VIETNAM και λοιπά ταξιδιωτικά βερεσέδια...

[Uriah Heep]

Ταξιδιωτικές ιστορίες ολικής αλέσεως (Δεν περιέχουν γλουτένη).
Μόνο γι' αναγνώστες με χιούμορ.
.
Σηκώνομαι από τον πορσελάνινο θρόνο μου και τραβάω το καζανάκι. Αφήνω πάνω στον νιπτήρα την ιλουστρασιόν κολεξιόν μοτοσυκλετικής ενδυμασίας "Φθινόπωρο'15-Χειμώνας '16" γνωστής ουρανοπαρμένης εταιρίας και πατάω το τηλεκοντρόλ ν' ανάψει ο κινητήρας της μοτοσυκλέτας μου στο γκαράζ.
Ανάβω την κάμερα πάνω στο κράνος, στερεώνω την φωτογραφική μαγκούρα στο τιμόνι και προγραμματίζω το drone να ακολουθεί τις συντεταγμένες του GPS, τραβώντας χολιγουντιανά πλάνα απ' τον ουρανό...
Γκαζώνω τέρμα. Η πολυβιταμινούχος μηχανή περιπέτειας ξεχύνεται στον χωμάτινο δρόμο. Περνάω όλες τις πλημμυρισμένες λακκούβες από πάνω και χαιρετάω εγκαρδίως τους ιθαγενείς αγροτοποιμένας. Φωτογραφίζομαι με μεταφορείς γκαρμπολάχανου.
Σταματώ παρακάτω. Διαλέγω φωτογραφίες και δικτυωμένος μέσα στο φετιχισμό του συνεχούς sharing, τις επισυνάπτω από το δορυφορικό μου i-phone, στο ιντερνετικό υπερπέραν, ελπίζοντας να έχουν μια προνομιακή θέση στο ταξιδιωτικό εικονοστάσι των μοτοσυκλετιστών περιπέτειας.
Θέλω να δείτε πως οδηγώ, πως περνάω καλά, πως τρώω, πως ξύνομαι. Θέλω να ξέρετε ότι κάνω κάτι ηρωικό, κάτι μοναδικό!
Donate! Donate και θα σας επισυνάπτω κάθε στιγμή της ζωής μου! Θέλω να σας αρέσω... Θέλω να μΕ κάνετε "like"...
Μπαίνω στην πλατεία μιας μικρής κωμόπολης, μαρσάροντας και πυροδοτώντας το έγκαυλον exhaust system, να προκαλεί οργασμικούς σπασμούς στις τζαμαρίες. Ο κόσμος είναι συγκεντρωμένος... Αλλόφρων με χειροκροτεί. Κατεβαίνω από τη μοτοσυκλέτα. Δύο τηλεοπτικές κάμερες με προβολείς είναι στημένες μπροστά σε μια τιμητική εξέδρα.
Ο Δήμαρχος με μούρη μυρμηγκοφάγου κι ένα ημίψηλο μαύρο καπέλο, φορώντας φράκο πλησιάζει το μικρόφωνο και απευθυνόμενος στο αλαλάζον πλήθος ανακοινώνει... "Ας εγείρομεν και τούτον τον αδριάντα προς τιμήν του μεγάλου ταξιδευτή που άφησε τη σκόνη των τροχών του στην ταπεινήν κωμόπολιν μας..."
Η Δημοτική μπάντα παιανίζει ηρωικά εμβατήρια και η χορωδία της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών, την συνοδεύει σε μια ακατάλυπτη διάλεκτο, ενώ ένα ζευγάρι νταλικιέρηδων από την Αλαμπάμα, που περνά τον μήνα του μέλιτος στην περιοχή, χορεύει τάνγκο...
Ο Δήμαρχος συγκινημένος μου προσφέρει τις χρυσές χειροπέδες του Δημοτικού Οίκου Ανοχής της πόλης κι ανταποδίδω μ' ένα λάβαρο του ΠΑΟΚ...
Κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι, σημαδεύοντας με τα περίστροφά τους το πλήθος, πουλάνε τυχερούς λαχνούς για την κλήρωση ενός αντιγράφου του ...ημιτελούς βιβλίου μου. Τρέχοντας να προλάβουν μερικοί ποδοπατούνται.
Μία εξηνταρίζουσα ζωντοχήρα, με μια ακαθόριστη ομοιότητα με τροπικό πτηνό, με προσκαλεί να ...παρουσιάσω το ταξιδιωτικό μου το βράδυ σε μπαρ για μοναχικές ... ενώ ένα τσούρμο αφηνιασμένων ταλιμπάν της πόζας, κρατώντας τηλεσκοπικές μαγκούρες, με περικυκλώνει για σέλφις.
Αστροπελέκια αυλακώνουν τον γκρί ουρανό κι αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς....
Χαμογελάω μουσκεμένος, με απαράμιλλο φίφικο στιλ, φωνάζοντας....
"Θέλω να αρέσω, σας δείχνω το Εγώ μου, θέλω να πουληθώ, θέλω να μ' αγοράσετε, θέλω σπόνσορες, θέλω ν' αρέσω σε πιό πολλούς, θέλω να γίνω Ο υπερταξιδευτής των φόρουμ, θέλωωωωωω περισσότεραααααα likes!!!!",
..................................................................................
Ξυπνάω ιδρωμένος από τον εφιάλτη, ψελλίζοντας βραχνά "θέλω likes" και νοιώθοντας την βρεγμένη πετσέτα που κρατάει στο μέτωπό μου η Τουρκάλα αεροσυνοδός, μ' ένα ερωτηματικό ύφος...
"Mister, are you all right? You must leave the aircraft... We arrived in Saigon..."

