έτσι. καλά περνούσαν τότε τα παππουδερά λέμε. μιά βόλτα, μιά εμπειρία, με τι μηχανάκι θα φύγεις, με πόσο από το μηχανάκι θα γυρίσεις...
Ολα ηταν πιο απλα τοτε πιο αληθινα και πιο προσιτα.Τωρα μας εχει φαει το πληκτρολογιο.Ψυριζουμε την μαιμου και μεχρι να αποφασισουμε ποιο μηχανακι εχει ενα νανοδευτερολεπτο καλυτερη επιταχυνση, ποιο εχει ενα δεκατο του ιππου μεγαλυτερη ιπποδυναμη , και σε ποιο ρυθμιζεται ο εγκεφαλος να ψηνει στον αναβατη καφε ,εχει περασει το μοντελο και εχει γινει ρετρο.
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα,και τα χρόνια.
Μπορεί αλλά πάει όλο, γυρίζει όλο. Ακόμα και τα μπλε -έτοιμα για καθέλκυση- ιταλικά χρέπια...
Kαι τοτε πηγαιναν και γυριζαν ολοκληρα οχι βεβαια με την ποιοτητα και ασφαλεια κυλισης των σημερινων , αλλα απο την αλλη αν χαλαγε κατι το εφτιαχνες στην ακρη του δρομου και δεν φωναζες την οδικη,και πηγαινες και γυρο πελοποννησου με 50αρα βεσπα η σιμσον και δεν ρωταγες σε κανενα φορουμ αν μπορεις να πας χαλκιδα με 250αρι σκουτερ οπως ρωτανε σημερα. Ο TEMPORA O MORES
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα,και τα χρόνια.
Μια φορά έχω οδηγήσει RGΓ 250... Κρατιόμουνα απ' τα τιμόνια (απ΄την κλωτσιά που έφαγα στις ροπές) για να μην σαβουριαστώ... Εμπειρία!