Ωραία η θέα με την λίμνη και το βουνό να ορθώνεται. Και μάλιστα ψιλά έβλεπες τους αετούς να πετούν με χάρη προς τις φωλιές τους.
Φεύγουμε και σε λίγο βγαίνουμε στον ασφαλτινο δρόμο (85) με κατεύθυνση προς την πόλη (Husavik-Xουσαβικ)
Φτάνοντας αντικρίζει κανείς τα παλιά παραδοσιακά σπίτια, και μια όμορφη ταχτοποιημένη πόλη λιμάνι.
Από εδώ ξεκινούν και εκδρομές με καραβάκι για να έχετε μια συνάντηση με τις φάλαινες. Το μόνο κακό με εμάς είναι ότι δεν προλαβαίνουμε να δούμε τίποτα, γιατί με το που φτάσαμε θα αλλάξουμε αμέσως πούλμαν για την επιστροφή. Tο πούλμαν που ήρθαμε θα γυρίσει προς (Akureyri). Πάντως το (Χουσαβικ) αξίζει για διανυκτέρευση και μια θαλάσσια εκδρομή για να δει κάποιος φάλαινες.
Συνεχίζουμε για 9χιλ με τον (85), και μετά αλλάζουμε για τον (87) άσφαλτο και κάποια κομμάτια βατό χώμα. Και μάλιστα πέσαμε και σε έργα ασφαλτόστρωσης. Οπότε πάει και το χώμα πολύ σύντομα. Μετά από 48χιλ φτάνουμε στην βάση μας.
Ήταν μια υπέροχη εκδρομή, και η μέρα μας ήταν γεμάτη από όμορφες εμπειρίες. Βρισκόμαστε στην προτελευταία μέρα πριν πάρουμε το καράβι. Τις επόμενες ώρες τις περνάμε παίρνοντας τηλέφωνο για να κλείσουμε ξενοδοχείο για την αυριανή διανυκτέρευση. Πράγμα που αποδείχτηκε δύσκολο για την πόλη που ψάχναμε (Egilsstadir-Εγκιλσταντιρ).
Αυτό είναι λογικό αφού όλοι αυτοί που φεύγουν με εμάς θέλουν να διανυκτερεύσουν κοντά στο λιμάνι. Όποτε τα λιγοστά καταλύματα στο λιμάνι και στην πόλη (Egilsstadir-Εγκιλσταντιρ) 21χιλ από το λιμάνι ήταν όλα κλεισμένα. Αλλά ευτυχώς πάλι τυχερός βρήκα motel 3χιλ πριν το (Εgilsstadir-Eγκιλσταντιρ) στην πόλη (Fallabaer-Φαλαμπαιρ). Και μάλιστα καινούριο. Είναι η πρώτη χρονιά που το λειτουργεί ο υπεύθυνος. Αφού μας έφυγε το άγχος πήγαμε για ένα καφεδάκι, και κάναμε βόλτα στην λίμνη.
Και το ΑΤΜ να παιρνει φωτια σε αυτη την χωρα!!!
Καλο μας βραδυ..
20-8-08 Τεταρτη (IS-Fallabaer 164χιλ)
164χιλ έχουμε να κάνουμε μόνο σήμερα, και χωρίς βιασύνη. Τότε θα κάνουμε μια στάση εδώ κοντά, λίγο βορειοτέρα της λίμνης (Myvatn) και μάλιστα ποιο κοντά στα ιαματικά λουτρά-Jardbodin- που κάναμε και μπάνιο. Φτάσαμε πολύ γρήγορα και παρκάραμε στο παρκινγκ. Εδώ η περιοχή ονομάζεται (Namafjall).
Όλη η περιοχή εδώ γύρω από την λίμνη σε μεγάλη απόσταση είναι ένα γεωθερμικό πεδίο. Το σκηνικό είναι, σαν να είσαστε μέσα σε έναν κρατήρα ενεργό να περπατάτε και από κάτω από τα πόδια σας η γη να κοχλαζει. Η μυρωδιά είναι έντονη από τα αέρια που ξεπηδούν από αρκετές θειούχες ατμιδες.
Υπάρχουν και αρκετές τρύπες στο έδαφος μικρές και μεγάλες, με θειούχα λάσπη να βράζει. Θέλει πόλη προσοχή εδώ η βόλτα τριγύρω, γιατί αρκετοί τουρίστες από απροσεξία έχουν πάθει σοβαρά εγκαύματα.
Και μάλιστα μπροστά στα μάτια μας ένας τουρίστας <<εγκεφαλικά καμένος>> ήθελε να δοκιμάσει βάζοντας το χέρι του σε μια ατμιδα την θερμότητα, και φυσικά κάηκε. Δεν μπορούσαμε να κάτσουμε για βόλτα, λόγο της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που επικρατούσε. Λίγες φωτογραφίες και ξεκινήσαμε, γιατί κρατούσα πλέον την αναπνοή μου, δεν μπορούσα να ανασάνω.
