Σε είδα κοπελιά (έως 25-28 ετών), σα τα κρύα τα νερά, περιποιημένη και με αποφασισμένο βλέμμα να έρχεσαι στο καφέ στη πλατεία Ν. Σμύρνης κρατώντας μια τσάντα.
Αντί όμως να ρωτήσεις μια φυσιολογική ερώτηση (π.χ. που βρίσκεται η τάδε οδός), άνοιξες τη τσάντα και μου προσέφερες στυλό γιατί ήσουν
άνεργη με μωρό λίγων μηνών όπως είπες.
Κοκκάλωσα και σου δωσα κάτι γιατί μου θύμισες εκείνο τον αξιοπρεπή μεσήλικα που ζήταγε δουλειά έξω από το σούπερ μαρκετ κάπου στη Βουλιαγμένης, και που έπαιξαν τα ΜΜΕ.
Σε είδα να συνεχίζεις και στα υπόλοιπα τραπέζια. Δε ξέρω αν ήταν αλήθεια ή όχι. Ξέρω όμως οτι ο τρόπος, ο τόνος, και η φωνή έλεγαν οτι έπρεπε να σε βοηθήσω.