Τα τελευταία 100km προς τα σύνορα στον Προμαχώνα δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέρα από το πολύ πράσινο τοπίο, που θύμιζε τα Τέμπη.
Έκανα ένα τελευταίο γέμισμα εκτός Ελλάδος με το λίτρο να πωλείται κοντά στο 1.10 ευρώ.
Info:
Km ημέρας: 811
Η επιστροφή, ο δρόμος, οι σκέψεις…
Είχα ένα γεμάτο 8ωρο οδήγησης μπροστά μου μέχρι να φτάσω στο σπίτι, μαζί με τις στάσεις για ξεκούραση. 15 μέρες τώρα, είχα πάρει για τα καλά τη «δόση» μου…
Ξέρετε, αυτή τη «δόση» που παίρνεις όταν ταξιδεύεις πάνω σε αυτούς τους δυο μαγικούς τροχούς με τον κινητήρα ενδιάμεσα, που κάποιοι ονόμασαν “μοτοσυκλέτα”. Όταν έχεις διανύσει τόσα χιλιόμετρα και έχεις δει τόσα μέρη, έχουν γεμίσει οι «μπαταρίες» σου.
Πάνω στη μοτοσυκλέτα, είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα. Έχεις τόσο δυναμισμό που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Την απόλυτη ελευθερία, που δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο… Ταυτόχρονα όμως, γνωρίζεις ότι είσαι απόλυτα εκτεθειμένος στον κίνδυνο και ότι ανά πάσα στιγμή ένα λάθος μπορεί να κοστίσει. Με σιγουριά όμως μπορώ να πω, ότι η μοτοσυκλέτα και το ταξίδι με αυτή είναι ότι καλύτερο μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος…
Δεν θα το κάνουν όλοι, αλλά αυτοί που θα το τολμήσουν, ένα είναι το σίγουρο : ότι δε θα το μετανιώσουν!
Ατενίζοντας το δρόμο, τον ορίζοντα, τα τοπία, το μυαλό ανατρέχει σε προσωπικές στιγμές, σε χαρές και λύπες που ανήκουν στο παρελθόν, σε σχέδια για το μέλλον. Μπαίνουν σε σειρά οι σκέψεις. Η μοναξιά του κράνους, μέσα από τη ζελατίνα που βλέπουν τα μάτια σου, σε προτρέπει να κάνεις τον «απολογισμό» σου.
Θα υπάρξουν στιγμές που θα πιάσεις τον εαυτό σου να γελάει, άλλες που θα δακρύσεις… Θα μετανιώσεις για κάτι που έκανες, για κάτι που δεν έκανες, θα βρεις λύση για κάτι που σε απασχολεί. Θα γίνεις πιο αυστηρός με τον εαυτό σου και με τους άλλους, επειδή ωριμάζεις! Θα ηρεμήσεις…
Ένα είδος ψυχανάλυσης δηλαδή… Αλήθεια, ποιος έχει ανάγκη τον ψυχολόγο, αν έχει μοτοσυκλέτα?
Η γνωστή ερώτηση: «Μα, καλά? Μόνος σου?» Ναι, παιδιά… Μόνος μου! Πλέον, από επιλογή…
Μετά από αυτό το ταξίδι, διαπίστωσα ότι οι φόβοι μας είναι μόνο στο μυαλό μας. Ταξιδεύοντας, ποτέ δε μου έχει συμβεί κάτι άσχημο. Ίσως σε αυτό να παίζει ρόλο ότι όλες οι αισθήσεις λειτουργούν στο 100% καθώς δε πάω απλά για ένα καφέ. Θέλω να γυρίσω σπίτι όπως όταν ξεκίνησα γι’αυτό και είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στην ασφαλή οδήγηση και προσπαθώ να παίρνω τις σωστές αποφάσεις.
Έχω γνωρίσει μόνο καλούς ανθρώπους. Ποτέ δεν ήμουν καχύποπτος και βέβαια για να συμβεί αυτό χρειάστηκε θετική ενέργεια, θάρρος και αποφασιστικότητα εκτός των άλλων, χαρακτηριστικά που χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο, ταξίδι με το ταξίδι, ολοένα και γίνονται πιο ισχυρά…
Σκεπτόμενος το μέλλον, κατά την επιστροφή του, ένας ταξιδιώτης σχεδόν πάντα θέτει ένα νέο στόχο. Έτσι και εγώ, ονειρεύτηκα τον εαυτό μου σε ένα μακρινό Ακρωτήρι να χαζεύω τον παγωμένο ωκεανό…
Προς όλους όσους δεν έχουν ταξιδέψει ακόμα…ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ? Τολμήστε το… Το ταξίδι θα σας κάνει καλύτερους ανθρώπους, πολύ καλύτερους…
Καλούς δρόμους σε όλους!
Τα ωραιότερα ταξίδια μας δεν τα κάναμε ακόμα…
Απάντηση με παράθεση
