Ξεκαθαρίζω όμως απ την αρχή ότι όλα όσα γράφω είναι το απόσταγμα της προσωπικής παρατήρησης και μόνο. Δεν κατέχω τα κλειδιά της απόλυτης αλήθειας, δεν κατέχω το αλάθητο του Πάπα και ούτε καμιά διάθεση να κάνω κατήχηση, να διαφωτίσω ή πολύ περισσότερο να πίσω για τις Α ή τις Β απόψεις.
ανανήψαντας
Από πιτσιρικάς άκουγα την παράξενη μουσική τους και μερικές φορές γελούσα κι έκανα πλάκα. Κατά βάθος όμως ήξερα ότι δεν είναι σωστό να γελάς για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις.
Το ίδια περίπου ιδέα σχημάτισα όταν είδα κάποιον να χορεύει. Έμοιαζε να έχει πάθει ηλεκτροπληξία. Η σκέψη που έκανα τότε που ήμουν ακόμη παιδί, ήταν ότι αν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι τρελός, τότε σίγουρα κάτι σοβαρό του συμβαίνει.
Ακόμα δεν είχα ιδέα τι ήταν η εθνοκάθαρση, που περιέχει και τους μαζικούς φόνους (σε στρατόπεδα εργασίας ή εν ψυχρό) και την ανταλλαγή πληθυσμών με βάση τη θρησκεία.
Άκα πάρε μουσουλμάνους - δώσε χριστιανούς, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω και στα @@ μας η ζωή σου και η περιουσία σου, φτάνει να ξεκουμπιστείς μίασμα.
Οι Τούρκοι φυσικά είναι οχτροί, μας το παν και στο σχολείο και η εθνική πιπίλα καλά κρατεί.
Πάντα πίστευα όμως ότι όπου έχεις αμφιβολία τράβα ρώτα και πιο καλά, πάνε δες....
Πάνε δες ο ίδιος και προσπάθησε να κρίνεις ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ
Ρώτησα λοιπόν το φίλο μου το Μπόνεβιλ και πήρα τα χάλια μου να πα να δω...
ανανήψαντας
Φεύγω απόγευμα από το μαγαζί, αργά...
Ο φίλος μου ο Στόκος μου έχει προσφέρει φιλοξενία στη Θεσ.κη που γίνεται πολύ πιο σημαντική αφού ταξιδεύω και μόνος.
Έφτασα αργά και το καλαμπουρίσαμε μέχρι ακόμα πιο αργά.
Χάρηκα πολύ!
Το πρωί όμως έβρεχε.... Ένα μακρύ ταξίδι με βροχή απλά δεν βγαίνει.
Ο Στόκος μου λέει να μείνω και μου πετάει ένα λαπ τοπ να δω τον καιρό.
Δεν μπορώ να μείνω, δεν μπορώ να δεχτώ ότι το ταξίδι δεν θα γίνει.
Ο καιρός πριν φύγω έλεγε άλλα... (έδεσες τώρα θα μου πεις)
Κοιτάω, βλέπω ότι στην Τουρκία δεν βρέχει ως την Δευτέρα λέει που αρχίζουν οι βροχές και την Τρίτη καταιγίδες...
Αποφασίζω να πάω κι ότι γίνει.
Φεύγω και πράγματι φτάνω στα σύνορα όπου καθυστερώ πολύ με χαρτούρα, τράπεζες κλπ αλλά το χειρότερο είναι ότι ζητάω μια κάρτα για την εθνική και κανένας δεν ξέρει γιατί μιλάω.
Τελικά η κάρτα για την εθνική οδό στην Τουρκία δεν υπάρχει πια. Σε μια Σελ γράφουν τα στοιχεία μου, τα περνάν στο κομπιούτερ και αφού πληρώνω <20ε, μου δίνουν ένα κίτρινο αυτοκόλλητο και μια απόδειξη ότι πλήρωσα ΟΛΕΣ τις εθνικές της χώρας για 1 μήνα.
Τι να το κάνω αυτό τους λέω???
