Τι να πει κανείς τώρα!!! Δρόμοι σοκάκια κατεστραμμένα, πεζοδρόμια χάλια, σπίτια που δεν ήσουν σίγουρος αν κατοικούντο, ένα γενικό ψυχοπλάκωμα το άρπαζες σε κάθε σου βήμα.
Πέφτω σε μνημείο αφιερωμένο, στον πόλεμο, όπως σε κάθε πόλη μικρή η μεγάλη, παντού υπάρχει ένα μνημείο προς τιμήν, στους ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους στην φρίκη του πολέμου.
15-8-11-ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Vyborg 225χιλ)
9:00 παίρνω την μηχανή από το παρκινγκ, σταματώ έξω από το ξενοδοχείο για να φορτώσω. Έχει συννεφιά αλλά δεν βρέχει ευτυχώς. Ο δρόμος είναι ο Α130 ο ίδιος με αυτόν που έφτασα. Κατεύθυνση προς σύνορα με Φιλανδία. Είναι καλός δρόμος μέχρι που συναντώ τον Α129. Χειροτέρεψε η άσφαλτος, και όταν έγινε Α124 το γύρισε σε χώμα, το καλύτερο δώρο για την γιορτή μου. Χρόνια μου πολλά λοιπόν χάχα… περνούσα από όμορφες λίμνες, ποτάμια, διασταυρώσεις που περνούσαν τρένα στο πουθενά, αλλά και δάση με πανύψηλα δέντρα, τι άλλο να θέλω από μια χωμάτινη διαδρομή;
Παίρνω την απόφαση τελικά, βλέποντας την βαλίτσα να ταλαντεύεται έντονα, να σταματήσω να την δέσω. Σταματώ κάπου στο δάσος στην ερημιά. Βγάζω δυο λάστιχα και την δένω. Λέω να πάω να κάνω και το ψιλό μου, μια που δεν υπάρχει και κανείς. Και εκεί που βγάζω αδιάβροχο, και λύνω ζώνη, ακούω στο ένα μέτρο μέσα στην πρασινάδα, ένα έντονο απειλητικό σφύριγμα!!! Φίδι δεν κατάλαβα πόσο μέτρων ήταν, μου έλεγε πρόσεχε τι πας να κάνεις!!! Εντάξει την ταινία με τον Βέγγο <<μην είδατε τον Παναγή>> την ξέρετε. Έτσι ακριβώς έγινα καπνός και εξαφανίστηκα!!!
15:00 η ώρα μια χαρά. Δεν βγαίνω αμέσως αράζω και την κάνω με τα πόδια μετά από τρεις ώρες για να γνωρίσω την πόλη. Η Φιλανδία είναι μια ανάσα από εδώ, και η πόλη εκτείνεται πάνω σε μια χερσόνησο με νησιά.
Η ιστορία ξεκινά το 1293 όταν οι Σουηδοί κατασκεύασαν ένα οχυρωμένο κάστρο. Στα χρόνια του τσάρου Πέτρου του Μέγα η πόλη πέρασε στην Ρωσία. Μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πολέμου το Vyborg πέρασε οριστικά στην εδαφική κυριότητα της Σοβιετικής Ένωσης.
Και λόγο της μακροχρόνιας Σουηδικής κατοχής της πόλης, η μεσαιωνική αρχιτεκτονική κάθε άλλο παρά ρωσική φαίνετε. Κατευθύνομαι στο κάστρο Olaf που είναι και το έμβλημα της πόλης. Κτισμένο στα τέλη του 13ου αιώνα και είναι το μοναδικό του είδους του στην χώρα. Περιβάλλεται από τείχη που φτάνουν σε πλάτος τα 5μ. Πληρώνω 130 ρούβλια και μπαίνω μέσα. Ένα είδος εγκαταλείψεις υπήρχε. Πιστεύω αν αυτή η πόλη ήταν στην κυριαρχία των Φιλανδών θα ήταν πολύ προσεγμένη.
16-8-11-ΤΡΙΤΗ (RU-Sankt Peterburg 121χιλ)
Ένα κρύο το έχει, ψιλοβρέχει, εντάξει χαλαρά, λίγα χιλιόμετρα σήμερα και διανυκτέρευση για δυο νύχτες στην Αγία Πετρούπολη. Βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο Μ-8 που θα με βγάλει στον τελικό προορισμό μου. δεν έχει κίνηση αλλά όσο πλησιάζω στην τουριστική μεγαλούπολη αυξάνεται συνεχώς. Πέφτω και σε έργα ασφαλτοστρώσεως και πάω σημειωτών και με πολύ προσοχή ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Σταματώ σε βενζινάδικο. Ένα εσπρεσακι είναι ότι πρέπει τώρα. Δεν βρέχει και ξεκινώ για τα τελευταία 30χιλ που μου έχουν μείνει.
Εύκολα με το GPS βρίσκω το ξενοδοχείο, Azimut Hotel. Ξανά τα ίδια με το παρκινγκ δεν καταλάβαινα τίποτα. Φτάνοντας στην ρεσεψιόν, λέω το πρόβλημα μου σε μια κοπέλα και βγαίνει μαζί μου έξω για να συνεννοηθεί με τον υπεύθυνο του παρκινγκ. Δίνω 360ru και μου δίνει το χαρτί για δυο νύχτες. Οκ παίρνω τα πράγματα και ανεβαίνω στο δωμάτιο. Είναι 12:30 νωρίς ακόμα. Ξεκούραση για λίγες ώρες και βγαίνω αργότερα.
Η στιγμή ήρθε που θα γνωρίσω την πόλη. βγαίνοντας μέσα στο ξενοδοχείο είχε μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, και κάνω ρούβλια. Με τον χάρτη στο χέρι, αμέσως πέφτω στο πρώτο αξιοθέατο την Αιγυπτιακή Γέφυρα του 1826. περνώντας τη γέφυρα περπατώ παράλληλα με τον ποταμό Φοντανκα, για να διανύσω τα 3χιλ μέχρι το κέντρο. Κάθε στενό που περνούσα έβλεπα τον μεγαλύτερο τρούλο σε ναό. Επίχρυσος και ξεχωρίζει από παντού. Είναι ο Καθεδρικός του Αγίου Ισαάκ.
Εντύπωση όμως μου έκανε παρκαρισμένο YamahaR1 με προστατευτικά κάγκελα!!!
Και στρίβοντας σε ένα στενό, βλέπω μαγαζί με φαγητό, το οποίο έβλεπες σε βιτρίνα και έπαιρνες σε δίσκο. Η ώρα είναι κατάλληλη για φαγητό, και ευκαιρία τώρα που το βρήκα. Μπαίνω και παίρνω ότι γούσταρα και αρκετά φτηνά.
Χορτάτος και με γεμάτες τις μπαταριές, φτάνω στην Ανακτορική Πλατεία. Σοκ και δέος, από την απεραντοσύνη και το μέγεθος, με τα ποιο επιβλητικά κτήρια που έχω δει ποτέ!!!
Τουρίστες από παντού Ρώσοι, κόσμος να κάθετε, άλλοι με ρολερς και σκειμπορτ πάνω κάτω, ποδήλατα, άμαξες, αλλά και πάλη με τόσο χώρο φαίνονταν μια άδεια πλατεία. Και τι δεν έχει δει αυτή η Πλατεία με το πέρασμα του χρόνου. Από στρατιωτικές παρελάσεις, με επικεφαλής τον τσάρο, μέχρι μάρτυρας της <<Αιματοβαμμένης Κυριακής>> το 1905. Και σήμερα από πολιτικές συγκεντρώσεις, διάφορες συγκεντρώσεις σε συναυλίες ροκ μουσικής.
Στο κέντρο τις πλατειάς ξεχωρίζει η Στήλη του Αλέξανδρου, αφιερωμένη στον τσάρο Αλέξανδρο Α. η στήλη είναι όλη από κόκκινο γρανίτη, ισορροπεί μόνο από το βάρος της (600τον), και είναι το μεγαλύτερο μνημείο στον κόσμο που δεν συγκρατείτε από πουθενά. Στην κορυφή έχει ένα μπρούτζινο άγγελο που κρατά ένα σταυρό. Όλο το ύψος ανέρχεται στα 47μ.
Από την μια πλευρά υπάρχει το μπαρόκ Χειμερινό Ανάκτορο, και μαζί με ένα σύμπλεγμα κτηρίων αποτελούν το διασημότερο μουσείο του κόσμου. Το Ερμιταζ με σπάνια έργα τέχνης.
Στην νότια πλευρά βρίσκεται το κτήριο του Γενικού Επιτελείου του Ροσι (1819-29). Είναι το σημερινό αρχηγείο του ρωσικού στρατού.
Οι δυο καμπυλωτές πτέρυγες συνδέονται με μια διπλή αψίδα. Η αψίδα περιβάλλεται με ένα ωραίο γλυπτό της Νίκης πάνω στο άρμα της (1829).
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 23/09/2016 στις 19:30.
Φεύγω από την πλατεία και περνώ έξω από το επιβλητικό και τεραστίων διαστάσεων κτήριο (407μ πρόσοψη) Ναυαρχείο. Μετά από εδώ, ξεπροβάλουν μπροστά μου οι επιβλητικές Εμβολοφορες Στήλες.
Με ύψος στα 32μ αυτές οι στήλες χρησίμευαν στο παρελθόν σαν φάροι που καθοδηγούν τα πλοία. Σήμερα τις ανάβουν μόνο σε σημαντικές εκδηλώσεις, όπως τη Μέρα του Ναυτικού. Οι μνημειακές μορφές γύρω από την βάση τους, αντιπροσωπεύουν τέσσερις από τους μεγαλύτερους ποταμούς την Ρωσίας. Τον Νέβα, το Δνείπερο, το Βόλγα και το Βολκοφ.
Η αρχιτεκτονική του κτηρίου που βρισκεται το Ναυτικο Μουσειο είναι βασισμένη από έναν Ελληνικό Ναό του Πεστουμ της Ιταλίας. Αράζω λίγο εδώ στους πανέμορφους κήπους έξω από το Μουσείο.
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 23/09/2016 στις 19:55.