Εξακολουθώ να μην μπορώ να το κάνω!!! Ψιτι ε! Για το edo μιλάμε έτσι...
Νομίζω ότι είναι θέμα... φόβου! Αν και το έχω παλέψει επίμονα κάποιες φορές δεν το έχω καταφέρει ούτε έχω πετύχει να ελέγξω το τσίτωμα της τελευταίας στιγμής.
αλλά για να δούμε μήπως κάνω κάτι λάθος;
Έχω κάνει προσπάθειες πατώντας καλή δυνατή φρενιά απότομα μαζί με συμπλέκτη. Το αποτέλεσμα ήταν την πρώτη φορά να προλάβω τελευταία στιγμή να μην βρεθώ κάτω τη δεύτερη είδα την άσφαλτο να έρχεται κατά πάνω μου και με κλωτσιές και πόδια ισιώθηκα και δνε έπεσα (είχα λίγα χλμ τότε και το χτάκι) και την τρίτη φορά σαν κάτι πήγε να γίνει αλλά... τζίφος. Σταμάτησε και εγώ έμεινα ηλίθιος...
Έκανα και το άλλο, κάτι που διάβασα εδώ.
Πρώτα γερά φρένα αφήνεις λίγο ξαναπιάνεις μαζί με συμπλέκτη...
τρίχες κατσαρές! έφυγε το μπροστά το μάζεψα ξανάφυγε ξανά μάζεμα και όλοι οι λογικοί άνθρωποι κοιτούσαν έναν βλάκα να αφήνει και να μαζεύει το μηχανάκι.
Το έκανα και μια τελευταία στο χωριό μου έξω από το σπίτι με τον τίγρη...
το ίδιο στυλ (αυτό με μάρανε).
έφυγε το μπροστά εντυπωσιακότατα το γύρισα έβαλα πουδάρι κάτου...
κατάληξη: ο πατέρας μου κούναγε το κεφάλι του απογοητευμένος η μάνα μου ρωτούσε όλο αγωνία αν ήμουν καλά κι εγώ μία έτριβα το πόδι μου και μία βλαστημούσα...
καμιά ιδέα;;;;;