Με ρωτούν αν θέλω να φάω κάτι, λέω να το αφήσουμε για αργότερα και συνεχίζουμε. Επόμενος σταθμός στους τοπικούς μηχανόβιους. Ο Andrew είχε μιλήσει με τους φίλους του και ήθελαν να με γνωρίσουν. Φτάνοντας σε μια πλατεία και βλέποντας καμιά δεκαριά μηχανάκια, μόνο σουπερ σπορτ σταματάμε. Κατεβαίνουμε και χαιρετιόμαστε. Με μια αστραπιαία ματιά βλέπω ότι κανείς δεν έχει την πινακίδα επάνω, όλα εξατμισομενα, και γενικός άγρια τα γκάζια.
Ξεκινούν με σούζες και διάφορα τέτοια!!! Μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Πάμε λέει να δεις τι κάνουν με τις μηχανές. Κάνω την ερώτηση τι τα θέλουν αυτά του είδους μηχανάκια εδώ;; χωρίς δρόμους;; Τα on-off δεν τα γνωρίζουν καθόλου. Μου απαντά ότι βγαίνουν σε μια ευθεία (τι άλλο) και κάνουν σούζες και διάφορα κόλπα. Λέω εσύ πως και ξέφυγες με αυτό το μηχανάκι; Εμένα μου αρέσουν τα ταξίδια και όχι να κάνω τέτοια πράγματα. Ο πατέρας μου είναι παλιός αναβάτης, και έχει κάνει ταξίδια με μηχανή. Κ’εγω με την σειρά μου κώλυσα το μικρόβιο από αυτόν.
Πάμε λέει τώρα για φαγητό θέλει να σε γνωρίσει από κοντά, γιατί του έκανε μεγάλη εντύπωση ότι έχεις έρθει από τόσο μακριά. Αφήνουμε την κοπέλα σπίτι της και καταλήγουμε σε ένα κυριλέ ξενοδοχείο. Όντως ο πατέρας του Andrew ήταν εκεί και χάρηκε πολύ που με είδε.
Παραγγέλλω ότι θέλω, και παίρνω για πρώτο πιάτο μια σούπα κρύα, και σαν δεύτερο κρέας με βραστές πατάτες και λαχανικά, γευστικότατα και τα δυο. Τα λέμε και στην συνέχεια φτάνει και η μητέρα του.
Σαν μια δεμένοι οικογένεια όλοι μαζί αισθανόμουν ότι είμαστε.
Πίνουμε και τα εσπρεσακια μας, και βγάζω λεφτά για να πληρώσω, δεν με άφησε λέγοντας εδώ είσαι καλεσμένος και δεν πληρώνεις τίποτα.
Τους ευχαρίστησα και με προσκάλεσαν στο σπίτι τους για να μου πουν λεπτομέρειες για το δρομολόγιο που θα είχα να κάνω την επόμενη μέρα. Δείχνοντας στον χάρτη το δρομολόγιο, και βλέποντας από πού θα περνούσα, μου επίσπευσαν την προσοχή, για μια πόλη, λέγοντας ότι εκεί δεν θα πρέπει να σταματήσω για κανένα λόγο!!! Η απάντηση στο γιατί ήταν ότι είναι πολύ επικίνδυνα, και μάλιστα αν σε πάρουν χαμπάρι ότι είσαι ξένος, υπάρχει η πιθανότητα της κλοπής!!! Τώρα μου κάνατε την καρδιά περιβόλι!!
Ήρθε η ώρα της αναχώρησης και ο Andrew μου λέει ότι αύριο θέλει να έρθει μαζί, κάνοντας 150χιλ μέχρι μια πόλη που μένουν κάτι συγγενείς του. Καλά λέω δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό. Χαιρετιόμαστε και τους προσκαλώ εγώ Ελλάδα για όποτε το θελήσουν να τους φιλοξενήσω, και με πάει ο Αndrew στο ξενοδοχείο. Δίνουμε ραντεβού για τις 8:00 το πρωί εδώ. Κοιτά να δεις που από το μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο, ποιος θα περίμενε τέτοια εξέλιξη; Ο καιρός όμως έχει χαλάσει και βρέχει και πάλι. Μακάρι αύριο μην είναι έτσι και ξενερώσω εντελώς. Από τις ωραιότερες βραδιές μέχρι στιγμής στην Ρωσία. Άντε να δω τι θα μου ξημερώσει.