Εργαλεία κειμήλια για restore...

[stam2]

απορία:

η σκλύρηνση στα μέταλλα γίνεται με εξωτερική επίστρωση ή έχει και το κράμμα ιδιότητες?
Να το πούμε αλλιώς, αν φύγει η επίστρωση χάνει τις ιδιότητές του το εργαλείο..?

[MISKIN]

Αν εννοείς το χρώμιο εξωτερικά, ναι φεύγει ιδιαίτερα αν είναι κακής ποιότητας. Η σκλήρυνση του μετάλλου είναι μόνιμη είτε επιφανειακή (2-3 mm μέσα στο μέταλλο) είτε ολική (μέχρι το πυρήνα).

[daz]

Stam η σκλήρυνση είναι μια διαδικασία που συνοδεύει το μέταλλο σε όλη του τη ζωή ανεξάρτητα με τα ματζούνια που θα εφαρμόσεις εξωτερικά ώστε να το προστατέψεις απ' την σκουριά.

Το χρώμιο που μπαίνει εξωτερικά είναι κάτι που μπορεί να γεράσει. Και αργά ή γρήγορα θα το κάνει. Αν θέλει κάποιος κατασκευαστής δεν βάζει καθόλου χρώμιο εξωτερικά. Το εργαλείο δεν είναι λιγότερο λειτουργικό ή ανθεκτικό, απλά είναι πιο επιρρεπή στην σκουριά.
Παράδειγμα οι πένσες. Άλλες έχουν χρώμιο και άλλες όχι. Αυτές που δεν έχουν χρώμιο βλέπουμε ότι είναι μαύρες. Αυτό το μαυρισμένο κομμάτι ο κατασκευαστής το έκανε έτσι (με βαφή σε λάδι και όχι σε νερό) για προστασία απ' την σκουριά. Κάποιες έχουν ορισμένα σημεία που είναι γυαλισμένα, απλά πήγε και τα γυάλισε και έφυγε η μαύρη επίστρωση. Η μόνη προστασία που έχουν αυτά τα σημεία είναι οι ιδιότητες του μετάλλου (περιεκτικότητα σε άνθρακα, χρώμιο κτλ -> ανάλογα με το κράμα του χάλυβα).

Η σκλήρηνση είναι ανεξάρτητη απ' όλα αυτά. Όπως είπε και ο μισκιν μπορεί να εφαρμοστεί σε όποιο σημείο μας αρέσει (ή σε όλο το εργαλείο) και σε ότι βάθος θέλουμε.

Αν ζεστάνουμε το κράμα μετάλλου μέχρι κάποιους ορισμένους βαθμούς και μετά το ψύξουμε απότομα σε νερό ή λάδι γίνεται πολυ σκληρό και εύθραυστο (βαφή). Αν σε αυτό το σημείο το τρίψουμε με μία λίμα θα χαλάσουμε τα δόντια της λίμας, αν όμως το χτυπήσουμε με ένα σφυρί θα σπάσει σαν γυαλί. Για να βελτιωθεί η ευκαμψία του ενώ παράλληλα να είναι αρκετά σκληρό το ξαναζεσταίνουμε σε λιγότερους βαθμούς και το αφήνουμε να επανέλθει από μόνο του στον ατμοσφαιρικό αέρα (ανόπτηση). Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί περισσότερες από μια φορές. Η όλη διαδικασία είναι αυτή που θα προσδώσει τις ιδιότητες του μετάλλου (μαζί με το είδος του κράματος και την σφυρηλάτηση).

Εάν δεν το ξαναζεστάνουμε το μέταλλο δεν χάνει τις ιδιότητες που απέκτησε απ' την παραπάνω διαδικασία. Και όταν λέω να το ζεστάνουμε εννοώ τόσο πολύ που να μη το πιάνει ο μαγνήτης (κόκκινο στο σκοτάδι, λευκομπλεκίτρινο στο φως της ημέρας). Το πως εφαρμόζεται η παραπάνω διαδικασία μαζί με πολλά άλλα είναι και οι λόγοι που ξεχωρίζουν τα καλά εργαλεία απ' τα ψεύτικα. Πόσο ομοιόμορφα εφαρμόστηκε η θερμοκρασία κατά τη βαφή? Στους πόσους βαθμούς? Πόσο οξειδωτική ήταν η ατμόσφαιρα όπου έγινε η ανόπτηση? Και άλλα πολλά!

Γι' αυτό το χρώμιο βανάδιο που γράφουν επάνω τα κινέζικα δεν λέει τίποτα. Αυτό είναι απλά το κράμα του μετάλλου που πάλι δε μας λέει τίποτα γιατί όπως και τα λάστιχα των μηχανών μας έχουν διαφορετικές ιδιότητες έτσι συμβαίνει και με τα κράματα αφού περιέχουν διαφορετικές ποσότητες άνθρακα, χρώμιο κτλ.

Αν μια πένσα την κάνουμε πολύ σκληρή μπορεί να σπάσουν οι σιαγώνες της. Με την σωστή κατεργασία όμως δεν θα σπάσει ποτέ γιατί θα μπορεί να λυγίσει ενώ δεν θα υπάρχει και πλαστική παραμόρφωση (εκτός και είμαστε ο χουλκ). Τα δόντια όμως που θέλουμε να παραμένουν όσο πιο άγρια γίνεται, μπορούμε να τα σκληρύνουμε παραπάνω ανεξάρτητα απ' το σώμα της πένσας. Μπορούμε δλδ να εφαρμόσουμε μεγάλες θερμοκρασίες μόνο στα δόντια και να τα επαναφέρουμε σε μεγαλύτερη σκληρότητα (εξαρτάται από το πόσο τα ζεσταίνουμε κατά την ανόπτηση, για πόση ώρα κ.α). Αν μετά την βουτήξουμε μέσα σε χρώμιο ή την βάψουμε μπλε με χρώμα απ' το συνοικιακό μαγαζάκι είναι κάτι ανεξάρτητο με τα υπόλοιπα.

Κάποια στιγμή το χρώμιο ή το μπλε χρώμα θα φύγει. Με τα χτυπήματα, με την τριβή, με την χρήση το χρώμιο θα φύγει ή θα γεράσει, ή θα αποκολληθεί και θα ξεφτίζει. Αν θέλουμε μπορούμε να εφαρμόσουμε πάλι κάποια επίστρωση χρωμίου. Αν θέλουμε μπορούμε να αφαιρέσουμε το χρώμιο και να φωσφατώσουμε το μέταλλο (εμβάπτιση σε οξέα και κατεργασία της επιφάνειας με φωσφορικές ενώσεις του μαγγανίου κ.α -> παρόμοιο με τα G3 στο στρατό, όπου έφευγε το μαύρο σκούριαζε, όπου ήταν μαυρισμένο δεν καταλάβαινε τίποτα). Υπάρχουν εταιρίες που ασχολούνται με αυτά και μπορούν να εφαρμοστούν ακόμα και σε σκουριασμένα μέταλλα αφού φυσικά καθαριστούν (αμμοβολή, υδροβολή, λέιζερ, γυαλοχάρτισμα κ.α). Κάτι ανάλογο έχουν και τα din 895 που έχεις αλλά και τα κρουστικά καρυδάκια και άλλα πολλά εργαλεία.
Τα κρουστικά αντέχουν παραπάνω και δεν σπάνε γιατί είναι πιο μαλακά και λυγίζουν (παραμορφώνονται και επανέρχονται). Αν βάλουμε χρώμιο επάνω θα αποκολληθεί και θα ξεφτίζει. Οπότε εφαρμόζουμε άλλο τρόπο προστασίας απ' την σκουριά (μαύρισμα).

[stam2]

Stam η σκλήρυνση είναι μια διαδικασία που συνοδεύει το μέταλλο σε όλη του τη ζωή ανεξάρτητα με τα ματζούνια που θα εφαρμόσεις εξωτερικά ώστε να το προστατέψεις απ' την σκουριά.

Το χρώμιο που μπαίνει εξωτερικά είναι κάτι που μπορεί να γεράσει. Και αργά ή γρήγορα θα το κάνει. Αν θέλει κάποιος κατασκευαστής δεν βάζει καθόλου χρώμιο εξωτερικά. Το εργαλείο δεν είναι λιγότερο λειτουργικό ή ανθεκτικό, απλά είναι πιο επιρρεπή στην σκουριά.
Παράδειγμα οι πένσες. Άλλες έχουν χρώμιο και άλλες όχι. Αυτές που δεν έχουν χρώμιο βλέπουμε ότι είναι μαύρες. Αυτό το μαυρισμένο κομμάτι ο κατασκευαστής το έκανε έτσι (με βαφή σε λάδι και όχι σε νερό) για προστασία απ' την σκουριά. Κάποιες έχουν ορισμένα σημεία που είναι γυαλισμένα, απλά πήγε και τα γυάλισε και έφυγε η μαύρη επίστρωση. Η μόνη προστασία που έχουν αυτά τα σημεία είναι οι ιδιότητες του μετάλλου (περιεκτικότητα σε άνθρακα, χρώμιο κτλ -> ανάλογα με το κράμα του χάλυβα).

