Travelling 66° 30' North. Αυγ. 2008 (Athens to Reykjavik-ICELAND)

[magelanos 1]

2-8-08 Σαββατο (on the ship)

Τρώμε πρωινό χαλαρά, γιατί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε μέχρι τις 22:00 οπού και αναχωρεί το καράβι. Πάμε να ποιούμε καφέ και να χαζέψουμε. Όσο η ώρα περνούσε η κίνηση αυξάνονταν σημαντικά. Τροχόσπιτα, τετρακίνητα οχήματα, αλλά και μηχανές. Η ξενερα ειρθε όταν φτάνουν μια παρέα Ιταλών με μηχανές on-off τιγκαρισμενες με πράγματα, αλλά και από ένα ζευγάρι εκστρα καινούρια λάστιχα για χώμα. Εκεί σκέφτηκα που πας ρε καραμητρο!!!!!!!! Όλοι όσοι έφτασαν, επί το πλείστον Ιταλοί και ένας Ισπανός είχαν μηχανές on-off.



18:00 το καράβι μπαίνει στο λιμάνι και δένει. Το NORRONA πραγματικά μεγάλο καράβι, αλλά και το μοναδικό που κάνει αυτό το δρομολόγιο, σε τέτοιες δύσκολες θάλασσες.



Όλοι είμαστε με το χαμόγελο στα χείλη που σε λίγες ώρες θα είμαστε πάνω στο καράβι… επί δυο ώρες αδειάζει οχήματα, και εμείς να έχουμε πάρει θέση μέχρι να πάρουμε το πράσινο φως για να μπούμε. Έχουμε περάσει τον έλεγχο από τα εκδοτηρια δώσαμε το χαρτί και μας δίνει τα εισιτήρια με τον πρώτο προορισμό που είναι τα νησιά Φεροε. Τα εισιτήρια είναι σαν χάρτινες πιστωτικές κάρτες, τα οποία χρησιμεύουν και σαν κλειδιά για να εισέλθουμε στις κουκέτες.



Ξεκινάμε ένας ένας, χωρίς φωνές , και μπαίνουμε στον αρκετά μεγάλο χώρο που είχαν για μηχανές. Μας δίνουν ιμάντες και ο καθένας, ο ένας μετά τον άλλον, ασφάλιζε την μηχανή του.

[magelanos 1]

Και το προσωπικό που επί το πλείστον ήταν Πολωνοί, ήταν διαθέσιμοι σε όποιον τους χρειαζόταν. Μετά πήραμε το ασανσέρ για το κατάστρωμα στον όγδοο όροφο. Εδώ θα την αράξουμε για τις επόμενες τρεις ώρες περίπου, χαζεύοντας, κάνοντας βόλτες, στα μαγαζιά του πλοίου και βγάζοντας φωτογραφίες.







Η ώρα έχει περάσει ευχάριστα, και αποφασίζουμε να πάμε στις κουκέτες όπου βρίσκονταν στο δεύτερο DECK. Εμείς είχαμε την κουκέτα 2024-2025. πριν μπούμε βρίσκουμε μια κεντρική πόρτα που απ’ έξω είχε αρίθμηση με το πόσες κουκέτες υπήρχαν σε αυτόν τον θάλαμο. Πχ. Από 2000 μέχρι 2250, και ανάλογα με το τι έχεις στο εισιτήριο μπαίνεις και στον σωστό θάλαμο χωρίς να ψάχνεσαι από εδώ κ’ εκεί, φωνές και ταλαιπωρία. Αυτή η πόρτα ανοίγει με το εισιτήριο που έχει ο καθένας.

Μπαίνοντας μέσα οι καμπίνες των έξι κρεβατιών, δεν έχουν πόρτες που κλειδώνουν, αλλά δυο ανεξάρτητα πορτάκια που ανοιγοκλείνουν σε στυλ <<σαλούν>> ένα πράγμα..!! υπάρχει λίγο χώρος που αντιστοιχεί στον καθένα, για τα προσωπικά του αντικείμενα, με δική του ευθύνη για το ότι μπορεί να συμβεί. Εμείς φυσικά δεν είχαμε τίποτα μαζί μας, στην κυριολεξία όμως, την στιγμή που στα κρεβάτια υπάρχουν μόνο τα στρώματα χωρίς σκεπάσματα φυσικά. Και ενώ όλοι ήταν κάτω από τα σλιπινγκ-μπανγκ τους, εμείς ψάχναμε τρόπο, με κάτι να σκεπαστούμε, με το κρύο να είναι έντονο…

Βγάζοντας τις επενδύσεις από τα μπουφάν, τις ρίχνουμε στα πόδια, χωρίς να βγάλουμε παπούτσια, και κάνοντας δυο πετσέτες προσώπου μαξιλάρι… με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να κοιμηθούμε λιγο, πράγμα αδύνατον. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές επισκέψεις, στην τουαλέτα, παίρνοντας μαζί και το εισιτήριο, γιατί είναι έξω από την κεντρική πόρτα του θαλάμου, και κλείνει αμέσως με το που την αφήσετε. Αν ξεχάσετε το εισιτήριο-κλειδί τότε την βγάζετε χαλαρά έξω, η περιμένετε κάποιον να του έρθουν… για να πάει τουαλέτα και να μπείτε κ’ εσείς.!!!

[magelanos 1]

3-8-08 Κυριακη (on the ship)

Μετά από την κρύα βραδιά και με ελάχιστο ύπνο, ήμασταν από τους πρώτους που εξαφανιστήκαμε και ανεβήκαμε στο όγδοο DECK με τα μαγαζιά- εστιατόρια. Πλακώνοντας ότι ζεστό ρόφημα υπήρχε.. Η Μόνικα είχε κρυάδες και δεν αισθανόταν καλά. Ο ήλιος έκανε δειλά την εμφάνιση του, και η μόνη λύση ήταν να πιάσουμε θέση μέσα, δίπλα στο τζάμι, για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Για έξω ούτε συζήτηση!!! Η μέρα αυτή πέρασε με ύπνο στις καρέκλες, βγάζοντας φωτογραφίες εγώ, έξω μη αντέχοντας το κρύο για πολύ…Ρεεεεε παιδιά, Αύγουστο μήνα έχουμε!!!!!!!!!!

[magelanos 1]

[magelanos 1]

[magelanos 1]

Ηλιοβασιλεμα στην μεση του Ατλαντικου;!!!(all the money)..

[magelanos 1]

4-8-08 Δευτερα (FO-Torshavn)

Είμαστε πάλι στο όγδοο DECK μετά από ελάχιστο ύπνο, και πίνουμε ζεστό καφέ. Σε μια ώρα φτάνουμε στην πρωτεύουσα-λιμάνι το (TORSHAVN-ΤΟΡΣΧΑΟΥΝ) στo νησί (STREYMOY) το μεγαλύτερο σε έκταση των νησιών (FOROYAR-ΦΕΡΟΕ).. Ίσως και το ότι κρυώνουμε να είναι, για το άγνωστο που μας περιμένει σε αυτά τα μέρη εδώ. Γιατί κακά τα ψέματα, είναι ένας προορισμός που δεν ήξερα και δεν είχα σκοπό να επισκεφτώ..

[magelanos 1]

Mπαίνοντας στο λιμάνι βγαίνω για φωτογραφίες. Η ώρα είναι 9:00 το πρωί. Δυο ώρες πίσω από την Ελλάδα. Αυτό που αντικρίζω είναι πολύχρωμα σπιτάκια αρκετά πυκνοκατοικημένα πάνω σε λόφο μέσα στο πράσινο… πολύ ωραία εικόνα και φυσικά πήρε φωτιά η φωτογραφική μηχανή..!!!

[magelanos 1]

Bγαίνοντας από το καράβι χαλαρά και ωραία, όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, προς τα ξενοδοχεία που είχαν κλείσει, ναι γιατί υπήρχε και αυτή η δυνατότητα μέσα από το καράβι να κλείσεις ξενοδοχείο, όπου ήθελες στα νησιά. Εμείς ήμασταν από αυτούς που ονομάζουμε <<ανοργάνωτους>>, που απ’ότι κατάλαβα δεν ήμασταν πολύ.

Σκεφτήκαμε λοιπόν να ψάξουμε πρώτα εδώ στην πρωτεύουσα, και αν δεν βρούμε να πάμε στην αμέσως ποιο κοντινή πόλη, και πάει λέγοντας.. αφού σε Κανά δυο δεν βρήκαμε, η επόμενη κίνηση ήταν να πάμε στο γραφείο με τις τουριστικές πληροφορίες. Φτάνει η σειρά μας και μας λέει ότι τα φτηνά όπως τα HOSTELS είναι κλεισμένα, αν και δεν θέλαμε κάτι τέτοιο. Παίρνει κάπου τηλέφωνο και μας λέει ότι βρήκε ένα με 65 ευρώ την βραδιά με πρωινό.

Χωρίς άλλη σκέψη το κλείνουμε, μας δείχνει στον χάρτη που είναι, και μάλιστα ήταν αρκετά κοντά από εδώ. Πληρώνουμε για τις δυο μέρες στο γραφείο και μας κόβει απόδειξη. Ξεκινάμε και μπαίνοντας στην οδό που ήταν και στον αριθμό δεν βλέπουμε να υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι ειναι εδω ξενοδοχείο!!!

