Και φυσικά δεν μπορώ να παραβλέψω το αριστουργηματικό υδραγωγείο της πόλης. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν μια γέφυρα – υδραγωγείο μήκους 730μ, για να εφοδιάσουν την Σεγκοβια με καθαρό νερό, από τον ποταμό Frio-Φριο 18χιλ απόσταση από την πόλη.
Η γέφυρα στηρίζεται σε 118 καμάρες.!!! Η μεσαιωνική πόλη της Σεγκοβιας έχει ενταχτεί στον κατάλογο της (ΟΥΝΕΣΚΟ το 1985). Μετά από αυτό το άριστο διάλειμμα, που πραγματικά άξιζε κάθε λεπτό, φτάνω στην μηχανή έτοιμος να συνεχίσω. Με τον Ν 110 και για 60χιλ μέχρι το αυτοκινητόδρομο Α1-Ε5. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν, αφού το μόνο που με νοιάζει τώρα είναι να βγάλω αρκετά χιλιόμετρα και βρω κάποια πόλη να διανυκτερεύσω.
Περνώ έξω από την πόλη Burgos και συνεχίζω με ΑP1 Ε5-Ε80 για Vitoria-Gasteiz. Μετά από εδώ και έχοντας κάνει στάση για καφέ, πηγαίνω προς Donostia S. Sebastian. Το κομμάτι αυτό είναι ένας οδηγητικός παράδεισος. Στροφές, φύση, και τούνελ το κοκτέιλ που δεν σε αφήνει σε ησυχία. Και ο καιρός έχει αλλάξει δραματικά με αισθητή πτώση θερμοκρασίας, και μπόλικη συννεφιά. Στάση για να βάλω αδιάβροχο, να κόψω το κρύο, και να μην περνά από το διάτρητο μπουφάν..
Φτάνω πολύ κοντά στα σύνορα με Γαλλία, στην μικρή πόλη Irun. 658χιλ μέχρι εδώ, και είμαι έξω από το Ibis Hotel 85,50 ευρώ το δωμάτιο με πρωινό. Αφήνω αμέσως τα πράγματα και πάω προς το κέντρο της πόλης για να βρω να φάω. Η ώρα είναι απογευματινή, και με τέτοια συννεφιά, θα νυχτώσει γρήγορα. Το κέντρο από το ξενοδοχείο ήταν περίπου στα 4χιλ απόσταση. Ξεκίνησα με τα πόδια, αλλά τελικά η διατροφική λύτρωση, ήρθε μόλις στα 500μ απόσταση από το ξενοδοχείο.
Ένα κινέζικο εστιατόριο, και μάλιστα το στυλ μπουφέ. Πλήρωνες περίπου 15ευρω και γέμιζες ξανά και ξανά το πιάτο σου μέχρι να σκάσεις. Κάθομαι και μετά απλά, δεν ήξερα τι έτρωγα, λαίμαργα και γρήγορα, από τη πείνα που είχα. Ξεκίνησε να βρέχει και φυσικό ήταν, μετά από τόσο φαί, και λόγο καιρού, να καταλήξω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ξερός…ούτε λόγος φυσικά για βόλτα στην πόλη…