Περαν του πειραγματος και τις πλακας
το μηχανακι ειναι μια χαρα.
θελει λιγο TLC και λογικα θα πηγαινει για χρονια....
Εκτος και εαν βαρεθει τον Αμιρου και αυτοκτονησει για να γλιτωσει!
Περαν του πειραγματος και τις πλακας
το μηχανακι ειναι μια χαρα.
θελει λιγο TLC και λογικα θα πηγαινει για χρονια....
Εκτος και εαν βαρεθει τον Αμιρου και αυτοκτονησει για να γλιτωσει!
Το πλας το μλαρι; χαχαχαχχαχαχαχαχα
https://www.youtube.com/watch?v=c8rtZ5jF2MA
ουτε μεχρι τον Πειραια δεν αξιζει να το πας αυτο να το φουνταρεις...
εγω θα εβρισκα εναν καλο γκρεμο...Παρνηθα π.χ. που εισαι και κοντα...και θα την εκανα κινηματογραφικη την βουτια...
με δυο καμερουλες να γραφουν και ωραιο μονταζ, θα μαζεψεις τοσα views στο youtube που θα την κανεις την αποσβεση σου...
Είναι εξαιρετικά πιθανό να μην τις είχα σφίξει όσο έπρεπε (άιντε τώρα να ξέρεις πόσο "πρέπει", δεν θυμάμαι να είχα δει ροπές για αυτές τις βίδες). Στο ρεζερβουάρ λεω μην ξεκολλήσει η φωλιά ή μην γίνει καμμιά ρωγμή στο πλαστικό του. Ειδικά στην ποδιά το γεγονός ότι το πλαστικό της είναι αρκετά πολυκαιρισμένο και δείχνει ψαθυρό δεν μου έδινε εμπιστοσύνη για πολλά. Τέλος πάντων, δεν έγινε τίποτα κακό (ευτυχώς) οπότε όλα καλά.
Παναγιώτη αν είχε βγάλει "σοβαρή" ζημιά, ήτοι κανένα μοτέρ -χτύπα ξύλο- θα είχα δανειστεί το κόκκινο εργαλείο του GFawkes. Αυτά είναι τα χαζοταλαιπωριακά της αφροντισιάς ή ας πούμε η ντίζα- της παλαιότητας και της κακής στιγμής. Πλάκα-πλάκα στον ενάμιση μήνα έχει προλάβει να γράψει 1400 χιλιόμετρα παρά τις διάφορες αβαρίες και την παρατεταμένη ακινησία. Δεν είναι και άσχημα.
Μένει ένα "σοβαρό", η ρύθμιση του καρμπιρατέρ. Κάποιος, κάποτε θα το δει και τούτο γιατί απ' ότι καταλαβαίνω είναι σκοτεινή και δύσκολη τέχνη.
εφόσον δεν έχεις βάλει χέρι στο μοτερ χοντρό και δεν τρέχει βενζίνα απο την υπερχείληση, απλα λύνεις και καθαρίζεις το καρμπυρατερ και σεταρεις βίδες (pilot screw, κλπ) όπως λέει στο μάνουαλ.
Είχα ένα προβληματισμό, να το βάλω εδώ αυτό το επεισόδιο, να το βάλω χωριστά...
Τέλος πάντων, πάμε την ιστορία.
Μέσα Δεκέμβρη μιά κιουρία με ένα άτος πήγε να με κάνει μυγάκι σπλατ death kill. Το απρίλια όχι μόνο άντεξε την πρόσκρουση αλλά κατέστερψε το άτος (τα κάγκελα της Hepco Becker δηλαδή). Ευτυχώς δεν με έριξε γιατί θα με είχαν κάνει κιμά οι πίσω μας ερχόμενοι, τέλος πάντων... Από το κοπάνημα έχει στραβώσει το τιμόνι και είχαν στρίψει λίγο οι τιμονόπλακες μεταξύ τους. Επειδή θα πάει και συνεργείο αλλά είπα να μην κυκλοφορεί έτσι εντελώς χάλια άλλο, πιάνω σήμερα να το φέρω λίγο.
