Για πολλούς μάλλον δε λέει τίποτα ,για μένα πολλά , ο ένας παππούς μου γύρισε κι αυτός από ΗΠΑ για να πολεμήσει με μόνη διαφορά ότι παρέμεινε Ελλάδα τελικά, κάπου υπάρχουν και κάτι μετάλλια...
http://www.mixanitouxronou.gr/o-elli...-irakli-korgi/
edit του αγαπημένου mod της γειτονιάς σας (ναι, το κοπιράιτ το έχει ο Πήτερ Πάρκερ)
αντιγράφω από την πηγή:
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο αμερικανικός τύπος μιλούσε για τον «άντρα που ισούται με έναν ολόκληρο στρατό». Ήταν η εποχή που η μεταναστευτική ροή στην Αμερική είχε αυξηθεί. Το ένα τέταρτο του ανδρικού πληθυσμού είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών που έφυγαν ήταν και ο βετεράνος των Βαλκανικών Πολέμων. Ένας υπερ-ήρωας που έκανε μοναδικά ανδραγαθήματα. Το 1903 σε ηλικία 14 ετών έφυγε από τη Μυτιλήνη και εγκαταστάθηκε στο Λιν της Μασαχουσέτης. Δούλεψε ως σερβιτόρος, μάγειρας, ταμίας και έπλενε πιάτα για να μπορέσει να επιβιώσει. Φωτογραφία τραβηγμένη τον Ιούλιο του 1918. Όταν ξέσπασαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι κατατάχθηκε ως εθελοντής και επέστρεψε στην Ελλάδα για να πολεμήσει στο πλευρό της πατρίδας του. Η ελληνική κυβέρνηση του απένειμε δυο μετάλλια για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης. Ο ήρωας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Ο Ηρακλής Κοργής γύρισε στην Αμερική. Ήθελε να αποκτήσει ένα δικό του εστιατόριο. Το όνειρο του όμως ήρθε σε δεύτερη μοίρα, όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στρατολογήθηκε στο αμερικανικό πεζικό το 1917. Έγινε λοχίας στο 23ο Σύνταγμα Πεζικού. Τον Οκτώβριο του 1918 ο Κοργής πολεμούσε κοντά στο Λευκό Όρος στη Γαλλία. Καθώς πήγαινε με συμπολεμιστές του να συναντήσουν γαλλικές δυνάμεις, δέχτηκαν πυρ από γερμανικά στρατεύματα. Ο λοχίας Κοργής δεν έχασε τη ψυχραιμία του. Διέταξε μερικούς στρατιώτες να επιτεθούν κατά μέτωπο και τους υπόλοιπους τους οδήγησε σε απομακρυσμένο μέρος, ώστε να μπορούν με ασφάλεια να πυροβολούν κατά του εχθρού. Κατάφερε να σκοτώσει οκτώ Γερμανούς στρατιώτες με χειροβομβίδες και τους πήρε τα όπλα. Ένα μήνα αργότερα, η μονάδα του δέχτηκε αιφνίδια επίθεση. Οι στρατιώτες πανικοβλήθηκαν. Ο Κοργής όμως, εκτέθηκε στα γερμανικά πυρά για να προστατεύσει την ομάδα του και να μπορέσουν να αντεπιτεθούν. Η αμερικανική κυβέρνηση τον τίμησε με το παράσημο του αμερικανικού πολεμικού σταυρού. Απόκομμα από την εφημερίδα Healdsburg Enterprise στις 18 Οκτωβρίου του 1919. Ο τίτλος του άρθρου έλεγε: «Υποδέχτηκαν πανηγυρικά τον άνδρα που ισούται με έναν στρατό. Ο λοχίας Ηρακλής Κοργής της περιοχής του Λιν αναγνωρίστηκε ως ήρωας. Συνέλαβε 256 Γερμανούς». Η πολεμική του δράση δεν σταμάτησε εκεί. Ο Κοργής ήταν ο μοναδικός λοχίας του αμερικανικού στρατού που κατάφερε να αναγκάσει 256 Γερμανούς στρατιώτες να παραδοθούν. Ανάμεσά τους ήταν και οκτώ αξιωματικοί. Είχε τραυματιστεί στο λαιμό και στο πόδι. Οι Γερμανοί τον συνέλαβαν. Τον οδήγησαν σε κάποιο σημείο που μέχρι τότε είχε περάσει απαρατήρητο από τους Αμερικανούς. Γρήγορα όμως κατάλαβαν ότι είχαν παγιδευτεί. Ο Κοργής παρόλο που πονούσε και αιμορραγούσε, άρχισε να επικοινεί μαζί τους και να τους εξηγεί ότι δεν υπήρχε οδός διαφυγής γι αυτούς. Τελικά κατάφερε να τους πείσει να παραδοθούν. Τους προέτρεψε να κουβαλήσουν τους τραυματισμένους Αμερικανούς και Γερμανούς στρατιώτες μέχρι να φτάσουν στην έδρα του αμερικανικού στρατεύματος. Όταν ένας αξιωματικός προσπάθησε να τον εμποδίσει, ο Κοργής τον απείλησε. Δεν ήταν μόνο θαρραλέος αλλά και ένας έξυπνος άνθρωπος, που κατανοούσε τις ιδιαίτερες συνθήκες του πολέμου. Οι αμερικανοί πολίτες τον υποδέχτηκαν με τιμές ήρωα. Έκαναν παρέλαση στη Νέα Υόρκη προς τιμήν του. Η κυβέρνηση του απένειμε ασημένιο σταυρό για το θάρρος και την ανδρεία του. Ο Κοργής δε ξέχασε όμως τον τόπο του και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για την Ελλάδα. Στις 15 Αυγούστου του 1919 συμμετείχε σε μεγάλη συγκέντρωση στην Ουάσινγκτον για να δοθεί η Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα και όχι στη Βουλγαρία, όπως είχε ειπωθεί στη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 γύρισε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε στη Λέσβο και απέκτησε τρία παιδιά. Όμως η Μικρασιατική καταστροφή και οι οικονομικός μαρασμός τον ανάγκασαν να ξενιτευτεί οριστικά το 1924 στην Αμερική μαζί με την οικογένειά του. Μέχρι το τέλος της ζωής του δούλευε σε παντοπωλείο στο Ντιτρόιτ. Για την αμερικανική κοινωνία υπήρξε ένα εμβληματικό πρόσωπο. Πέθανε το 1965....
είπαμε όχι ξερά λινκς...
Απάντηση με παράθεση