“Once a year, go someplace you’ve never been before.” – Dalai Lama
Πριν λίγα χρόνια, ο πολύ καλός φίλος Γιώργος (george_partsi), μέσα από τις δικές του ταξιδιωτικές εμπειρίες, μου έλεγε με τη χαρακτηριστική ηρεμία του “Είναι άλλη φάση το μοναχικό ταξίδι, αλλά ίσως πληρώσεις το τίμημα”. Ποιο είναι το τίμημα; “Αν σου αρέσει, περάσεις καλά και συνηθίσεις αυτή τη μοναχικότητα, δύσκολα θα βρεις παρέα αργότερα για κάποιο επόμενο…”
Μετά το πρώτο μου μοναχικό ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη το 2014,η αλήθεια ήταν ακριβώς αυτή… Ποιος θα μπορούσε να έρθει μαζί μου φέτος?
Δύσκολη η απάντηση. Δε μπορούσα να σκεφτώ κάποιον!
Πρώτα πρώτα, δεν είχα καν κατασταλάξει στο τελικό πλάνο του ταξιδιού, ούτε την περίοδο που θα φύγω… Η Ρουμανία τριγυρνούσε στο μυαλό μου τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, αλλά πάντα την ανέβαλα… Ίσως πιο πολύ από φόβο γιατί δεν έβρισκα κάποιον να ακολουθήσει. «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ» είχα διαβάσει σε διάφορα ταξιδιωτικά και στο μυαλό μου έρχονταν οι πιο ακραίες καταστάσεις με κλοπές, ατυχήματα κτλ.
Είπα όμως να το τολμήσω, αφού πρώτα πήρα την “ώθηση”, που λένε, από κάποιους φίλους που έχουν ταξιδέψει εκεί και «άνοιξα τους χάρτες». Δεν είχε άλλη αναβολή για ‘μένα!
Αργότερα σκέφτηκα ότι αφού θα ανέβαινα έως τη Ρουμανία, γιατί να μην πήγαινα και 3-4 μέρες στη Σερβία να πάρω και από εκεί μια γεύση? Καμιά δεκαριά μέρες στο σύνολο θα ήταν το ταξίδι. Πότε όμως? Είχε μπει το καλοκαίρι ήδη…
Ύστερα, ξαφνικά, ήρθαν τα capital controls… Σενάρια για GRexit μέσα Ιουλίου, τα οικονομικά έτσι κι έτσι, η δουλειά έπεσε κατακόρυφα, εγώ να σκέφτομαι έντονα ότι το ταξίδι θα μείνει “στα χαρτιά” και φέτος θα πρέπει να κάτσω στα αυγά μου. Όλη αυτή η κατάσταση με έριχνε ψυχολογικά, δε μπορούσα να αποδεχτώ ότι δε θα κάνω τίποτα και ότι θα περιμένω το καλοκαίρι του ’16. Είπα στον εαυτό μου “αν δεν ορίσεις ημερομηνία μέσα στον Αύγουστο, θα μείνεις εδώ”…
”Θα φύγω στις 15, ΤΕΛΟΣ! Θα το κάνω το ταξίδι πάση θυσία! Θέλω να πάω, θα πάω και ότι γίνει!”… Και ας μου την κλέψουν τη μηχανή στην τελική (ναι, αυτή ήταν η μεγαλύτερη βλακεία που σκεφτόμουν!).
Στάσου όμως ρε μεγάλε…! Θα φτάσεις ως το Βελιγράδι και δε θα πας να δεις το motoGP στο Brno 700km πιο βόρεια? Νομίζεις θα έχεις άλλη τέτοια ευκαιρία?
YOLO λέω… Αν όχι τώρα,πότε?
Βρήκα εισιτήριο για τον αγώνα στο gpticketshop.com, αλλά λόγω των capitalcontrols δε μπορούσα να το αγοράσω. Ο φίλος Στέλιος από τη Ζυρίχη προσφέρθηκε από μόνος του να μου το αγοράσει και να του δώσω τα χρήματα όποτε τον ξαναδώ! Ότι και να πω για αυτό το παιδί θα είναι λίγο, σπανίζουν στ’ αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι και σίγουρα είμαι πολύ τυχερός που τον έχω γνωρίσει!
Στο πλάνο τελικά, που άλλαξε αντίστροφα σε σχέση με πριν, πρόσθεσα 4-5 μέρες και λίγα μέρη ακόμα, αγόρασα και μια DSLR Nikon και «από Σεπτέμβρη βλέπουμε για τα υπόλοιπα», είπα…