Η πλάκα είναι οτι ενώ γενικά απεχθάνομαι τα χιψτερικά, αυτό νομίζω οτι πέτυχε (το 900, ε, ΟΧΙ το 700 μπλιαχ). Έχει έναν λιτό συνδιασμό steampunk και meta-διαστημικού που «λέει». Κάτι σαν Μαντ Μαξ σε κυριλέ...
(Ευτυχώς στερούμαι και την πιο απειροελάχιστη ρανίδα γούστου και μπορώ να γουστάρω ο,τι θέλω...)