Καλησπέρα σε όλους!
Στον τίτλο του θέματος, αυτός στον οποίο αναφέρομαι είμαι εγώ. Ναι, μου μιλάω σε τρίτο πρόσωπο. Τέτοιο χάλι.
Γιατί;
Αν θυμάστε καλά, τον Νοέμβρη αξιώθηκα επιτέλους να πάρω την πρώτη μου μηχανή. http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=147067
Αν και γενικά μπορώ να πω πως αφενός λιώνω στη δουλειά, και αφετέρου ο καιρός εδώ που βρίσκομαι δεν βοηθά πάντα, μέχρι στιγμής - μεταξύ άλλων - έχω πάει με τη μηχανή:
1) Στα γενέθλια μιας φίλης - οργάνωσε πάρτυ στη φάρμα των γονιών της σε ένα βουνό στη Γερμανία - ο παλιός αχυρώνας έγινε όχι μόνο ο χώρος του γλεντιού, αλλά και η κρεβατοκάμαρά μου για ένα βράδυ,
2) Στον γάμο 2 φίλων που έλαβε χώρα σε μια ορεινή κατασκήνωση κάπου στην Τσεχία (τρελό σκηνικό...),
3) Κάτι καταδρομικές σε βουνά - δάση Γερμανίας / Τσεχίας / Πολωνίας.
4) (και χειρότερα... από εκεί το έπαθα) Βόλτα σε Αυστριακές Άλπεις - πέρασμα Ιταλία, Μπολζάνο - Πάντοβα - Βενετία, κι εν τέλη ανάβαση Δολομίτες από επαρχιακό δίκτυο Ιταλίας, κατάβαση στην άλλη πλευρά και από εκεί πάλι Άλπεις Αυστρίας. Αυτό έγινε:
α) χωρίς καμία οργάνωση,
β) καμία ιδιαίτερη εκ των προτέρων "έρευνα",
γ) χωρίς κρατήσεις, χωρίς τίποτα
δ) χωρίς καμία άλλη μηχανή για παρέα και χωρίς να πάρω συμβουλές και ιδέες από τρίτους,
ε) με "συζήτηση" μέχρι τις 4 το προηγούμενο βράδυ με τη δικιά μου αν θα πάμε ή όχι τελικά!
Από αυτό επέστρεψα κατευθείαν χτες βράδυ κατά τις 11 και σήμερα ήμουν όλη μέρα δουλειά. Προσπαθώ να μπω σε μια σειρά, να καταλάβω τι μου έχει συμβεί... Δεν έχω κουράγιο να κάτσω να ξεδιαλέξω τις φωτό...
Θα προσπαθήσω μόλις ανασυγκροτηθώ κάπως και μόλις βρω λίγο χρόνο να αρχίσω να γράφω πιο αναλυτικά για τα παραπάνω (και άλλα πολλά...) συνοδεύοντάς τα με φωτογραφίες.
Από το τελευταίο πάντως, (το 4) για να καταλάβετε τι εννοώ, υπάρχει μεταξύ άλλων και 28GB HD βίντεο από την ανάβαση των Δολομιτών από επαρχιακό Ιταλίας και την κατάβαση στις Άλπεις από την μεριά της Αυστρίας... Να δω ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ θα κάνω με αυτό... Έχετε καμιά πρόταση;
Κάπως έτσι χτες κατά την επιστροφή έσπασα το φράγμα με τα πρώτα 10000 χιλιόμετρα με το versys...
ΥΓ: Πως αισθάνομαι τώρα; Μέσα μου μια φωνή ουρλιάζει "Εγώ Δολομίτες θα ξαναπάω!". Με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζω και του χρόνου, κατά προτίμηση για κάμπινγκ κάπου εκεί στα ατελείωτα βουνά. Αν το κάνω και ψήνεται και κανείς άλλος, συναντιόμαστε κάπου στο δρόμο και αναλαμβάνω την οργάνωση να γυροβολάμε παρέα... Ας είμαστε καλά μέχρι τότε...
Έτσι βέβαια, αισθάνομαι ΤΩΡΑ. Ποιος ξέρει που στο καλό θα βρεθώ αύριο και μου γυρίσουν τα μυαλά από την άλλη;
ΥΓ2: Σήμερα επιστρέφοντας από τη δουλειά και αφηρημένος, βγήκα εθνική και πήγαινα για κανένα 45λεπτο μέχρι που αναρωτήθηκα "που στο διάολο πας; γύρνα πίσω ρε μαλάκα!". Δεν την παλεύω...