Απο Την Ρωσια Με Αγαπη....Η Αποστολη....

[magelanos 1]

Φτάνω στο Chisinau σταματώ 2χιλ πριν το κέντρο. Ανοίγω GPS αλλά μάταια πάλι, δεν υποστήριζε τις οδούς της πόλης. Ξεκινώ και σιγά ψάχνω για ταρίφα. Βρίσκω και σταματώ. Ένας πιτσιρικάς αραχτός στο ταξί με τα πόδια στο τιμόνι, σκοτώνοντας την ώρα του, και περιμένοντας πελάτη. Του δείχνω την οδό και ανοίγει χάρτη. Την βρίσκει και προσπαθεί να μου εξηγήσει πως θα φτάσω.

Του εξηγώ ότι δεν καταλαβαίνω, και να με πάει αυτός ακολουθώντας τον. Δυσκολεύτηκα μέχρι να καταλάβει αλλά πείρε μπρος και ξεκινάμε. Αρχίζει να το πηγαίνει κομμάτια, κ’εγω να προσπαθώ να ακολουθησω. Το θέμα δεν ήταν ότι δεν μπορούσα, αλλά δεν προλάβαινα να αποφεύγω τις λακκούβες και έπεφτα με άσχημο τρόπο μέσα σε αυτές. Άσε που από κάτι στενάκια, έσκαγαν μύτη κάτι αιθέριες υπάρξεις, με το χαμόγελο στα χείλη κ’εγω να έχω αποβλακωθεί και να μη θέλω και πολύ να εμβολίσω τον ταρίφα.

Ευτυχώς έφτασα σώος και αβλαβείς, έξω από το ξενοδοχείο. Που να καταλάβω τώρα πόσο θέλει ο ταρίφας; Την λύση την έδωσε το σκονισμένο παρμπρίζ του. Μου έγραψε 40-lei. Του δίνω 50 και μου είπε δέκα ευχαριστώ. Μπαίνω ξενοδοχείο, και μια νεαρή κοπέλα ήταν στη ρεσεψιόν. Όπα λέω από μέσα μου!!! Ξεκινάμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις.. Λέω ότι έχω κάνει από Ελλάδα booking για δυο νύχτες. Και απαντά με χαμόγελο… για σου τι κάνεις;;; με σπαστά Ελληνικά. Τι γίνεται εδώ.. ξανά λέω από μέσα μου.. που πέσαμε, σε φλέβα χρυσού;; Και συνεχίζει στα Ελληνικά… έχω πάει Χαλκιδική για διακοπές, και μου αρέσει πολύ η Ελλάδα..

Τώρα να πω ότι κ’εμενα αρχίζει να μου αρέσει η Μολδαβία, θα είναι ψέματα;; παίρνω το κλειδί και ανεβαίνω στο δωμάτιο. Μια χαρά άψογο θα έλεγα. 40 ευρώ την βραδιά με πρωινό. Έχω χάσει πολύ ώρα, και αρχίζει να νυχτώνει, Βγαίνω κατευθείαν για μια βόλτα στο κέντρο. Το κέντρο απέχει δυο χιλιόμετρα από εδώ, και ξεκινώ με τα πόδια. Φτάνοντας σε κεντρικό δρόμο, συνειδητοποιώ ότι πανέμορφες γυναίκες βρίσκονται παντού. Βρίσκω μια αλυσίδα ιταλικής πίτσας και κάθομαι για φαγητό.

Πασαρέλα παντού από απίστευτα όμορες γυναίκες!!! Δεν ξέρω τι παίζει εδώ αλλά είναι το κάτι άλλο. Τελειώνοντας από το φαγητό και αφού έχει νυχτώσει κάνω μια τελευταία βόλτα πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο.



Και παρατηρώντας ακόμα ποιο καλά, έβλεπα πανάκριβα αυτοκίνητα, μαζί με τελειωμένα οχήματα μιας άλλης εποχής. Πολυτελές αυτοκίνητο και φιμε τζάμι= ΜΑΦΙΑ….. Είχα ακούσει αλλά είναι αλλιώς να το βλέπεις.. Τελευταία στάση σε σουπερ-μάρκετ που δούλευε 24 ώρες. Από τις πελάτισσες και τις ταμίες, όλες ήταν βγαλμένες από καλλιστεία!! Απήλαυσα πραγματικά τα ψώνια μου…

[magelanos 1]

3-8-11-ΤΕΤΑΡΤΗ:

Ηλιόλουστη μέρα σήμερα, και με διάθεση στα ύψη πάω για το πρωινό. Μια χαρά όλα και ξεκινώ με τα πόδια την βόλτα μου στην πρωτεύουσα. Λέω να επισκεφτώ ένα, από τα πολλά πάρκα που έχει η πόλη. Αυτό στον χάρτη φαίνεται ότι έχει και μια λίμνη, και είναι και κοντά από το ξενοδοχείο. Πριν φτάσω περνώ χωρίς να το ξέρω από το νεκροταφείο, πέφτοντας σε στολισμό νεκροφόρας η οποία ήταν και μια πολυτελής λιμουζίνα. Μου έκανε εντύπωση σε σχέση με τα τελειωμένα παμπάλαια μέσα μεταφοράς, που και να με πλήρωναν δεν έμπαινα.

