Τελικα καθε 2-3 μηνες θα εχουμε ενα θεμα που θα καταληγει στα ιδια και τα ιδια.
Ο εξοπλισμος, ποσο σημαντικος ειναι, οι μπατσοι, το κρατος, οι νομοι, το κοθωνι γονιος με το τρικαβαλο, η παιδεια στα παιδια μας (οδηγικη) κτλ κτλ.
Καλα εκανε το παλικαρι που εστω και με αυτο που ειδε θα αναθεωρησει οπως λεει την σταση του. Κριμα στο αλλο παλικαρι που εγινε παραδειγμα για τον πρωτο, ευχομαι να ειναι περαστικα και οτι καλυτερο.
Αν καποιος γραφει εδω, θελω να πιστευω πως εχει επιγνωση οτι ειναι σε φορουμ μοτοσυκλετων. Αρα εξοπλισμος και τα συναφη πανε πακετο και ειναι αυτονοητα.
Απο εκει και περα, "πολεμικες", ορια ταχυτητας, επιδειξη οδηγικης ικανοτητας/χωρις τεταμενη την προσοχη/προκαλει τον τρομο και αλλα τρυφερα που γραφονται πανω σε ροζ χαρτακια επισης επαιζαν και θα συνεχισουν να παιζουν.
Οπως και το κοπη τι πιτα, και καφε στην Φολοη, και σιδεροκωλες, και πανελληνιες κτλ κτλ.
Οι πληροφριες υπαρχουν. Το μυαλο και η τυχη λειπει καποιες φορες.
Αντε καλο σ/κ.
Quod me nutrit... me destruit.....
2010 αν θυμάμαι καλά...
Είμαι στο φανάρι που ξεκινάει ο πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου κάτω απο την Ακρόπολη.
Είμαι με την Bandit και δεξιά μου ένα μηχανάκι.
Ήμουνα με κράνος γιατί είχα φάει κλήση πριν μερικές μέρες και με είχε πονέσει (δεν το χω βγάλει απο τότε).
Ο δεξιά ακράνωτος.Ανάβει πράσινο (πήχτρα ο δρόμος μιας και ήταν απόγευμα Σαββάτο) γλιστράει και πέφτει δεξιά του σχεδόν απο ακινησία.
Πέρασε η ρόδα απο το ταξί πάνω απο το κεφάλι του και το αίμα λίμνη...Ψυχοραγούσε στα μάτια μας μπροστά για ώρα και "έφυγε" μόλις ήρθε το νοσοκομειακό,πριν προλάβουν να τον πλησιάσουν οι νοσοκόμοι...
Ακόμα με στοιχειώνει...ακόμα νιώθω το βλέμμα του να με κοιτάει, ακόμα ακούω τον ταξιτζή να βρίζει και να καταριέται τον εαυτό του...
Καλό παράδεισο άγνωστε.
ενας φιλος λεει το εξης: "αν το κεφαλι σου ειναι αδειο, γιατι να μπεις στον κοπο να το προστατεψεις"?
η φραση κρανος στο αγκωνα με πηγε αρκετα χρονια πισω. μιλαμε για calt ατακα οταν σε σταματαει ο αστυνομικος:
"γιατι το εχεις στον αγκωνα"
"οταν πεφτω εκει χτυπαω"
γνησια ατακα ελληναρα. το λεγανε και γελαγανε κιολας οι βλακες...
it was nothing, just the normal thing to do at the time
Xτες το βραδάκι, παπί με τον μπαμπά ακράνωτο και 2 μικρα κοριτσάκια όλοι χωρίς κράνος, το δε πίσω κοριτσάκι πίσω-πίσω ειχε το δεξί πόδι στον αέρα για να μη καει το παπουτσάκι της στην εξάτμιση και συνέχεια κοίταγε προς τα εκεί.
Και ο μπαμπάς στην κίνηση εβγαινε αντίθετο ρεύμα σε μια πολυσυχναστη λεωφόρο σε ωρα αιχμής. Πόσο ευκολο είναι να γίνει η στραβή και πως μπορεί αυτός ο πατέρας να παίρνει τέτοιο ρίσκο;
Δεν μπορεί να φανταστεί ποιες θα είναι η συνέπειες κυριως για τα μικρά σε μια χαζοπτώση ή σε ενα χαζοτρακάρισμα; Οι ερωτήσεις εναι ρητορικές καθαρά, στο Ελλαδισταν ζούμε,
Και μια και το έφερε η κουβέντα, ξέρετε ποιος με έπεισε να φοράω πάντα κράνος και ζώνη στο αυτοκίνητο; Ο μακαρίτης ο Άρης Σταθάκης με την τότε εκπομπή του στον Αντέννα "Από την θέση του οδηγού". Και όταν λέμε πάντα κράνος, πάντα και παντού.
Σαν πατέρας φυσικα δεν θα περιμένω ενα νέο Αρη Σταθάκη αλλά ήδη ο γιος μου στα 9 του τώρα, με το που θα μπει στο ιχ φοράει πάντα αμέσως ζώνη. και τρέμω στην ιδέα να μπαίνει σε ιχ φίλων του ή να καβαλάει άλλες μηχανές.
Και για τη μηχανή με βλέπει πάντα με εξοπλισμό και του εχω πιπιλίσει το μυαλό από τώρα για το κράνος. Δεν τον ανεβάζω στη μηχανή αλλά όταν θα ερθει η ώρα θα είναι έτοιμος. Ετσι πάνε αυτά και δυστυχώς η έλλειψη παιδείας και προτύπων γύρω μας είναι παντού και δεν μπορώ να πω πως είμαι και πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του τόπου μας. Μακάρι να κάνω λάθος.
[QUOTE=vaska;2857879]Το κράνος κατασκευάστηκε για να μπαίνει μέσα η κεφάλα μας,
Και το μυαλό κατασκευάστηκε να είναι μέσα στο κεφάλι μας αλλά μερικοί το αφήνουν σπίτι....
Καλό να είσαι μέτριος αρκεί να είσαι Καφές
Κάποιον που χτύπησε είτε λίγο ειτε πολύ χωρίς να φορά κράνος ή ζώνη δεν τον λυπάμαι καθόλου, καθόλου όμως και σακάτης να έμεινε, η να σκόρπισε στο δρομο. Ξέρει τι μπορεί να πάθει και πήγε γυρευοντας. Όταν φορά ζώνη η κράνος αλλάζει το έργο. Δεν μπορώ να ανέβω στη μηχανή χωρίς κράνος, όπως στο αυτοκίνητο χωρίς ζώνη. Και δεν είναι δύσκολο είναι συνήθεια. Βλέπω παιδιά φίλων λυτά ανάμεσα στα καθισματα και μου πιάνεται η ψυχή γιατί αυπάρχει δεν φταίνε. Τα δικά μου δε σκέφτονται ότι δεν θα καθισουν στο κάθισμα τους. Όσο για την τροχαία, απλά ανύπαρκτη. Ούτε μπλόκο ούτε έλεγχο.