Απο το Fierza και μετά ο δρόμος ανεβαίνει κι ακολουθεί τους μαίανδρους και τα φιόρδ που σχηματίζει το σύστημα του δρίνου οχι όμως προς το Koman αλλά προς το Κούξι και συναντάει τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τα Τίρανα με το Κοσσυφοπέδιο.
Κάτι ιδέες για γρήγορες επιστροφές απορρίφθηκαν δημοκρατικά και ομοφώνως με την συναυλιακή συνοδεία της βροχής μπορώ να πώ.
Εδώ κατά κάποιον τρόπο καταριέμαι την ατολμία μου και τον εγωισμό μου , ατολμία γιατί δεν ένοιωθα σιγουριά να οδηγώ με την φωτογραφική στο ενα χέρι κι εγωισμό που ήθελα να κρατήσω τις εικόνες χαραγμένες στην μνήμη και την καρδιά μου που ακολουθούσε τις ρυτίδες του βουνού και διχαζόταν από τα βαθιά φιόρδ του .
Από την άλλη είχα τόσο εκστασιαστεί απο την μαγεία αυτή των χεριών του θεού που έσπειρε αυτή την ομορφιά σε τούτη την άκρια που όλες αυτές οι σκέψεις είναι κατοπινές. Εκείνη την ώρα πραγματικά διάβηκα μιαν άλλη διάσταση , μια πύλη στον χώρο οπού δεν υπήρχε τίποτα άλλο πάρα μόνο εγώ η μηχανή ο τόπος και το κοριτσάκι με τα αγριολούλουδα στα χέρια.
Κάτι ενδιάμεσο , άγγελος ή ξωτικό ; Οτι και να ήταν χαμογέλασε η ζωή και φώτισε τον ουρανό ένα χλωμό ουράνιο τόξο
Απάντηση με παράθεση
...αναμενουμε