Τουλάχιστον στον άλλον κόσμο σε πηγαίνουν με πολυτελή τρόπο. Εκτός και αν ο εκλιπόν ήταν μέλος της μαφίας!!! Φτάνω στο πάρκο το οποίο, υπήρχε μια εγκατάλειψη. Όχι από καθαριότητα αλλά από υποδομές. Λόγο φτώχιας κατανοητό!!! Βρίσκω ένα ωραίο σημείο με θέα την λίμνη, η οποία είχε συρρικνωθεί με πολύ λίγο νερό. Τώρα έκαναν και κάτι έργα αλλά δεν ξέρω αν αυτό ήταν το πρόβλημα. Βγάζω το σεικερ και φτιάχνω ένα φραπεδακι.



Έχει αρκετή ζέστη, και ο κόσμος είχε αρχίσει να κάνει βόλτες κάτω από τα πανύψηλα δέντρα του πάρκου. Εντύπωση μου έκανε όταν από μπροστά μου πέρασε μια γυναίκα, που καθαρίζει σημεία στο πάρκο, και κρατούσε μια σκούπα η οποία ήταν φτιαγμένη από κλαδιά!!!

[magelanos 1]

Μετά από δυο ώρες, αραχτός συνεχίζω την βόλτα μου, σε κεντρικούς δρόμους αλλά και σε στενάκια. Οι γυναίκες στην πολυψήφια, παρόλο που ήταν μέρα ήταν όλες στην πένα και απίστευτα προκλητικές και όμορφες. Είδα τρόλεϊ το βασικό μεταφορικό μέσο του πολίτη, και δεν πίστευα ότι κυκλοφορούν τέτοια οχήματα.. Ήταν μέσα στην σκουριά και την σαπίλα, τα τζάμια ραγισμένα, και πατώντας τα φρένα ακουγόταν από μέτρα μακριά. Συνεχίζω και καταλήγω στον καθεδρικό ναό και την αψίδα του θριάμβου. Απλά έκατσα στα σκαλοπάτια και για ακόμη μια φορά θαύμαζα.. τι;;; Γυναίκες και μόνο γυναίκες…

[magelanos 1]

[magelanos 1]

Μετά από εδώ πήγα σε ένα άλλο πάρκο δίπλα από το προεδρικό μέγαρο. Λόγο μεσημεριού και ζέστης, και μάλλον αρκετοί είχαν τελειώσει από τις δουλειές τους, αρκετός κόσμος ήταν παντού. Και μάλιστα αρκετοί που κάθονταν σε παγκάκια, είχαν και τα λαπτοπ μαζί τους και σερφαραν. Το ιντερνέτ είναι δωρεάν εδώ, και το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι κάθε παγκάκι, διέθετε μια συστάδα υποδοχών για τέσσερις πρίζες. Οπότε ούτε με την αυτονομία του λαπτοπ είχες πρόβλημα!!!





Η ώρα του φαγητού έφτασε και κατευθύνομαι στο ίδιο μαγαζί που είχα πάει και χθες.

[magelanos 1]

Τελειώνοντας το φαγητό αποφασίζω να επιστρέψω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, και προς το βράδυ να βγω για την τελευταία βόλτα. Έφτασε η στιγμή για την αποχαιρετιστήρια βόλτα στο Chisinau. Φτάνω πάλι στο κέντρο, περνώ από το προεδρικό μέγαρο και φτάνω στο πάρκο.





Έχει πέσει το σκοτάδι και ακόμα δεν έχουν ανάψει τα φώτα στην πόλη. Εκεί που καθόμουν το μόνο που φώτιζε ήταν ένα κιόσκι με μια κυρία, που πουλούσε μαλλί της γριάς με 5 Lei.



