Στέφανε, νόμιμος και συναλλασσόμενος με παράνομους είναι αντιφάσκουσες έννοιες. Εκτός αν θεωρείς παράνομο ακόμα και αυτόν που κάνει μιά οδική παράβαση. Εδώ αναφερόμαστε σε όσους βιοπορούν από το έγκλημα. Από πολιτικούς και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες μέχρι το κλεφτρόνι της γειτονιάς. Αν σε αυτούς προσφέρεται (υπογείως δια μέσου της κρατικής ανοχής) ασυλία, τότε την δικαιούμε σαν αμυνόμενος και εγώ. Έστω μια άδεια οπλοφορίας. Δεν απαιτούμε να εξαλειφθεί ολοσχερώς το έγκλημα. Δεν ζούμε σε παράδεισο. Να περιορισθεί σε αποδεκτά επίπεδα ζητάμε. Αυτά που οι αρχές έχουν την δυνατότητα να επιβάλλουν αν υπάρξει πολιτική βούληση. Πετυχημένα ενδεικτικά παραδείγματα υπάρχουν στό παρελθόν. Απο το Σικάγο του μεσοπολέμου εως την ΝΥ του 70.
Για τους επιφανειακά καθώς πρέπει συμφωνώ. Κλασσικό παράδειγμα οι μαφιόζοι.
Δεν προσπέρασα κανένα. Απλά δεν είμαι ολημερίς στο forum. Όταν βρίσκω χρόνο, ρίχνω μιά ματιά και αν κρίνω ότι πρέπει να ποστάρω συνδέομαι. Παραφράζοντας ελαφρά ( και καλοπροαίρετα ) όσα υποστηρίζεις, πρέπει να υφίσταμαι την εκληματικότητα επειδή ο διπλανός μου αρέσκεται στην αγορά κλοπιμαίων! Κλέφτρόνια, κλέφτες, κλεπταποδόχοι όλοι ίδιοι είναι. Ας κρίνει η πολιτεία απο που θα ξεκινήσει.
Ιδιαίτερα ατυχής ήταν η λέξη "νορμάλ" και όχι το παράδειγμα. Την παίρνω πίσω και την καταπίνω. Δεν γράφω διατριβή για να προσέχω την κάθε μία λέξη. Κατά τα άλλα:
Οικογενειάρχης: Αυτός που έχει αναλάβει το βαρύ καθήκον της ανατροφής των παιδιών του, θέτοντας παράλληλα το άτομο του σε δεύτερη μοίρα. Το μηχανάκι του είναι ίσως η μόνη απόλαυση που επιτρέπει στον εαυτό του. Πιθανόν και ο μόνος τρόπος να πηγαίνει στη δουλειά του.
Εργαζόμενος: Κάποιος που αγόρασε την μηχανή του φτύνοντας αίμα 8 με 16 ώρες την ημέρα. Δεν του την έκανε δώρο η "μαμα και ο μπαμπα" ούτε του κάθησε το JOKER.
Χριστιανός: Ένας ....άθεος που πατά σε εκκλησία μόνο για τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Λόγω ανατροφής όμως, του έχει γίνει ιδία φύση ο σεβασμός (χωρίς υπερβολές) του συνανθρώπου του.
Συνδυάστε όλα τα ανωτέρω, όπως συμβαίνει πολλάκις και θα καταλάβαιτε τον πόνο που του προκαλεί ο κάθε αλήτης.
Για την δεκαετία του 70, εσύ "άκουσες" και εγώ έζησα. Οχι μόνο σαν μοτοσυκλετιστής αλλά και σαν ιδιοκτήτης ενός απο τα ελάχιστα superbikes που κυκλοφορούσαν τότε στη Ελλάδα. (ναι, είμαι πουρόγερος). Σου λέω λοιπόν.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.
Εικάζεται ότι οι περισσότερες μεγάλες μηχανές που κυκλοφορούσαν ήταν κλεμμένες! Η (νόμιμη) κατοχή ενός τέτοιου εργαλείου σε κατέτασσε αυτομάτως στα κακοποιά στοιχεία! Στα μάτια όλης της κοινωνίας. Και είναι αυτονόητο ότι ανάλογη "περιποίηση" είχες απο την αστυνομία. Χειροδικίες και βρισιές ήταν κάτι το συνηθισμένο. Ούτε λόγος να αντιδράσεις. Για να πας στην δουλειά σου (τις περισσότερες ώρες της ημέρας), έπρεπε να "φέρεις άδεια απο το οικείον ατυνομικόν τμήμα". Να κινείσαι σε αυστηρά προκαθορισμένη διαδρομή. Αυτά ούτε η Γκεστάπο δεν τα έκανε. ...Η κυκλοφορία στο κέντρο των πόλεων απαγορευόταν. Προστασία απο κλοπές είπες; Καλό ανέκδοτο. Έπιανες εσύ τον κλέφτη, τον παρέδινες στο ΑΤ και αυτοί τον άφηναν αμέσως ελεύθερο λόγω "παρέλευσης του αυτόφωρου"! Μετά ο "ανήκων στις ευπαθείς ομάδες" γύρναγε με την αλητοπαρέα του και σε μαύριζε στο ξύλο...
Οι εποχές παρήλθαν. Οι μοτοσυκλέτες έγιναν αποδεκτές απο την κοινωνία. Και απο την δεκαετία του 90 και εντεύθεν, οι κλοπές μηχανων περιορίστηκαν σε αποδεκτά επίπεδα. Αν μπορεί κανείς να το πει έτσι.
...Μέχρι πρόσφατα. Που άρχισαν να επιστρέφουν οι παλιές "καλές εποχές". Με μιά τεράστια διαφορά. Πλέον δεν είναι "ελεύθεροι" να κλέβουν μηχανές μόνο. Αλλά τα πάντα. Μαζί με το κράτος. Που σου κλέβει τα ομόλογα Δημοσίου που το ίδιο είχε εγγυηθεί! Που αφήνει (μέσω των ΜΜΕ) να εννοηθεί οτι το ίδιο θα γίνει με καταθέσεις, θυρίδες ακόμα και το ίδιο σου το (
εξωφλημένο παρακαλώ) σπίτι. Και αν τα έχεις στο στρώμα.. Περάστε κόσμε. Ελεύθερα. Κλέψτε, βασανίστε, σκοτώστε. Φεύγοντας πάρτε και κάνα αυτοκίνητο ή μηχανή μαζί. Με τα κλειδιά. Σαν κύριοι. Οι πολίτες; Ας πρόσεχαν, όπως είπε και απόστρατος πρωθυπουργός.
Η συνέχεια, εκτός απροόπτου, αύριο.
Δημοσιεύθηκε αρχικά από devil's animal
πως ειναι τωρα το μουσι με τις φρατζες??ετσα και τοτε
