Και για να μεταφέρω τα λεγόμενα του Βύρωνα, έχω αγοράσει το μεγαλύτερο χρέπι του κόΖμου και ούτε γοδοβοσκός να το είχε για την στάνη δεν θα ήταν τόσο χάλια (ή κάτι τέτοιο).
Μετά την ακινησία λόγω αμορτισέρ (θα τα πούμε εν καιρώ) η μπαταρία βγήκε, πήγε για υγρά και φόρτιση και επέστρεψε. Και το μηχανάκι δούλεψε κανονικά για έναν μήνα περίπου.
Σήμερα, πάω για δουλειά, παίρνει κανονικά, πάμε Ομόνοια, φεύγουμε, κάπου στο τέρμα της Σοφοκλέους πριν την Π. Τσαλδάρη μου σβήνει από απροσεξία. Μίζα. Ψόφος... Εμ... δηλαδή; Δηλαδή ΨΟΦΟΣ. Οι λυχνίες στο καντράν ίσα που φέγγουν. Κοίτα να δεις λέω, κάτι θα κάηκε σε ασφάλεια. Σταματάω δίπλα σε μπλε κάδο ανακύκλωσης γιατί τέτοιος είμαι οικολόγος και άμα είναι να το πετάξω να πάει σωστά για το καλό του πλανήτη, βγάζω την σέλα, κοιτάω, όλες οι ασφάλειες γερές. Τι όλες δηλαδή τρεις έχει, λέμε τώρα.
ΟΚ... το επόμενο λογικό βήμα.
Ή ανορθωτής ή μπαταρία καμμένη. Αν ήταν ανορθωτής δεν θα την ξόδευε σιγά σιγά; Άρα μπαταρία καπούτ. Το πόσο καιρό ήταν επάνω μόνον ο προηγούμενος το ξέρει. Αφρόντιστη ήταν σίγουρα (όπως όλο το μηχανάκι, φυσικά).
ΟΚ, οδική. Πέφτει τηλέφωνο από Αλέξης Κάρινγκτον, Ο. "Έλα τι ώρα για καφέ;" ξες, δεν, γιατί αυτό. Το @@ γελάει. Καλά και εγώ γελάω με τις χρεπιές που αντιμετωπίζω πλέον και μερικές φορές με πιάνει και μιά χαλαρή απελπισία με τις δίτροχες γιαγιάδες που έχω μαζέψει αλλά τέλος πάντων. Περίμενε λέει. Περιμένω. Χαζεύω τον απίθανο κόσμο του κέντρου, απολαμβάνω τις οσμές από τα σκουπίδια κλπ. Έρχεται. Πως θα πάμε Σπ. Πάτση;
Φυσικά, πατάκι...
Που φυσικά, δεν έχω ξανακάνει. Μάλλον ούτε ο Αλέκος. Θεόφιλος888 από βάιμπερ κλήση "ΜΑΛΑΚΕΣ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΩ ΒΙΝΤΕΟ". Ναι, το ξέρω. Absolute γελοίοι.
Τα καταφέραμε όμως!
Ο τύπος στο μαγαζί πρέπει να γελάει ακόμα με τις χαζομάρες που λέγαμε. Η μπαταρία είχε βράσει, είχε πετάξει υγρά παντού (ευτυχώς τα πάντα εκεί είναι πλαστικά) αλλά μετά είδα πλένοντας ότι έχει λεκιάσει και κάτι μεταλλικά. Το τι μπινελίκι έφαγα για το Ιταλικό θαύμα δεν περιγράφεται... Μέχρι που ήρθε το μαστορόπουλο με TDM και μετά ο Αλέκος έκραζε εκείνον γιατί του είπε ότι θέλει ακραποβιτς και πως οι ρέμους είναι για τους φτωχοκάγκουρες δηθενιάρηδες και με ξέχασε (μπράβο στα TDM, μπράβο).
Μπαταρία κλειστού τύπου με τους πόλους όπως τους θέλουμε δεν υπάρχει, εννοείται, έτσι;
Οπότε παίρνουμε μιά κλειστή με τους πόλους ανάποδα, βιδώνουμε τους ακροδέκτες επάνω και με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις ακριβείας (ο Αλέκος ήθελε να ρίξουμε ΚΑΙ μπουνιά γιατί έτσι κάνουν οι σωστοί οι μάστορες οι φτασμένοι) μπήκε στην θέση της.
Η μπαταρία είναι πορτοκαλί ΚΤΜίστικο (για κάποιο λόγο δεν με γεμίζει εμπιστοσύνη αυτό αλλά το ξεπερνάω γιατί όλα χρεπωμένα είναι στο μηχανάκι έτσι και αλλιώς) και έχει ψηφιακό καντράν που δείχνει τα βολτ φορτίου και το πόσες μέρες είναι σε υπηρεσία... 000 και 12,35 αν θυμάμαι καλά. Βάζουμε μπρος. Παίρνει. 13,7 αν διάβασα καλά. Ο ανορθωτής λογικά είναι ΟΚ.
Δένουμε το πλαϊνό πλαστικό. Πάμε για καφέ. Mission accomplished. Ακόμα μία χρεπομέρα πέρασε