Κάποια στιγμή, βλέποντας παρέες νεολαία και αρκετά ζευγάρια, μου βγήκε λίγο κάπως λόγο μοναξιάς, και αποφασίζω να επιστρέψω στο ξενοδοχείο να φτιάξω ένα φραπεδακι, και να μελετήσω χάρτη για αύριο, που θα μπαίνω Ουκρανία. Στην επιστροφή τώρα συνάντηση τυχαία με τον Τζιμη. Ποιος είναι ο Τζιμης;; Εκεί που περπατούσα σε κεντρικό δρόμο, με ρωτά ένας κοντός και μελαχρινός στα αγγλικά τι ώρα είναι. Του δείχνω την ώρα, και ρωτά από πού είμαι. Ελλάδα λέω και με χαμόγελο απαντά το κατάλαβα ότι δεν είσαι από εδώ λόγο ότι είμαι μελαχρινός. Οι απαραίτητες συστάσεις και χαιρετούρες.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ…

Τζιμης: Πρώτη σου φορά στην Μολδαβία;

Εγώ: Ναι.. Εσύ από πού είσαι;

Τζιμης: Από Αίγυπτο.. Για γυναίκες ήρθες, γιατί εδώ μόνο γυναίκες υπάρχουν και όλες πανέμορφες.. δεν υπάρχει κάτι άλλο να δεις.

Εγώ: Το είδα αυτό, αλλά είμαι περαστικός και αύριο φεύγω.

Τζιμης: Ξέρω πολλούς Έλληνες που έρχονται για γυναίκες εδώ. Εγώ είχα έρθει κάποια στιγμή για διακοπές από Αίγυπτο, και γνώρισα κάποια κοπέλα η οποία ήταν και πολύ όμορφη. Αφού έφυγα στην πατρίδα μου, είχα επαφή μέσω mail και μου στέλνει ότι θέλει να έρθω να γνωρίσω και τους δικούς της για σοβαρό σκοπό. Και έτσι έγινε ήρθα Μολδαβία την παντρεύτηκα έμαθα την γλώσσα και έχω και παιδιά μαζί της.

Εγώ: ωραίος ο τζιμης, και τι κάνεις από δουλειά εδώ πως ζεις;

Τζιμης: έχω ανοίξει ένα ναιτ-κλαμπ με πανέμορφες γυναίκες εδώ ποιο κάτω. Έχω τις καλύτερες. Να έρθεις και θα περάσεις τέλεια ότι γουστάρεις το έχω. Εκεί πάω τώρα έλα..

Εγώ: κάτσε ρε Τζιμη χαλάρωσε, θα έρθω αργότερα να πάω να φρεσκαριστώ στο ξενοδοχείο και τα λέμε.

Τζιμης: να σου δώσω το τηλ-μου, όταν φτάσεις στο μαγαζί να με πάρεις. Η καλύτερα όταν φτάσεις έξω στην είσοδο να πεις ότι σε περιμένει ο Τζιμης και θα έρθω αμέσως.

Εγώ: ευχαριστώ και τα λέμε..

ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ…

Ρε για κοίτα φωτιές που μου άναψε ο Τζιμης.. στην διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο αναρωτιόμουν συνέχεια να πάω η να μην πάω. Ήξερα ότι φτάνοντας στο ξενοδοχείο δεν θα ξανά έβγαινα.. Τελικά φτάνω στο ξενοδοχείο και όντος φτιάχνω φραπεδακι βγάζω από το μυαλό μου την πρόταση του Τζιμη. Έχω και ολόκληρο ταξίδι μπροστά μου. Ο Τζιμης μπορεί να περιμένει για κάποια άλλη φορά, τώρα που ξέρω και που είναι το μαγαζί χα χα χα….

[magelanos 1]

4-8-11-ΠΕΜΠΤΗ (UA-Kiev 484χιλ)

Η μέρα πολύ καλή, η διάθεση εξίσου, αλλά και μια αγωνία για το άγνωστο να με κυριεύει. Σήμερα έχω σκοπό να φτάσω και να διανυκτερεύσω στο Κίεβο-Ουκρανία. 9:45 βάζω μπροστά την μηχανή και βγαίνω στον δρόμο Μ-21 για Dubasari. Ο δρόμος χάλια με μπαλώματα. Επαρχία Μολδαβίας, με απίστευτες εκτάσεις με αμπελοκαλλιέργειες. Η χώρα βγάζει πολύ καλό κρασί.(λέτε αυτό να οφείλετε για τις πανέμορφες γυναίκες

Στον δρόμο τώρα και χαμένος στις σκέψεις μου, ήρθε στο μυαλό μου ένα ταξιδιωτικό που είχα διαβάσει του συχωρεμένου PanVas. Είχε πάει Ουκρανία Οδησσό και μπήκε Μολδαβία. Που είναι το περίεργο θα αναρωτιέστε!!!. Μπαίνοντας από Ουκρανία στην Μολδαβία πέφτει σε ένα κρατίδιο την <<Υπερδνειστερια>>. Μη αναγνωρισμένο και δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη. Από τα γραφόμενα του δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία που είχαν στο ταξίδι τους.

Τώρα εγώ προσπαθώ και διώχνω τέτοιες σκέψεις αρνητικές που μόνο καλό δεν κάνουν. Εξάλλου θέλω λίγα χιλιόμετρα για τα Ουκρανικά σύνορα και δεν έπεσα σε κανένα περίεργο σκηνικό. Όντως μετά από λίγο βλέπω σταματημένα καμιά δεκαριά αυτοκίνητα στον δρόμο και μια μπάρα. Έλα ρε έφτασα σύνορα Ουκρανία τόσο γρήγορα;; σταματώ σβήνω την μηχανή και περιμένω στην ουρά. Βγάζω κράνος και παρατηρώ καλύτερα.

Πρώτη εντύπωση ο φύλακας που άνοιγε την μπάρα ήταν στρατιωτικός και κρατούσε όπλο κανονικά. Δεύτερη εντύπωση και καταλυτική, η σημαία που κυμάτιζε δεν ήταν της Ουκρανίας!!!! Που βρίσκομαι λοιπόν; Ποια σύνορα πάω να περάσω; (Welcome to Transnistria- Υπερδνειστερια)… και με πιάνει ΥΣΤΕΡΙΑ… Τώρα απλά μπήκα στον χορό και πρέπει να χορέψω.

Η μπάρα σηκώνεται και αυξάνονται οι κτύποι της καρδιάς. Ένας από τους υπαλλήλους μου δείχνει που να παρκάρω, και να περιμένω. Με μια σύντομη ματιά στις πινακίδες των οχημάτων που έβγαιναν και έμπαιναν, ο μοναδικός <<εξωγήινος>> ήμουν εγώ!!! Με πλησιάζει ο ίδιος υπάλληλος με στρατιωτική στολή , και σε άριστα αγγλικά λέει να πάρω όλα τα χαρτιά δείχνοντας μου τρία κιόσκια. Ξεκίνα με το πρώτο μου λέει και όταν τελειώσω θα με βρει στο δεύτερο.

Με το χαμόγελο στα χείλη και προσπαθώντας να κρύψω την όποια αμηχανία που είχα, δίνω τα χαρτιά στον υπάλληλο στο πρώτο κιόσκι. Μετά από τέταρτο μου τα δίνει πίσω, αλλά και κάποιο δίφυλλο χαρτί χρώματος μπλε. Με μια κίνηση του χεριού του, μου δείχνει την κατεύθυνση στο δεύτερο κιόσκι. Πάω και με βλέπει ο αρχικός υπάλληλος και πλησιάζει. Του δίνω τα χαρτιά, και με ρωτά.. Ρώσικα ξέρεις; (Ουουουυυυ ο διερμηνέας του Πουτιν είμαι. χα χα χα…) ΟΧΙ δεν ξέρω.. Καλά δώσε μου πέντε ευρώ για να σου συμπληρώσω το χαρτί. Όπα λέω κατευθείαν ΕΥΡΩ ούτε καν το τοπικό νόμισμα;;; Οκ ευτυχώς είχα ένα 5-ευρω μετά είχα μόνο χαρτονομίσματα των πενήντα, και Μολδαβικα LEI…

Με το πάσο του, και χωρίς ίχνος βιασύνης προς εξυπηρέτησης μου, συμπληρώνει το έντυπο. Μετά από 30λ φεύγει με τα χαρτιά και πάει σε ένα άλλο κιόσκι. Περιμένοντας άλλα 30λ επιστρέφει και μου ζητά άλλα 10 ευρώ. Τώρα την κάτσαμε.. Λέω ότι δεν έχω ευρώ αλλά MD-LEI. Δυσανασχετεί και ξανά φεύγει. Κάτι ομιλίες με δυο άλλους υπαλλήλους και ξανά επιστροφή. Έλα στο τρίτο κιόσκι. Πάω και μου ζητά 90 MD-LEI. Αυτά είναι μου εξηγεί για να κυκλοφορήσει η μηχανή στην χώρα τους. Θα σου έλεγα τώρα τίποτα για την χώρα σου αλλά έχει χάρη…εδώ δούλεψε πολύ καλά και η μετάφραση που είχα κάνει στην άδεια στα Ρωσικά, γλύτωσα αρκετό χρόνο από άσκοπες ερωτήσεις…

Εξηγεί με χαμόγελο ότι αν θέλω να ξαναπεράσω δεν θα πληρώσω τίποτα με αυτό το χαρτί, το οποίο ισχύει μέχρι τον Οκτώβριο. Ναι τώρα μάλιστα δεν έχω τι να κάνω και θα μπαινοβγαίνω στα σύνορα. Αν με ξαναδείτε γράφτε μου… απαραίτητες χειραψίες, και μετά από 1:30 ώρα ήμουν έτοιμος να διασχίσω την Άγνωστη Υπερδνειστερια για μόλις 30χιλ που απομένουν μέχρι τα σύνορα με Ουκρανία. Φτηνά την γλύτωσα νομίζω…

[magelanos 1]

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΥΠΕΡΔΝΕΙΣΤΕΡΙΑ (λίγα λόγια από κείμενο του PanVas)


Αυτό το άγνωστο κρατίδιο ονόματι Transnistria, επίσης γνωστό και ως Trans-Dniester, Transdniestria, και Pridnestrovie… Ελληνικά Υπερδνειστερία (επίσης:Τρανσνίστρια), είναι μια περιοχή της Μολδαβίας στα σύνορα με την Ουκρανία. Επίσημος τίτλος γι αυτούς είναι Pridnestrovian Moldavian Republic.


Το μη αναγνωρισμένο αυτό κράτος είναι εκ των πραγμάτων ανεξάρτητο από τη Μολδαβία από το 1990, οπότε και διακήρυξε την ανεξαρτησία του και βοηθημένο από Ρώσους, Κοζάκους και Ουκρανούς εθελοντές, και τη 14η Ρωσική (πρώην Σοβιετική) Στρατιά, νίκησε επιτυχώς τις Μολδαβικές δυνάμεις στον Πόλεμο της Υπερδνειστερίας.


Ενώ υπάρχει κατάπαυση του πυρός από το 1992, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνωρίζει την Υπερδνειστερία ως μια περιοχή «παγωμένης διαμάχης». Η αυτοδιάθεσή της είναι διαφιλονικούμενη. Η Υπερδνειστερία συνεχίζει να ισχυρίζεται ανεξαρτησία και διατηρεί κυριαρχία στην περιοχή της. Σε δημοψήφισμα στις 17 Σεπτεμβρίου 2006 οι ψηφοφόροι της αυτοανακηρυγμένης Δημοκρατίας ψήφισαν με ποσοστό 93,1% υπέρ της ανεξαρτητοποίησής τους από τη Μολδαβία και της ένωσης με τη Ρωσία (με την οποία η περιοχή δεν συνορεύει).

Ο πρόεδρος της χώρας, δημοκρατικά εκλεγμένος (ναι καλά κρασιά χα χα.) ονομάζεται Σμιρνόφ (Στην υγεια μας). Αυτό είναι το επίθετό του. Στον Σμιρνοφ και την οικογένειά του ανήκει το 80% των επιχειρήσεων της χώρας. Σουπερμάρκετ, βενζινάδικα, τα πάντα όλα. Όλα με την επωνυμία Σεριφ. (Σερίφη) Ο ένας από τους γιούς του είναι υπουργός Τελωνείων!! Οπότε καταλαβαίνετε γιατί πράγμα πρόκειται. Μιλάμε για την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης αυτή την στιγμή. Διακίνηση όπλων, ναρκωτικών και βέβαια γυναικών.

[magelanos 1]

Συνεχίζω στον μοναδικό και μοναχικό δρόμο προς τα σύνορα. Η ποιότητα χάλια και οι ταχύτητες από 50χιλ και κάτω. Είναι μέσα στο πράσινο και είναι όλο ανηφόρα κατηφόρα, όπως και το ανάγλυφο του εδάφους. Και εκεί που βρίσκομαι σε μια μεγάλη κατηφόρα, με κλειστό το γκάζι σχεδόν τσουλούσα που λένε, βλέπω στο τέλος κάτι σαν κτήρια. Μάλλον είναι τα σύνορα..

Η τελευταία λέξη δεν είχε γραφτεί γι’αυτην τη χώρα. 100μ πριν τα σύνορα πετάγετε μπάτσος από τις πρασινάδες και με σταματά. Κρατούσε ραντάρ-πιστολι και μου δείχνει ότι πήγαινα με 71χιλ με όριο τα 50χιλ. με στέλνει στον άλλον μπάτσο που ήταν μέσα στο Lada περιπολικό, και καλά καμουφλαρισμένο μέσα στα δέντρα. Μου παίρνει όλα τα χαρτιά και δίπλωμα και τα βάζει στην θέση του συνοδηγού. BigProblemμουλέει… Βγάζει ένα λευκό χαρτί και αρχίζει να γράφει κάποιο ποσό νομίζω ότι ήταν 3000 ρούβλια.. Με απορία του απαντώ ότι δεν έχω ρούβλια αλλά MD-LEI. ΝΙΕΤ…..Εδω Ρωσία ρούβλια..

Να πας στα σύνορα πίσω να κάνεις Ρούβλια και να επιστρέψεις κρατώντας μου τα χαρτιά. Κινούμαι προς την μηχανή σκεπτόμενος ότι τώρα πραγματικά την έκανα από κούπες. Που να πάω τώρα πάλι πίσω και από όσο ήμουν στα σύνορα τους δεν είδα κάπου να υπάρχει κιόσκι να κάνεις συνάλλαγμα. Ξανά πάλι στο περιπολικό, του λέω την μαγική λέξη EURO;;;

ΝΤΑ-ΝΤΑ και γράφει πάλι 63 ευρώ στο χαρτί. Ωραία λέω από μέσα μου είμαστε σε καλό δρόμο. Κατάλαβα και επιστρέφω στην μηχανή σκεπτόμενος να ξεκινήσω τα παζάρια.

Έλα όμως που βλακεία μεγάλη δεν είχα μικρά χαρτονομίσματα παρά μόνο των 50!! Βρίσκω κέρματα των 5-ευρω και πάω. Ανοίγω την χούφτα και λέω five euro;; NIET NIETψιλό νευριασμένος και δείχνοντας μου τον δρόμο πίσω στα σύνορα. Που να σου καεί το LADA ρε γύφτο που θέλεις και παραπάνω.. Επιστρέφω πάλι στην μηχανή αποφασισμένος πλέον με τα 50 ευρώ στο χέρι. Με το που το βλέπει ΝΤΑ- ΝΤΑ- ΝΤΑ το αρπάζει μου δίνει και όλα τα έγγραφα και χαιρετούρα ΣΠΑΣΙΜΠΑ ΣΠΑΣΙΜΠΑ. Με χαιρετά και ο άλλος και φεύγω διανύοντας τα 100μ και με συνολικά 65 ευρώ ελαφρύτερος για 30χιλ.

Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα αν είχα προβλέψει για μικρότερα χαρτονομίσματα, αλλά κανείς δεν σου εγγυάται ότι δεν θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα. Έλεγχος εξονυχιστικός από πλευρά της Υπερδνειστεριας βαλίτσες άνοιγμα και τέτοια κουφά… μόνο εγώ πέρναγα εκείνη την στιγμή και ένας Ιταλός νταλικέρης. Και αφού τα είχα δώσει όλα κάτι μου έλεγαν στα Ρωσικά και δεν καταλάβαινα. Θελαν και κάτι άλλο τι;; μέχρι και την ομάδα αίματος τους έδωσα χα χα χα…τι άλλο θέλουν!!! Έχουν τσαντιστεί και αρχίζουν να μην μου δίνουν σημασία αλλά και δεν με αφήνουν να περάσω.

Την λύση την έδωσε ο Ιταλός, αφού εκείνη την στιγμή τους δίνει το μπλε χαρτί αυτό που έδωσα 5 ευρώ για να μου το συμπληρώσουν στο έμπαινε. Το παίρνω πρέφα ότι μόνο αυτό δεν είχα δώσει, αλλά και που να το ξέρω;; πλησιάζω τον συνοριοφυλακα και του λέω Blue document;; ΝΤΑ-ΝΤA-ΝΤA!!!!!!!!!!!!! Kαλα δεν μπορούσες να το είχες πει από την αρχή;; χάχα φαντάζομαι πόσες φορές το είπε αφού είχε κοκκινίσει το πρόσωπο του.

Με το που το παίρνουν πέφτει μια σφραγίδα, και μου το ξαναδίνουν, και με μορφασμό σαν να μου λέει άντε εξαφανίσου μας έπρηξες, βάζω μπροστά την μηχανή και βρίσκομαι στα Ουκρανικά σύνορα.

[magelanos 1]

Άντε να δούμε εδώ τώρα τι θα τραβήξουμε. Αλλά με μεγάλη έκπληξη, με πλησιάζει μια γυναίκα αστυνομικός και μάλιστα αρκετά εντυπωσιακή!!! Με στολή πράσινη και με πουκάμισο άσπρο, και τρία κουμπιά ανοιχτό, αποκαλύπτετε ένα πλούσιο μπούστο που έβγαζε μάτια. Εδώ είμαστε αυτή είναι υποδοχή σε σύνορα όχι όπως πριν!!!!!

Passport please… Το δίνω και η φαντασία οργιάζει όπως.. πάρε και το τηλέφωνο μου, mail διεύθυνση σπιτιού, να σε πάρω δικαβαλο, κάνε μου σωματικό έλεγχο, η έστω δώσε μου το οκ για καμιά 10 αριά περάσματα συνόρων ελέγχοντας με. GO λέει δείχνοντας το επόμενο κιόσκι. Δίνω κ΄εδώ την μετάφραση στα Ρωσικά, όπου αμέσως κατάλαβα πόσο τους βοηθούσα σε αυτό το θέμα. Περιμένω να πέσουν κάτι σφραγίδες, και ένα περίεργος μουστακαλής αστυνομικός πάει πάνω από την μηχανή κοιτάζοντας τα όργανα στο κοντέρ.

Μου κάνει νόημα να πλησιάσω!!! Πάω και με άψογη ρωσική διάλεκτο μου δείχνει να του πω πόσο ταχύτητα έχω πιάσει με την μηχανή. Εγώ με άψογα Ελληνικά, δηλαδή η παντομίμα πήγαινε σύννεφο, του δείχνω 290χιλ τελική. Ε τότε κάνει μια απότομη κίνηση και πιάνει το κεφάλι του, πήγε να του φύγει το καπέλο. Με λίγα λόγια είναι σαν να του έφυγε το τελάρο, η του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, η έπαθε σοκ!!!! Συνεχίζει δείχνοντας να μην το πιστεύει, και κάνοντας κάτι κινήσεις με τα χέρια, ότι μπαίνοντας τώρα εδώ Ουκρανία να προσέχω και να πηγαίνω σιγά, λόγο πολύ κακού οδοστρώματος για αρκετά χιλιόμετρα.

Χαιρετούρα κι’εδώ και φεύγω με τις καλύτερες εντυπώσεις σε σύνορα!!! Αμέσως μπαίνω στον Μ13-Ε577 και διανύοντας κάποια μέτρα σταματώ στην άκρη.





Πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω αν είμαι σε δρόμο, η σε βομβαρδισμένο τοπίο. Παντού ο δρόμος γεμάτο λακκούβες και με μεγάλα κομμάτια ξεφτισμένης ασφάλτου.

[magelanos 1]

Προσπαθούσα να οδηγήσω όσο το δυνατόν ανώδυνα για μένα και την μηχανή. Πράγμα αδύνατον και το μόνο που έκανα ήταν, να στοχεύω όσο αυτό ήταν δυνατόν, την ποιο μικρή λακκούβα.

Με την οδήγηση του <<μεθυσμένου>> δηλαδή ανάλογα την κατάσταση του ρεύματος του δρόμου άλλαζα λωρίδα, γιατί μπορεί να έβρισκα λίγο καλύτερα το αντίθετο ρεύμα. Ζικ ζακ και πάλι ζικ ζακ. Αυτό έκαναν και τα αυτοκίνητα, μέχρι που έβγαιναν και εντελώς εκτός στο χώμα που σίγουρα ήταν ποιο ανώδυνα. Μόνο τα LADA πήγαιναν καρφί στο ρεύμα τους, αφού δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τέτοιες λεπτομέρειες!!! Και μετά από 70χιλ εξαντλητικού σφυροκοπήματος, και έχοντας γίνει τα σπληνάντερα μου κομποσκοίνι, βγαίνω στην εθνική Μ05-Ε95 για (Kyiv-Κίεβο).



Ο δρόμος σαφώς καλύτερος, σε μερικά σημεία ήθελε προσοχή, αλλά όχι τόσο χάλια όπως πριν. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν όταν αυτό είναι εφικτό, και τα χιλιόμετρα καταβροχθίζονται. Στάση για βενζίνη, και να βάλω αδιάβροχο, βλέποντας τις πρώτες ψιχάλες να χτυπούν το φερινγκ. Ευτυχώς που έχω κάνει κράτηση σε ξενοδοχείο από Ελλάδα, γιατί άντε ψάχνε… πλησιάζοντας την πρωτεύουσα το Κίεβο σταματώ για να ανοίξω GPS. Ευτυχώς την οδό του ξενοδοχείου την έχει!!! Με πάει μέσα από το κέντρο και πέφτω σε απίστευτη κίνηση, λόγο έργων. Με το ψιλοβρόχι να εμποδίζει την ορατότητα στο GPS, γιατί δεν έχω βάση και το έχω στο τανκ-μπανγκ στην διαφανή ζελατίνα, κάνω στάσεις αρκετές για να βρω το ξενοδοχείο.

Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό, γιατί έπεσε η μπαταρία και δεν είχα πλοήγηση. Τον γνωστό πλέον τρόπο τώρα που έχω πάρει φόρα. Πιάτσα ταξί και ξανά τα ίδια. Συνεννοήθηκα και ξεκινώ μπροστά ο ταρίφας πίσω εγώ. Εντωμεταξύ οι περισσότεροι δρόμοι στο κέντρο είναι με λακκούβες και θέλει προσοχή. Και το χειρότερο τώρα με την βροχή είναι οι ράγες των τραμ, που είναι παντού και αναγκαστικά πρέπει να οδηγάς πάνω από αυτές με κίνδυνο γλιστρήματος και πτώσης… ο ταξιτζής σταματά σε έναν δρόμο!!! Οδός σωστή αλλά ξενοδοχείο δεν υπάρχει. Την κάτσαμε την βάρκα και τι παίζει τώρα άντε βρες…

