Κάποια δύσκολα σημεία, όπως νεροφαγώματα, και αυλάκια ευτυχώς λίγα, με μπόλικο ιδρώτα καταφέραμε και φτάσαμε στην φλαταδουρα της διαδρομής. Αλλά και πάλι στα 2000μ υψόμετρο κινούμασταν. Βλέποντας κάτι μεταλλικά κιόσκια σταματάμε για ξεκούραση και να βγάλω το ισοθερμικό γιατί την είχα ακούσει από την ζέστη.
Αυτά τώρα ήταν μεταλλικά σκέπαστρα που προστάτευαν από τις καιρικές συνθήκες χωμάτινους αρχαίους τάφους πολεμιστών 17ου – 18ου αιώνα. Δεν είχα τα κουράγια να πάω να δω. Η Μόνικα πήγε για φωτογραφία.
Λίγο ακόμα χώμα και βγαίνουμε σε άσφαλτο. Και εδώ το τοπίο με βουνά και πάλι βουνά.
Πριν φτάσουμε στην πόλη, περνάμε μέσα από χωριά όπου δεν έχουν ούτε ύδρευση, και ο κόσμος με αυτοσχέδια καρότσια με βαρέλια, και πλαστικά δοχεία διανύει μεγάλες αποστάσεις μέχρι την κεντρική μπομπίνα ύδρευσης του χωριού για να προμηθευτεί το νεράκι..
Είσοδο στην πόλη οδηγώντας στον μοναδικό δρόμο που την διασχίζει.. και εδώ τα στενά και οι παράδρομοι είναι χωμάτινοι.
Ψάχνουμε τώρα για κατάλυμα, βλέποντας το κακό που έκανε το Σοβιέτ στην χώρα. Τα άθλια τσιμεντένια μπλοκ κι’εδώ σήμα κατατεθέν!!
Σταματάμε σε ένα σημείο που είδαμε το σχήμα της σκηνής σε πινακίδα!! Δεν είναι τουριστικό γραφείο, αλλά μια κοινότητα νέων που έχει και δίνει τουριστικές πληροφορίες, από καταλύματα και πολλά άλλα. Υπάρχει και σε άλλες πόλεις της χώρας, το γνωρίζαμε γιατί είχε πέσει κάποιο φυλλάδιο κάπου και το κρατήσαμε μπας και το χρειαστούμε. Και να τώρα που έτυχε.
Η Μόνικα ξεκινά να πάει να συνεννοηθεί και εγώ περιμένω έξω και στην απέναντι πλευρά του δρόμου σε σκιά.. Βλέποντας ένα παρκαρισμένο έξω Triumph 800ccεκεί που μπήκε η Μόνικα, κοιτούσα να δω τον αναβάτη μπας και παίρναμε πληροφορία. Είδα ότι η πινακίδα ήταν Αγγλική αλλά Άγγλο δεν έβλεπα. Σε μια φάση εκεί που χάζευα ακούω τον ήχο από το 800 με τον αναβάτη να εξαφανίζεται!! Κρίμα δεν πρόλαβα. Βγαίνει η Μόνικα και ακολουθεί μια γυναίκα, κάνοντας μου νόημα να περιμένω. Επιστρέφει μου λέει ότι της έδειξε ένα, αλλά με το παρκινγκ είχε θέμα. Αν ήθελα έπρεπε να πάω την μηχανή αλλού να την βάλω σε κάποια αυλή.
Το σκέπτομαι λίγο και ξανά βγαίνει αυτή η γυναίκα και μας λέει ότι τώρα πείρε σε μια γνωστή της όπου νοικιάζει δωμάτιο στο σπίτι της με δικό μας μπάνιο και τουαλέτα, και μπορούμε να ασφαλίσουμε την μηχανή. Μας λέει να την ακολουθήσουμε να μας πάει το δούμε. Μπροστά αυτή με αμάξι και πίσω εμείς, να χανόμαστε στα στενά και δώσε χώμα και σκόνη ξανά. Που πάμε ρεεεε…!!! Περνάμε από ένα νεκροταφείο με φόντο κόκκινα βουνά αλλά και ποτάμι..
Σταματά και χτυπά κουδούνι σε μια μάντρα σπιτιού. Το σπίτι ήταν πολύ κυριλέ, και καταλάβαμε ότι οι κάτοικοι είναι ευκατάστατοι. Με εσωτερική σκάλα πάμε στα δυο δωμάτια του Πάνου ορόφου και μας λέει να διαλέξουμε ποιο από τα δυο.
