπως και όλα τα ζώα, αλλά ειδικά τα σκυλια και τα άλογα τα αγαπάω πάρα πολύ.
Κι όμως καποτε τρελλάθηκα τόσο που κλώτσησα ενα σκύλο και μαλιστα με χιλιόμετρα και το θυμάμαι ακόμα μετα απο 20 χρόνια.
Ηταν οταν ημουν ναυτης στον Ναυσταθμο στην Σαλαμίνα, όπου είχα εναν σκύλο υπο την προστασία μου, τον ταιζα, τον πρόσεχα, ερχόταν παντα μαζί μου οπου και να πήγαινα με την μηχανή εκεί μεσα. Αυτός με διάλεξε και ηταν παντα εκει να με περιμένει. Ταιζα κι αλλους σκύλους εκει μεσα αλλά αυτός αποφάσισε να είναι παντα δίπλα μου. Μια σκυλίτσα την έσωσα απο βεβαιο πνιγμό οταν σε τσακωμό αγελης με τα σπρωξιδια και τις δαγκωνιές βρέθηκε στη θαλασσα χωρίς να μπορεί να βγεί απο πουθενα αφού ο μώλος ηταν πολύ ψηλός.
Εχει μεγαλες διαδρομές εκει μέσα, δρόμους διπλής κυκλοφορίας κλπ για όσους δεν ξέρουν.
Εκεί μεσα λοιπόν είχαν δημιουργηθεί αρκετές αγέλες πολλών σκύλων η καθεμιά, 20-30 σκυλιά και πανω συνήθως.
Οταν πέφταμε σε ενέδρα αγέλης ενω κυκλοφορούσαμε με τον σκύλο μου, ο οποίος ηταν σχετικά μικρόσωμος αλλά αρκετά γρήγορος, απλά περνάγαμε ανάμεσά τους με ταχύτητα.
Εγώ με το SR500 κι ο σκύλος ακριβώς δίπλά μου, με 45 χλμ, περνάγαμε όπως ερχόμασταν απο τις ενέδρες, έτρωγε αυτός καμμια ψιλή δαγκωνιά, εγώ είχα τα ποδια ψηλά σχεδόν στο τιμόνι και φευγαμε. Φόραγα παντα μπότες μηχανής ψηλές. Μας κυνήγαγαν αλλά δεν μας έφταναν.
Μια μερα πήγαίναμε στην τροφαποθήκη να παρουμε κατι πραγματα για ενα αξιωματικό, απο αυτα που τα εβαζαν στα πορτ μπαγκαζ και τα επαιρναν μαζι τους... αλλο σεναριο αυτό, τεσπα.
Ξαφνικά εχει κίνηση μπροστά στην ναυτονομία οπου κατοικοέδρευε η χειρότερη αγέλη και μπλοκάρουμε. Πριν προλάβω να το καταλάβω, εχω φαει μια γερή δαγκωνιά στο δεξί πόδι, τόσο γερή που ματωσε το πόδι μεσα απο την μπότα. Ηταν ο Αποστόλης, ο αρχηγός εκεινης της αγέλης, ενας ψηλός ασπρος σκύλος, με κακία στο βλέμμα. Οχι μυώδης ή ογκώδης, σχετικά λεπτός ηταν και ηταν και κακός και άσχημος.
Ομως το χειρότερο ηταν οτι ο Αποστολης και οι υποτακτικοί του, 10-15 περίπου σκυλιά, έχουν βάλει στην μεση τον σκυλάκο μου και τον τσακιζουν. Δεν το σκέφτηκα καν να κατεβω για να τον σώσω, αλλά μεχρι να βαλω σταντ, να κατεβω απο τη μηχανή και να μπορεσω να τους διαλύσω με κλωτσιές και φωνές και να φαω βεβαια μερικές δαγκωνιες ακόμα στις μπότες, του είχαν φαει το μισό αυτί και του είχαν κανει και μια μεγάλη τρύπα στο στήθος αναμεσα στα μπροστινά πόδια.... Τους διέλυσα και τον έσωσα απο την μανία που με έπιασε, δεν ηταν οτι δεν φοβόμουν να μπω εκει μεσα στον χαμό....
Τον πήρα και τον πήγα στον κτηνίατρο που είχε ο ναυσταθμος και του έκαναν ράμματα κλπ και μετα απο καιρό έκλεισαν οι πληγές. Η τρυπα στο στήθος αργησε παρα πολύ να κλείσει. Ομως ο σκυλος είχε πλέον πρόβλημα ισορροπίας λόγω του τραυματος στο αυτί που του το είχαν φαει το μισό και δεν επανήλθε ποτέ στα φυσιολογικά του επίπεδα. Δεν μπορούσε να τρέξει καλά πια, αλλά παλι ερχόταν μαζί μου και καναμε παρέα.
Μετα απο καιρό ημουν μια μερα χωρίς τον σκύλο και παλι πήγαινα στην τροφαποθήκη και περναγα μπροστά απο την ναυτονομία.
Να σου πάλι η αγέλη και ο Αποστόλης να εχουν στησει ενέδρα στη μέση του δρόμου....Δεν μασάω, απλά περνάω με χιλιόμετρα και στο τέλος με κυνηγάει μόνο ο Αποστόλης.
Μολις βλέπω οτι έχω αρκετή απόσταση ξαφνικά σταματάω και κατεβαίνω απο το μηχανακι. Ερχεται και σταματαει κι αυτός στα 5 μέτρα και με κοιτάζει.
Ελα ρε του λεω!! Κατάλαβε οτι αν έρθει δεν θα περάσει καλά... Ατιμο κακό σκυλί. Μεχρι τότε δεν φανταζόμουν οτι υπαρχει τετοιο πράγμα.
Τελικά απομακρύνεται σιγα σιγα, με το στυλ του αρχηγού...
Παω στην τροφαποθήκη, φορτωνω στην σχαρα ενα τενεκέ φέτα και γυρίζω απο τον πίσω δρόμο. Δρόμος διπλής κυκλοφορίας με διπλή λωρίδα στη μεση και χωρίς ίχνος κίνησης, ηταν Σαββατοκύριακο και ολοι ηταν εξω.
Βλέπω τον Αποστόλη στα 100 μέτρα να μου έχει στήσει ενέδρα μόνος του! Εχει στηθεί δεξιά απο την διπλή λωρίδα και με περιμένει να μου την πέσει.
Κεντράρω το μηχανάκι, κι ετοιμάζομαι. Η αδρεναλίνη μαλλον δεν ειχε κοπάσει απο την προηγούμενη συναντηση 5-10 λεπτα νωρίτερα. Η ζημιά που είχαν κανει στον σκύλο μου με είχε νευριάσει τόσο που ισως δεν σκεφτόμουν καθαρά και διψούσα για εκδίκηση!
Οταν φτάνω πιο κοντα ανοίγω λίγο γκάζι και πιάνω γυρω στα 60 με 3η. Σε απόσταση βολής πλέον κι ενω έχει παρει θέση επίθεσης και τρέχει καταπάνω μου κανω ελιγμό και αντί να με δαγκώσει αυτός τρώει μια κλωτσιά στο λαιμό με 60 χλμ την ώρα. Κοιταζω πίσω και τον βλέπω να κάνει 3 κουτρουβάλες μεχρι να έρθει στα ίσια του.
Με το που στέκεται στα πόδια του, αρχίζει να με κυνηγάει και πάλι! Εφυγα μπερδεμένος....
Τι καταφερα? ΟΚ η κλώτσιά μου έδωσε μια στιγιμιαία ικανοποίηση, και ο Αποστολης εφαγε επιτελους και μια, μετα από τόσες που είχε δώσει.
Ο σκυλος μου δεν εγινε καλύτερα και ούτε εγω αισθανόμουν καλύτερα μετα απο λίγο...
Απάντηση με παράθεση
Ναι αυτός παίζει να του είχε στείλει τη διατριβή του.
