Italia Grecia Salentina - Wilhelm Tell και άλλοι ελβετικοί μύθοι θρύλοι παραδόσεις

[Ichigo]

[Ichigo]

[FONT=Arial]Στο δρόμο προς Gallipoli αναγκαστικά περνάς τον SP47 που είναι ένα απόλυτο ισιάδι και όλοι πάνε κομμάτια. Οι Ιταλοί είναι απίστευτα επικίνδυνοι και εγωιστές οδηγοί. Εμείς θα έλεγα είμαστε γενικά παναγίες μπροστά τους. Πέρασμα από Galatone.


[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial, sans-serif]Πλησιάζοντας προς Gallipoli από την SS 101 η κίνηση αυξάνεται δραματικά. Είναι απόγευμα Κυριακής και οι Ιταλοί επιστρέφουν από το μπάνιο τους. Μια μικρή στάση χωρίς περιηγήσεις σε centro storico κλπ γιατί ο χρόνος πιέζει






[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial]Στη συνέχεια εγκαταλείπω την Gallipoli και ακολουθώ την πολύ γραφική διαδρομή της SP108 Gallipoli-Santa Maria al Bagno-Santa Caterina για να βγω στην SP 286 που θα με οδηγήσει στο Sant'Isidoro και Porto Cesareo.








[/FONT]

[Ichigo]

Torre Santa Maria dell alto



Torre Uluzzo

[Ichigo]

Προς Porto Cesareo



Porto Cesareo

[Ichigo]

[FONT=Arial]Διασχίζοντας την περιοχή που εκεί αποκαλούν ως Magna Grecia ακολουθώ τις ταμπέλες προς Taranto και περνώντας τη Manduria έχει πλέον πέσει ο ήλιος



[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial]Φτάνω στον Taranto και αφού περάσω το αδιάφορο κέντρο φτάνω στη γέφυρα Girevole που συνδέει την πόλη με το αραγωνέζικο castello. Έχει νυχτώσει και δε μπορώ να τραβήξω κάτι σωστό χωρίς φωτισμό. Ο Τάραντας γενικά είναι μια αδιάφορη εργατούπολη. Το μόνο που αξίζει εκεί είναι το νησάκι που φιλοξενεί το αραγωνέζικο castello και η γέφυρα


[/FONT]

[FONT=Arial]H ώρα έχει περάσει και εγώ πρέπει να γυρίσω πίσω. Αναγκαστικά επιλέγω τη γρήγορη διαδρομή του Ε90 για Brindisi και στη συνέχεια της γνώριμης SS613 για Lecce. Εννοείται χωρίς φώτισμό. Άλλωστε ούτε η Autostrada έχει εκτός και αν περνάει κάποιος περιφερειακός της μέσα από κάποια πόλη. [/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial, sans-serif]H επόμενη μέρα είναι αφιερωμένη στην αναζήτηση τι άλλου; Tamburello!!! Ο ρυθμός που δίνει στo χωρό της Tarantella είναι μοναδικός και σε συνεπαίρνει σε ξέφρενο χωρό με το ρυθμό του και εδώ και καιρό με τρώει να αποκτήσω ένα. Έχω ανακαλύψει λοιπόν ότι ένας τύπος στο Torepaduli (τονος στο u) εν ονόματι Rocco Luca παίζει σε μια τοπική παραδοσιακή μπάντα τους Τamburellisti di Τorrepaduli και μεταξύ άλλων έχει εργαστήριο που κατασκευάζει στο χέρι και πουλάει tamburelli (το γνωστό μας ντέφι δηλαδή). Το tamburello είναι το κυρίαρχο μουσικό όργανο αν θες να παρασύρεις την παθούσα γυναίκα να χορέψει σε ξέφρενο ρυθμό την tarantella για να γιατρευτεί από το τσίμπημα της Αράχνης Tαραντούλα! Χωρις βιολί και ακορντεόν γίνεται. Χωρίς tamburello να δίνει το ρυθμό δε γίνεται!!![/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Ακολουθώ τον γρήγορο SS16 για όσο απομένει, στη συνέχεια τον SS275 και ακολουθώ τις ταμπέλες για Ruffano και Torrepaduli. Ναι έχω φτάσει επιτέλους στην πηγή του Tamburello!! Ο Rocco είναι πολύ φιλικός τύπος και αν και δεν ξέρει αγγλικά καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε στα Ιταλικά μια χαρά. Έχει tamburelli όλων των ειδών ναπολιτάνικα, σαλεντίνικα και μπορεί να σου φτιάξει οτιδήποτε με ότι διάμετρο και τζίλιες του ζητήσεις ανάλογα αν το θες με ποιο μπάσο ήχο ή όχι. Συζητάμε για λίγο για τη ζωή εκεί στο Τοrrepaduli και μου λέει με παράπονο ότι οι Κινέζοι αντιγράφουν τα Tamburelli του και τα πουλάνε για δήθεν Made in Salento. Έχει μάλιστα και σε περίοπτη θέση στον τοίχο του εργαστηρίου ένα κινέζικο και ένα δικό του για να κάνει επίδειξη στον κόσμο σχετικά με τις ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους. Μου κάνει παράλληλα και ένα μίνι σεμινάριο στην εκμάθηση tamburello. Δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά αλλά που θα πάει θα το φέρω βόλτα.




[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial]Κολλητά στο Torrepaduli είναι το Ruffano. Όπως το βλέπω από το Torrepaduli φαίνεται να είναι χτισμένο σε λόφο. Ας περάσω από το centro storico να δω τι παίζει σκέφτηκα άλλωστε δε χάνω και τίποτα. Και πραγματικά εμένα με κέρδισε! Τέτοια διαμαντάκια σε διάσπαρτους λοφίσκους υπάρχουν αρκετά σε όλη την Ιταλία.






[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial, sans-serif]Εν τω μεταξύ έχω αφήσει 2 χωριά της Grecia Salentina που δεν τα έχω επισκεφθεί μέχρι στιγμής. Τη Sternatia και το Zollino. Mε συνοπτικές διαδικασίες φτάνω Sternatia όπως ήρθα. Επίσης ένα χωριό που αποκτά ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις μου. Πολύ ωραίο centro storico αν και το πέτυχα πάνω σε εργασίες. Μάλιστα σε μερικά στενάκια έχουν βάλει κάτω από την ιταλική ονομασία της οδού και την ελληνική... τιμής ενεκέν.




[/FONT]

[Ichigo]

[Ichigo]

[FONT=Arial]Συνέχεια έχει το Zollino. Το Centro storico του με πάιδεψε μέχρι να το βρω καθώς η σήμανση ήταν λίγο περίεργη. Όπως περνάς από τον κεντρικό δρόμο ούτε που σου περνάει από το μυαλό τι θα συναντήσεις ποιο μέσα. Χρησιμοποιώντας το ένστινκτό μου και εξοικιωμένος πλέον με τη δομή των σαλεντίνικων χωριών αφήνω τις ταμπέλες στην άκρη στρίβω σε 2 στενα αριστερά και στη συνέχεια δεξια και να μαι! Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στην περιοχή της Grecia Salentina γενικά υπάρχει και παρουσία menhir! Μάλιστα το ψηλότερο από αυτά είναι στο Martano λένε με ύψος 4,80μ![/FONT]





[FONT=Arial, sans-serif]Προς Zollino από μια ποδηλατική διαδρομή. Παρεμπιπτόντως ΟΛΕΣ οι ελιές στην περιοχή και σε όλη ΜΑ ΟΛΗ την Απουλία έχουν προσβληθεί από το βακτήριο Xylella fastidiosa και έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στους αγρότες. Αυτό μου επιβεβαίωσε με λύπή και η σύζυγος του κ. Fasiello. Αγρότες λοιπόν προσοχή!


[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial, sans-serif]Και έτσι τελειώνει η περιήγησή μου στη Grecia Salentina και εγώ επιστρέφω πίσω στη masseria για να πασπατέψω το καινούριο μου απόκτημα. Το tamburello μου. Έχω επιστρεψει και έχω αράξει στη μεγάλη αυλή που έχει το αγρόκτημα. Προσπαθώντας να συγχρονίσω το ρυθμό μου στο παίξιμο εμφανίζεται και ο κ. Fasiello! “Torrepaduli?” μου λέει. “Si Si” αποκρίνομαι με χαμόγελο μέχρι τ αυτιά. Ξαναπιάνουμε την κουβέντα για την περιοχή και την παράδοση φεύγει για λίγο και εμφανίζεται με δυο βιβλία. Ένα λεξικό του ιδιώματος της Griko στο οποίο είχε συμμετάσχει και ο ίδιος όπως επίσης και ένα βιβλίο με την παράδοση των tamburellisti της Tarantella και της ιστορίας της Acaya στο οποίο ήταν συγγραφέας ο ίδιος! “Στα χαρίζω” μου λέει και μένω να κοιτάω με το στόμα ανοιχτό σα χάνος. “Μα είναι δικά σας και δε θεωρώ σωστό να σας τα στερήσω” λέω εγώ, ωστόσο επέμεινε! Πολυγραφότατος ο κ. Fasiello όπως αποδείχθηκε και δεν το περίμενα. Με εξέπληξε πολύ ευχάριστα! Και αίφνης βρέθηκα με μια πολύ ωραία συλλογή ενθυμίων από το Salento!!!



[/FONT]
[FONT=Arial, sans-serif]Και δώστου εγώ να ψάχνω να βρω το ρυθμό.


[/FONT]

[FONT=Arial, sans-serif]
[/FONT]

[Ichigo]

[FONT=Arial, sans-serif]H επόμενη μέρα είναι μέρα αναχώρησης από την Acaya με προορισμό την περίφημη costiera Amalfitana! Έχω προγραμματίσει μια στάση στο Polignano a Mare και στη συνέχεια το δίλημμα είναι ο δρόμος που θα με βγάλει στo Salerno. Θα περάσω μια βόλτα από Matera και Basilicata ή θα πάω από Autostrada μέσω Bari από Α14 και Ε842; Ξεκινάμε με το πάσο μας και βλέπουμε σκέφτηκα. Η ζέστη άρχισε να ανεβαίνει εν τω μεταξύ κάνω μια καλή στάση πριν το Polignano a Mare για νερά κλπ. Κίνηση πάρα πολλή αν και καθημερινή ημέρα και φτάνω να δω αυτή την περίφημη συνοικία που είναι χτισμένη πάνω στο βράχο μια ανάσα από τη θάλασσα.


[/FONT]