Ιστορίες από τα 80s...

[buckley]

Πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 88 με μοναδικό μηχανάκι το villa τότε.Πλατεία Χαλάνδρι βράδυ αργά να πίνουμε μπύρες όταν φτάνει η ώρα να κλείσει το μαγαζί πέφτει η ιδέα να συνεχίσουμε στην ombre.
Κατεβαίνουμε λοιπόν το αράζω(κρύβω) πιο μακριά για να μη το φάνε και συνεχίζουμε με μπύρες με σφηνάκια τεκίλας "υποβρύχια" και δεν ξέρω και γω τι άλλο.Όταν έφτασε η ώρα να φύγουμε ψάχναμε 3 πιωμένοι πόση ώρα να βρούμε το μηχανάκι.Ανεβαίνω βάζω μπρός (δεν θυμάμαι πως) και φτάνω σπίτι (δεν ξέρω πως) και επειδή είχα αδειάσει από δυνάμεις παρατάω το μηχανάκι ακουμπισμένο στην νερατζιά στο πεζοδρόμιο μην μπορώντας να το ανεβάσω ούτε στο κεντρικό σταντ και μπαίνω να ξαπλώσω λίγο για να αναλάβω δυνάμεις να το βάλω μέσα στην αυλή (θυμίζω ότι δεν έχει κλειδί διακόπτη τίποτα).Λοιπόν ξύπνησα κατά τις 10 το επόμενο πρωί και το βρήκα να με περιμένει έξω θυμωμένο...

[astroman76]

Πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 88 με μοναδικό μηχανάκι το villa τότε.Πλατεία Χαλάνδρι βράδυ αργά να πίνουμε μπύρες όταν φτάνει η ώρα να κλείσει το μαγαζί πέφτει η ιδέα να συνεχίσουμε στην ombre.
Κατεβαίνουμε λοιπόν το αράζω(κρύβω) πιο μακριά για να μη το φάνε και συνεχίζουμε με μπύρες με σφηνάκια τεκίλας "υποβρύχια" και δεν ξέρω και γω τι άλλο.Όταν έφτασε η ώρα να φύγουμε ψάχναμε 3 πιωμένοι πόση ώρα να βρούμε το μηχανάκι.Ανεβαίνω βάζω μπρός (δεν θυμάμαι πως) και φτάνω σπίτι (δεν ξέρω πως) και επειδή είχα αδειάσει από δυνάμεις παρατάω το μηχανάκι ακουμπισμένο στην νερατζιά στο πεζοδρόμιο μην μπορώντας να το ανεβάσω ούτε στο κεντρικό σταντ και μπαίνω να ξαπλώσω λίγο για να αναλάβω δυνάμεις να το βάλω μέσα στην αυλή (θυμίζω ότι δεν έχει κλειδί διακόπτη τίποτα).Λοιπόν ξύπνησα κατά τις 10 το επόμενο πρωί και το βρήκα να με περιμένει έξω θυμωμένο...

οκ Villa αν ητανε IT θα το ειχαν παρει....

keep going...

[karellen]

Πάσχα 83 και ξεκινάω από Καλαμάτα με αδελφικό φίλο με το CB200 του πατέρα μου να πάμε μέσα Μάνη-Γαϊτσές που είχαμε ραντεβού με κάτι θήλεα.Ωραία κύλησε η μέρα,κοψίδια,κρασάκια,μόλις βράδιασε ξεκινάμε να επιστρέψουμε.
Στις στροφές της Κοσκάργας όμως είχε ρίξει ψιλόβροχο και είχε γλίτσα,οπότε αναπόφευκτα φάγαμε γλύστριμα στο ίσιωμα με αποτέλεσμα δύο άνθρωποι + ενα μηχανάκι να σούρνονται στην κατηφόρα για κάμποσα μέτρα!
Κάποια στιγμή σταματήσαμε, 'Στέλιο είσαι ντάξει? ναι,Νίκο εσύ? ΟΚ. Που είναι το μηχανάκι??? ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ??

