BIG IN JAPAN ΜΕΡΟΣ ΙΙI (ΙΑΠΩΝΙΑ)

[wanaka]

Την Παρασκευή επέστρεψα στο Τόκυο και πήγα σε χόστελ που είχα κλείσει. Μπήκα πάλι στην «Tokyo bay Aqua Line» αυτή την φορά όμως χωρίς να κάνω λάθος.





Ξεκινάς με γέφυρα η οποία σε πάει σε υποθαλάσσιο τούνελ και μετά ξαφνικά είσαι απέναντι. Η όλη διαδρομή είναι 20 χλμ. Βγήκα στο κέντρο πήγα στο χόστελ, ξεφόρτωσα και στην συνέχεια πήγα στην εταιρία για την μεταφορά. Εκεί φόρτωσα το μηχανάκι και τα πράγματα στην κούτα και προσπάθησα να κάνω μία βόλτα στην πόλη, μάταια όμως. Η βροχή ήταν αδιάκοπη και δυνατή και συνέχισε έτσι ακατάπαυστη μέχρι την επόμενη μέρα. Έχασα την ευκαιρία για μία βόλτα στην πρωτεύουσα αλλά είχα κερδίσει τόσες πολλές εικόνες και εντυπώσεις που πλέον δεν με ένοιαζε.

Την επόμενη μέρα με ότι πράγματα μου είχαν απομείνει πήγα στο αεροδρόμιο Ναρίτα, ένα πολυεπίπεδο μεγαθήριο με 5 ορόφους που πιο πολύ θύμιζε εμπορικό κέντρο παρά με αεροδρόμιο και επέστρεψα στην Ελλάδα.

[wanaka]

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Η αεροπορική επιστροφή από το Τόκυο σου δίνει άπλετο χρόνο να σκεφτείς … Συνειδητοποίησα πως για να κατανοήσεις την χώρα και τους κατοίκους της πρέπει να τους δεις ξεχωριστά, διαχωρίζοντας τα τεχνολογικά επιτεύγματα από τις κοινωνικές συμπεριφορές. Αναμφισβήτητα τεχνολογικά και σε υποδομές η Ιαπωνία δεν έχει όμοιά της. Όλη η χώρα είναι θωρακισμένη απέναντι σε φυσικά φαινόμενα και τα πάντα είναι οργανωμένα και δουλεύουν σαν μία πρότυπη καλολαδωμένη μηχανή. Η καθαριότητα σε όλη την χώρα είναι από άλλο πλανήτη αν και το οξύμωρο εδώ είναι πως ότι δεν ανακυκλώνεται καίγεται (με ότι απελευθερώνει η καύση στην ατμόσφαιρα).



Η τέλεια οργάνωση η απίστευτη δόμηση, ο σεβασμός στο περιβάλλον, η αρμονική συνύπαρξη της τεχνολογίας με την φύση αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και αυτό πιστέψτε με δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. «Καταβρόχθισα» 4.491 χιλιόμετρα και κάθισα 3 εβδομάδες στην χώρα οπότε πιστεύω πως έχω άποψη.

[wanaka]

Συνεπώς το λογικό συμπέρασμα θα ήταν πως όλοι οι κάτοικοι είναι ευτυχισμένοι αφού διαβιούν σε μία τόσο τέλεια, όμορφη και με υψηλό βιοτικό επίπεδο χώρα. Τα στατιστικά στοιχεία εν μέρει υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα αλλά οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Η χώρα είναι στον αυτόματο και οι κάτοικοι το ίδιο όπως έγραψα κάπου πιο πάνω, αλλά το ζήτημα είναι το τίμημα που πληρώνουν για αυτό. Όλα δουλεύουν ρολόι γιατί οι κάτοικοι πιέζονται πολύ είτε από τις παραδόσεις τους, είτε από τους εαυτούς τους, είτε από το κράτος και τους νόμους τους.

Είδα πάρα πολλά καταστήματα με τυχερά παιχνίδια (Pachinko & slot), πάρα πολλά όμως σε όλη την χώρα. Για να υπάρχουν σημαίνει ότι δουλεύουν και για να δουλεύουν σημαίνει πως πολύς κόσμος ψάχνει εκεί να βρει την συγκίνηση που του λείπει από την καθημερινότητά του. Ίσως τελικά το παραμύθι να έχει δράκο. Μία ολόκληρη ζωή κάτω από ένα αυστηρό πρόγραμμα δεν ξέρω κατα πόσο σου αφήνει το περιθώριο να ψαχτείς λίγο με τον εαυτό σου και να υιοθετήσεις και άλλες δραστηριότητες, πέρα από την δουλειά, που θα σε στηρίξουν όταν σταματήσεις να δουλεύεις. Ίσως η σύνταξη να αφήνει τον Ιάπωνα με αρκετά χρήματα μεν αλλά απογυμνωμένο από οποιαδήποτε άλλο ενδιαφέρον...

[wanaka]

Έπειτα είναι και η σχέση του Ιάπωνα με το αλκοόλ. Προς το τέλος της ημέρας ξεσπάει σε αυτό εκτονώνοντας όλη την πίεση που έχει δεχθεί κατά την διάρκεια της. Αυτοκτονίες, τσιγάρο, υπερβολική τυπολατρία και διαστροφές συμπληρώνουν τα κομμάτια ενός αθέατου παζλ που συνθέτει την πανέμορφη αυτή χώρα. Ακόμα και σήμερα που γράφω αυτό το ταξιδιωτικό δεν ξέρω αν πρέπει να θαυμάσω τον Ιάπωνα ή να τον λυπηθώ.

Η υπερβολική, σε σημείο λοβοτομής υπακοή στους κανόνες, ειδικά αυτούς της οδικής κυκλοφορίας φτάνει σε σημείο να με τρομάζει. Δεν μπορεί να είναι τελείως άδειοι οι δρόμοι και ο πεζός να μην περνάει απέναντι το στενό γιατί το φανάρι είναι κόκκινο ή να είναι άδειος ο δρόμος, το όριο να είναι 40 και να πηγαίνει ευλαβικά για 10 χιλιόμετρα με 39χλμ/ώρα μόνο και μόνο επειδή το λέει η πινακίδα. Θέλω να πω πως η αυστηρή προσήλωση στους νόμους έχει αφαιρέσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία από τον άνθρωπο. Βέβαια αυτή ακριβώς η προσήλωση είναι που επιτρέπει στην χώρα να λειτουργεί εύρυθμα και με επιτυχία. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η χώρα εκτός από πανέμορφη είναι και έτη φωτός μπροστά.

[wanaka]

Πάμε παράπονο τώρα...

Πάντα όταν γυρνάω από ένα μεγάλο ταξίδι έχω μία στυφή γεύση, μου μένει μία πικρία για αυτά που βλέπω σε άλλες χώρες και δεν μπορώ να τα δω στην ρημάδα την πατρίδα μου. Η Ιαπωνία με τερμάτισε σε αυτό. Η σκέψη μου μελάνιασε σαν τον γκρίζο ουρανό και ανάμικτα συναισθήματα οργής και ταυτόχρονα απογοήτευσης με πλημμύρισαν. Με τέτοιες υποδομές και τέτοια τεχνολογική πρόοδο άραγε πως θα μας βλέπουν οι ιάπωνες τουρίστες όταν έρχονται στην Ελλάδα; Σαν λαμπρούς απόγονους του Μέγα Αλέξανδρου ή σαν τριτοτεταρτοκοσμικούς αφρικανούς που έτυχε να διαβιούν σε αυτή την γη με το ένδοξο παρελθόν;

Και πόσο πια μπορούμε να εξαργυρώνουμε την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα και τις εκπληκτικές παραλίες και τα νησιά μας; Πόσο πια γκρικ σουβλάκι, μουζάκα, γκρικ σάλατ, «εμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο» και το αμίμητο όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εσείς τρώγατε βελανίδια; Πολιτισμικά κάποτε ξεκινήσαμε τον πολιτισμό της ανθρωπότητας σε πολλαπλά επίπεδα. Συμφωνώ και επαυξάνω. Τώρα όμως; Δυστυχώς τώρα εμείς τρώμε βελανίδια και απλώνουμε συνεχώς το χέρι για να πάρουμε την επόμενη δόση και μετά από αυτήν την επόμενη και ου το καθεξής. Είναι γροθιά στο στομάχι να είσαι στην Μογγολία και να σε ρωτάει ο Μογγόλος αν πεθαίνουμε από την πείνα στην Ελλάδα. Τι να του πεις, τι να του εξηγήσεις …

[wanaka]

Έχουμε καταντήσει οι ζητιάνοι της Ευρώπης και οσονούπω τα γκαρσόνια ολόκληρου του κόσμου. Αλλά «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλα τα άλλα να πάνε να γαμηθούνε». Αυτοί είμαστε. Φτιάχνουμε 5 χιλιόμετρα δρόμο και κόβουμε κάργα κορδέλες. Χτίζουμε μία γέφυρα και αυτοπαινευόμαστε στην τηλεόραση με ύφος χιλίων καρδιναλίων λες και πατήσαμε στον Άρη. Άμα δε, πάρουμε και κανα γιούρο ή κανα χρυσό στους Ολυμπιακούς … άστο … λύσαμε όλα μας τα προβλήματα …

Βυθισμένος σε αυτές τις σκέψεις και 16 ώρες αργότερα έφτασα στο Ελ.Βελ . Πατώντας το πόδι μου εκτός του κτιρίου του αεροδρομίου άκουσα και τις πρώτες κόρνες, τις πρώτες φωνές είδα και τα σκουπίδια, τις τσίχλες πάνω στα πεζοδρόμια, τα αποτσίγαρα έξω στην στάση των λεωφορείων και ηρέμησα. Πολιτισμός σκέφτηκα, όχι μαλακίες …

[wanaka]

ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ V-STROM 650cc.

To V-STROM θα το χαρακτήριζα ως ένα «τίμιο» μηχανάκι (value for money). Αν δεν το σκίζεις, ευλαβικά τηρείς τα σέρβις, προληπτικά αλλάζεις τα μηχανικά μέρη που έχουν φάει τα ψωμιά τους και φυσικά δεν κάνεις μαλακίες, είναι ικανό με 120 χλμ την ώρα να σε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Στο εν λόγω ταξίδι διένυσε 18.600 χλμ σε 45 μέρες και τα προβλήματα που έβγαλε ήταν αυτά που προανέφερα. Προσωπικά έχω περάσει την ηλικία του «ινδιάνου» οπότε η χρήση που του κάνω είτε για την καθημερινή μου μετακίνηση είτε για ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος, είναι εντός των πλαισίων της «ασφαλούς οδήγησης» και αυτό είναι ότι καλύτερο για τον κινητήρα. Προφανώς και μου έχει παρουσιάσει μικροπροβλήματα αλλά ευτυχώς μέχρι τώρα τίποτα το σοβαρό που να σημαίνει πλήρη ακινητοποίηση της μηχανής.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί θέλω και εγώ να ενώσω την φωνή μου με όλους αυτούς που δικαίως παραπονιούνται και γκρινιάζουν για την αντιμετώπιση των αντιπροσωπειών απέναντι στους έλληνες χρήστες δικύκλου. Το σπάω σε τάλιρα.

Περίπου 10 μέρες πριν φύγω για Ιαπωνία επικοινώνησα δύο φορές τηλεφωνικά με το γραφείο του διευθυντή της Suzuki στην Ελλάδα, ειδικά για το τμήμα των μηχανών. Ένας φίλος μου έδωσε το τηλέφωνο και μίλησα απευθείας με τον αντικαταστάτη του χωρίς ενδιάμεσους. Επειδή το μηχανάκι μου έχει κατασκευαστεί στην Ιαπωνία ήθελα να επισκεφτώ το εργοστάσιο κατασκευής του. Ορθά είχα υπολογίσει πως ήθελα περίπου 20 μέρες από την αναχώρησή μου για να φτάσω στο νησί. Συνεπώς ένας μήνας θεώρησα πως είναι υπεραρκετός χρόνος για οποιαδήποτε συνεννόηση. Ενημέρωσα τον υπεύθυνο για το σχέδιό μου και του είπα ότι το δέον θα ήταν η προσέγγιση προς την μητρική εταιρία να γίνει μέσω της επίσημης αντιπροσωπείας στην Ελλάδα και όχι από ένα ιδιώτη. Τον ρώτησα αν τον ενδιαφέρει το σχέδιο και τον ρώτησα αν επιθυμεί να κάνει την διαμεσολάβηση. Δεν ζήτησα απολύτως τίποτα. Ούτε χρήματα, ούτε σέρβις, ούτε λάδια, ούτε λάστιχα, ούτε μηχανάκι .. απολύτως τίποτα. Είπε πως του αρέσει πολύ η ιδέα και πως θα επικοινωνήσει μαζί μου αφήνοντας να εννοηθεί πως θα πραγματοποιηθεί η επαφή. Δεν επικοινώνησε ποτέ, ούτε καν για να μου πει όχι.

Πολιτισμός είπαμε, όχι μαλακίες …

[wanaka]

Το μυστικό ...

Πάντα όταν φεύγω για ένα ταξίδι εγώ φαίνομαι ως αναβάτης, εγώ γράφω τα ταξιδιωτικά εγώ εισπράττω τα εύσημα. Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς. Πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι πίσω από την "σκηνή" που σε στηρίζουν και σε βοηθούν πριν αλλά και κατα την διάρκεια ενός μεγάλου ταξιδιού. Ο καθένας μας δημιουργεί τα δικά του σύμβολα από τα οποία αντλεί δύναμη για να συνεχίσει όταν το μυαλό ζορίζεται από τις κακουχίες και τις αποστάσεις, το μηχανάκι χαλάει στην μέση του πουθενά, το κορμί πονάει από τα δεκάωρα στο τιμόνι, τα χέρια μουδιάζουν από την παραλίγο τούμπα...

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την συνεισφορά τους είναι αυτοί που μου δίνουν την δύναμή τους για να συνεχίζω όταν η δικιά μου με εγκαταλείπει. Είναι αυτοί οι μικροί ήρωες που κάνουν εφικτό κάθε μου ταξίδι. Από τα παιδιά στο συνεργείο και το λαστιχάδικο που με ανθρωπιά και επιμονή προετοίμαζουν πάντα το μηχανάκι μου, αυτούς που με υπομονή μου δίνουν κουράγιο όταν είμαι στο εξωτερικό μέχρι και τους αναγνώστες του μοτό που με την ζεστασιά τους μου δίνουν πάντα την δύναμη που μου λείπει.

Απέναντι σε όλους εσάς χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ...

Αυτά.
Ευχαριστώ και πάλι τα παιδιά του μοτό για την φιλοξενία τους.
Συγνώμη αν κούρασα (για άλλη μια φορά) με την λεπτομέρειά μου.

[wanaka]

Εύχομαι υγεία και καλά ταξίδια σε όλους μας.

[zopas]

αρχιζω να αλλαζω γνωμη για το βστρομ...κοινως i'm speechless...τι να σου πω ρε φιλε..εισαι μια ενσαρκωση της αληθινης φυσης του Ελληνα γιατι π.χ εγω ειμαι του καναπε..παλι καλα μου μας ενωνει και μια φυση...τωρα τι να σου ευχηθω; καλη παταγονια;;;..παντα ορθιος και να εκπληρώνεις τα ονειρα σου...και εμεις μεσα από σένα τα δικα μας...ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΣ...

[o teos]

Απλά.....δεν έχω λόγια......να αξιωθώ απλά να κάνω κάτι παρόμοιο....

[ibar132]

νασε καλα αδερφε!

[Μανολης67]

Έπειτα είναι και η σχέση του Ιάπωνα με το αλκοόλ. Προς το τέλος της ημέρας ξεσπάει σε αυτό εκτονώνοντας όλη την πίεση που έχει δεχθεί κατά την διάρκεια της. Αυτοκτονίες, τσιγάρο, υπερβολική τυπολατρία και διαστροφές συμπληρώνουν τα κομμάτια ενός αθέατου παζλ που συνθέτει την πανέμορφη αυτή χώρα. Ακόμα και σήμερα που γράφω αυτό το ταξιδιωτικό δεν ξέρω αν πρέπει να θαυμάσω τον Ιάπωνα ή να τον λυπηθώ.

Η υπερβολική, σε σημείο λοβοτομής υπακοή στους κανόνες, ειδικά αυτούς της οδικής κυκλοφορίας φτάνει σε σημείο να με τρομάζει. Δεν μπορεί να είναι τελείως άδειοι οι δρόμοι και ο πεζός να μην περνάει απέναντι το στενό γιατί το φανάρι είναι κόκκινο ή να είναι άδειος ο δρόμος, το όριο να είναι 40 και να πηγαίνει ευλαβικά για 10 χιλιόμετρα με 39χλμ/ώρα μόνο και μόνο επειδή το λέει η πινακίδα. Θέλω να πω πως η αυστηρή προσήλωση στους νόμους έχει αφαιρέσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία από τον άνθρωπο. Βέβαια αυτή ακριβώς η προσήλωση είναι που επιτρέπει στην χώρα να λειτουργεί εύρυθμα και με επιτυχία. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η χώρα εκτός από πανέμορφη είναι και έτη φωτός μπροστά.

Συγκλονιστικές οι σκηνές απο την Φουκοσίμα όπου ερχόταν τσουνάμι και οι οδηγοι περίμεναν να ανάψει πρασινο στις διασταυρωσεις,,,,,,

[MG-KTiNoS]

.

Ευχαριστούμε

[leo1964]

Έμαθα πολλά πράγματα από το ταξιδιωτικό σου.Να είσαι πάντα καλά
Ένα μεγάλο ευχαριστώ