Τα σχέδια για φέτος, έλεγαν πάλι άλλα. Όμως το κόστος δεν μου το επέτρεπε, ή μάλλον το προσέγγισα διαφορετικά. Ίδωμεν για του χρόνου.
Έτσι, έβγαλα το plan b, ήτοι Μαυροβούνιο, Βοσνία, Σερβία για 22-30/8
Δόξα τον Θεό, εδώ βρήκα αρκετές πληροφορίες που με βοήθησαν αρκετά να χαράξω διαδρομή, τι ήθελα να δώ και τι όχι.
Το 2015 είχα δοκιμάσει για πρώτη φορά να ταξιδέψω μόνος μου στην Ρουμανία. Η εμπειρία του μοναχικού με γοήτευσε και μου άρεσε τόσο, που μου προκάλεσε ένα είδους εξάρτηση. Πλέον αδυνατώ σχεδόν να συνυπάρξω ταξιδιωτικά.
Το χρονοδιάγραμμα όπως πάντα σφιχτό. Όμως αυτό έχω, με αυτό προχωρώ.
Πρώτος σταθμός το Κότορ στο Μαυροβούνιο όπου θα έμενα 3 βράδια. Το σχέδιο έλεγε να ξεκινήσω 3 τα ξημερώματα με σκοπό μέχρι τις 17:00 το απόγευμα να έχω φτασει. Η αγωνία μου εκείνο το βράδυ τέτοια, που αδυνατούσα να κοιμηθώ. Φιλώ γυναίκα και παιδί στον ύπνο τους, και ξεκινώ.
Η διαδρομή που θα ακολουθούσα, Αθήνα, Ριο, Κακαβιά, Δυρράχιο, Σκόδρα, και παραλιακά από Bar, Sveti Stefan, Budva και τελικά Κότορ με στάσεις για βενζινη, κατούρημα και μια φορά για να φάω δυο μπάρες δημητριακών, camel back με ηλεκτρολύτες για ενυδάτωση. Εξαιρετική βοήθεια να πώ εδώ, τα νυχτερινα γυαλιά οδήγησης, και οι ωτοασπίδες, που έκαναν την κατάσταση εξαιρετικά πιο έυκολη.
Μπαίνοντας στην Αλβανία 9:30 για πρώτη φορά, δεν μπορώ να πώ ότι τρόμαξα με το στυλ οδήγησης, σε αντίθεση με τα όσα εχω διαβάσει. Όμως, εχει εξαιρετικά πολλά, ισως ανευ σημασίας μπλόκα (αφού δεν έχουν ρανταρ), και κακό οδικό δίκτυο με έργα παντού και έλλειψη παρακαμπτήριων, που σε περνούν μέσα από πόλεις και χωριά με συνέπεια να ταλαιπωρείσαι εσύ και η μοτοσυκλέτα. Από την Αλβανία δεν μου έμεινε απολύτως τίποτα. Πολλα βασανιστικα χιλιομετρα και γενικα μια αυρα λες και καποιος ξηλωσε απο μια γωνια του πλανητη μια φλουδα γη, μαζι με οτι ειχε πανω, και το κοτσαρε στα βαλκανια. Και φυσιογνωμικα ακομα ειναι απο καπου αλλου. Στα συνορα δε αλβανιας με μαυροβουνιο, μια παρεα τουρκαλβανοτσιγγανες βαλθηκαν να με ξαφρισουν και μου λενε" νο μοτο νο μοτο" και καλα δεν περνανε μηχανες (!!!!) και θα με βοηθησουν να περασω. "Ασε μας μανταμ που δεν περνανε και τραβα πανε καπου αλλου" ειπα σε μια και της εδειξα καπου στο διαολο.
Η διαδρομή μέσα από τον παραλιακό δρόμο του Μαυροβουνίου, πάρα πολύ όμορφη, και υποδεικνύει την μεγάλη τουριστική ανάπτυξη που επιδιώκει το κράτος αυτό. Ισως βέβαια να το βρήκα λίγο υπερβολικό, διότι στις παραλίες γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Αν και είχα ακούσει για απίστευτο μποτιλιάρισμα στη Budva, μάλλον στάθηκα τυχερός και πέρασα χωρίς κανένα πρόβλημα.
Μετά από 15ώρες κουραστικής οδήγησης μπαίνω επιτέλους στον πανέμορφο κόλπο του Κότορ. Το διαμέρισμα που είχα κλείσει από το booking, ήταν 5 χιλιόμετρα παραπάνω, στο Prcanj, με υπέροχο κήπο και πάρκινγκ με γκαραζόπορτα για την μοτοσυκλέτα. Δεν με πείραζε η απόσταση. Αντίθετα επιθυμούσα κάτι λίγο πέρα από την βαβούρα. Πλύθηκα, ντύθηκα και ξεκίνησα με τα πόδια για την παλαια πόλη. Μια απολαυστική διαδρομή γυαλό γυαλό, όπως άλλωστε ολόκληρος ο κόλπος, που η έννοια σπίτι πάνω στην θάλασσα, βρίσκει το πραγματικό νόημα. Ομορφα σοκάκια, μαγαζιά και κόσμος.
κοτορ παλαια πόλη
Απάντηση με παράθεση