Το φως των αστεριών δεν ενδείκνυται βεβαίως να βρίσκεις χαμένα Σιμπιά στο βουνό,το δόλιο το CB αφού σουρθηκε αρκετά αποφάσισε να χωθεί μέσα σε ένα θάμνο και να μην παρουσιάζεται παρ' όλο το αέριο του Bic που κάψαμε για φως!Τελικά κάποια στιγμή βρέθηκε,ένα πρόχειρο έλεγχο,εντάξει το εργαλείο.
Πατάω μιζιά,βρρρρρ βρρρρρρ τίποτα! Ξανά,τα ίδια.Δοκιμάζω μανιβέλα (είχε και μανιβέλα ο πύραυλος) τίποτα! Αμάν,την πατήσαμε στα μαυρα σκοτάδια.
Κάποια στιγμή μου έρχεται έμπνευση και βάζω το χέρι κάτω στα καρμπυρατέρ και βλέπω το λαμάκι των τσοκ τραβηγμένο,το σπρώχνω να έρθει πάλι πίσω και το νασου το εργαλείο τσακμάκι με την πρώτη μιζιά!

Γυρίσαμε σπίτι σαν τις κότες με 40 χλμ.

[GFawkes]

Καμπόσα χρονια πισω....
δεκαετια 80, μεγαλος αδελφος κολλητου εχει αγοράσει ΧΤ500 με νικελ ρεζερβουαρ...

μηχανακι "φετιχ" τοτε, και σαφως καλύτερο απο το Pezo2 που ειχαμε τοτε....

ο Αδερφος δουλευε οικοδομή τοτε, 1,98 υψος και αναλογο βαρος...(νταμαρι) και κοιμόταν/ξυπνουσε νωρις.

ραντεβου λοιπον κατω απο το σπιτι του φιλου, 12 παρα....για βολτα.
εκεινος έντεχνα εκλεβε κλειδια, και καθοτι μέναμε και οι 2 κοντα στην πλατεια (Εξαρχείων), καναμε την κλασσικη βολτα/περατζαδα/κυκλο πλατειας
(τοτε εκανες κυκλο) πρωτου κανουμε σχεδιο για "κατάβαση" Γλυφαδα στα αμερικανικα, ή "αναβαση" Κηφισια για μπουλινγκ....

Ξαφνικα ενα βραδυ, στην ευθεια της τοτε αυτοκίνησης και 2 το πρωι το ΧΤ ξαφνικα σβηνει...
βαραγε μανιβελα ο φιλος....τιποτα
βαραγα εγω....
τιποτα...

βαρουσαμε πανω απο ωρα εως ότου ο πατος απο τα αντιντας τοπ τεν (sic) που φορουσα τοτε ....κοπηκε στην μανιβελα...

500cc διχως αποσυμπιεστή.....55-60 κιλα εμεις...

εχει παει 3+ το πρωι και το κοβουμε σπρωχνοντας απο Χαλανδρι για Εξαρχεια....

Στον τροχονομο μας σταματαει μπατσικο, νομιζοντας οτι το κλεψαμε...

μα μου σου του....τηλ στο σπιτι του φιλου για επιβεβαίωση....

Το σηκωνει ο μεσαιο αδερφος, 19 ετων ο οποιος μας εσωσε....δινοντας μας καλυψη και ερχομενος με το XL185 του εκει που μας ειχαν μαζεψει.

Μετα το κλασσικο "ψαρωμα" ρωταει τι εχει;
-Δεν παιρνει με τιποτα...
Κανει μια τσακ....μπρουαου το ΧΤ.....

σουγαμησω.....τι εκανες ρε Αλεξη;

Ρε μ@λ@κισμενα.....μεινατε απο βενζινη......


180χλμ σε ΕΝΑ βραδυ πανω κατω την Αθηνα!!!!

Για την ιστορια, ο μεγαλος αδερφος δεν το εμαθε ποτε-ή τουλαχιστον ετσι προσποιητω μιας και γεματο το αφηνε, αδειο το έβρισκε (ολοι τοτε εκλεβαν βενζινη)
και οι νυχτερινες μας εξορμήσεις με τον κολλητο σταματησαν....

μεχρι που ο αδερφος εδωσε το ΧΤ και πηρε GPz550....(αμαρτια να μην το βολταρουμε..!!!)