Ήταν τα δωμάτια των παιδιών τους όπου δεν μένουν πια εδώ. Με δικό μας μπάνιο και κανονική τουαλέτα, κομπλέ καζανάκι, μπανιέρα!!! Εντάξει λέμε οκ και ρωτάμε την γυναίκα που μας έφερε, που μπορούμε να βρούμε κάπου να φάμε και να έχει και ιντερνέτ, κοντά από εδώ θα βρούμε ένα. Οκ ευχαριστούμε και φεύγει. Αλλάζουμε και ετοιμαζόμαστε γρήγορα να πάμε να φάμε. Πολύ ήσυχο το μέρος εδώ τάφος (νεκροταφείο δίπλα τι περιμένεις)!!! Περπατάμε στους χωματόδρομους ψάχνοντας για το εστιατόριο. Βρίσκουμε ένα κτήριο που βάση οδηγιών εδώ θα έπρεπε να είναι, αλλά ούτε πινακίδα ούτε τίποτα. Ένα κτήριο σαν τράπεζα. Δυο πόρτες για να μπεις με προθάλαμο και ένα τραπέζι μπροστά που καθόταν μια κοπέλα. Ρωτάμε αν μπορούμε να φάμε και μας πάει σε μια αίθουσα με καμιά δεκαριά τραπέζια στρωμένα.!!
Κατάλογο δεν έχει, και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θα φάμε εδώ.. αμέσως σκάει μια παρέα από άντρες που μάλλον ήταν εργαζόμενοι σε διάλειμμα για να φάνε, εμείς είχαμε ξεκινήσει με καφέ και τσάι μέχρι να αποφασίσουμε αν τελικά θα κάτσουμε εδώ η να φύγουμε, λόγο ότι τελικά δεν είχε ιντερνέτ και το χρειαζόμασταν επειγόντως .. τελικά φέρνοντας σε αυτούς τα φαγητά ότι μας έκανε κλικ στο μάτι παραγγελναμε για σίγουρα.. αν έτσι είναι εδώ τα εστιατόρια να πάμε αλλού που; Όλοι σε αυτή την παρέα είχαν έντονα τα Κινέζικα χαρακτηρίστηκα. Λογικά αφού η Κίνα είναι εδώ δίπλα καμιά 200αρια χιλ βρίσκονται τα σύνορα.!!
Η νύχτα μας βρήκε και πάμε να περπατήσουμε στον κεντρικό μπας και βρούμε τίποτα να κάτσουμε για ένα τσάι, αναψυκτικό κάτι τέλος πάντων. Σκοτάδι παντού χωρίς φωτισμό, νέκρα και οι λίγοι που περπατούσαν ήταν με έναν φακό στα χέρια!! Το ίδιο και εμείς ανάψαμε τους φακούς στα κινητά!! Όταν λέμε τίποτα εννοούμε ΤΙΠΟΤΑ!!!! Δεν υπάρχει δείγμα από μαγαζί καφέ κάτι τέτοιο για να κάτσεις. Το μόνο που βρίσκεις είναι μικρά μπακάλικα με διάφορα όπου ψωνίζουν και πάνε σπίτια τους. Έτσι και εμείς πήραμε τον σκοτεινό δρόμο της επιστροφής!!
28-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (KG-Ak-Kiva 410χιλ)
Κανονικά η εδώ πόλη είναι εκτός προορισμού κατά πολύ!! Η λογική έλεγε ότι μετά από Song-Kul θα έπρεπε να κινηθούμε προς Ουζμπεκιστάν!! Και εμείς ήρθαμε εδώ με κατεύθυνση για Κίνα!! Ε ναι αυτό μου κόλλησε στο μυαλό. Να προσεγγίσω την Κίνα όσο ποιο κοντά γίνεται!! Και ποιος κρίνει τι είναι λογική και τι όχι; Αυτή την στιγμή είμαστε εδώ και το ζούμε!! Και έτσι ο στόχος για σήμερα θα είναι η προσέγγιση των συνόρων με Κίνα, όπου βρίσκονται σε πέρασμα στα ύψος (3,752μ.. Torugart Pass)…
Τι και αν είμαι εκτός πορείας πολλών χιλιομέτρων, τι και αν γίνεται όλο αυτό για να δούμε μπάρες συνόρων, τι και αν θα οδηγήσουμε πάλι χώμα στο άγνωστο; Εμείς θα κάνουμε αυτό που λέει η ψυχή και το ένστικτο μας!! Γεμίζω βενζίνη στο ένα και μοναδικό βενζινάδικο της πόλης και βγαίνουμε στον Silk Road Ε125-Α365 για σύνορα με Κίνα και 184χιλ μέχρι εκεί.
Μικρά κομμάτια χωμάτινα συναντάμε λόγο έργων και μετά όλο άσφαλτο και σε άριστη κατάσταση. Φανταστικός καιρός, με μικρή έως καθόλου κίνηση, αυτός ο ορεινός δρόμος σε ταξιδεύει σε μακρινά μέρη!!!
Κάποιες μικρές πόλεις που περνάμε από έξω και βλέποντας λίγο ζωή, ευχάριστη έκπληξη είναι ότι συναντάμε αρκετά γκρουπ ξένων με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα. Και κάποια μάλιστα τροποποιημένα για off-road καταστάσεις!!
Ποιο πολύ εδώ όμως η μοναξιά γίνεται ταυτόχρονα και η καλύτερη παρέα, με την φύση και το ορεινό τοπίο οι καλύτεροι φίλοι!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση