Κινούμαστε έως την πόλη του Parnu, απ’ όπου ακολουθούμε τον Ε67 για περίπου 25 χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί στρίβουμε και ακολουθούμε τον επαρχιακό που κινείται στο πλάι της Βαλτικής.
Ο δρόμος περνά μέσα από παραλιακά χωριά και είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε τόσο κοντά στη θάλασσα.
Αποφασίζουμε να σταματήσουμε και να περπατήσουμε στην απέραντη παραλία. Τη βροχή και τα μαύρα σύννεφα συνοδεύει πλέον ένας δυνατός αέρας,
κάτι που κάνει το όλο σκηνικό κάπως ιδιαίτερο.
Περπατάμε προς την ακρογιαλιά και χαζεύουμε την θάλασσα που έχει βγει στην παραλία από τον δυνατό αέρα.
Παραδίπλα υπάρχει ένα παρατηρητήριο, όπου ανεβαίνουμε για να δούμε από ψηλά την θέα. Ο αέρας φυσά δαιμονισμένα.
Εντύπωση μας κάνουν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, οι οποίες είναι απόλυτα εναρμονισμένες με το φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν λιτές ξύλινες ταμπέλες που πληροφορούν τους επισκέπτες για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής.