Ανηφορίζω προς τον λόφο πάλι, αλλά όχι για να δω τα ίδια, αλλά είχα ανακαλύψει μια Ελληνική ταβέρνα και θέλω να πάω να φάω κάτι.
Ανηφορίζω προς τον λόφο πάλι, αλλά όχι για να δω τα ίδια, αλλά είχα ανακαλύψει μια Ελληνική ταβέρνα και θέλω να πάω να φάω κάτι.
Όντως κάθομαι ρωτώ ποιος είναι αυτός που έχει την ταβέρνα αλλά δυστυχώς έλλειπε εκείνη την στιγμή. Με συντροφιά Ελληνικών τραγουδιών, έφαγα και ήπια και ένα καφεδάκι. Κάθε γωνιά μοναδική, δεν μπορεί κάτι παραμυθένιο αποπνέει αυτή η πόλη.
Φτάνω σε ένα στενό που πάνω από το κεφάλι μου υπήρχαν αρκετές αψίδες. Αυτές οι αψίδες είναι ότι απέμεινε από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Καταστράφηκε από επιδρομές βαρβάρων.
Στο τέλος του στενού στο κατεστραμμένο τμήμα στης εκκλησίας υπήρχαν και ταφόπλακες. Προερχόντουσαν από την εκκλησία, και άνηκαν σε ανώτατα μέλη της κοινωνίας όπως δικαστές και πολιτικούς.
Καταλήγω στην εκκλησία Saint’Olaf, εκεί δίπλα είδα ένα μαγαζί με αναμνηστικά. Βλέπω όμως μια διαφημιστική πινακίδα, που έλεγε με 2 ευρώ ανεβαίνεις στην κορυφή του πυργίσκου της εκκλησίας. Σκέπτομαι λίγο, και το αποφασίζω μιλάμε για το ψηλότερο κτήριο της πόλης.
Αλλά δεν υπολόγισα τα 400 ελικοειδή στενά σκαλιά . Τόσο στενά που αν κάποιος κατεβαίνει οι στενές επαφές είναι χωρίς αποφυγή. Και εντάξει να κατεβαίνει καμιά ωραία γυναίκα, να έχεις επαφές. Με κανένα κοιλαρά νταλικέρη τι κάνεις; Εντάξει μέχρι να φτάσω το φαγητό που είχα φάει το ένιωθα να κάνει δρομολόγιο μέσα μου. Φτάνοντας φυσικά και αντικρίζοντας αυτή την θέα, απλά είχα ξεχάσει το πώς έφτασα εδώ πάνω.
Πραγματικά η καλύτερη θέα και δεν πρέπει να την χάσει κανείς όταν επισκεφτεί το Ταλλιν. Επιστρωφη ξενοδοχειο..
20-8-11-ΣΑΒΒΑΤΟ (LV-Riga 307χιλ)
9:00 αναχώρηση, άλλη μια καινούρια και άγνωστη χώρα για μένα με περιμένει. Διανυκτέρευση για σήμερα στην Riga πρωτεύουσα της Λετονίας. Ξεκινώ λοιπόν με συννεφιά, κάτι μου λέει ότι θα την φάω την βροχή, και με τον 4-Ε67 προς την πόλη Parnu. Μετά από εδώ και για λίγο πριν σύνορα, ανοίγουν οι ουρανοί. Αυτές οι χώρες της βαλτικής πραγματικά είναι απρόβλεπτες σε καιρικές συνθήκες. Φτάνω στα εγκαταλειμμένα κιόσκια, πρώην χρίση συνόρων, και βρίσκομαι σε στην Λετονία.
Ο δρόμος εδώ είναι ο Α1-Ε67. Αρκετά καλός, και χωρίς ιδιαίτερη κίνηση. Σταματώ σε βενζινάδικο για να στεγνώσω λίγο και να ποιο ζεστό καφέ.
Το θέμα είναι τραγικό γιατί δεν έχουν ευρώ ούτε παίρνουν. Οπότε δυο εσπρέσο τα πλήρωσα με κάρτα. Αμάν με αυτά τα νομίσματα σε τρελαίνουν. Παρατηρούσα έξω τον δρόμο και περνούσαν αρκετοί με μηχανές, παρόλο που έβρεχε για τα καλά. Πάει να πει ότι υπάρχει αρκετός τουρισμός που επισκέπτεται τις χώρες αυτές οδικός με μηχανή. Όχι όπως Ρωσία που αν έβλεπες έναν αναρωτιόσουν, αν χάθηκε η έχει ψυχολογικά προβλήματα..(για ποιον χτυπά η καμπάνα; Χάχα)… Συνεχίζω οδηγώντας μέσα από δάσος, και δεξιά μου η Βαλτική.
Παραλίες έβλεπα που και που σε κάτι ανοίγματα, και σταματώ σε μια από αυτές. Αγριεμένη η βαλτική και κρύο δεν σου έκανε αίσθηση ότι είσαι στον Αύγουστο.
Σταματά και ένα πούλμαν με ρώσους τουρίστες. Εγώ κλασικά το σάντουιτς, και χαζεύω. Φεύγοντας οι Ρώσοι σταματά ένα αυτοκίνητο, με τέσσερα άτομα. Ένας από αυτούς αποφασίζει και τολμά να βουτήξει.
Μετά από αυτό είπα στον εαυτό μου καλά είσαι μην μιλάς καθόλου. Στάση για βενζίνη λίγο πριν φτάσω στην Ρίγα. Έχει σταματήσει να βρέχει, και μάλιστα εδώ το σημείο είναι μέσα στην φύση με τα πανύψηλα δέντρα.
14:00 οδηγώ μέσα στην πόλη, και το GPS ανοιχτώ ψάχνοντας για το ξενοδοχείο. Φτάνω και μάλιστα είναι παρά πολύ ωραίο και με 45 ευρώ με πρωινό. Παρκάρω την μηχανή σε μια εσωτερική αυλή που είχε, και ξεκουράζομαι λίγο πριν βγω. Έχω κρυώσει με όλες αυτές τις εναλλαγές του καιρού. Το ιστορικό κέντρο της πόλης από εδώ είναι 2χιλ και με οδήγησαν οι ορδές του κόσμου που ήταν παντού. Απίστευτη λαο θάλασσα!!!. Κάνω συνάλλαγμα, και ξεκινώ, με δυσκολία θα έλεγα από τον κόσμο. Δεν ξέρω είναι και ο καιρός που έφτιαξε και έχει ήλιο;
Η πόλη είναι κτισμένη στις εκβολές του ποταμού Dvina στη βαλτική. Αμέσως λοιπών βρίσκομαι σε πάρκο, που το διατρέχουν υδάτινα κανάλια.
Φτάνω σένα από τα ποιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης την γοτθική εκκλησία 800 ετών Αγίου Πέτρου με τον τετραώροφο πύργο ύψους 137μ.
Δρομάκια μικρές πλατειές με μαγαζιά που πουλούσαν αντικείμενα και προϊόντα που είχαν να κάνουν με την παράδοση, εστιατόρια καφέ, και κόσμος, μα πόσο κόσμο έχει αυτή η πόλη;
Η ιστορική πλατεία Pils Laukums και την εκκλησία του 1785.
Υπαίθριες μουσικές σκηνές με συγκροτήματα, να δίνουν μια άλλη εορταστική πινελιά, στο ίδει υπάρχων όμορφο σκηνικό.
Η λέξη μαγεία πιστεύω είναι η κατάλληλη για να περιγράψει αυτό που ζω στην Ρίγα της Λετονίας.
Αποφασίζω να κάτσω να φάω κάτι. Λίγο η αρρώστια που με έχει εξαντλήσει, και η κούραση δεν μου αφήνουν αλλά περιθώρια. Μια ζεστή σούπα για αρχή, και μια πίτσα για συνέχεια πείρα δυνάμεις.
Η ώρα όμως είχε περάσει, πιστεύω ότι μια μέρα ακόμα την θέλεις για να δεις κάποια πράγματα παραπάνω. Πισω ξενοδοχειο και ονειρα γλυκα..
ειναι ολα τα λεφτα η αφηγηση σου, φωτογραφιες και τα τοποια. δεν το συζητω το οτι εκανες τοσα χιλ.και σε συνορα περιεργα οπως αυτο μετα την ουκρανια. σου ευχομαι καλη προετοιμασια για το επομενο.
21-8-11-Κυριακη (RU-Kaliningrad 382χιλ):
Έχω βγάλει έξω από την αυλή του ξενοδοχείου την μηχανή, και είμαι έτοιμος προς αναχώρηση.
10:00 κινούμαι στον Α8-Ε77 προς σύνορα με Λιθουανία. Μέτριος ο δρόμος, και μπαίνοντας Λιθουανία με τον Α12 πέφτω σε έργα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση