Κακές στιγμές...
1) Στην 4η συνάντηση βετεράνων εντούρο, πέρσι στα Μέγαρα, αφού τέλειωσα την βόλτα δεν ξαναπήρε μπροστά. Τελικά ενα ρελεδάκι που εχει κάτω από τη σέλα έκανε τα δικά του, τίποτα το φοβερό.
2) Καμμένα Πηνία (εδώ έχει και Οικογενειακη Ιστορία).
Ο προηγούμενος κάτοχος μου είχε πει ότι τα είχε κάνει περιέλιξη. Εμένα με άφησαν κοντά σε μια κορφή της Καλιακούδας, στις 10 το βράδυ . Την έπεσα για ύπνο και πρωί πρωί το έβαλα μπροστά με σπρώξιμο και το έκοψα σερί ως την Αθήνα με ανεφοδιασμό τύπου σκράμπλ (ευτυχώς δεν κλειδώνει η τάπα).
Όταν έφτασα στα διόδια της Αττικής οδού, στο ταμείο μπροστά μου είχα ανατρεπόμενο φορτηγό που ξαφνικά άρχισε να κάνει πίσω. Δεν πρόλαβα να τραβήξω εγκαίρως το φορτωμένο μηχανάκι, πήδηξα δίπλα, το CCM χάθηκε από κάτω, έτρεξα πανικόβλητος στην πόρτα του οδηγού και παραλίγο να τον βγάλω από το παράθυρο από τα νεύρα μου. Ευτυχώς σταμάτησε έγκαιρα, λίγο ακόμα και θα πατούσε το μηχανάκι ο πανίβλακας. Τελείως ηλίθιος ο τύπος , θα μπορούσε να χε προκαλέσει δυστύχημα με την βλακεία του.
Παράλληλα με είχε πάρει τηλ η γυναίκα μου το βράδυ λίγο μετά το κάψιμο των πηνίων, πως ο γιος μας θα έκανε την επομένη, ενα χειρουργείο που ήταν προγραμματισμένο για την επόμενη βδομάδα. Όπως καταλαβαίνετε έκαψα και γω πηνία εκείνο το βράδυ.
Το μηχανάκι σώθηκε αλλά από την τούμπα μπούκωσε κι άντε να το βάλεις μπροστά. Αφού το πάλεψα για κανα μισάωρο μέσα στη ζέστη, ζήτησα βοήθεια από τους υπεύθνους της Αττικής οδού που με έγραψαν κανονικά, η βοήθεια δεν ήρθε ποτέ. Ξαναπροσπάθησα και το έβαλα μπροστά μόνος μετά από ώρα. Μπήκα Αττική Οδό και με άφησε λίγα χιλιόμετρα παρακάτω οριστικά. Το έσπρωξα έξω από την Αττική και περίμενα την δική μου οδική για 1 ώρα.
Η επεμβαση ρουτίνας έγινε, το παιδί ήταν καλά και γω την ίδια ώρα περίμενα την οδική βοήθεια κάπου κοντά στην Δουκισσης Πλακεντίας μέσα στο λιοπύρι. Δεν είχε τίποτα εκεί κοντά, θυμάμαι ειχα εξαντληθεί από τη ζέστη και ο βλάκας δεν είχα νερό μαζί μου. Τελικά στο Παίδων έφτασα το απόγευμα εκείνη την γ@μωμέρα.
Στο μηχανάκι μπήκαν καινούργια πηνία της RM stators και ο θεός βοηθός. Οι αμερικάνοι λένε ότι είναι καλά. Θα δούμε.
3) Κομμένη ντίζα συνμπλέκτη. Είχα φτιάξει μια στην Σπύρου Πάτση η οποία δεν έντεξε ούτε 10.000 km και η ρουφιάνα κόπηκε καταμεσήμερο στο Μεταξουργείο, στου Σάκη του σελά τα μέρη. Το γύρισα από εκεί Ανω Γλυφάδα non stop, στα φανάρια έκοβα κύκλους, ρόμπα γενικαμεν αδέρφια
4) Καμμένη κεντρική ασφάλεια από το κακό το μάτι που λένε. Πάω να φύγω από τη δουλειά, βιαζόμουν κι όλας και παρατηρώ οτι στο πίσω φαναρι είναι αναμμένο το φως του στοπ. Βγάζω το καλώδιο που πάει στην μανέτα του φρένου, και πράγματι είχε κοπεί το ένα από τα δύο. Το αφήνω πρόχειρα στο τιμόνι να βρω λίγο μονωτική, γλυστράει πέφτει αφού ο βλάκας δεν έσβησα το μηχανάκι, κάνει σώμα σε μεταλλική επιφάνεια και μου καίει την κεντρική ασφάλεια. Και ο π@πάρας δεν είχα spare μαζί μου. Βγήκα παγανιά για μια 10ρα ασφάλεια.
5) Γκαντεμιάς συνέχειαν. Αλλάζω χτες λάδια, αδειάζω τα παλιά πάω να βάλω τα καινούργια, βάζω το χωνί στην τάπα πλήρωσης, και μια προέκταση που εχω βάλει στο χωνί από λάστιχο ποτίσματος εδώ και καμμιά 15ρια χρόνια, βρήκε την ωρα να φύγει μέσα στον σκελετό, στα έγκατα του λαιμού. Χτες κόντεψα να το πάθω το εγκεφαλικό. Τελικά το έβγαλα μετά από ωρα, με πολύ μεγάλη προσοχή, με πολύ μακρύ δανεικό μυτοτσίμπιδο. Η εγχείρηση πέτυχε, ο άγγλος ασθενής την γλύτωσε για άλλη μια φορά...
6) Είμαι περίεργος να δω τι άλλο θα συμβεί