Θεέ μου, εκεί ψηλά, πάνω από τον ουράνιο θόλο, γιατί, γιατί μου στερείς αυτές τις χαρές, ε;
Θεέ μου, εκεί ψηλά, πάνω από τον ουράνιο θόλο, γιατί, γιατί μου στερείς αυτές τις χαρές, ε;
Έτσι λέγετε ; Οκ. Και εγώ τώρα τώρα μαθαίνω. Μέχρι τώρα ήξερα Hubble kai James Webb !!!
Η στήριξη είναι όντως λίγο μάπα, γιατί όταν προσπαθώ να καθαρίσω την εικόνα, χοροπηδάει ο άστρος πέρα δώθε.
Αλλά έχουμε δεί τον Δία με 4 φεγγάρια, τον Κρόνο, τον Άρη και προσπαθήσαμε για τον Ουρανό αλλά είναι πολύ κοντά στο φεγγάρι και δεν είδαμε τίποτα.
Αν λες για το σκόπευτρο, μας έβγαλε την πίστη μισό βράδυ, αλλά το φέραμε τελικά. Αυτό που μας ζορίζει είναι το μοτεράκι για να ακολουθεί την κίνηση των άστρων.
Αυτό είναι.
Άπας αήρ αετώ περάσιμος
Με το φεγγάρι στα φουλ του δεν είναι και πολύ ενδιαφέρων ο ουρανός,ούτε καν το ίδιο με τόση φωτεινότητα.Από την επόμενη εβδομάδα που θα αργεί να ανατείλλει μπορείτε να πετύχετε ενδιαφέροντες στόχους από νωρίς και όταν είναι στη χάση του φαίνονται πιο καθαρά οι κρατήρες.
Όταν σκοτεινιάσει καλά ο ουρανός τότε ψάξτε για Πλειάδες-νεφέλωμα του Ωρίωνα-τα δύο ανοικτά σμήνη του Περσέα και φυσικά το γαλαξία της Ανδρομέδας.
Ναι το φεγγάρι κρύβει πολλά με το φώς του. Θα επανέλθουμε όταν ''σκοτεινιάσει'' !
Άπας αήρ αετώ περάσιμος
Revival στο νήμα... λόγω της ημέρας (Αντωνάκη ).
Φθινοπωρινή ισημερία σήμερα. Καλό φθινόπωρο!
Οι ισημερίες είναι οι μέρες του έτους όπου η διάρκεια της ημέρας γίνεται ίση με την διάρκεια της νύχτας. Κάθε χρόνο συμβαίνουν δύο ισημερίες: Η εαρινή τον Μάρτιο και η φθινοπωρινή τον Σεπτέμβρη. Στις δύο αυτές ημέρες του έτους η Γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στον άξονα περιστροφής (ή εντελώς κατακόρυφα στον ισημερινό).
Όλες οι ημέρες του έτους δεν έχουν ίση διάρκεια μεταξύ τους. Το καλοκαίρι παρατηρούμε ότι οι ημέρες είναι μεγαλύτερες και οι νύχτες μικρότερες. Το αντίθετο συμβαίνει το χειμώνα, όπου οι ημέρες είναι μικρότερες και οι νύχτες μεγαλύτερες. Αυτό συμβαίνει γιατί, καθώς η Γη μας περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ο άξονας περιστροφής της παρουσιάζει κλίση προς το επίπεδο περιφοράς, περίπου 23° 26΄. Το επίπεδο αυτό το ονομάζουμε εκλειπτική.
Ως αποτέλεσμα, της κλίσης του άξονα περιστροφής τη μισή χρονιά (από την εαρινή έως την φθινοπωρινή ισημερία – 20 Μαρτίου ως 22 Σεπτεμβρίου) το βόρειο ημισφαίριο «γέρνει» προς τον Ήλιο, με το μέγιστο να παρατηρείται περί τις 21 Ιουνίου, στο θερινό ηλιοστάσιο, ενώ την άλλη μισή χρονιά το νότιο ημισφαίριο είναι αυτό που «γέρνει» περισσότερο προς τον Ήλιο, με το μέγιστο περί τις 21 Δεκεμβρίου, στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες ορίζουν ουσιαστικά την διάρκεια των εποχών του έτους.
Αν πάμε πίσω στον 5ο αι. π.Χ. έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι ο αστρονόμος Μέτωνας, παρατηρώντας την κίνηση του ήλιου κατά την διάρκεια του έτους, από τον λόφο της Πνύκας, στην Αθήνα, υπολόγισε με μεγάλη ακρίβεια τη διάρκεια των εποχών. Το όργανο που χρησιμοποίησε ονομάζονταν ηλιοτρόπιο, το οποίο δυστυχώς δεν έχει υπάρχει. Διασώζεται όμως η βάση του, την οποία ο επισκέπτης μπορεί να δει σε έναν περίπατο στον λόφο της Πνύκας.
Πηγή: Κέντρα επισκεπτών Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Ηλιοτρόπιο : λινκ
Άπας αήρ αετώ περάσιμος