Φωτό:Καραβίσιος καφές στα υψίπεδα του κεντρικού Βιετνάμ...

[arisrodolivos]

Επιτελους come back..

[Uriah Heep]

Νοέμβριος-Δεκέμβριος ’15. Όχι δεν σχεδίασα τίποτα. Γουστάριζα από πιτσιρικάς Βιετνάμ. Είδα όλες τις πολεμικές ταινίες και ήθελα πάντα να πιώ μια μπύρα στη Σαϊγκόν, σε …αμέρικαν μπαρ. Ήθελα να γνωρίσω από κοντά αυτούς τους ανθρώπους που τα ‘βαλαν με τους Γιάνκηδες.
Αγοράζω ένα Yamaha 115cc με 220 ντόλαρς, έναν Lonely Planet στη κωλότσεπη, σακίδιο με τ’ απαραίτητα (αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα) και βρίσκομαι να ταξιδεύω σε μια καταπληκτική χώρα, μακριά από το θόρυβο που προκαλούν οι μοτοσυκλετιστές, όταν σφάζονται για κινητήρες, ηλεκτρονικά αμορτισέρ, ελαστικά και ξιφουλκούν εάν η οδήγηση της νέας Africa CRF1000 είναι πιό απολαυστική από αυτή της BMW GS800 ...πριν ή μετά το πρωινό χέσιμο.

[Uriah Heep]

Σαϊγκόν, πρωί 6.30'. Βγαίνω απ' το guest house, στο στενό λασπωμένο δρόμο. Αποφεύγοντας κάτι τάφρους σαν πλημμυρισμένα χαρακώματα των Βιετκόγκ, φτάνω στην πολύβουη Do Quang Dao. Η υγρή ζέστη κάνει τα ρούχα να κολλάνε... Με UHU.
Στη γωνία μια σταφιδιασμένη γριά με κονικό καπέλο και πουράκι στο στόμα, σωτάρει σ' ένα τεράστιο τηγάνι, ρύζι με ανοιγμένα κοχύλια. Γεμίζει ένα πιάτο και μου το προτείνει φωνάζοντάς μου "ουάν ντόλαρ, ουάν ντόλαρ"...
Από μια στενή πόρτα βγαίνει μια μικροσκοπική Βιετναμέζα και μου δίνει ένα φέιγ βολάν-τιμοκατάλογο με υπηρεσίες full body massage. Από το διπλανό μπαρ μια τσατσά απροσδιορίστου ηλικίας με χείλια σα να ΄βαλε από την ελαττωματική σιλικόνη, με μια ρέμπελη πρόστυχη ματιά, μαζί με το φέιγ βολάν των αμαρτωλών λύτρων της ηδονής, μΕ πετάει και το παρασύνθημα... Της υπόσχομαι ότι θα την επισκεφτώ αργότερα, ψευδόμενος με πειθώ ...που θα ζήλευαν ακόμα και κάτι νεοσύλλεκτοι ακτιβιστές της πολιτικής, σε χώρα του Μεσογειακού Αρχιπελάγους.
Μπαίνω σε μια αυλή που 'χω παρκαρισμένο το σκούτερ μου και βολεύω το σακίδιο ανάμεσα στα πόδια μου με τους ιμάντες περασμένους στο τιμόνι. Βάζω μπροστά.
Ένας τυπάκος με ξανθές ανταύγειες και ενδυματολογικές επιλογές προσιδιάζουσες μάλλον σε Απόκρεω, μου κάνει νόημα να τον πληρώσω. Του δίνω 10.000 dong (περίπου 40 cents) και βγαίνω στο δρόμο.
Τρεις αμερικανοί βγαίνουν απ' το απέναντι μπαρ, λιώμα στο μεθύσι, με τα νούμερα αλκοόλ ανά λίτρο αίματος να συναγωνίζονται τις τιμές των spreads... Απ' το μπαρ ακούγεται στη διαπασών το "no woman no cry" του Μάρλεϋ, ενώ στο βάθος σε μια σκοτεινή γωνία με σικλαμέ φωτισμό, κάτι πιτσιρίκες με χαιρετούν χαμογελαστές τρώγοντας ηλιόσπορους και τσιρίζοντας "come here foxy!"
Χαμογελάω γκαζώνοντας το Yamaha-κι και μπαίνω στην Pham Ngu Lao. Απ' το πάρκο ακούγεται το "Feliz Navidad" σε βερσιόν ντίσκο με καμιά 20αριά γιαγιάδες με φόρμες να κάνουν αερόμπικ...
Γκαζώνω ανάμεσα σε εκατοντάδες παπάκια, ακολουθώντας με ζήλο Ιησουϊτη τους ρυθμούς και τους κώδικες οδήγησης των ντόπιων, που κάνουν κομπόστα τον τσαμπουκά του κάθε πολέμαρχου του δυτικού μοτοσυκλετισμού....
Ένα ταξίδι 3800 χιλιομέτρων αρχίζει... Απ' τη Σαϊγκόν και τα υψίπεδα του δυτικού Βιετνάμ στο Ανόι. Κι απ' το Ανόι κατεβαίνοντας τσαϊράδα την ακτογραμμή της νότιας Κινεζικής θάλασσας, πίσω στη Σαϊγκόν.
Σε δρόμους άγνωστους στους ταξιδιωτικούς τσελεμεντέδες...
Για τους αποσυνάγωγους του μοτοσυκλετισμού, που έχουν σκουπίσει τον κώλο τους στους δοξασμένους χάρτες των glamorous τοπωνυμίων, των αλιέων δόξης, αποδοχής και αλλαξοκωλιάς των "like"...
Ένα αναρχικό ταξίδι με μηχανάκι-αιμορροΐδα στον κώλο του μοτοσυκλετισμού!
Σ' αυτό το σημείο, ο ιδρυτής του παρόντος πόστ,ανοίγει μία σπιτική φιάλη Ραψάνη καθώς και το αμπάρι των αναμνήσεών του, δια μερικάς φωτό.
Ιντζόι....

[Cpt. Haddock]

[Uriah Heep]

Ταξιδεύοντας ανάμεσα σε 38.000.000 παπάκια και σκουτεράκια, σουλατσάροντας μέσα στην παράδοξη ποικιλία ενός τρελλού κόσμου που στροβιλίζεται χαμένος μες στις ιδεολογίες, τις παραδόσεις, τις ιδιαιτερότητες και τα πάθη του.
Πιστός στην τέχνη της ατέλειας και του διαρκούς σφάλματος...

[sapila racing]

Μας έλειψες!

[Uriah Heep]

Guys πρέπει να φύγω...

Μέχρι να επανέλθω, ένα Heep story σαν σήμερα κι αυτό από την Ινδία no2 του '14.

Ιντζόι.

[Uriah Heep]

Ταξιδιωτικές ιστορίες ...ολικής αλέσεως. Δεν περιέχουν γλουτένη.
Ακατάλληλη για σφιχτοκούραδους πολίτικαλ κορέκτ δηθενάδες χωρίς χιούμορ...
.
Πίνω νωχελικά μια Kingfisher, στο ετοιμόρροπο ημιυπαίθριο καφέ του Sadar Bazaar, στο Παλιό Δελχί. Στο διπλανό τραπέζι ένας μικροκαμωμένος Ινδός, πασάρει δύο αγαλματίδια του Σίβα σε δύο Γάλλους, με γρανιτώδη επιμονή ...που θα 'κανε τους Μαροκινούς συναδέλφους του στα παζάρια της Φέζ, να φαντάζουν σαν φοιτητές marketing δημοσίου ΙΕΚ που κάνουν την πρακτική τους.
Στο βάθος ένας νεαρός που θυμίζει γνωστό ηθοποιό του Bollywood, με παρδαλό ψευτομεταξωτό πουκάμισο, ιδανικό για γκαρνταρόμπα των εντόπιων λαμπραντόρ πίστας του Θεσσαλικού κάμπου, ψήνει δυό Αμερικάνες να τον ακολουθήσουν σε μαγαζί με τουρμπάνια, ενώ δίπλα τους ένας κουρελής μεσήλικας του υποτραπέζιου αυνανισμού, έχει καρφωμένο το καυλωμένο βλέμμα του στα μπούτια των δύο γυναικών.
Ο μικρόσωμος Ινδός μΕ την πέφτει χαμηλοφώνως, ενώ μια λεπτή μυρωδιά χασίς γεμίζει τον αέρα από μια παρέα Ιταλών που φλυαρεί ραγδαίως μ'έναν Ινδό γκουρού του φιλοσοφικού λιανεμπορίου.
"Άμα θέλεις ένα όμορφο αγόρι..." μΕ πετάει, κοιτάζοντάς με στα μάτια με το γαλακτερό βλέμμα νεογέννητης ύαινας.
"Γκουχ γκουχ (ξερόβηχας) το ξέρω ότι θα με θεωρήσεις βιτσιόζο, αλλά γκουχ γκουχ (ξερόβηχας) ...αλλά πως να στο πω ...είμαι βαθέως μεροληπτικός υπέρ των γυναικών" του εξηγώ διακριτικώς και χαμηλοφώνως, προσέχοντας μη κάνω κάποιο ρατσιστικό σχόλιο για την αξιότιμη συνομοταξία των κωλομπαράδων...
"Ξέρω μία 14χρονη ανατομική βόμβα που κάνει τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα στο Bollywood και ..." με ψιθυρίζει χειρονομώντας, σα ν' απαγγέλει ποίηση στη νοηματική.
"Δεν ήρθα μέχρι την Ινδία για να γαμήσω"... τον κόβω με τάκλιν ... βλέποντας την αυτοπεποίθησή του να παθαίνει ανεπανόρθωτη βλάβη.
"Μαχές" μΕ συστήθηκε και δείχνοντας με το βλέμμα του τον άλλον Ινδό με τις Αμερικάνες, συμπληρώνει...
"Πρέπει να 'σαι πολύ προσεχτικός στην Ινδία." μΕ λέει ασκώντας τη ρητορική της προστατευτικής δαντελοπλεχτικής...
"Το 'χω υπ' όψη" απαντώ, εξασκημένος στην αδιάκοπη παραπλανητική γιόγκα.
Κάθεται στο τραπέζι μου και με πιάνει κουβέντα, ανακατεύοντας στο ρητορικό του τσουκάλι και τις τελευταίες ελπίδες για ένα κομίσιον της προκοπής ...ενώ εγώ αναρωτιέμαι άμα πρέπει ν' αρχίσω τα μεγαλοπρεπή μπινελίκια ή τις σεξουαλικές ευχές...
Τελειώνω την μπύρα μου, εξηγώντας του ότι η Ελλάδα που λατρεύει, δεν συνορεύει με την Γαλλία και πληρώνω.
"Την κάνω" του λέω.
"Που πας" μΕ λέει...
"Αύριο φεύγω για το Punjab και θέλω να δω τιμές για guesthouse κλπ" απαντώ.
"Μην πας σε ταξιδιωτικό πρακτορείο my friend. Θα σε κλέψουν. Μόνο στο επίσημο Government of India Tourism Office! Πουθενά αλλού!" μΕ τονίζει με αυστηρότητα ο Μαχές.
"Και να προσέξεις, όπου πάς να γράφει Ministry of Tourism" συμπληρώνει, ασκώντας τη ρητορική της ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
"I know" γρύλλισα, σκεπτόμενος ότι οι τελευταίες του κουβέντες απετέλεσαν την εξόδιο ακολουθεία των φόβων μου για το τίποτα.... Η μπουγάδα εγκεφάλου περί Ινδών απατεώνων, προφανώς μ' έκανε να παραφέρομαι...
Βγαίνουμε μαζί έξω. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει...
"Πηγαίνω προς την πλατεία Connaught με το μηχανάκι" μΕ λέει δείχνοντάς μου ένα σαραβαλιασμένο Bajaj. "Άμα θέλεις να σου δείξω που βρίσκεται το Tourism Office" μΕ προτείνει...
"Government of India" συμπληρώνει με νόημα.

[Uriah Heep]

Μιλάει για λίγο στο κινητό του. Πατάει τη μανιβέλα. Ανεβαίνω στη σέλα.
Η οδήγηση του Μαχές με αναγκάζει σε άτακτο επαναπροσδιορισμό των ορίων ταχύτητας και κρατήματος μοτοσυκλέτας σε κυκλοφοριακή συμφόρηση, καθώς οδηγεί μονίμως "τέρμα γκάζι"...
Σταματάει ξαφνικά σ΄ένα μικροσκοπικό δισκάδικο ενός "ξαδέλφου" του για να μΕ πασάρει κανά σι ντι. Από τα ηχεία ακούγεται η τσιριχτή φωνή μιας Ινδής στη διαπασών, που στη κλίμακα των βασανιστηρίων θα τη συνέκρινα μόνο με κλείσιμο σε λευκό κελί όπου ακούγονται νυχθημερόν μοτο-ταξιδιωτικά στο Nordkapp...
Τσαμπουκαλεμένος του κάνω νόημα να φύγουμε αμέσως. Καβαλάμε το σαράβαλο Bajaj και συνεχίζουμε "τέρμα γκάζι", προξενώντας αλγεινή φρενίτιδα πανικού σε πεζούς και οδηγούς ...
Μπαίνουμε στην πλατεία. Η επιγραφή Government of India, Μinistry of Tourism κλπ κλπ φαντάζει εν κραταιά φωτοστασία. Ο Μαχές με κατεβάζει έξω από τα γραφεία.
Ένας νεαρός βγαίνει να με καλωσορίσει και με οδηγεί σ' ένα διάδρομο. Τα σεπαρέ είναι γεμάτα με δυτικούς τουρίστες. Ένας απροσδιορίστου ηλικίας τουρμπανοφόρος γέροντας, που σίγουρα θα' χε δει τις πρεμιέρες της Nargis και της Madhubala, με οδηγεί σ' ένα άδειο γραφείο και μου λέει να περιμένω.
Σε 2-3 λεπτά έρχεται ένας χαμογελαστός νεαρός και κάθεται στο γραφείο με πολλά σερμπέτια και κολακία φρικασέ.
Να μη σΕ κουράζω φίλτατε αναγνώστα, αλλά μέσα σε 5 λεπτά αντιλήφθηκα την κανιβαλίζουσα διάθεση του συνομιλητή μου, να ελαφρύνει την πιστωτική μου κάρτα κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ, ακούγοντας πολυβοληδόν τα γυαλισμένα επιχειρήματα, ώστε να "κλείσω" εκείνη τη στιγμή, τα καταλύματα που μου πρότεινε για έναν ολόκληρο μήνα...
Τα τελευταία 40 χρόνια, έχοντας μασήσει πολλά στρέμματα γκαζόν παραπλανητικής παπαρολογίας, είναι δύσκολο να καταπιώ τις γλυκές αυταπάτες που ταϊζουν παρόμοιοι κράχτες και μικροαπατεώνες, που ευδοκιμούν και φύονται σε τουριστικές πιάτσες ...περισσότερο κι από τα κάσιους της Καρνατάκα.
"Θα το σκεφτώ" του λέω και πάω να φύγω.
"Μη χάσεις τις τιμές που σου δίνω!" επιμένει ανατροφοδοτώντας με ματαιόσπουδα και επαναφορτιζόμενα επιχειρήματα το fame story των πολυβιταμινούχων προσφορών.
Σηκώνομαι να φύγω βλέποντας τον Ινδό, απογοητευμένο να πέφτει σε βαθιά περισυλλογή. Περνώντας έξω από τα άλλα γραφεία, παίρνει το μάτι μου κάτι ζευγάρια θεϊκά παραμυθιασμένων Αμερικανών, να δίνουν τις πιστωτικές τους κάρτες, χαμογελαστοί σε κατάσταση μακαρίου αγνοίας...
Έξω από την είσοδο μια παρέα ενθουσιασμένων Ιαπώνων με φωτογραφικές μαγκούρες, στέλνουν τα ψηφιακά τους είδωλα αγκαζέ με τον πορτιέρη, στο διαδικτυακό υπερπέραν.
Παίρνω την Chelmsford road για να πάω στο ξενοδοχείο μου στο Paharganj. Έχει σκοτεινιάσει και ο δρόμος είναι άδειος. Περπατάω προβληματισμένος. Δεν είναι δυνατόν οι οικόσιτοι τεμπελχανάδες των Ινδικών κρατικών υπηρεσιών, να είναι τόσο πρόθυμοι στην εξυπηρέτηση, πλάθοντας κουλουράκια ταξιδιωτικών προσφορών ...που για να τα χάψεις θα πρέπει να 'χεις μυαλό αμνοεριφίου ...μαγειρεμένου.
Όμως η φωτεινή επιγραφή στο κεντρικότερο σημείο του Δελχί έγραφε: Υπουργείο Τουρισμού κλπ κλπ.
Μπαίνω στο δωμάτιό μου. Ανοίγω τον Lonely Planet. Βρίσκω την διεύθυνση του Γραφείου Τουρισμού, ανοίγω και τον χάρτη...
ΔΕΝ είναι αυτό που πήγα!!! Βρίσκεται στο δεύτερο τετράγωνο μετά την Connaught place. Είναι απάτη... Είναι δυνατόν?
Την επομένη το πρωί φεύγω με τη μοτοσυκλέτα μου για το Punjab. Όμως έχω σκάσει να ξαναδώ το γραφείο που με πήγε ο Μαχές το προηγούμενο βράδυ. Είμαι απ' έξω. Είναι κλειστό. Η φωτεινή επιγραφή? Εκτός από το "Tourist Information" τα "Goverment of India" και λοιπά νόστιμα και πενιχρά είναι σχηματισμένα από μικροσκοπικά led λαμπάκια που προφανώς ανάβουν μόλις οδηγείται εκεί το θύμα...
Ένας κουρελής τουρμπανοφόρος με πλησιάζει, λέγοντάς μου ότι το αφεντικό είναι ξάδελφός του και με ρωτάει άμα θέλω να του πάρει τηλέφωνο τώρα για ν' ανοίξει ...το Υπουργείο. Δίπλα μου σταματάει ένα autorickshaw κι ο οδηγός μου προτείνει να με πάει δωρεάν στο πρακτορείο ενός φίλου του με τις καλύτερες τιμές στην Ινδία...
Ανεπαισθήτως περνάει απ' το μυαλό μου, πως σε παρόμοιο πρακτορείο έκλεισα δωμάτιο για ξενοδοχείο στο προηγούμενό μου ταξίδι στο Bangalore και βρήκα μια διώροφη βρωμερή παράγκα με την όψη της φωτογραφίας που είχα δεί ...σε σκηνικό από κόντρα πλακέ!
Πατάω τη μίζα, βάζω ταχύτητα και μπερδεύομαι ανάμεσα σε εκατοντάδες μοτοσυκλέτες κι αυτοκίνητα που κορνάρουν δαιμονισμένα, φέρνοντας στο μυαλό μου το επίσημο τουριστικό σλόγκαν ..."Incredible India"!
.

ΥΓ1 Διαβάστε το link:https://www.tripadvisor.com/ShowTopi..._of_Delhi.html

[Uriah Heep]

Συνεχίζεται...

[DAYMAN]

δωσε Βασιλη.

[Lioulios]

Σε αγαπαω χωρις λικε

[jimmis5]

Να σε πω κατι φίλος σε κάνω με αρεσει!
Keep writing my Friend!!!

[Uriah Heep]

Μέχρι να διαλέξω τις φωτό ...και μια συνταγούλα από το Βιετνάμ.

Βιετναμέζικη σούπα PHO
.
Χρόνος προετοιμασίας 20 λεπτά
Χρόνος ψησίματος 1 ώρα και 10 λεπτά
Για 4 άτομα

Υλικά
150γρ. noodles ρυζιού
2 κολοκυθάκια, κομμένα σε μπαστουνάκια
2 κουτ. σούπας σέλερι, ψιλοκομμένο
75γρ. φύτρες φασολιών
6 κρεμμυδάκια φρέσκα, κομμένα σε ροδέλες
2 κουτ. σούπας δυόσμο, ψιλοκομμένο
2 κουτ. σούπας κόλιαντρο, ψιλοκομμένο
¼ κουτ. γλυκού μπούκοβο
1 λάιμ, κομμένο σε κομμάτια
300γρ. μοσχαρίσια μπριζόλα, χωρίς κόκκαλο
Αλάτι
Για το ζωμό
500γρ. μοσχαρίσια κόκαλα
350γρ. μοσχαρίσιο κρέας από στήθος
2 γαρίφαλα
25γρ. τζίντζερ φρέσκο
2 κρεμμύδια, κομμένα στα τέσσερα
2 κομμάτια αστεροειδή γλυκάνισο
¼ κουτ. γλυκού καρδάμωμο
2 κουτ. γλυκού σάλτσα ψαριού

Εκτέλεση
Τοποθετούμε σε ένα μπολ τα noodles ρυζιού, περιχύνουμε με καυτό νερό και τα αφήνουμε για 15 λεπτά. Ετοιμάζουμε το ζωμό τοποθετώντας όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα και βράζουμε, ξαφρίζοντας ενδιάμεσα για περίπου 1 ώρα.
Στη συνέχεια, σουρώνουμε και κρατάμε μόνο τον ζωμό. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε λίγο νερό να βράσει μαζί με λίγο αλάτι και προσθέτουμε τα κολοκυθάκια, το σέλερι, τις φύτρες φασολιών, το κρέας, το κρεμμυδάκι, το λάιμ, τα μυρωδικά και το μπούκοβο.
Τα αφήνουμε να βράσουν για 10 λεπτά και στη συνέχεια τα σουρώνουμε. Σε 4 πιάτα μοιράζουμε το μείγμα μαζί με το ζωμό και τα noodles αφού πρώτα τα σουρώσουμε και σερβίρουμε.