Μόνο σπίτια και τίποτα άλλο αμάν τι γίνεται τώρα; χτυπάμε το κουδούνι και βγαίνει μια συμπαθέστατη Κυρία και μας ρωτά αν είμαστε από το τουριστικό γραφείο. Ναι λέμε, και μας ζητά την απόδειξη. Την δίνουμε μας ευχαριστεί και πάμε στο σπίτι κάτω από αυτήν που έμενε, και λέει αυτό είναι το δωμάτιο σας. Χαζέψαμε, γιατί εδώ μιλάμε για ένα κανονικό σπίτι και όχι απλά ένα δωμάτιο. Την ευχαριστούμε και ρωτά τι ώρα θέλουμε το πρωινό για αύριο, κατά τις 9:00 λέμε και μας αφήνει, δίνοντας μας τα κλειδιά να ταχτοποιηθούμε. Η χαρά μας είναι απίστευτη γιατί είναι καλύτερο και απ΄ότι μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί.

Το μόνο που έχουμε τώρα είναι δυο μέρες μπροστά μας, και δεν θέλουμε να χάσουμε χρόνο. Ξεκινάμε να γνωρίσουμε ότι και όσο προλάβουμε από τα νησιά.

[magelanos 1]

Και δεν είναι και λίγα τα άτιμα….18 νησια στο σύνολο… δεν μπορούμε να τα δούμε όλα, λόγο χρόνου, και δεν έχουν όλα πρόσβαση οδικώς, και υπάρχουν και μη κατοικήσιμα. Τα περισσότερα ευτυχώς ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες η υποθαλάσσια τούνελ. Το νησί που βρισκόμαστε εμείς είναι το (STREYMOY-ΣΤΡΕΜΟΙ) και είναι και το μακρύτερο νησί απ’όλα.

[magelanos 1]

Θα γνωρισουμε το νησί (VAGAR-ΒΑΝΓΚΟΡ) οπού εκεί υπάρχει και το μοναδικό αεροδρόμιο των νησιών, αλλά και η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη που υπάρχει. Τα χιλιόμετρα που θα κάνουμε δεν θα είναι πολλά, 100χιλ πήγαινε έλα. Συνεχιζουμε με τον δρόμο 10 και αμέσως ανακαλύπτουμε την απίστευτη άσφαλτο του δρόμου, κανονική πίστα Moto GP!!! Οι στάσεις για φωτογραφία αρκετές, γιατί η ομορφιά του τοπίου είναι μοναδική και το ένα φιόρδ, μετά το άλλο δεν σε αφήνει σε ησυχία.

[magelanos 1]

[magelanos 1]

[magelanos 1]

Μετά από λίγα χιλιόμετρα συναντάμε τον δρόμο 40 και με αυτόν φτάνουμε στην είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ 5χιλ. και τι τούνελ έτσι; να έχεις τον ατλαντικό πάνω απ΄το κεφάλι σου!!!! Μπράβο τους πάντως γιατί είναι μια απομακρυσμένη κοινωνία γεωγραφικά, και κάνουν τέτοια δύσκολα έργα.



Βγαίνοντας από το τούνελ, ένιωσα ότι αναδύθηκα από τον βυθό της θάλασσας εντελώς στεγνός!!! Με τον ίδιο δρόμο κινούμαστε είδη στο νησί (VAGAR) με κατεύθυνση την πόλη (Santavagur). Η ποιότητα του δρόμου είναι κ’εδώ σε άριστα επίπεδα, και αυτός ο δρόμος είναι και ο μοναδικός που υπάρχει πάνω στο νησί.



σε λίγο ο δρόμος μας βγάζει παράλληλα στην μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη –Sorvagsvatn.. Toπιο μοναδικής ομορφιάς.

[magelanos 1]

Και αφού απολαμβάνουμε οδικά, αρκετά το τοπίο γύρο από την λίμνη φτάνουμε στην πόλη (Sorvagur). Είναι μια μικρή πανέμορφη πόλη που δεν της λείπει τίποτα. Από εδώ υπάρχει και καραβάκι μόνο για επιβάτες, που πάει σε 45 λεπτά στο μοναδικό νησί με Ελληνικό όνομα. Είναι το νησί (MYKINES). Δεν υπάρχουν δρόμοι πάνω στο νησί μόνο κάτι μονοπάτια. Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε την ζωή των άγριων πουλιών που ζουν εδώ. Με ψηλότερη κορυφή τα 560μ απόκρημνα κοφτερά βράχια να βουτούν στον ατλαντικό, με λίγα σπιτάκια και παρατηρητήριο το καθιστούν από τις καλύτερες επιλογές για φυσιολάτρες.



Εμείς αποφασίζουμε να επιστρέψουμε, γιατί έχει έρθει το απόγευμα, και δεν πήραμε χαμπάρι.