Όπου ακούγοντας τον ήχο από απόσταση τα παιδάκια της οικογένειας παραταθήκανε στην σειρά δίπλα στον δρόμο για να μας καλωσορίσουν.
Όπου ακούγοντας τον ήχο από απόσταση τα παιδάκια της οικογένειας παραταθήκανε στην σειρά δίπλα στον δρόμο για να μας καλωσορίσουν.
Η οικογένεια όπου εκείνη την στιγμή έτρωγαν όλοι κατά γης, μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε. Εμείς τώρα θέλαμε να κάνουμε χιλιόμετρα και ξέραμε ότι θα καθυστερούσαμε και φύγαμε.
Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που το μετανιώσαμε. Θα μπορούσαμε να ανοίγαμε σκηνή και να διανυκτερεύαμε εκεί μαζί τους. Τώρα είναι αργά και συνεχίζουμε την πορεία μας προς το άγνωστο. Αλλά με τέτοιο απίστευτο τοπίο τον χρόνο σου θα τον χάσεις, θα καθυστερήσεις θα ξεχάσεις προγράμματα και σχέδια!!
Σταματάμε και εδώ στο ψηλότερο πάσο αυτής της διαδρομής στα 3390μ για μια φωτώ. Αμέσως παρατηρώ ότι είμαστε ένα με τις κορυφογραμμές!!
Στο κατέβα τώρα ήρθε η αποκάλυψη.. εντάξει τέτοια θέα και μορφολογία εδάφους δεν έχω ξανά δει. Ίσως και μόνο όταν είσαι σε αεροπλάνο μπορείς να δεις κάτι τέτοιο. Εμείς όχι μόνο το βλέπαμε, αλλά ήμασταν και κομμάτι αυτού!!!
Εντάξει έχουμε ξετρελαθεί με το Κιργιστάν και θέλουμε κι’άλλο..
Και φυσικά το έχει, και στο προσφέρει απλόχερα, περνώντας ακόμα από ένα φοβερό σημείο. Ανάμεσα σε χωμάτινα με έντονο κόκκινο χρώμα, σαν να οδηγούμε μέσα σε φαράγγι, πέφτουμε σε κάμποσα σκόρπια χωμάτινα σπίτια ένα με το έδαφος!!
Φαίνεται ότι κάτι ήταν εδώ πολλά χρόνια πριν αλλά ο καιρός είναι σκληρός εδώ και σιγά, σιγά θα τα εξαφανίσει..!!
Βρήκα μια ωραία θέση μέσα σε ένα από τα χωμάτινα σπίτια και λέω στην Μόνικα βγάλε μου μια φωτογραφία για ταυτότητα!!! Χαχαχα..
με τον ήλιο να θέλει να δύσει τα χρώματα εδώ αλλάζουν και το χώμα γίνεται ακόμα ποιο κόκκινο.
Φτάνουμε επιτέλους σε πολιτισμό. Στην πόλη Baetov βασικά ένα μεγάλο χωριό θα έλεγα, όπου επιτέλους άσφαλτο και ένα βενζινάδικο στον κεντρικό δρόμο. Μένω με το στόμα ανοιχτώ όταν βλέπω ένα πιτσιρίκι, ήταν δεν ήταν 10 ετών να είναι πάνω σε υπερυψωμένο τσιμεντένιο σημείο για να καβαλήσει άλογο!!! Το καβάλησε και έφυγε με σούζα!!!
Βάζουμε βενζίνη γιατί δεν ξέρουμε που θα βρούμε και σε ποσό, και αμέσως μας παίρνει χαμπάρι η νεολαία και μαζεύετε δίπλα μας. Πιτσιρίκια όπου χαίρονται βλέποντας ξένους και εξασκούν τα λίγα αγγλικά που ξέρουν..
και εδώ σκεπτόμαστε για διανυκτέρευση, αλλά βλέποντας ότι θέλουμε άλλα 100χιλ μέχρι τον στόχο μας λέμε να συνεχίσουμε. Αφού έχουμε άσφαλτο θα φύγουν γρήγορα.
Βγαίνουμε από την πόλη και οδηγούμε σε ασφαλτινο δρόμο παράλληλα με φαράγγι και ποτάμι. Εμείς κανονικά πρέπει να βρούμε πέρασμα για απέναντι να συνεχίσουμε στην πορεία μας. Το πέρασμα όμως είναι 30χιλ προς Naryn δηλαδή προς τα πίσω. Και μάλιστα φτάνοντας στο συγκεκριμένο σημείο θυμηθήκαμε ότι περάσαμε ερχόμενοι από Song-Kul για Naryn. Για να καταλάβετε τι κάναμε και πόσα χιλιόμετρα παραπάνω απλά για να φτάσουμε σύνορα με Κίνα. Άλλα είπαμε περί ορέξεως!!!
Τώρα περνώντας στην απέναντι πλευρά του ποταμού ο δρόμος ξανά χώμα και σπαστιρι με τις ραβδώσεις. Χαμηλές ταχύτητες αυτοκίνητα να μας προσπερνάνε κομμάτια και σύννεφο σκόνης!! 90χιλ να λέει το gps ακόμα!!
Μόνικα έχουμε θέμα!! Ρίχνε καμιά ματιά για καμιά καβατζα να στήσουμε σκηνή όσο βλέπουμε ακόμα γιατί αν πέσει η νύχτα την πατήσαμε. Ποιο λογική σκέψη εκείνη την στιγμή η Μόνικα λέει καλύτερα στο πρώτο χωριό που θα βρούμε να στήσουμε σε καμιά αυλή σπιτιού!! Σωστά από εδω στο πουθενά αυτό θα είναι καλύτερο. Για να δούμε που έχει χωριό.. άνοιγμα χάρτη και βλέπουμε ότι σε 10χιλ περίπου υπάρχει με ονομασία Ak-Kiva.
Ωραία πάμε εκεί και βλέπουμε. Μας προσπερνά και ένα αυτοκίνητο κορνάροντας και χαιρετώντας. Σκεφτήκαμε μπορεί και αυτοί εκεί να πηγαίνουν. Μπαίνουμε στο χωριό που πραγματικά ήταν ένας δρόμος κεντρικός αυτός που οδηγούμε, με σπίτια δεξιά και αριστερά αυτού. Τίποτα άλλο.. άλλα όλοι ήταν έξω εκείνη την στιγμή παιδιά, μεγάλοι, ηλικιωμένοι και μας φώναζαν, και κάνοντας νόημα να σταματήσουμε. Σε σημείο να μην ξέρεις σε ποιον να σταματήσεις, μέχρι που φτάνουμε το αμάξι που μας προσπέρασε που μόλις πάρκαρε και μας κάνει νόημα ένας που κατέβηκε εκείνη την στιγμή. Σταματήσαμε μας χαιρετά του λέμε ότι θέλουμε να φτάσουμε Kazarman… μας κάνει νόημα αύριο!!
Τώρα λέει νύχτα, και να έρθετε σπίτι μου να κοιμηθείτε, ανοίγοντας μια μεγάλη πόρτα αυλής και δείχνοντας με το χέρι να βάλω την μηχανή μέσα!! Αυτό κάνω αμέσως ακούγοντας τον μεταλλικό ήχο της πόρτας που κλείδωνε πίσω μου. Συνεννόηση η Μόνικα πάλι, βγάζουμε τα απαραίτητα από την μηχανή για τον ύπνο μας. Αμέσως ο τύπος τρέχει να φωνάξει την μητέρα του, που βρισκόταν κάπου εδώ γύρω στην γειτονιά για να ετοιμάσει το τραπέζι.
Έρχεται τρέχοντας, χαρούμενη λόγο των απρόσμενων επισκεπτών, αλλά και ψιλό πιωμένη θα έλεγα!!! Μας πήρε και μας σήκωσε η μυρωδιά του αλκοόλ από μακριά!!
Όλο χαρά και γέλιο ήταν..χαχαχα.. παρόλο της όλης φάσης έτρεξε και ετοίμασε τα πάντα για εμάς και του κανακάρη της.. πλένουμε χέρια έξω σε αυτοσχέδιο νιπτήρα, όπως και έξω ήταν η κουζίνα και φυσικά η τουαλέτα όπου εννοείτε η τρύπα στο έδαφος!! Σε απόσταση σε ένα σημείο του οικοπέδου για τις δυσάρεστες οσμές!!
Πλούσιο το τραπέζι που υπήρχαν τα πάντα, με κυρίως πιάτο ένα τοπικό παραδοσιακό της χώρας, ρύζι με κρέας (plov).. Το σκεύος με το τσάι δίπλα μόνιμος πάνω σε ηλεκτρικη συσκευή σερβιριζόταν ζεστό όταν άδειαζε η κούπα..
Η μητέρα όσο τρώγαμε δεν εμφανίστηκε καθόλου, παρά μόνο όταν τελειώσαμε, όπου μάζεψε και ετοίμασε το δωμάτιο για να κοιμηθούμε. Εννοείτε στρώσιμο πάτωμα και ύπνο..
29-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (KG-Jalal Abat 276χιλ)
Αρκετά πρωινό ξύπνημα σήμερα γιατί ο οικοδεσπότης εργάζεται στην πρωτεύουσα και έχει αρκετά χιλιόμετρα. Και εμείς καλό θα ήταν να είμαστε νωρίς στον δρόμο για να φτάσουμε και νωρίς στον προορισμό μας. Ο καιρός άριστος όπως μας έχει συνηθίσει, απλά τόσο πρωί έχει την δροσιά του φυσικά. Τώρα μια τουαλέτα όπως κάθε πρωί, μόνο που εδώ δεν μου έρχονταν με τίποτα.!! Εντάξει το οπτικό δεν με χαλούσε όσο η μπόχα!!
Δεν ξέρω αν συνηθίζεται κάτι τέτοιο αλλά πιστεύω πως ναι αν αυτή είναι η καθημερινή επιλογή σου. Λίγο νερό στο πρόσωπο ένα φλιτζάνι τσάι και λέω στην Μόνικα να ρωτήσουμε αν θέλουν κάποια χρήματα για όλο αυτό που έκαναν για εμάς. Εμείς θέλαμε πάντως να αφήσουμε κάτι λόγο ότι αισθανόμασταν υποχρεωμένοι!!
Αυτός δεν ήθελε τίποτα, αλλά ρωτά την μητέρα του. Εντάξει η μάνα ζήτησε κάτι.. περίπου έξι ευρώ ήταν το ασήμαντο ποσό, και πιστεύω ότι το ήθελε να το εναποθέσει σε ποτό. Οκ του τα δίνουμε, και αμέσως τα δίνει στην μάνα του!! Τον ευχαριστούμε και ρωτάμε για την κατάσταση του δρόμου μέχρι εκεί που θέλουμε να πάμε.. μια χαρά απαντά πολύ καλός!!!
Μην είστε και σίγουροι όταν ρωτάτε ντόπιους για κατάσταση δρόμων και αποστάσεις. Οι 3 στους 5 δίνουν λάθος πληροφόρηση. Ξεκινάμε με χώμα όπως πλέον έχουμε συνηθίσει!! Άντε να δούμε πότε και που θα το γυρίσει σε άσφαλτο.
Αρχίζουμε τα ύψη, τα πάσα, τα βουνά, λαγκάδια, και ξεχασμένα χωριουδάκια στο πουθενά πραγματικά όμως!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση