http://4drivers.gr/gnomi/item/4197-s..._thanatos.html
Στα 25 του, όρθιος στη σέλα του ΚΤΜ, να πηγαίνει με όσα, χωρίς κράνος, χωρίς αύριο, νύχτα αργά, στο Ribas.
Ο Χρήστος ήταν στη Βάρκιζα. Για τελευταία φορά.
____________
Μένω πολύ κοντά. Και ξέρω ότι τις Τετάρτες δεν θα κοιμηθώ νωρίς. Γιατί κάθε Τετάρτη, αλλά ''κάθε'', γύρω στις 11 κατεβαίνουν οι ερυθρές ταξιαρχίες.
Κυρίως, μηχανές. Δεν λέω για εκατοντάδες... Πρέπει καμιά μέρα να τραβήξω κανα video της πλάκας για να πιστέψει κανείς το τι γίνεται. Για κανα μισάωρο απλά δεν μπορείς να κάτσεις έξω.
Ξέρω, επίσης, πως δεν πρέπει να κοιμηθώ πριν τη μία, δύο το πρωί, γιατί όλη αυτή η θάλασσα επιστρέφει. Πηγαίνοντας φυσικά με τέρμα τη μανέτα σε δρόμο που διασχίζουν πεζοί, γονείς ή ό,τι.
Ο 25χρονος -δεν λέω το ''παλικάρι'' γιατί αποδίδει λυρισμό και παληκαριά στη μέγιστη αυτοκατατροφή- έκανε τα απίστευτα. Το λένε αυτόπτες μάρτυρες, το ''χασε'', έσκασε στην κολώνα, game over.
Θα περάσουν, αν περάσουν, μερικές μουδιασμένες εβδομάδες και θα ΄χουμε πάλι τα ίδια.
Βάρκιζα, βράδυ, Ribas, φλώροι και γκόμενες, άσχετοι και ταλεντάκια, μαύρα καπό με φλούδες από carbon, καγκουριά και σεξουαλικά κενά.
Αντί να γαμάς κανένα ωραίο κορίτσι στα 25 σου, δυο τα ξημερώματα, πας και γαμάς τη ζωή σου, Χρήστο.
Το μόνο που τους σώζει είναι οι βροχές. Που εύχομαι να ξεκινήσουν νωρίς-νωρίς το Σεπτέμβρη. Ποιος είναι μάγκας να τρέχει στη βροχή;
Άσχετο: όταν βλέπω στις αγγελίες ότι αμάξι ''δεν έχει βγει στη βροχή'', ξέρω πως του 'χει πιει το αίμα στη στεγνή άσφαλτο. Δεν θέλω.
Επανέρχομαι. Και αν, λοιπόν, ήσουν μάγκας να τρέχεις εκεί που μετράει, πόσοι υπάρχουν που στέκονται στο πεζοδρόμιο για να θαυμάσουν, ικανότητες, KTM και ''σαύρες''; Με ομπρέλα στο Ribas; Ούτε μετανάστες.Γιατί δεν πεθαίνει; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που σκέπονται όπως ο Χρήστος. Δεν φταίει, φυσικά, ο Χρήστος 100%. Αλλά θα επανέλθω.
Το σχόλιο, για παράδειγμα, που μεταφέρω αυτούσιο και που γράφτηκε στα comment του άρθρου από κάποιον με ψευδώνυμο ''Yamaha MT-09 street rally'' είναι ενδεικτικό του πώς σκέφτονται πολλά παιδιά χωρίς ίχνος οδηγικής παιδείας:
''Η ΜΗΧΑΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΥΛΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ. ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΝΗ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ Η ΣΤΡΑΒΗ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΩΝΟΥΝ ΕΑΝ ΕΙΝΑ ΓΡΑΦΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΩ ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΑΣ ΦΥΓΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ''
Είναι θέμα ασυγκράτητης καύλας. Θα συμφωνήσω απόλυτα.
Μιας καύλας χωρίς όρια, που μπαίνει πάνω κι από τη ζωή σου. Θα έλεγα κι απ΄ τη ζωή των άλλων αλλά αν δεν σκέφτεσαι τη δικιά σου σιγά μη δίνεις δεκάρα για των άλλων. Μη γράφουμε και κλισέ.
Θα προσθέσω κι άλλη μία καύλα που έθιξα παραπάνω: το πόσοι σε βλέπουν όσο το παίζεις Valentino Rossi. Τεράστιας σημασίας καύλα.Γιατί δεν πας να τα κάνεις μόνος σου σε μια αλάνα χωρίς κοινό;
Γιατί δεν πας σε πίστα; Σ' όποια πίστα.
Γιατί δεν πας σ' ένα ξεχασμένο χωματόδρομο;
Γιατί στη βρόχα χουχουλιάζεις αντί να 'σαι παλικάρι on the road;
Πιστεύω ακράδαντα πως το θέμα πίσω απ' τις Τετάρτες στο Ribas, στο Γέρακα, στην Κερατέα, κάποτε στη ''μαύρη'' είναι το καταραμένο το φαίνεσθαι. Το ποιοι σε βλέπουν. Το κοινό.
Γιατί, κατά βάθος, δεν πιστεύεις στον εαυτό σου.
Γιατί έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση του όχλου. Που, ίσως, δεν την πήρες μικρός απ΄αυτούς που έπρεπε, Χρήστο.
Γιατί έχεις ακόμα κενό εικόνας και φεύγοντας, αφού σ' είδαν άγνωστοι που στο φινάλε δεν σε ξέρουν και δεν τους νοιάζει να σε μάθουν, αισθάνεσαι αυτό το ηθικό ''μπράβο, ρε μεγάλε''.
Ζώντας σε μια εποχή που εξυψώνει την εικόνα έχουμε μάθει -δυστυχώς και τα παιδιά μας- ότι είναι πολύ σημαντικό το πώς φαινόμαστε.
Η λύση δεν είναι η πίστα. Ούτε οι κολώνες στη μέση - που αν δεν ήταν θα είχε φύγει η μηχανή με αεροπλανικό σε κάποιον άτυχο φουκαρά από απέναντι.Πρέπει να μετριάσεις ή και να ''σκοτώσεις'' την τάση του αν πέτυχε το παντιλίκι ή αν έκατσε η σούζα ενώ με αγωνία το μάτι σκανάρει να δει αν σε είδαν. Ποιοι; Οι άγνωστοι...
Ξέρω, είναι δύσκολο να απαλλαγείς απ' το μικρόβιο της εικόνας, αν το κουβαλάς για χρόνια. Ξεκινάει από πολύ πίσω. Το τιμόνι έρχεται στο τέλος.
Αλλά η ταπεινή συμβουλή είναι ζήσε και οδήγα για πάρτη σου.
Κι ακόμα κι αν κάνεις τη στραβή -καθώς το γκάζι θα έχει ρίσκο κι ο Θεός να κατέβει- να είναι επειδή ανταγωνίστηκες τον εαυτό σου.
Και όχι τις καταραμένες Τετάρτες.