Λύνω τιμόνι, λύνω πάνω τιμονόπλακα, ξαναβάζω πάνω τιμονόπλακα κλπ κλπ κλπ. Και πάω να πατήσω φρένο και η μανέτα φτάνει στο γκριπ και το φρένο δεν δουλεύει πιά. Σουγαμήσω πήρε αέρα σκέφτηκα όταν ξεβίδωσα το τιμόνι... Εκείνη την ώρα ήμουν μόνος στο σπίτι οπότε δεν είχε νόημα να σκάω. Έρχεται κάποια στιγμή ο πατήρ, του ζητάω μιά χείρα βοηθείας.
Παρένθεση: Έχοντας κάνει χίλιες μύριες άλλες εργασίες, δεν ασχολήθηκα καθόλου με τα φρένα πλην του καθαρίσματος των δαγκανών. Για το εμπρός ειδικά, είχα μιά πρόταση για μεταλλικό την οποία δεν έχω ξεχάσει αλλά ούτε και βρήκα διάθεση όταν είχα χρόνο να το κανονίσω... Μάλλον πρέπει να το κάνω όμως. Κλείνει παρένθεση.
Λέω κάτσε να ανοίξω το ρεζερβουάρ των υγρών. ΜΟΥ Α ΧΑ ΧΑ ΧΑ. Η μία βίδα, όπως συμβαίνει συχνά, ξεβίδωσε κανονικά. Η άλλη η βρωμιάρα δεν ήθελε. Την σφίγγω λίγο, κάνει ένα τακ και ξεκολλάει, αλλά πάλι δεν. Και κάπου εκεί κλωτσάει και το κατσαβίδι και βγαίνει ένα ρίνισμα από το κεφάλι και νομίζω ότι αν δεν ήταν ο πατέρας μου σπίτι την κραυγή απελπισίας και θυμού θα την είχαν ακούσει όλα τα γύρω χωριά. Πίσω στην εργαλειοθήκη. Βρίσκω ένα πιο μυτερό σταυροκατσάβιδο, πέφτω ολόκληρος επάνω στο τιμόνι, δώσ'του, κι άλλο, ουργκ, τελικά κάνει ένα τακ (έσπασε σκέφτηκα και παραλίγο να τρέξει ένα δάκρυ) αλλά τελικά βγήκε. Το τι σκουριά είχε η φωλιά και οι βόλτες δεν περιγράφεται.
Να βγάλω το καπάκι. Αμ δε. Τελικά επειδή είχα φορτώσει πολλή χαρά και υπομονή, παίρνω ένα σφυρί και αρχίζω οριζόντιες μαλάξεις στο καπάκι. Στην 10η σφυριά κουνήθηκε λίγο, μετά λίγες ακόμα ξεκόλλησε. Το βγάζω. Και βλέπω αυτό.
Ναι, το ότι φρέναρε το μηχανάκι είναι απλώς θαύμα. Το ότι δεν σκοτώθηκα πουθενά, επίσης. Το ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν το άνοιξε από τότε που βγήκε από την γραμμή παραγωγής το θεωρώ δεδομένο με αυτό που είδα. Και η πίστη μου στο ότι οι περισσότεροι μάστορες/συνεργειατζήδες είναι απλά για φυλακή ή για εκτέλεση ενισχύθηκε. Θα μου πεις φυσικά ότι ΕΠΡΕΠΕ να το έχω δει από τότε που το πήρα και ήταν τεράστια αμέλεια το ότι δεν το έκανα. Ναι, έπρεπε. Αυτό το χάλι ούτε το έχω ξαναδεί, ούτε το είχα φανταστεί ότι υπάρχει. Ξαναλέω, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης (και μοναδικός στην ζωή της μοτοσικλέτας) πατέρας δύο παιδιών... 8 ευρώ το μισόλιτρο από το βενζινάδικο της γειτονιάς το γαμημένο το φρενόλαδο και φτάνει για 4 μηχανάκια; Πόσο έξω θα έπεφτε ο προϋπολογισμός του συνεργείου δηλαδή; Αυτά είναι που σε κάνουν χριστιανό κύριοι, λες (από συνήθεια) παναγία μου βόηθα.
Το μαυροζούμι που βγήκε το κράτησα σε φιαλίδιο έτσι για το γέλιο. Το φρένο είναι μάλλον σφιχτό πιά και με πολύ μικρή διαδρομή, θα δείξει αύριο το πως πιάνει.
Και αυτό που με έχει εκνευρίσει είναι ότι το επάνω ρουλεμάν είναι στην ίδια καλή κατάσταση που ήταν όπως όταν τα έκλεισα (εμφανισιακά, γυαλιστερά και με το γρασάκι τους καθαρό), παρά το ότι λείπει το επάνω "ροδελάκι" με το λάστιχο που τα κλείνει από σκόνες και νερά γιατί ο αντιπρόσωπος διπρόσωπος εκπρόσωπος απαξιεί να το φέρει, και έχει μόνο ένα ζαβό πλαστικό καπάκι για το οποίο ισχύει ότι και για το ροδελάκι. Αλλά μάλλον από το κοπάνημα στο αυτοκίνητο, ακούγεται πλέον ένα "τακ" όταν στρίβει ο τροχός δεξιά, κάπου στην μέση της διαδρομής του. Άμα δεν σε θέλει γαμώτο... Το έσφιξα λίγο παραπάνω και το "τακ" ακούγεται λιγότερο, αλλά προφανώς είμεθα σε αντίστροφη μέτρηση
Κάποια στιγμή θα ξαναλύσω τα μπροστινά και θα σκουπίσω το γράσο να δω φωλιές και "βαρελάκια" για σημάδια. Μάλλον. Αν χειροτερέψει δηλαδή. Το οποίο μου θυμίζει ότι πρέπει να πάω σε άλλη αντιπροσωπεία να παραγγείλω τα πρέποντα για την επόμενη αλλαγή ρουλεμάν.
Και αφού το είχα λυμένο, λέω δεν κάνεις και μιά μόντα το νέο ζουανάκι (αφού δύο παρήγγειλα και ένα έφεραν οι άχρηστοι). Και οι εξατμίσεις πάλι έχουν αρπάξει σκουριά, μάλλον το χρώμα "φωτιάς" δεν ήταν και τόσο πΧιοτικό. Αλλά δεν πειράζει, τον Σεπτέμβρη πάλι. Τουλάχιστον ακούγεται "κανονικά" και όχι σαν διαλυμένο παπί.
Το κιβώτιο είναι μαλακό ακόμα, αλλά λόγω του ότι παίρνει μόνο 2.2 λίτρα και είναι μονοκύλινδρο το σκέφτομαι να αλλάξω και λάδια σύντομα (κάθε 3000, που καταντήσαμε με τας Ευρώπας). Αλλά με τα στραβά κάγκελα δεν βγαίνει η ποδιά εύκολα (ή και καθόλου, αν είναι να την σπάσω για να βγει να μου λείπει το βύσσινο). Οπότε να βρω χρόνο για συνεργείο, πραγματογνώμονα μπλα μπλα μπλα. Δεν κοπανάει το κιβώτιο, ντάξει.
Άκη τι λέγαμε, σε δουλειά να βρισκόμαστε...
Υ.Γ. Με την ευκαιρία, έβαλα και πρίζα τύπου αναπτήρα αυτοκινήτου. Και έχω και ακόμα έναν προβληματισμό, κάποτε φορούσε συναγερμό και υπάρχει ένα ημιδιαλυμένο κόκκινο καλώδιο που αν δεν το ξαναβάλεις στον πόλο δεν παίρνει ρεύμα το μηχανάκι... Έτσι για να υπάρχει δουλειά για κάποια πιο ζεστή μέρα που θα έχω όρεξη να ψάξω/φτιάξω τα ηλεκτρικά από την αρχή. Και λείπει και το καπάκι της θήκης των ασφαλειών, τώρα το πρόσεξα. Μιά χαρά.
Απολαυστικοτατη περιγραφη!
χαρας το κουραγιο σου φιλε πραγματικα!
Ευχομαι συντομα η ιταλιδα να ξαναγινει ντιβα και οχι σωρος απο βιδα
Lost on purpose..again
καλα........
τι νοημα εχει να καθαρισεις τη δαγκανα αν δεν ανοιξεις και την τρομπα;
ασε που ειναι πολυ ευκολοτερη δουλεια η δευτερη
εχω ξαναδει τρομπα σε τετοια κατασταση σε ΝΧ 250 20ετιας το οποιο κυκλοφορουσε και με τακακια χωρις υλικο τριβης πανω
μαλλον ειναι αυτο που η honda λεει ''συνδυασμενη πεδηση''