Μου το κολλάνε στη ζελατίνα μπροστά και κάθε φορά που περνάω διόδια μια κάμερα το διαβάζει και ανάβει πράσινο. (σε κάτι τοπάκια βάρεσε συναγερμό και τους έπιασαν οι μπάτσοι)
Οι δρόμοι στην Τουρκία είναι κρατικοί, είναι πολύ καλλίτεροι από τους δικούς μας και το κίτρινο μπλιμπλίκι γράφει ταχυδρομείο.
Δεν μπορώ να μην κάνω τη σύγκριση με τους Έλληνες "ιδιώτες".
Διπλάσια λεφτά για ένα πάνω κάτω. 14 διόδια (αν δεν κάνω λάθος) στα οποία έπρεπε να ανοίξω το κράνος, να βγάλω το γάντι, να πληρώσω, να πάρω ρέστα, να ξαναβάλω το γάντι κι όλα αυτά με το ταμείο από αριστερά γιατί αυτό βολεύει τ αμάξια και τους. αριστερόχειρες.
3 συστήματα έχουμε εναλλακτικά εδώ και τελικά δεν βολεύει κανένα.
Καλή αρχή λοιπόν με τον πραγματικό κόσμο.
Το πρώτο κομμάτι του δρόμου είναι άθλιο. Το φτιάχνουν όμως και αυτό. Οι Τούρκοι δεν έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για την περιοχή. Ο κύριος όγκος του εμπορείου γίνεται πια από Βουλγαρία.
Το γιατί ρωτήστε το σε κανέναν ειδικό. Εγώ δεν ξέρω!
Συνεχίζω το δρόμο προς την Πόλη. Δίπλα μου έχω τη θάλασσα του Μαρμαρά. Πολλά πλοία. Βλέπω μια πόλη από κοντέινερ και μια άλλη πόλη δηλητήριο.
Τα μεγέθη είναι σαφώς μεγαλύτερα από τα Ελληνικά.
Κοιτάω με αμφιβολίες. Αυτοί δεν ήταν καθυστερημένοι? Υποανάπτυκτοι???
Φτάνω στην Πόλη και εκεί με περιμένει ακόμα μια έκπληξη. Η οικοδομική δραστικότητα είναι πρωτοφανής για τα δικά μου μάτια. Χτίζουν συγκροτήματα με .... ουρανοξύστες.
Πάει να πει? Εταιρίες με χρήματα, με τεχνικές γνώσεις και εξοπλισμό.
Το θέαμα μ αφήνει άφωνο, θέλω να σταματήσω να βγάλω φωτογραφίες αλλά είναι αδύνατον με τον όγκο της κίνησης.
Σε λίγο όλα μπλοκάρουν. Τρώω το μποτιλιάρισμα της αρκούδας !
3 ώρες και βάλε να βγω από εκεί μέσα.
Η Πόλη είναι τεράστια. 18 εκ. λέει τελικά ζουν εκεί. (γραμμένοι και άγραφτοι)
Το να μείνω εκεί δεν το σκέφτομαι καν.
Κάποια στιγμή βλέπω 2 τυπάκια με CBR 600rr, με αριθμούς κριμένους.
Ώπα λέω δικοί μας αφού αυτοί, σε αντίθεση με όλους τους άλλους, ήξεραν και να οδηγούν.
Αυτοί λέω θα με βγάλουν απ την κίνηση !
Αμ δε... Ήταν μπάτσοι και συνόδευαν ένα κρατικό αυτοκίνητο.
Περιττό να σας πω ότι δεν χάρηκαν καθόλου.
Περνάω τη γέφυρα Ευρώπη Ασία. Νιώθω όμορφα αφού το έκανα κι αυτό.
Συνεχίζω στην εθνική και φτάνω τελικά κατάκοπος στο Ιζμίτ (Νικομήδεια)
Βρίσκω ξενοδοχείο (ακριβό 42ε) αλλά καθαρό και σχετικά κυριλέ. Είμαι κατάκοπός. Η βροχή, το ξενύχτι....
Βγαίνω εκεί δίπλα για φαί και παρατηρώ ότι έχει μπαράκι που νεαροί Τούρκοι και Τουρκάλες διασκεδάζουν. Μπύρες δεν έχει. Πίνουν λεμονάδες, τρώνε μύδια και δείχνουν ευτυχείς. Οι κοπέλες δε φοράνε μαντίλα και προσπαθούν να αποκτήσουν ένα κάποιο "στιλ" με Ευρωπαϊκά ρούχα μεν, όχι προκλητικά δε.
Κάποια στιγμή την ώρα της προσευχής ακούγεται δυνατή η φωνή του Ιμάμη που ταπώνει κυριολεκτικά τη μουσική του μπαρακίου.
Μου φαίνεται πολύ αστείο. Ο μεγάλος αδερφός έχει βάλει ένα τεράστιο μεγάφωνο απέναντι από το μπαράκι που σημαδεύει κατ ευθείαν μέσα !!!
Το φαί ήταν πολύ καλό. Σαλάτα, ένα ρόφημα από γιαούρτι ή γάλα... ποιός ξέρει??? Μελιτζάνα κομμένη σε φέτες που κάνει σάντουιτς μπιφτέκια από αρνί.
Κόστος... Λιγότερο από 10 ευρώ.
Μια χαρά λέω.
Πέφτω για ύπνο νεκρός και το πρωί ξεκινάω για Πόντο.
ανανήψαντας
Σε άπταιστη νοηματική οι μπάτσοι μου λένε πως να πάω και γελάνε. ΝΑΙ πάλι δεν είχα ρεύμα στη ΜΠΡΙΖΑ.... και το Τζι πι ες το κράταγα για τα δύσκολα.
Ο ένας μπατσάκος με ρωτάει...
-Ναβιγκέισον νο???
Άσε ρε νιάναρο... Όταν εγώ πήγαινα με χάρτη, εσύ ήσουν ακόμα πρωτεΐνη σε τυρόπιτα !
Εεε όχι ρε δε ντο πα!! Το σκέφτηκα όμως!
Τραβώ προς την πόλη Καντίρα. Ο δρόμος καλοστρωμένος. Κτήματα δεξιά κι αριστερά όλα νοικοκυρεμένα, καθαρά. Ούτε σκουπίδια πουθενά, ούτε πεταμένα αγροτικά μηχανήματα εδώ κι εκεί και ούτε τζιπάρες....
Νέοι άνθρωποι δουλεύουν τη γη.
Τους χαιρετάω με χαιρετάνε κι αυτοί. (ποτέ αυτοί πρώτοι, δείχνουν επιφυλακτικοί)
Σταματώ για Βενζίνη, κοιτάνε το νούμερο...
Γιουναν??? Τσίπρας γκουντ !!!! Σαρκόζι !! ! ! ! !
Τώρα τι να του πεις???
Δίπλα έχει ένα τσιγγάνικο καταβολισμό. Δείχνει όμως μόνιμος και κάποιος έχει στήσει μια παιδική χαρά μέσα.
Μετά από ώρα βλέπω πια τη θάλασσα.... Έχω φτάσει στο Πόντο. Νοιώθω ευτυχής.
Στο βάθος η μαυρη θάλασσα
ανανήψαντας
Σ ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει έλεγε ο παππούς ότι στον Πόντο πρέπει να πας μ αμάξι και να παίζει λύρα στο κασετόφωνο !
Εγώ δεν ήξερα κανένα τραγούδι με λύρα και κανένα σκοπό. Έπαιζα λοιπόν τον τελευταίο των Μοικανών στο μυαλό μου....
Τι διάλο, λύρα, βιολί, πόντιοι Ινδιάνοι τι Λοζάνη τι Κοζάνη....
Μ άρεσε όμως το θέαμα. Θάλασσα μπρος, εύφορη γη και βουνό με δάσος...
Σαν καλά είναι εδώ ε?