Με τον οδηγό του ταξί να έχει κατέβει και να ψάχνει απορημένος, βρίσκει μια στοά και μπαίνει μέσα. Βγαίνει και με φωνάζει μου δείχνει το ξενοδοχείο. Όντως υπήρχε ακάλυπτος με τεράστια έκταση, τεσσάρων μπλοκ πολυκατοικιών. Η μια πολυκατοικία ήταν το ξενοδοχείο. Ωραία τώρα πρέπει να πληρώσω τον ταξιτζή αλλά με τι; Δεν έχω Ουκρανικά λεφτά, και ευρώ δεν παίρνει. Το μυαλό παίρνει απίστευτες στροφές όταν ζορίζεται, και του εξηγώ να έρθει μαζί μου στην ρεσεψιόν να του δώσει τα λεφτά.

Απόρησε μέχρι να καταλάβει αλλά δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα άλλο. Όντως ανεβαίνω και το πρώτο πράγμα μετά τα καλωσορίσματα ήταν να τους πω να πληρώσουν τον ταξιτζή. Διέκρινα την απορία στο βλέμμα της κοπέλας στην ρεσεψιόν, όχι για το ότι ζήτησα λεφτά για τον ταξιτζή, αλλά που είδε εμένα με στολή μηχανής και κράνος στο χέρι να ζητώ να πληρωθεί ο ταξιτζής!!! Η ωραιότερη στιγμή έφτασε.. βρίσκομαι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, μετά από 484 εξαντλητικά χιλιόμετρα, και το μόνο που θα κάνω είναι να δοκιμάσω αν το στρώμα θα απορροφήσει την κούραση!!!!

[magelanos 1]

5-8-11-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:

Μετά από το χθεσινό κρύο και βροχερό Κίεβο, σήμερα με υποδέχεται ηλιόλουστο. Ότι πρέπει για να περπατήσω και να γνωρίσω την πόλη. Ξεκινώ με ένα χάρτη που πείρα από το ξενοδοχείο, και χάνομαι μέσα στα στενά της πόλης. Όλα στα Ουκρανικά να σταματώ κάθε λίγο και να κοιτώ τον χάρτη να δω που βρίσκομαι. Μετρούσα δρόμους για να προσανατολιστώ και γενικά έκανα άσκοπες βόλτες.

Βρίσκω μια τράπεζα ΕUROBANK σε Ουκρανική έκδοση και μπαίνω να αλλάξω 100ευρω=1.117.00UAH (1 ευρώ = 11,17 UAH). Συνεχίζω και αρχίζω να βρίσκω τον δρόμο μου. Περνώντας από πανέμορφες Εκκλησιές και δημόσια κτήρια όπως το θέατρο και η όπερα,

[magelanos 1]

φτάνω στον υπέροχο καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας με το 76μ κωδωνοστάσιο. Ανακηρύχτηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ.



Κοντά από εδώ είναι η πλατεία του καθεδρικού. Εδώ δεσπόζει το έφιππο άγαλμα του Bohdan Khmelnitsky (1595-1657). Kοζάκος αρχηγός, πολιτικός και στρατιωτικός ήρωας.



Πολύ κοντά από εδώ είναι ένας ακόμα πανέμορφος ναός. Ο καθεδρικός του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Φτάνοντας πριν μπω στον περίχωρο του ναού, σταματώ στην πλατεία να χαζέψω λίγο. Υπήρχε ένα τοπικό κανάλι τηλεόρασης με μια πανέμορφη Ουκρανή και έκαναν κάτι γυρίσματα. Πέφτω και σε γάμο με την κλασική δακαμετρη άσπρη λιμουζίνα για το ζευγάρι. Χλιδή λέμε…
Εντάξει κ’εδώ γίνεται χαμός από όμορφες γυναίκες.

[magelanos 1]

[magelanos 1]

Μπαίνω στον εξωτερικό χώρο του ναού, όπου πέφτω στο νεόνυμφο ζευγάρι με συνοδεία καμεραμάν και φωτογράφο, να τους τραβούν εδώ και εκεί, λες και γυριζόταν καμιά υπερπαραγωγή για την μεγάλη οθόνη!!!!





Αφήνω εντυπωσιασμένος τον καθεδρικό, και πάω στην άνω πόλη με θέα τον ποταμό Δνείπερο. Η πρωτεύουσα απλώνεται και στις δυο πλευρές του ποταμού, και μάλιστα στην μια πλευρά αναπτύσσετε γρήγορα με σύγχρονους ουρανοξύστες να κάνουν την διαφορά.