Η σκλήρηνση είναι ανεξάρτητη απ' όλα αυτά. Όπως είπε και ο μισκιν μπορεί να εφαρμοστεί σε όποιο σημείο μας αρέσει (ή σε όλο το εργαλείο) και σε ότι βάθος θέλουμε.

Αν ζεστάνουμε το κράμα μετάλλου μέχρι κάποιους ορισμένους βαθμούς και μετά το ψύξουμε απότομα σε νερό ή λάδι γίνεται πολυ σκληρό και εύθραυστο (βαφή). Αν σε αυτό το σημείο το τρίψουμε με μία λίμα θα χαλάσουμε τα δόντια της λίμας, αν όμως το χτυπήσουμε με ένα σφυρί θα σπάσει σαν γυαλί. Για να βελτιωθεί η ευκαμψία του ενώ παράλληλα να είναι αρκετά σκληρό το ξαναζεσταίνουμε σε λιγότερους βαθμούς και το αφήνουμε να επανέλθει από μόνο του στον ατμοσφαιρικό αέρα (ανόπτηση). Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί περισσότερες από μια φορές. Η όλη διαδικασία είναι αυτή που θα προσδώσει τις ιδιότητες του μετάλλου (μαζί με το είδος του κράματος και την σφυρηλάτηση).

Εάν δεν το ξαναζεστάνουμε το μέταλλο δεν χάνει τις ιδιότητες που απέκτησε απ' την παραπάνω διαδικασία. Και όταν λέω να το ζεστάνουμε εννοώ τόσο πολύ που να μη το πιάνει ο μαγνήτης (κόκκινο στο σκοτάδι, λευκομπλεκίτρινο στο φως της ημέρας). Το πως εφαρμόζεται η παραπάνω διαδικασία μαζί με πολλά άλλα είναι και οι λόγοι που ξεχωρίζουν τα καλά εργαλεία απ' τα ψεύτικα. Πόσο ομοιόμορφα εφαρμόστηκε η θερμοκρασία κατά τη βαφή? Στους πόσους βαθμούς? Πόσο οξειδωτική ήταν η ατμόσφαιρα όπου έγινε η ανόπτηση? Και άλλα πολλά!

Γι' αυτό το χρώμιο βανάδιο που γράφουν επάνω τα κινέζικα δεν λέει τίποτα. Αυτό είναι απλά το κράμα του μετάλλου που πάλι δε μας λέει τίποτα γιατί όπως και τα λάστιχα των μηχανών μας έχουν διαφορετικές ιδιότητες έτσι συμβαίνει και με τα κράματα αφού περιέχουν διαφορετικές ποσότητες άνθρακα, χρώμιο κτλ.

Αν μια πένσα την κάνουμε πολύ σκληρή μπορεί να σπάσουν οι σιαγώνες της. Με την σωστή κατεργασία όμως δεν θα σπάσει ποτέ γιατί θα μπορεί να λυγίσει ενώ δεν θα υπάρχει και πλαστική παραμόρφωση (εκτός και είμαστε ο χουλκ). Τα δόντια όμως που θέλουμε να παραμένουν όσο πιο άγρια γίνεται, μπορούμε να τα σκληρύνουμε παραπάνω ανεξάρτητα απ' το σώμα της πένσας. Μπορούμε δλδ να εφαρμόσουμε μεγάλες θερμοκρασίες μόνο στα δόντια και να τα επαναφέρουμε σε μεγαλύτερη σκληρότητα (εξαρτάται από το πόσο την ζεσταίνουμε κατά την ανόπτηση, για πόση ώρα κ.α). Αν μετά την βουτήξουμε μέσα σε χρώμιο ή την βάψουμε μπλε με χρώμα απ' το συνοικιακό μαγαζάκι είναι κάτι ανεξάρτητο με τα υπόλοιπα.