[headbanger]

Αυγουστος του 86 ήτανε, καλοκαίρι βαρβάτο

ε είδα φως και βγήκα στο Λητώ ^_^

[DAYMAN]

μ' αρεσεις σειρα οπως τα θετεις Villa,Ombre κτλ. Βαλε και ενα Point και ενα Bright shoe να γουσταρουμε.
Οσο απο ιστοριες βιβλιο ολοκληρο ηταν ολα τα 80ς.

[George_M.]

καπου στο 1987 μαθητης στο γυμνασιο,χειμωνας..οτι ειχαμε μπει στο καινουργιο -τοτε- σπιτι κ κατι τραπεζοματα σε συγγενεις κ φιλους ηταν must...
εκμαιταλευομενος την φασαρια στο σπιτι ''τσιμπαγα'' διακρητικα το αθανατο SS50 του πατερα κ αφου το σπρωχνα 2-3 στενα παρακατω το βαζα μπροστα κ τσαρκαριζα ανετος κ ωραιος μες στο κρυο Γενναρη μηνα κ το ''κορασανι'' (δροσοπαγος)...

υπαρχει ακομα με κινητηρα Λιφαν πλεον αλλα το ολο συνολο ειναι σχεδον ακομη μαμισιο...

[kordix]

Σάμος κάπου το 1985 δεν θυμάμαι ακριβώς, καλοκαιράκι, όλοι στην παρέα με πεζό 2, εκτός του Μανώλη, φίλου παιδικού που μόλις είχε αγοράσει ενα c 50 12volto. Ο Μανώλης βόλτα δεν το έδινε με τίποτα, μας αφησε όλους κ@υλομένους στην παρέα. Ωσπου μαθαίνουμε πως θα φύγει να πάει με τον αγροτικό του πατέρα του για δουλειές στο Λιμνονάκι .

Με τον αδερφό του τον Μιχάλη και άλλον ένα τρελαμένο τον Βαγγέλη, καταστρώσαμε σχέδιο αρπαγής της "ωραίας Ελένης". Ήταν ο κωδικός την επιχείρησης τι κολόπαιδα που είμασταν.

Βάλαμε το παπί σηκωτό στην κουζίνα του σπιτιού μου στον ημιόροφο, από τις σκάλες για να μην του το φάνε, . Αφού ο Μανώλης την έκανε για το χωριό, μαζί με τον Πατέρα και την Μητέρα του, με τους άλλους δυο είχαμε όλο το βράδυ δικό μας για ξενύχτι μέχρι τελικής πτώσης. Βγάλαμε ποδιά, πλαστικό κάλυμμα τιμονιού, βγάλαμε διακόπτη, αγοράσαμε άλλον τον βάλαμε πάνω, να χουμε και κλειδιά και το βράδυ έτοιμοι για 3κάβαλη βόλτα στην Τοτέμ, την ντισκοτέκ του Νησιού.

Βγήκαμε εκείνο το βράδυ με άλλο "αέρα". Αλλο να πηγαίνεις με ταξί και άλλο με ρόδα. Δεν είχε σημασία αν ήταν παπί 50ρι, δυο ρόδες να χε και η δουλειά γινόταν. Το παπί το πήραμε παρτούζα και οι τρεις. Πρώτα περάσαμε από τα σπίτια που μέναν τα κορίτσια που γουστάραμε για την απαραίτητη μόστρα.

Το βράδυ στην Τοτέμ έγινε χαμός, να σου οι μπύρες, γλυκό το καλοκαιράκι, χορός με τα κορίτσια, τουρίστριες, ανεμελιά αν και κάπως δύσκολη η κατάσταση με τα κορίτσια μας αφού για να βγουν "μοναχά τους" είχαν και μια ξαδέρφη ή θεία να φυλάει "σκοπιά", από κάτι κοπρόσκυλα σαν και μας καλή ώρα . Τα "κονέ" βέβαια έγιναν, όπως πάντα γίνονται και πάντα θα γίνονται.

Αργά και αφού είχαμε χορέψει τα "σλόου", μας την βαράει να πάμε για νυχτερινό μπάνιο στην ψηλή άμμο. Πάμε πίσω στο Βαθύ, φορτώνουμε μπύρες και τσιγάρα και φεύγουμε τρικάβαλο για νυχτερινό μπάνιο. Το παπί είχε καμμένη την λάμπα μπροστά και είχαμε μόνο την μικρή και ενα φλας ανοιχτό για να φαινόμαστε. Πιάνουμε τα στροφιλίκια, και δεν βλέπουμε τίποτα. Οδηγάει ο Μιχάλης, δεν πάει σιγά, σιγά μην πάει σιγά με τόσες μπύρες, και όπως κατεβαίνουμε κάτι φουρκέτες έρχεται από απέναντι ιχ με τα μεγάλα φώτα ανοιχτά. Ακούστηκε ένα "μαλάκες δεν βλέπω τίποτα" και στο καπάκι φύγαμε από το δρόμο. Παραδόξως δεν ακούστηκε το κλασσικό σύρσιμο. Που να ακουστεί αφού φύγαμε ίσια με άλμα από κάτι πεζούλες, μέσα στα σκοτάδια να μας κοπανάνε φύλλα και κλαδιά από δέντρα κατά την προσγείωση. Πριν σταματήσουμε κάπου σκάσαμε με το πλάι αλλά ευτυχώς με λίγα χιλιόμετρα. Αφού βρεθήκαμε και συνειδητοποιήσαμε τι είχε συμβεί πιάσαμε τα γέλια. Θυμάμαι ψάχναμε μέσα στα σκοτάδια να βρούμε τις μπύρες. Βρήκαμε κάποιες, αράξαμε και πίναμε, χαλαροί κάτω από τα αστέρια να λέμε ιστορίες, μέχρι που μας πήρε ο ύπνος.

Όταν ξυπνήσαμε με το φως του ήλιου και αφού κοιταχτήκαμε να δούμε σε τι κατάσταση είμασταν, είχαμε και οι τρεις το ίδιο σκίσιμο στο δεξί γόνατο, ενθύμιο παντοτινό της "βόλτας". Η ξεπαρθενιασμένη πια ωραία Ελένη δεν έπαθε και πολλά. Την βγάλαμε στο δρόμο, γυρίσαμε σπίτι, το ξανα-ανεβάσαμε το παπί στην κουζίνα την ώρα που η φρικαρισμένη αδερφή μου έφτιαχνε πρωϊνό και λύσαμε ότι ήθελε άλλαγμα.

Φυσικά και ο Μανώλης κατάλαβε τι παίχτηκε όταν γύρισε, μας στόλισε με διάφορα μπινελίκια της εποχής αλλά καιρό μετά μου είπε, ότι αυτό που τον στεναχώρησε πιο πολύ, ήταν που έχασε τέτοια φάση.

[virus]

το 88 με τον φιλο μου τον δημητρη (δεν ειναι πια εδω). ειχαμε παπακια εγω ειχα το 6V γλαρο κι ο δημητρης το 12V.

ενα καλοκαιρινο βραδυ μαζι με κορασιδες ειπαμε να παμε στην παραλια Σεσι. τοτε δεν υπηρχε ασφαλτος ηταν χωματοδρομος. καπου χασαμε τον δρομο και βρεθηκαμε σε μια κατηφορα μεγαλη. ομως βλεπαμε κατω τα φωτα του σεσι κι ετσι ειπαμε απο δω θα παμε. ελα ομως που η κατηφορα ηταν πολυ αποτομη κι αρχισαμε..

-κατεβα εσυ..
-οχι κατεβα εσυ πρωτος..
-εσυ κατεβα..
-οχι εσυ κατεβα...

ριχνουμε κορωνα γραμματα... χανουμε το κερμα (σκοταδια ειπαμε)

ριχνουμε αλλο κερμα... κληρος σε μενα

-ανεβα πανω (στην κορασιδα)...
-σιγουρα;
-βοτκα λεμονι

ανεβηκε με την μια.... κι αρχιζει η καταβαση... θεεε μουυυυ

κατι πουρναρια πατουσα... κοτρωνια στο διαβα ενα καρσιλαμα το παπι..... να τρανταζομαστε σαν κομπρεσερ..... προσπαθουσε η ερμη να κρατηθει.... τα ποδια της ειχαν φτασει στο τιμονι....τα φρενα να μην ακουνε.... κουτρουβαλα με μπλοκαρισμενες ροδες.... αρχισε να στριγγλιζει.... παει λεω τοχω δεν τοχω...

εκεινη την στιγμη παιρνω χαμπαρι κατι φωτα στην δεξια μερια.... ΜΠΑΜΜΜΜΜ


ναι επεσε πανω μου ο δημητρης...

κι οι τεσσερις χαμου μεσα στα χωματα, σκισμενα τζην γδαρσιματα σε χερια ποδια ολοι μας σκονισμενοι απο τα χωματα

εγωισμος στα υψη ειχαμε και τις κορασιδες κι επρεπε να το παιξουμε αντρες. χα χα χα χου χου χου το παιζαμε ελα μωρε τα κοριτσια να φωναζουν ε κατι γλυκολογα τις ηρεμησαμε και καβαλησαμε τα παπια. 50 μετρα δεν καναμε κι ειχαμε φτασει στο Σεσι

οπως ημασταν μεσα στα χωματα και στα αιματα πηγαμε στο "ο θεος να το κανει μπαρακι" μας κοιταγανε ολοι, στα @@ μας εμεις

κι αρχιζουμε τα ποτα, τα κοριτσια πρωτη φορα πινανε. η καταληξη λιαρδα ΟΛΟΙ. μεσα στο μεθυσι ο διαλογος...

-ρε μαλακα πως θα γυρισουμε τωρα; ανηφορα εχουμε
-θα παμε απο τον κανονικο δρομο
-γιατι βλεπεις τιποτα;
-οχι
-
-χαραζει ρε
-ουφ

φαγαμε ξυλο απο τους πατεραδες των κορασιδων
και φαγαμε κατσαδα απο τους δικους μας πατεραδες

[Lioulios]

Εδω γραφουν οι ηντα δηλ .

[George_M.]

Εδω γραφουν οι ηντα δηλ .

οχι απαραιτητα, κ οι ''αρηδες'' με το 4 μπροστα χωρανε...

[astroman76]

ολλη η μαγεια ειναι μεχρι το 85 μετα ειναι ολλα μοντερνα..

[Kepler Fun]

Αρχές Σεπτέμβρη του 1983 στην Πάτρα.

Εξεταστική και το βράδυ μετά τις 10 όλοι στον ΟΣΕ για κρέμα. Οι συζητήσεις απείρου κάλλους και για πολλά μεταξύ των οποίων η σύγκρουση καπιταλισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού.

Στην μεγάλη παρέα τότε νομίζω και ο Δ. Χοϊδάς που καβάλαγε ένα δίχρονο καθαρό και υποστήριζε ΑΑΣΠΕ για όσους έχουν ζήσει την εποχή.

Εγώ έχω φέρει από την Αθήνα και κυκλοφορώ στην Πάτρα με το DR μου 250S και βρίσκομαι σε διαρκή σύγκρουση με το αίσθημα που υποστήριζε σθεναρά ότι ο παράδεισος είναι ήδη εφαρμοσμένος στην Ανατολική Ευρώπη.

Όταν οι κουβέντες έφταναν σε άτοπο το συμπέρασμα πάντα ίδιο. Μόνο εάν ζήσεις το σύστημα θα ξέρεις. Και υπαρκτό σοσιαλισμό συμφωνούσαμε όλοι ότι δεν γνωρίζαμε από πρώτο χέρι.

Οι διαδικασίες για τα χαρτιά έγιναν γρήγορα, σπάσαμε κουμπαράδες και σε ένα μήνα ξεκινάμε από Πάτρα δικάβαλο για Σόφια όχι με το DR αλλά με την MZ-250 φίλου ως καταλληλότερο μηχανάκι για την συγκεκριμένη βόλτα.

Ίσως κάποτε βρω χρόνο και γράψω ένα μεταχρονολογημένο ταξιδιωτικό αν και μάλλον σήμερα δεν θα ενδιαφέρει κανέναν.

Επιστρέψαμε σώοι τον Νοέμβριο. Πιο βρεγμένοι και παγωμένοι από ποτέ. Το αίσθημα αναθεώρησε νομίζω με αυτά που είδε στην Βουλγαρία του 80. Δεν το παραδέχθηκε όμως τότε.

Την ξαναείδα πριν 2-3 χρόνια και ήπιαμε ένα καφέ στο Μαρούσι. Εγώ πάντα δίτροχος αυτή με AUDI Station τετρακίνητο με πολλά άλογα και στην τρίχα ως άρμοζε σε επιφανή γιατρό του ιδιωτικού τομέα.

Όταν ρώτησα “συντρόφισσα τι είναι όλα αυτά ? “.
Πήρα την απάντηση “άσε ρε σύντροφε τώρα τις μαλακίες”

[Δεινόσαυρος]

Ίσως κάποτε βρω χρόνο και γράψω ένα μεταχρονολογημένο ταξιδιωτικό αν και μάλλον σήμερα δεν θα ενδιαφέρει κανέναν.

Αστειεύεσαι, ναι;

[Triathlon 7]

"Ξερεις απο 900αααα"!!!


Αρχες δεκαετιας. Ενα φιλαρακι παντρευεται και εγω πηγαινω στον γαμο (οπως και οπουδηποτε αλλου) με το 900ρι μου.
Το μυστηριο στη εκκλησια εχει τελειωσει και παμε στο σπιτι των νεονυμφων προκειμενου να αλλαξει η νυφη και να συνεχισουμε κλασσικα σε ενα κεντρο διασκεδασης.
Λιγα ή περισσοτερα ποτα μετα και κατεβαινουμε στο δρομο να περιμενουμε το ζευγαρι. Ακολουθει ο εξης διαλογος αναμεσα σε εμενα και τον αδελφο της νυφης:
- Ρε μαγκα ωραιο μηχανακι εχεις.
- Ευχαριστω.
- Μου δινεις μια βολτα;
- Παρτην!
Ειχα τοτε την ταση να δινω την μηχανη σε οποιον μου την ζηταγε. Δεν κυκλοφορουσαν και πολλα superbikes τα χρονια εκεινα και ηθελα να τους δωσω την σπανια για την εποχη εμπειρια.
Και εδω αρχιζουν τα ευτραπελα.
Αφου ανεβαζει και τον κολλητο του επανω ξεκιναει "για μια βολτα". Χωρις κρανος, χωρις τιποτα. Η ωρα περναει και περναει και το αδελφακι δεν φαινεται πουθενα! Κρυος ιδρωτας αρχιζει να με λουζει. Μαζι με τα αρνητικα συναισθηματα των υπολοιπων. Το κλιμα εχει αλλαξει αρδην, απο γιορταστικο σε παγωμενο και αγωνιωδες.
Νασου και η νυφη. Χωρις το νυφικο τωρα, αλλα με ενα οργισμενο υφος κατευθυνεται κατα πανω μου.
- Καλα ρε πας καλα; Εδωσες την μηχανη στον Τακη;
- ...............
- Ρε 'συ αυτος δεν εχεi οδηγησει ποτε τιποτα πανω απο 250 κυβικα και αυτο μια φορα!
- ...................



- ..........Και δεν τον ειδες οτι ΗΤΑΝ ΤΥΦΛΑ ΣΤΟ ΠΙΟΤΟ;

Αρχιζουν να πεφτουν ιδεες να αμολυθουνε ολοι με τα αυτοκινητα για να τον ψαξουμε. Κινητα τοτε υπηρχαν μονο στα κομικς και την φαντασια.
Μετα απο ενα αιωνα (ετσι μου φανηκε) μουδιασματος, εμφανιζεται καπου στο βαθος σε ενα στενο ο...παθων με υφος
" ξερεις απο βεσπαααα;;;; ". Ουτε καταλαβαινε που πηγαινε, ουτε τι εκανε. Με την βοηθεια καποιου εποχουμενου που εσπευσε να τον καθοδηγησει - επαναφερει, επιστρεφει επιτελους.

- Ρε μ@@@κα τι ειναι αυτο που μου εδωσες;
- Τι ειναι ρε, δε βλεπεις;
Σκυβει και κοιταει το πλαϊνο καπακι, εκει που γραφει τα κυβικα.
- Εγω ρε νομιζα οτι ηταν το 250Ν !!!

Για οσους δεν γνωριζουν, ενα ασημι BolDor 900 με ενα 250Ν ιδιου χρωματος, απο μακρια ειχαν πολυ ομοιο προφιλ. Αν ησουν βεβαια ασχετος. Η μεθυσμενος !