Δημοσιεύθηκε αρχικά από
TmanA
Να παραθέσω μια εμπειρία και εγω ώστε να γίνει κατανοητό ότι το κράνος δεν είναι για μόστρα. Να σημειωθεί ότι δεν αφήνω ποτέ κανέναν και για κανένα λόγο να ανέβει στην μηχανή αν δεν φορέσει πρώτα κράνος. πολλοί φίλοι μου λένε μιας που σε πέτυχα στον δρόμο δεν με πετάς εκεί; Η απάντηση μου όταν δεν έχω μαζί κράνος καβατζα είναι ένα ωραιότατο ΌΧΙ! Στραβωσε, θύμωσε όσο θέλεις μην μου μιλάς αλλά για την δική σου παλαβωμαρα δεν θα χάσω εγώ τον ύπνο μου για το υπόλοιπο της ζωής μου....
Λοιπόν για να επανέλθω στο προσωπικό παράδειγμα, πάμε με την κοπελιά για ψώνια και κινούμαστε στη Θεσσαλονίκη στην Τσιμισκή. Ο δρόμος είναι ένα χαλι μαύρο από μόνος του αλλά όλο αυτό γίνεται χειρότερο από την άναρχη κίνηση και τις σφήνες από ταξί, παπιά, κούριερ κλπ.... Σε κάποια φάση κινούμαστε πολύ αργά δεξιά σύμφωνα με τον ρυθμο της κυκλοφορίας. Ξαφνικά χώνεται μπροστά μου απότομα με σφήνα ένας ταξιτζής και σταματά χωρίς καμία προειδοποίηση ούτε φλας ούτε αλαρμ. Σταματάω και εγώ εύκολα διότι πήγαινα πολύ αργά έτσι και αλλιώς αλλά ο δρόμος εκεί που με σταμάτησε ο τύπος ειχε ανοιγμένες τρύπες μεγάλου βάθους από έργα. Να βγω αριστερά; Δεν το έκανα γιατί θα έπεφτα στην υπόλοιπη κυκλοφορία με μικρή ταχύτητα. Βάζω πόδι κάτω αλλά που να πιάσω έδαφος που τα πόδια μου πέσαν μέσα στις τρύπες; Κόβω τιμόνι δεξιά για να μην πέσω στον αρχιμ@λ@κ@ του στόλου και καβαλάω ένα χωμάτινο σαμαρακι ύψους περίπου 20 εκατοστών .... Αυτό ήταν. Κατάλαβα ότι θα πέφταμε αριστερά. Αυτομάτως φωνάζω στην κοπελιά να μαζέψει χέρια πόδια και μπαμ.....πέσαμε και οι δύο κάτω. Το πρώτο πράγμα που έσκασε κάτω ήταν τα κεφάλια μας. Η μηχανή δεν μας πλάκωσε γιατί έχω φροντίσει να έχω μεγάλα κάγκελα μπρος πίσω. Κόσμος μαζεύεται και αρχίζουν να τα χωνουν στον ταξιτζή. Εμένα με ένοιαζε η κοπέλα μου και δεν κοιτούσα τίποτα άλλο. Της λέω είσαι καλά; Μου λέει ναι. Σηκώνουν την μηχανή οι άνθρωποι και καθόμαστε στην άκρη. Εφόσον τσεκαραμε ότι δεν έχουμε ζαλάδες και τέτοια βγάζουμε τα κράνη και τα μπουφάν για περεταιρω έλεγχο. Κανείς μας δεν έπαθε το παραμικρό αλλά εμένα με σόκαρε ένα εύρημα στο κράνος της κοπέλας μου.... Μία πέτρα κοφτερή σαν ξυράφι είχε χωθεί ελαφριά μέσα στο κέλυφος στο ύψος του βρεγματικού και γύρω γύρω το κράνος ήταν σαν να έσκασε πάνω του βολή από καραμπίνα. Και όλα αυτά με ταχύτητα ΜΗΔΕΝ! Την ίδια ώρα επιτόπου έβαλα την μηχανή στην ακρη και με λεωφορείο πήγαμε και αγοράσαμε καινούριο. Εχω πάθει και εγώ άλλα ατυχήματα στο παρελθόν αλλά ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι απειλήθηκε αγαπημένο μου πρόσωπο. Για αυτό, το κράνος πάντα στο κεφάλι. Και πάντα μετά από πτώση πρέπει να παίρνεις καινούριο γιατί τα κράνη είναι για μια σαβούρα αυστηρά και μόνο. Δεύτερη πτώση με το ίδιο κράνος μπορεί να στοιχίσει την ζωή μας. Επίσης , τα πιο θανατηφόρα ατυχήματα είναι συνήθως αυτά τα οποία θα χαρακτηρίζαμε χαζά.
Μία καλή ιδέα ίσως θα ήταν να ενσωματωθεί το ασύρματο κλειδί, που έχουν τώρα οι πιο πολλές μοτοσυκλέτες, στο κράνος και να ενεργοποιείται μόνο όταν το φοράς. Επίσης θα ήταν καλό να μην πωλείται καινούρια μηχανή αν δεν συνοδεύεται από κράνος. Να πάνε πακέτο. Αυτά ίσως θα έπρεπε να τα απαιτήσει το δίτροχο κοινό από μόνο του.