Κάποια στιγμή το χρώμιο ή το μπλε χρώμα θα φύγει. Με τα χτυπήματα, με την τριβή, με την χρήση το χρώμιο θα φύγει ή θα γεράσει, ή θα αποκολληθεί και θα ξεφτίζει. Αν θέλουμε μπορούμε να εφαρμόσουμε πάλι κάποια επίστρωση χρωμίου. Αν θέλουμε μπορούμε να αφαιρέσουμε το χρώμιο και να φωσφατώσουμε το μέταλλο (εμβάπτιση σε οξέα και κατεργασία της επιφάνειας με φωσφορικές ενώσεις του μαγγανίου κ.α -> παρόμοιο με τα G3 στο στρατό, όπου έφευγε το μαύρο σκούριαζε, όπου ήταν μαυρισμένο δεν καταλάβαινε τίποτα). Υπάρχουν εταιρίες που ασχολούνται με αυτά και μπορούν να εφαρμοστούν ακόμα και σε σκουριασμένα μέταλλα αφού φυσικά καθαριστούν (αμμοβολή, υδροβολή, λέιζερ, γυαλοχάρτισμα κ.α). Κάτι ανάλογο έχουν και τα din 895 που έχεις αλλά και τα κρουστικά καρυδάκια και άλλα πολλά εργαλεία.
Τα κρουστικά αντέχουν παραπάνω και δεν σπάνε γιατί είναι πιο μαλακά και λυγίζουν (παραμορφώνονται και επανέρχονται). Αν βάλουμε χρώμιο επάνω θα αποκολληθεί και θα ξεφτίζει. Οπότε εφαρμόζουμε άλλο τρόπο προστασίας απ' την σκουριά (μαύρισμα).

ευχαριστώ πολύ!

[camen]

Φτιάξε διάλυμα οξαλικου οξέος και ριχτά ολα μεσα...

[stynikop]

Stam η σκλήρυνση είναι μια διαδικασία που .....

Φανταστική ανάλυση...
Θενκ γιου!

[gaganian]

Εχθές λόγω δουλειάς πήγαμε σε μία "αγροικία" για αυτοψία των κτιρίων. Σε ένα υπόστεγο που στέγαζε ενα αρχαίο τρακτέρ στον τοίχο είχε κρεμασμένα κάποια κλειδιά. Θυμήθηκα κάποιο post που είχα διαβάσει έδώ για τις συλλογές που είχαν παλιά τα τρακτέρ και τα λοιπά αγροτικά μηχανήματα. Πηγα κοντά και τι να δω...
Τα περισσότερα ήταν Gedore και τα υπόλοιπα ήταν Acesa, Izeltas, Dowidat, Palmera, Beta, Facom είχε ένα και Made in USSR.
Το ερώτημα είναι ... μπορούν να αποκατασταθούν με τρίψιμο αυτά τα κλειδιά?

[gaganian]

και κάποιες ακόμα. Τα Gedore είναι κάποια India και κάποια Germany.

[vaska]

Αμμοβολή χρειάζονται κανονικά για να καθαρίσουν . Λάμψη μην περιμένεις να πάρεις πίσω, μουντά θα είναι αλλά μια χαρά όμορφα είναι και μουντά.

[camen]

Γεμίζεις ενα 10 κιλό κουβα με νερό κ οξαλικου οξύ μπόλικο, τα πετάς μεσα, πας μετα απο 3 μερες , τα παίρνεις να περνάς ενα σαπουνόνερο κ ωωωωωωωωωω σα καινουργια! Φυσικά όπου εχει φάει μέταλλο η σκουριά θα μείνει μαύρο αλλα δε θα χει σκουριά

[theofilosI]

Που το βρίσκουμε το οξυαλικο οξυ;

[Leon67]

Δοκίμασε Γούναρη 35, Πειραιάς, στον Καλογερόπουλο.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ξεσκουριάσουν, βλ το ποστ για ηλεκτρόλυση.

Edit: Ίσως κάποια να είναι από τα μαύρα δηλ φωσφατωμένα....

[virus]

Και το ξυδι την ιδια δουλεια κανει.

[daz]

Ρε 'σεις πάλι να το γράψω?

Νερό και αλουμινόχαρτο για την σκουριά!

Να μη μένει το αλουμινόχαρτο χωρίς νερό και ξεκίνα το τρίψιμο. Όλη η επιφανειακή σκουριά θα φύγει και θα φανεί τι έχει από κάτω. Δλδ θα φανεί η πατίνα που έχει κάνει και ο αποχρωματισμός απ' την οξείδωση στην προκειμένη περίπτωση.
Τα περισσότερα ήταν φωσφατωμένα δεν ήταν χρωμιωμένα. Όσα γράφουν din 895 ήταν μαύρα.

Μετά θα δεις αν μπορείς και αν αξίζει να κάνεις τίποτε άλλο.

Αυτό τι μάρκα είναι? Αμερικανιά!

[daz]

Πολύ καλός! Κάποια στιγμή λέει κάτι για πέρασμα με dremel, ώστε να πιάνει καλύτερα το ματζούνι που βάζει. Αν τα καθάριζε καλύτερα απ' την σκουριά, με αλουμινόχαρτο και νερό ίσως είχε καλύτερα αποτελέσματα σε αυτά με την προχωρημένη σκουριά.