Το μόνο καλό εδώ ήταν η ζέστη που επικρατούσε, σε σχέση με τον καιρό που ήταν μουντός και έκανε αρκετό κρύο.
Τα επόμενα χιλιόμετρα στον δρόμο τον γνωστό (1) είναι χωρίς ίχνος ζωής.
Δεν υπάρχει καμιά πόλη μέχρι να φτάσουμε στην (Fellabaer) όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Το τοπίο άλλοτε από βουνά, ποτάμια, και καταρράκτες, και άλλοτε από ηφαιστειακές ερήμους.
Και πάλι ένα κομμάτι του δρόμου είναι χώμα.
Σε λίγο κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα σπίτια, η καλύτερα φάρμες θα έλεγα.
Μόνο η διαφημιστική πινακίδα, με το όνομα (Vinland-motel) με πείθει ότι έχω φτάσει στον προορισμό μου. Στρίβω και κάνω περίπου 70μ χώμα <<πάλι>> και φτάνω στο κέντρο ενός οικοπέδου, και αρκετά μεγάλης έκτασης, όπου ήταν ένα σπίτι από λαμαρίνα, με έξι δωμάτια. Δεν ήταν άσχημο ήταν όντως πρόσφατη κατασκευή.
Και απ’ότι φαίνονταν δεν είχε τελειώσει ο εξωτερικός περιβάλλον χώρος. Το παρκιν ήταν στρωμένο με χοντρό βότσαλο, που έκανε δύσκολη την οδήγηση της μηχανής, και το να την στηρίξω στο σταντ. Ξεπερνώντας και αυτά τα προβλήματα, πρέπει να βρούμε τον υπεύθυνο. Δεν είχε εμφανιστεί κανείς και όλα τα δωμάτια ήταν άδεια. Ποιο πάνω από εδώ άλλα 50μ υπήρχε άλλη μια κατοικία, και πήγα προς εκεί.
Όντως ήταν το σπίτι των ιδιοκτήτων. Με καλωσόρισαν και ενημέρωσαν ότι είναι η πρώτη σεζόν που δουλεύουν και ακόμα προσπαθούν να το οργανώσουν. Και λόγο αυτών των θεμάτων δεν έχει πρωινό. Εντάξει δεν μας χαλά καθόλου. Μου δίνει το κλειδί και πληρώνω. Φεύγοντας απλά αφήνω το κλειδί στην πόρτα. Απλά πράγματα.
Το δωμάτιο ήταν μεγάλο και με τα πάντα εξοπλισμένο και όλα καινούρια. Είναι μεσημεράκι και απ΄ότι έχουμε ζήσει εδώ πέρα η μέρα καλά κρατεί. Τι κάνουμε; Καθόμαστε στα σκαλοπάτια έξω από το (motel) και απολαμβάνουμε την θέα η οποία είναι απίστευτη με βουνά και χιονισμένα παρακαλώ… το τοπίο μας άνοιξε την όρεξη, και πέφτει η ιδέα για 4χιλ από εδώ στο (Elgistadir).
Θα πάμε να φάμε το τελευταίο γεύμα στο ίδιο βενζινάδικο, που είχαμε σταματήσει και φάγαμε, όταν πατήσαμε την πρώτη φορά το έδαφος της (Ισλανδίας). Κάνω τον σταυρό μου, για να μην έχω καμιά πτώση, σε αυτό το επικίνδυνο <<βοτσαλοχαλικο>> για παρκινγκ και ξεκινώ.
Αμέσως φτάνουμε και παραγγέλλουμε κάτι γευστικότατες κρεατόσουπες με βραστές πατάτες. Ήταν άψογα και χορταστικά. Για το τέλος παίρνω κάτι ωραία ντόνατς, και φυσικά δωρεάν καφέ για συνοδεία.
Η κουβέντα που είχαμε τις τελευταίες στιγμές σε αυτή την χώρα, ήταν ότι περάσαμε τέλεια 15 μέρες σε αυτό το απόμακρο νησί, ανοργάνωτα και το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτικό.
Γενικά όλο το ταξίδι μέχρι εδώ και αυτή την στιγμή ήταν απίστευτο, αλλά η (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) μου καρφώθηκε στην καρδιά..!!! μακάρι κάποια στιγμή της ζωής μου να μπορέσω να την επισκεφτώ ξανά, πάντα πάνω σε δυο τροχούς.
Επιστροφή στο (motel). Φτιάχνουμε ένα ζεστό τσάι, και καθόμαστε έξω με την υπέροχη θέα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση