Αυτό συμβαίνει γιατί με τον αέρα μεταφέρεται μαύρη ηφαιστειακή σκόνη και κολλά πάνω στα παγόβουνα.
Αυτό συμβαίνει γιατί με τον αέρα μεταφέρεται μαύρη ηφαιστειακή σκόνη και κολλά πάνω στα παγόβουνα.
Μετά από αυτό το όμορφο σοκ προσπαθώ να αντιμετωπίσω το απίστευτο κρύο, με το να κινούμαι, περπατώντας γρήγορα εδώ κ’εκει!!! Δεν ήξερα τη θερμοκρασία είχε, αλλά νομίζω ότι ήμουν στην καρδιά του χειμώνα, σε βουνό στις Άλπεις!!! Μου ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι βρισκόμουν στον μήνα του καλοκαιριού τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ!!!!
Εντύπωση μου έκανε, το ότι υπήρχαν εκατοντάδες ψαροπούλια που πετούσαν, πάνω από τα κεφάλια μας, ψάχνοντας για τροφή, και ήταν τα μοναδικά που έκαναν αρκετή φασαρία.
Μετά κουφάθηκα εντελώς <<όχι από την φασαρία>> αλλά από αυτό που είδα!!! Οι Ισλανδοί είχαν φτιάξει ειδικά οχήματα, ( μικρά πλοία με ρόδες) με τα οποία ο τουρίστας πλήρωνε κάποιο πόσο το <οποίο δεν γνωρίζω> και ξεκινάς από ξηρα, και με αυτό έμπαινες στην λιμνοθάλασσα για μια κοντινή προσέγγιση, στον παγωμένο κόσμο…
εμείς αρκεστήκαμε στο να βγάζουμε φωτογραφίες, τα παγόβουνα όπου το ένα έσπρωχνε το άλλο, κάτι σαν ντόμινο, και έπαιρναν τον δρόμο για θάλασσα…
Και εκεί που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα, βγαίνει ο ήλιος και παθαίνουμε πλάκα!!! Αλλαγή χρωμάτων, και το μπλε στα παγόβουνα ήταν ποιο έντονο και διαφανές.
Νομίζεις ότι πολύτιμοι λίθοι περνούν από μπροστά σου, και ήσουν ο ποιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου!!! Γιατί τι νομίζετε ότι δεν είμαστε με αυτά που βλέπουμε και ζούμε;
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ξαφνικά έκανε την εμφάνιση της μια φώκια και κολύμπαγε με άνεση μπροστά μας. Λες και ήξερε την ώρα που έρχεται ο κόσμος και τραβά φωτογραφίες και βίντεο. Μάλλον ξέρει πολύ καλά τι θα πει δημοσιότητα… Δεν χάσαμε ευκαιρία και την τραβήξαμε μερικές Φώτο.
Μόλις συνειδητοποιούμε ότι είμαστε δυόμιση ώρες εδώ και δεν θέλουμε να ξεκολλήσουμε. Πρέπει όμως και παίρνουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε, τώρα που ο καιρός δείχνει τον καλό του εαυτό.Αλλά όχι για πολύ ξανά μαυρίζει και το σύννεφο κατεβαίνει χαμηλά.
Σταματάμε αρκετές φορές για φωτογραφία, αφού υπάρχουν σημεία που σε ένα με δυο χιλιόμετρα μπορείτε να ακουμπήσετε, αλλά και να γευτείτε τον παγετώνα. Είναι όμως χωματόδρομοι που οδηγούν εκεί και δεν πάμε.
Περνάμε και αρκετά γεφυράκια, γιατί το νερό από το λιώσιμο των πάγων βρίσκει τρόπο διαφυγής στην θάλασσα δημιουργώντας ποτάμια και λιμνούλες.
Μετά από λίγο και αφού έχουμε μπει στην ενδοχώρα, δεν βλέπουμε πλέον θάλασσα, περνάμε από ένα σημείο, το οποίο είναι όλο από λαβα!!!
Βρισκόμαστε σε ατελείωτη ευθεία και έκταση με απέραντα πεδία λάβας σκεπασμένα με παχιά βρύα!!! Μας κάνει εντύπωση και σταματάμε μιας και έχει βγει ο ήλιος για τα καλά.
Είναι απίστευτη η εναλλαγή του καιρού μέχρι στιγμής. Αποφασίζω και περπατώ πάνω στο στρώμα λάβας, σκεπασμένο από βρύα.
Το βήμα είναι πολύ απαλό, σαν να περπατάς πάνω σε μεγάλη έκταση από σφουγγάρι, που το πατάς και επανέρχεται. Είναι απίστευτο, λες και πατώ πάνω σε ζωντανό οργανισμό!!! Συνεχιζουμε στην πορεια μας..
Μετά από λίγα χιλιόμετρα σταματάμε σε βενζινάδικο, για να φάμε κάτι. Πραγματικά ο τόπος συνάντησης των ντόπιων, αλλά και τα σημεία με τον περισσότερο κόσμο, πρέπει να είναι τα βενζινάδικα. Έχει ερθει απόγευμα, και νομίζουμε ότι είναι μεσημέρι.
Ξεκινάμε και μετά από λίγο φτάνουμε στην πόλη (Vik- Βικ). Σταματάμε και για να διαβάσουμε ενημερωτικές πινακίδες. Διαφημίζει και ένα ξενοδοχείο και πάμε. Υπήρχε ένα παλιό κτήριο με λαμαρίνα παρκινγκ, και δίπλα ένα ποιο καινούριο. Η ρεσεψιόν ήταν στο καινούριο, αλλά το ξενοδοχείο ήταν δυο κτήρια. Η διαφορά ήταν ότι το παλιό ήταν guest-house και το άλλο Hotel. Διαφορά μεγάλη όμως υπήρχε και στις τιμές. Μας λένε ότι το παλιό ήταν κλεισμένο, και υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα, με κρεβάτια, όπου αν είχες σλιπινγκ-μπανγ κοιμόσουν στο κρεβάτι. Είναι φτηνό αλλά δεν έχουμε μαζί εξοπλισμό για κάμπινγκ, και ζητάμε δωμάτιο στο καινούριο.
130 ευρώ με τουαλέτα μέσα, και πρωινό. Επιλογή άλλη δεν είχαμε και το κλείνουμε. Αφήνουμε πράγματα, και βγαίνουμε έξω για μια βόλτα με τα πόδια. Δεν υπάρχουν πολλά να δούμε, και αμέσως κατευθυνόμαστε προς παραλία που ήταν κοντά. Φτάνοντας αντικρίσαμε χιλιόμετρα παραλίας με μαύρη ηφαιστειακή άμμο.
Πανύψηλοι βράχοι ξεπηδούσαν μέσα από την θάλασσα, και γενικά η ατμόσφαιρα και το τοπίο ήταν μαγευτικό. Για μπάνιο φυσικά ούτε λόγος έτσι; Ποιος κάνει σε τόσο κρύα νερά, ακόμη και για τον μήνα Αύγουστο κανείς…!!!
Γυρνάμε προς την πόλη πάλι, και βρίσκουμε ένα μαγαζί που πουλούσε ρουχισμό, και σουβενίρ. Οι Ισλανδοί έχουν μια πολύ καλή φίρμα σε ρούχα την NORTH 66 οπού το 66 είναι οι μοίρες στο βορειότερο σημείο της χώρας, που είναι ένα μικρό νησάκι επισκέψιμο το (Grimsey). Εδώ κοιτώντας τον χάρτη θα δείτε ότι περνά ο αρκτικός κύκλος!!! Το θέμα είναι ότι είναι ακριβά παρά το ότι φτιάχνονται εδώ. Βρίσκω ένα ωραίο μπουφάν άλλης τοπικής μάρκας και το αγοράζω. Παίρνουμε και κάποια αναμνηστικά, και πάμε να βρούμε κάπου να κάτσουμε για καφέ. Βρίσκουμε μια ενημερωτική πινακίδα, όπου διαφήμιζε και άλλα δυο ξενοδοχεία..
Δεν τα είχαμε προσέξει γιατί το ένα ήταν <<Hostel>> και βρίσκονταν περίπου στο 1,5χιλ έξω από την πόλη, και το άλλο ήταν της γνωστής τοπικής αλυσίδας των ξενοδοχείων <<Edda>> πιστεύουμε ότι θα ήταν ποιο φτηνά από αυτό που είμαστε. Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο μας. Δεν καθόμαστε εδώ για καφέ, αφού ακριβώς δίπλα υπάρχει εστιατόριο καφέ. Είναι και το μοναδικό, μαγαζί που μπορούσαμε να πάμε εμείς και ο καθένας, εκτός των ξενοδοχείων. Το κτήριο είναι από το 1831 όλο από λαμαρίνα.
Καθόμαστε, είχε και λίγο κόσμο. Ένα ζευγάρι το δούλευε και μάλιστα ήταν από την Πολώνια. Οπότε η Μόνικα άρχισε το μπλα μπλα, μαθαίνοντας αρκετά πράγματα.
Μας είπαν ότι τα ξενοδοχεία είναι παντού ακριβά, και η τιμή ανεβαίνει αν η τουαλέτα δεν είναι κοινή και είναι μέσα στο δωμάτιο!!!! Μπααααααααααα!!!!!!! Τόσο αξία για μια χεστρα…. Τι άλλο θ ‘ακούσω!!! Μέχρι και σαράντα ευρώ διαφορά μπορείς να βρεις αν είναι εκτός. Δηλαδή άστα και χεστα…. Η ποιο φτηνή διαμονή είναι η σκηνή, αλλά έχεις να αντιμετωπίσεις τις καιρικές συνθήκες, μετά υπάρχουν οργανωμένα κάμπινγκ με ξύλινα σπίτια αλλά όχι παντού, και με μεγάλη μας ανακούφιση, τα ξενοδοχεία της φίρμας <<edda>> είναι αρκετά καλά και φτηνά σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το φαγητό επίσης είναι ακριβό, και μόνο στα βενζινάδικα, εκτός από το γρήγορο φαγητό μπορείς να βρεις και μαγειρευτό φτηνό.
Ιντερνέτ έχει παντού και δεν πληρώνεις, ζεστό νερό επίσης υπάρχει, πάντα άφθονο το προσφέρει η φύση, από γεωθερμικές πυγές, όπου είναι γεμάτη η Ισλανδία. Έχει μια μυρωδιά που σε χαλαει, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Τους ρωτήσαμε πως και ήρθαν εδώ. Λένε ότι οι μισθοί είναι αρκετά καλύτεροι. Εδώ είναι δυο καλοκαίρια, και μόνο για φέτος αποφάσισαν να μείνουν και χειμώνα. θα βρίσκονται σε μαγαζί στην πρωτεύουσα, όχι εδώ.
Δεν υπάρχει κανείς τον χειμώνα εκτός από την πρωτεύουσα σε όλη την Ισλανδία. Τα πάντα ερημώνουν και είναι μη προσεγγίσιμα οδικώς. Πολλοί Πολωνοί υπάρχουν και δουλεύουν τους καλοκαιρινούς μήνες έως και 50.000 Πολωνοί. Απίστευτο!!! Αλλά πολλοί λίγοι περνούν τον χειμώνα εδώ, δεν τον αντέχουν, παθαίνουν κατάθλιψη, αρκετοί είναι αλκοολικοί, και δεν αντέχουν με αποτέλεσμα να υπάρχουν και αυτοκτονίες!!!! Χάζεψα να πω την αλήθεια γιατί ο χειμώνας στην Πολωνία δεν είναι γλυκός!!!
Ερωτήσεις δεχτήκαμε κ’εμεις, θελαν να μάθουν για Ελλάδα και πως είναι οι δουλειές. Πάθανε φυσικά πλάκα, το ότι έχουμε έρθει οδικώς εδώ και μάλιστα με μηχανή. Τους περιγράψαμε την διαδρομή μέχρι εδώ, και ανταλλάξαμε τηλέφωνα, λέγοντας μας για το επόμενο καλοκαίρι μήπως και δίναμε ραντεβού στην Ελλάδα. Χίλιες φορές ήλιο και θάλασσα παρά αυτό το πράγμα μας είπαν. Τους ευχαριστήσαμε για όλα..
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο. Η νύχτα ήρθε και μαζί της έφυγε η δεύτερη μέρα εντος Ισλανδικού εδάφους….
9-8-08 Σαββατο (IS-Selfoss 142χιλ)
Ευτυχώς ο καιρός μας κάνει την χάρη δεν βρέχει, και υπάρχουν και διαστήματα με ήλιο. Το κρύο είναι έντονο και τα αδιάβροχα είναι μόνιμος φορεμένα. Είμαστε πάλι στον (1) διανύοντας 35χιλ και σταματάμε δυο χιλιόμετρα μετά το χωριό (Skogar)… επιβάλετε η στάση εδώ την στιγμή που βρισκόμαστε να χαζεύουμε με ανοιχτό το στόμα έναν από τους ψηλότερους καταρράκτες.Είμαστε στο παρκινγκ, μπροστά μου υπάρχει τεράστιος χώρος με γκαζόν όπου όποιος θέλει στήνει σκηνή.
Και μετά από αυτό το απίστευτο…τόνοι νερού να πέφτουν από 100μ τουλάχιστον ύψος, να ακούγεται ο θόρυβος του νερού που πέφτει με τέτοια δύναμη και το σπρέι από το νερό να είναι τόσο έντονο που θόλωνε την ατμόσφαιρα, και νόμιζες από μακριά ότι κάτι καίγεται και υπάρχει καπνός!!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση