Πάω για σύνορα χωρών τώρα; Kαι αν ναι, μήπως με έστειλαν για Κίνα μεριά; A να κάτσε ένας καβαλάρης σε άλογο!!! Ανοίγω ζελατίνα κράνους και φωνάζω δίχνοντας με το χέρι την κατεύθυνση μπροστά, ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ!!!!!;;;;;; ΝΤΑ, ΝΤΑ, ΝΤΑ!!!! Εντάξει τώρα ησύχασα!!
Μετά από κάμποσα χωμάτινα χιλιόμετρα, με βροχή και κρύο οι ρόδες πατούν άσφαλτο μόνο λίγων μέτρων, βλέποντας στο βάθος δυο μικρά κιόσκια μεταλλικά και τις σημαίες των χωρών να κυματίζουν.. Φτάσαμε επιτέλους σύνορα!!!
Ένα αυτοκίνητο που μόλις είχε περάσει για έλεγχο στην πλευρά του Καζακστάν και μια μηχανή εμείς, που ήθελαν να παίξουν μαζί τους οι συνοριοφυλακες. Τέσσερις στον αριθμό για μηδέν έως ελάχιστους που περνούσαν τα σύνορα είναι λίγο υπερβολή!! Και επειδή βρεχόμουν αποφάσισα να πλησιάσω κοντά στην μπαριερα για να προφυλαχτώ στο κιόσκι μέχρι να έρθει η σειρά μου για έλεγχο.
ΟΧΙ!!! Μόλις με είδαν μου είπαν να πάω 50 μέτρα πίσω που υπήρχε η ένδειξη STOP γραμμένη με άσπρη μπογιά στον δρόμο!!! Ωραία αρχή σκέπτομαι και σπρώχνω την μηχανή πίσω περιμένοντας να έρθει η σειρά μου γιατί είχε πολύ κίνηση χάχα..
Η Μόνικα δεν είχε λόγο να βρέχετε μαζί μου και πείρε τα διαβατήρια να περιμένει κάτω από το μεταλλικό στέγαστρο..μου κάνουν νόημα και ανοίγουν την μπαρα να περάσω.. επιτέλους δεν βρέχομαι χωρίς λόγο. Η Μόνικα σε ένα κιόσκι για έλεγχο διαβατηρίων κι’εγω στην μηχανή ανοίγω τα πάντα για έλεγχο.
Ρε για κοίτα όρεξη που την έχουν. Μάλλον η αναδουλειά τους χτύπησε κατακούτελα χάχα.. το πέρασα και αυτό και πάω στο κιόσκι που ήταν η Μόνικα γιατί είχε καθυστέρηση.. τα ζώα μου αργά τι να λέμε τώρα!!!
Και πέφτει το μάτι σε μια φωτοτυπία κολλημένη στο τζάμι.. είχε τις ώρες λειτουργιάς των συνόρων.. 18:30 έκλειναν.. Αμάν!!! Μόνικα τι ώρα είναι; 18:00 γιατί; Γιατί στο πάρα πέντε γλυτώνουμε την διανυκτέρευση στα σύνορα.!!!! Πσσς..μα πόσο φαρδοι είμαστε πόσο;