Συνεχίζω το δρόμο παράλληλα με τη μαύρη θάλασσα, δεν έχω κανένα σκοπό, απλά πάω...
Η ομορφιά είναι γύρω μου και με διαπερνά. Νέοι άνθρωποι παντού στους δρόμους, στα μαγαζιά....
Ποτάμια και ψαράδες να ετοιμάζουν τα σκάφη.
ανανήψαντας
Ο δρόμος άψογος, ζω στη Νιρβάνα. Όλα δείχνουν τέλεια και όπως συμβαίνει ΠΑΝΤΑ σ αυτές τις περιπτώσεις... Το όνειρο δεν κρατάει πολύ...
-Τσουπ οι ΜΠΑΣΤΟΙ!
Με σταματάν, πρώτη σειρά αξιωματικός με στολή, δεύτερη σειρά πίσω φαντάροι με Μ16....
Απασφαλισμένα κι έτοιμα...
Δεν κουνάω ρούπι και περιμένω να δω τι θα πουν...
-Από που είσαι ρωτάει ο αξιωματικός σε άσχημα αγγλικά. (Δεν τον κόβω αιμοσταγή... Καμία σχέση με κάτι τυπάκια στο Κόσσοβο)
-Έλληνας του λέω...
-Έλληνες Τούρκοι αδέρφια μου λέει... (!!!!)
Εγώ πάντα πίστευα στο διεθνισμό και σε τέτοια και πράγματα, θεωρούσα όλους τους καλούς ανθρώπους αδέρφια μου αλλά εκείνη τη στιγμή, αδερφέ μου γάιδαρε και ότι να ναι αλλά βάλε την καραντουφέκα κάτω!
Κι έτσι κι έγινε...
Χαλαρώνουν και γελούν. Δείχνουν ξαλαφρωμένοι, ανακουφισμένοι...
Άκουσαν αυτό που ήθελαν.
Με ρωτούν από που είμαι, πως με λένε, που πάω, τι δουλειά κάνω...
Όχι πια μπατσικά, φιλικά...
Απαντάω σε όλα. Χαιρετώ και φεύγω
Τελευταία τροποποίηση από MG-KTiNoS; 06/05/2016 στις 18:36.
ανανήψαντας
Συνεχίζω το δρόμο μου και ζω τον Πόντο. Θάλασσα αριστερά, δάσος δεξιά. Πυκνό δάσος που δύσκολα μπαίνει άνθρωπος εκεί, πολλές μικρές πόλεις στο διάβα μου, με νέους ανθρώπους να σουλατσάρουν ευτυχείς στους δρόμους και στην παραλία.
Σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα αυτό δεν το βλέπεις και πολύ συχνά. Κάνω συγκρίσεις θέλοντας και μη και τότε για πρώτη φορά λέω τη φράση...
-Τι χάσαμε ρε πούστη μου !!!!
Έτσι είναι παίδες. Δεν ξέρω αν το Βυζάντιο ήταν Ελληνικό αλλά σίγουρα η Ελλάδα είναι Βυζάντιο! Διαθέτουμε ΟΛΑ τα βίτσια της παλιάς αυτοκρατορίας! ΟΛΑ!
Νιώθω πια λύπη και μπορώ να καταλάβω όλα αυτά που μου είχαν πει οι Πόντιοι φίλοι μου.
Περνάω την Αλαπλη, το Ερελί και το Ζουγκουλντάκ... Αυτά όλα κάποτε ήταν Ελληνικά και τώρα έχουν ονόματα από το Ντίζνει !
ανανήψαντας
ανανήψαντας
Μου έχουν πει να πάω στην Αμάσρα κι εκεί πάω.
Αράζω, τρώω τρομερή κρεατόπιτα, πίνω το γνωστό χυμό από γιαούρτι και ψάχνω για ξενοδοχείο.
ΠΡΙΤΣ !
Όλη η πόλη μπουκντ λένε. Εσωτερικός Τουρισμός.
Κάνω ακόμα μια μικρή βόλτα στη πόλη, σκέφτομαι πως πριν την πάρουν οι Τούρκοι την είχαμε κάνει δώρο στους Γενοβάζους, που την είχαν σαν κόμβο του εμπορείου τους στη Μαύρη θάλασσα. Κοιτάω τα ερείπια, σκέφτομαι τους ανθρώπους που μετέφεραν οι Τούρκοι στην πόλη για να φέρουν νομάδες να πάρουν τη θέση τους.
Μη σου λάχει δηλαδή.
Γενοβέζοι τότε, Κινέζοι σήμερα, δε γαμείς... Ίδια γεύση... Και τι γεύση!!! Σκατά !!!!
Τελευταία τροποποίηση από MG-KTiNoS; 06/05/2016 στις 20:42.
ανανήψαντας
ανανήψαντας
ανανήψαντας
Με αυτά τα συναισθήματα αποφασίζω να συνεχίσω το ταξίδι αλλά χωρίς να ξέρω πια για που...
Η Σινόπη είναι μακριά και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φάω το μπουτισλιάρισμα στην Πόλη με βροχή. Δεν θέλω ούτε να το σκεφτώ. Σιχαίνομαι το βρόμικο νερό των πόλεων πάνω μου....
Κάπου εκεί κι ενώ σιγά σιγά φεύγω απ την Αμάσρα....
Η ομίχλη πέφτει στο βουνό και η χρυσές ακτίνες του ηλιοβασιλέματος κάνουν τα πάντα χρυσά... Σταματάω το μηχανάκι, είμαι μόνος και ο Πόντος μου μιλάει.
Χιλιάδες άνθρωποι, έγιναν φως, ποτάμια τα δάκρια.
Ο Πόντος μου δείχνει την ψυχή του....
Τι χάσαμε ρε Πούστη μου????
Τώρα πια όλα αποκτούν νόημα, ο παράξενος χορευτής, ο παππούς που έλεγε για τη λύρα, η περίεργη γλώσσα τους που όλο κάτι θυμίζει αλλά δεν ξέρουμε τι!
Ήθελα να ξερα ποιός μαλάκας έβγαλε τα ανέκδοτα για τους Πόντιους???
Τελευταία τροποποίηση από MG-KTiNoS; 06/05/2016 στις 20:42.
ανανήψαντας
Ένας Τούρκικος γάμος περνά με στολισμένα αυτοκίνητα. Ανθρωπάκια κι αυτοί....
Δείχνουν τόσο ευτυχείς!
Χαίρομαι για αυτούς....
ανανήψαντας
Καταλαβαίνω ότι το ταξίδι εκπλήρωσε το σκοπό του.
Είμαι γεμάτος συναισθήματα και ομορφιά. Είμαι κι εγώ ευτυχής έστω και για λίγο.
Καβαλάω και φεύγω να πάρω θέση στρατηγική για την επιστροφή. Πάω στην πόλη Dusze πάνω στον οδικό άξονα Άγκυρα Κωνσταντινούπολη.
Μέτριο το ξενοδοχείο, αλλά φτηνό. Το βράδυ κοιμήθηκα με τα ρούχα γιατί κρύωνα.
Το φαί εξαιρετικό. Χυμό από γιαούρτη δε μπήρα, είπα ν αλλάξω με τσάι.
Μπύρα?
Πλάκα κάνεις!
Εδώ είναι Ασία και όλες οι κοπέλες φοράνε μαντίλα.
Κάνω μια βόλτα, βγάζω 2 3 φωτογραφίες, έτσι για την πλάκα και την πέφτω για ύπνο.
ανανήψαντας
Την άλλη μέρα επιστρέφω Ελλάδα 1350 χλμ από το πρωί ως το βράδυ.
Στο δρόμο βλέπω κάτι Πολωνούς με τις πανάκριβες μοτοσυκλέτες, ωραία ρούχα καθαρά και γυναίκες...
Τους προσπερνάω χαιρετάω και τίποτα.... Με γράφουν κανονικά.
ΟΙ Πολωνοί φίλε μου !!!
ανανήψαντας
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση