μαιος 2015 όταν παρέλαβα το ντουκάκι απο Λαμια.
-Παληκάρι να στο φορτώσω για γιάννενα?
-Μπα, θα το στρωσω κι όλας.
-θα βρεχει!
-εχω παρει αδιάβροχο (εννοόντας μόνο ένα ψευτικο για επάνω και απο κάτω τζίν) Πόσο νερό να ρίξει?
Καλαμπάκα-Ιωάννινα (150 χλμ), πατουρα στην βροχή με 8 βαθμούς κελσίου... έφτασα σπίτι με υποθερμία, έτρεμα για 2 ώρες σαν ψάρι.
συμπερασμα? η ηλιθότητα είναι ανίκητη.
φιξντΔημοσιεύθηκε αρχικά από duke200
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου
Χριστούγεννα 2014 έχουμε ανέβει στα Τζουμέρκα με τον αδερφό ( εγώ με 950 adv, ο αδερφός με 1050 tiger) και οι δύο δικάβαλοι.
Πρώτη στάση Μεσολόγγι και φεύγουμε μετα με καταπληκτικό καιρό να ανέβουμε στο Συρράκο από Άρτα. Όλα καλά, όλα ωραία και ο καιρός συνεχίζει καλός για τις επόμενες ημέρες.
Παραμονή για να φύγουμε και ξεκινάει να χιονίζει απο το απόγευμα. Όταν ξυπνάμε το πρωί είναι τα πάντα στρωμένα, βάζω τη στολή του πολέμου και λέω "Φύγαμε!".
Ο ξενοδόχος με κοιτάει σαν εξωγήινο, ο αδερφός(σοφός ως μεγαλύτερος) τρώει μια ψιλή στα πρώτα 100 μέτρα και γυρίζει πίσω και εγώ ο πανύβλαξ λέω "Έλα μωρέ, λίγο χιονάκι θα έχει εδώ, μετά θα καθαρίσει". Μετά απο ηρωικές γλύστρες φτανώ στα Γιάννενα ύστερα απο 4,5 ώρες με πολλά χιόνια στο δρόμο και όσο κατεβαίναμε άπειρη βροχή. Μου λέει ο τοπικός τροχαίος οτι ο δρόμος για Πρέβεζα είναι κλειστός λόγω καταιγίδας.. Δεύτερη στιγμή εξυπνάδας και λέω "Πάμε από Εγνατία και θα κατέβουμε Καλαμπάκα"... Μπαίνουμε Εγνατία και 20 λεπτα αργότερα βρισκόμαστε σε χιονοθύελλα να πηγαίνουμε με 40. Φυσικά ο δρόμος για Καλαμπάκα ήταν κλειστός από χιόνια και συνεχίζουμε Εγνατία βρεγμένοι και με σαφέστατη υποθερμία. Λίγο μετά τη Βέροια κατεβαίνοντας για Κλειδί έχει ένα ΣΕΑ και προσπαθώντας να φρενάρω για να στρίψω δεξιά συνειδητοποιώ οτι απλώς δεν έχω δάχτυλα. Φρενάρω με τη φτέρνα και καρφωτές, μπαίνω στο ΣΕΑ και καίω ένα μηχανάκι που έχει στις τουαλέτες για να στεγνώνεις τα χέρια σου προσπαθώντας να στεγνώσω γάντια, κάλτσες και λοιπά είδη ένδυσης.
Μετά από καμια ώρα έχουμε στεγνώσει και λέμε να συνεχίσουμε. Φυσικά και ρίχνει καρέκλες.. Κάπου έξω απο τη Λάρισα βγάζω και το πάνω αδιάβροχο γιατί λέω "Έλα μωρέ τώρα, έφτασες Λαρισα? Σαν να έφτασες Αθήνα". Και η βροχή συνεχίζεται...
Και εκεί που φτάνουμε στη Θήβα και λέω να'το τώρα φτάσαμε, ξεκινάει ένας διολεμένος αέρας που τον τρώγαμε στο πλάι με το γαιδούρι και ήθελε πραγματικά να μας ξαπλώσει.
Η συνέχεια μέχρι την Αθήνα με 50-60 χλμ/ωρα..
Σύνολο διαδρμής: 17 ώρες
Αξία ανθρώπινης βλακείας: Ανεκτίμητη!
Eλα ρε φιλε,υπερβολικος εισαι.
Εγω ζηλεψα.
Κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα ταξιδεύω στο κομμάτι της Νότιας Γαλλίας , Νίκαια , Μασσαλία αυτά τα χάλια τες πα σημεία της γαλλικής Ριβιέρας ...
κάπου το παραξύλωσα στο κωλοβάρεμα και στις βόλτες και δεν κατάλαβα ότι πέρασε η ώρα και θα ψαχνόμουν νυχτιάτικα σα το λυκάνθρωπο να βρω δωμάτιο στο πουθενά,
και επιτέλους τελικά φουλάρω και βγαίνω στο δρόμο για μονπελιέ και με ρυθμό "εμπρός καλά μου αλογάκια" το μηχανάκι με ταξιδεύει διεκπεραιωτικά πλέον
(κοινώς κομμένες οι στάσεις για καφέ φωτό τοπία γαλλίδες και άλλα αναίσχυντα ) ... άρχισε και να πέφτει ο ήλιος και εγώ χάζευα ακόμα ηλιοβασιλέματα ...
Ε κάπου χάθηκα (κλασικά) και βρίσκομαι στη μέση του πουθενά με δεξιά αριστερά αγρούς και λοφάκια και για να γαμηθεί τελείως πλακώνει μια βροχή στην αρχή ψιλή (κοινώς κλάιν μαιν) αλλά μετά άρχισε να ρίχνει καδρόνια ... με το κανάτι που λέμε ...
Βρίσκω μες στην τύφλα μου ένα παραγκάκι στην άκρη του δρόμου σαν αυτές τις προχειροφτιαγμένες στάσεις που περιμένεις το κτελ στην ελλάδα μαζί με τη γιαγιά που κουβαλάει τάπερ , μπόγο με ρούχα και το κλουβί με τις κότες (και κάνει και τσαμπουκά γιατί η γίδα που τραβολογάει μαζί δεν μπορεί να μπεί στο κτελ και τελικά να την αφήσει αμανάτι - άντε βάλε και την γίδα μέσα ρε γιαγιάκα )
Χώνομαι κυριολεκτικά με το μηχανάκι μέσα στην παράγκα και άνετος πια που δεν βρέχομαι και δεν χρειάζομαι κλωβό Φαραντέυ για να σωθώ από το αστροπελέκι , αράζω για τσιγάρο και σιγά σιγά να προσπαθήσω να ξεκολλήσω τα βρεγμένα ρούχα χωρίς να βγει και το πετσί μου μαζί , χαλαρός κάνω μια στο ένα σαμάρι τσιμπάω τα τσιγάρα ...
κάνω ενα τσιγάρο στανιάρω κόβει και το τρέμουλο , κάνω μια να πιάσω από την άλλη μεριά στο άλλο σαμάρι κανα ρούχο και τα αδιάβροχα και αυτόματα παίρνω τα παπάρια μου ...
γιατί το έχω ξεχάσει μισανοιχτο από το προηγούμενο βενζινάδικο ...
κάτι ο αέρας κάτι ο μαλάκας που οδηγούσε και δεν πρόσεχε τίποτα πίσω , τα ρούχα με τα αδιάβροχα αποφάσισαν να κάνουν την επανάσταση και να βγάλουν μόνιμη άδεια παραμονής στη Γαλλία ...
Ε αφού έριξα μερικά καντήλια να ξεθυμάνω πήρα απόφαση γενναία ... βγάζω ρούχα τα απλώνω πάνω στη μηχανή κοντά στα μπουριά και στα πλάγια κοντά στο μοτερ και βάζω και μπροστά να δουλεύει το εργαλείο να ζεσταθώ...πάρτα ...
μετά μου λένε για πλυντήρια της χόντα και παπαριές ,εδώ μιλάμε για ταχυστεγνωτήριο 160 άλογα ....
η πλάκα είναι πως δε με έφταναν τα ντουμάνια της μηχανής κάπνιζα και αρειμανίως από τα νεύρα μου ...αλλά κάτι η ζέστη κάτι η μαστούρα από τις αναθυμιάσεις κάτι το άγχος και η κούραση ... μαντέψτε ... κι αποκοιμήθηκααααα (που έλεγε ο διονυσίου) το ηλίθιο κτήνος ...
και να πω ότι έκανε ησυχία και τιτιβίζαν πουλάκια .... βούιζε η μηχανή και αστραπόβροντα που θα έκαναν και τον Τέσλα να αλλάξει δρόμο...κι όμως εγώ τον πήρα κανονικά .
Πόση ώρα κοιμόμουν δεν είχα καταλάβει μέχρι που ένιωσα ένα απαλό σκούντηγμα και μια φωνή να λέει κάτι "μονσιέρ σιλ βους πλαίς" και τέτοιες γαλλικές μαλακίες ...
μέχρι να στροφάρει κανα δυό σπιν ο εγκέφαλος να πάρω χαμπάρι που βρίσκομαι νομίζω ότι είμαι σε καμιά παραλία ακόμα στην ανατολική μεσόγειο ...
ε ανοίγω καλά τα μάτια και βλέπω ένα μαύρο να με σκουντάει ...
Ω να σου γαμήσω εδώ δεν είναι το Μονακό με τις πριγκηπέσες μαλάκα μου , εδώ θα γυρίσουμε ταινία "Η καλύβα του μπάρμπα Θωμά και ο κώλος μας σε περιπέτειες του Τιν-τιν " λεμεεεεεεεεε - κοινώς τον ήπιαμε μάγκα και από αύριο θα λες περίεργα ρήματα και το ρω μακρόσυρτο ....
Δόξα το γιαραμπή ο άνθρωπος που με σκούνταγε ήταν ένας συμπαθέστατος μαυρούλης που πήγαινε με το αμάξι του να δει σε ένα κοντινό σπίτι κάτι γεροντάκια που δεν είχαν ρεύμα λόγω του παλιόκαιρου.. είδε το πίσω φως της μηχανής αναμμένο , είδε και το μαλάκα μέσα και νόμιζε ότι τα σανίδωσα ... Με πήγε σπίτι του και αφού με δάνεισε μια αλλαξιά ρούχα μου έβαλε και φαγάκι με την οικογένεια του (είχε 2 κόρες κουκλάρες ένα γιό χάλια και μια αγία γυναίκα ) και με φιλοξένησε και ζεστάθηκε το κοκκαλό μου και δεν ψόφησα( που καλά να πάθαινα) ... Αγγλικά δεν μίλαγε ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του , αλλά τα παιδιά μιλούσαν καλά και συνεννοούμασταν μια χαρά .. μέχρι και ελληνικές λέξεις μάθανε και τα παιδιά τα φιλοξένησα και 2 φορές στην Αγγλία που ζούσα και μείναμε φιλαράκια.
Ηθικόν δίδαγμα : όταν ταξιδεύετε με σαμάρια μοιράζετε τα ρούχα και στα δύο
α ναι . Conard είναι ο μάλαξ στα Γαλλικά
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
