σόρι, το υποκοριστικό "άκι" γιατί όπως λες με την μεγάλη το Ταίναρο βγαίνει ημερήσια (και έχει γίνει αρκετές φορές). Έχοντας κάνει πρόσφατα κομμάτι της διαδρομής σου, όντως τα χρώματα αυτή την εποχή είναι μαγικά. Ήθελα μέσα στον Μάιο να το βάλω ένα διήμερο με επίσκεψη στον φάρο. Θα δω αν βγαίνει γενικώς.
περιμένουμε τα υπόλοιπα. Καλημέρα
Ιδιαίτερη βόλτα σε αγαπημένα μέρη,εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια !
"ελλαδα ειναι η χωρα οπου ο λαζοπουλος κανει σατιρα και ο αρκας προπαγανδα....(!)"
Ωραία η βόλτα και οι φωτογραφίες, αλλά ακόμη καλύτερη η περιγραφή.
Μπράβο.
Αφήγηση και εικόνες απλα respect
Όμορφες εικόνες σε όμορφες διαδρομές και ειδικά με τον πάπο είναι απόλαυση.
Ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες.
Και στην επόμενη καταδρομική.
edit
Sory δεν κατάλαβα ότι δεν είχες τελειώσει. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό που γράφεις ας το μεταφέρει κάποιος μοντ στο τέλος.
Τελευταία τροποποίηση από vaska; 08/05/2017 στις 06:30.
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
Πολύ νωρίς το πρωί τα μάτια άνοιξαν με ένα αίσθημα ξεγνοιασιάς. Τι ωραίο πράγμα να ξυπνάς από τους ήχους της Φύσης. Χουζούρεψα για λίγο προσπαθώντας να χορτάσω ήχους και μυρωδιές. Είμαι γεμάτος από την χθεσινή ημέρα και το μυαλό ήδη ταξιδεύει στις πλαγιές του Ταΰγετου …
Το μάζεμα της σκηνής είναι πλέον παιχνιδάκι … το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να τυλιχθεί όπως οι κοινές και να πιάνει λίγο χώρο, αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες … Με το 1000 είναι αδύνατο να την δέσω επάνω του, να ένας ακόμη λόγος να ταξιδεύω με την πάπια … Έχω από εχθές πληρώσει και τακτοποιήσει θέματα καυσίμων – αλυσίδων – λαδιών, οπότε φεύγω χωρίς καθυστερήσεις. Περνώ για μια τελευταία ματιά από την παραλία της Καλόγριας … Μακάρι όλες οι καλόγριες να ήταν έτσι …
Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο και στρίβοντας αριστερά αποχαιρετώ την Στούπα … θα την ξαναδώ άραγες ?
Μέχρι Καρδαμύλη η διαδρομή είναι υπέροχη. Πόσο τυχερός που έφυγα καθημερινή … όλος ο δρόμος για πάρτυ μου … Η κίνηση αγγίζει το μηδέν … ότι πρέπει δηλαδή για να απολαύσει κανείς ότι αξίζει σε μια τέτοια ρότα.
Δεξιά μου η Νότια πλευρά του Ταΰγετου προκαλεί την φαντασία και τις σκέψεις. Τι μαγικό βουνό, τι μυστήρια που κρύβει, πόσα δαιμόνια κατοικοεδρεύουν στις ρωγμές του … Το ανέβα προς τα εκεί δίνει άλλη διάσταση στο τι μπορούν τα μάτια να διαχειριστούν … Τι να δείξεις με μια φωτογραφία της κακιάς ώρας … μόνο να προκαλέσεις την Νέμεσις με το θράσος σου …
Κάθομαι για λίγα λεπτά και κοιτώ προς την Καρδαμύλη … δεν θέλω να φύγω …
Περνώ έξω από το Προσήλιο και ο δρόμος πλέον έχει ισιώσει. Η χάραξη του δρόμου προκαλεί τον τραυματισμένο μου αδένα και υπεύθυνο για την έκκριση αδρεναλίνης να δουλέψει υπερωρίες … Μια τάση αυτοκαταστροφής με έχει κυριέψει και σχεδόν σε κάθε στροφή κάποιο μαρσπιέ θα ξύσει άσφαλτο … Από Μάλτα μέχρι χαμηλά στο Ακρογιάλι, η μλκ που με έχει πιάσει βρίσκεται στο αποκορύφωμά της … Τι διαδρομή ήταν αυτή Θεέ μου … Φτάνοντας θάλασσα κόβω ρυθμούς και τα βιοχημικά μου σταδιακά επανέρχονται στα φυσιολογικά τους … Δεν ξέρω τι διάλα με έπιασε … δεν το μετάνιωσα όμως ούτε για μια στιγμή.
Σε λίγο περνώ από μέρη που η ψυχή μου σκοτεινιάζει … Θα περάσει όμως και αυτό …
Αφήνω την Καλαμάτα περίπου βόρεια στη μέση της και επιτέλους ανηφορίζω προς το μαγικό βουνό … Αυτή η θέα του Ταΰγετου μπροστά μου … σκέτη πρόκληση. Περνώ δίπλα από την Πύλη του 9ου ΣΠ αναλογιζόμενος πόσοι από τους πιτσιρικάδες που θα αφιερώσουν μήνες από την ζωή τους εκεί μέσα θα έχουν την τύχη να εξερευνήσουν το βουνό που τους φιλοξενεί στα πόδια του …
Φτάνω Μενινά και η κατηφόρα προκαλεί πάλι για αυτοκαταστροφή … Αυτή την φορά όμως δεν προκαλώ τον μαλάκα που έχει μπαστακωθεί στον αδένα … ίσως αργότερα. Η θέα προς την κοιλάδα του Νέδοντα ποταμού αφοπλιστική … Τι ζω Θεέ μου … Μέχρι την Νέδουσα μου έχει κοπεί η ανάσα με όλα όσα οι αισθήσεις μου λαμβάνουν … Πόσο θέλω να γυρίσω πίσω και να το ξανακάνω, ξανά και ξανά … Μηδενική κίνηση, απίστευτη χάραξη, απίστευτο κράτημα, απίστευτη ομορφιά, απίστευτες εικόνες και οσμές …
Μετά την Νέδουσα αρχίζει το ανέβα. Ένα ανέβα που δεν κουράζει παπί, ούτε αναβάτη … Λίγο πριν τη μέση της διαδρομής Καλαμάτας – Σπάρτης και μετά την Αρτεμισία, αφήνω τον κεντρικό δρόμο και στρίβω αριστερά προς Γεωργίτσι. Η θέα από το σημείο εκείνο προς Καλαμάτα κόβει την ανάσα.
Για κάποια χιλιόμετρα πάμε παρέα με Πυροσβεστικό όχημα που κάνει περιπολία στην περιοχή. Κάποια μικρή έκταση έχει ακόμα πληγές από παλαιότερη πυρκαγιά. Τι να του κάνουν όμως του Ταΰγετου … σε κάποια χρόνια που για τους ανθρώπους φαντάζουν πολλά, αλλά για την Φύση είναι ένα απλό κλάσμα του χιλιοστού, όλα θα επανέλθουν στη φυσιολογική τους κατάσταση … με κύριο χαμένο τον μαλάκα που ονομάζεται “άνθρωπος” … Σταματάμε μαζί σε πηγή με φρέσκο τρεχούμενο ευλογημένο νερό και ανανεώνουμε το περιεχόμενο των μπουκαλιών μας. Εννοείται ότι αδειάζω το ξέπλυμα του αγορασμένου και γεμίζω από την πηγή … Αποχαιρετιζόμαστε και πλέον ο καθένας ακολουθεί την μοίρα του …
Ακολουθώ δασική ερημική διαδρομή που την απολαμβάνω όσο τίποτα. Φτάνω σε διχάλα και ακολουθώ το δεξί δρόμο προς Γεωργίτσι … και ξαναμπαίνω στον Παράδεισο … Αν τα όνειρά μου είναι ακριβή, κάπως έτσι πρέπει να είναι ο Παράδεισος … καταπράσινος, φωτεινός, ευωδιαστός, με ήχους που ημερεύουν την ψυχή … όπως η διαδρομή που ακολουθώ … Αρκεί κάποιος να θέλει να το δει και να έχει τα μάτια της καρδιάς του ανοικτά ….
Μπαίνω Γεωργίτσι από την νότια είσοδό του και πάω προς το κέντρο του. Επειδή δεν είδα πινακίδα σταματώ σε καφενείο με εξώστη – πλατεία στην απέναντι πλευρά του δρόμου και ρωτώ εάν όντως είμαι στο χωριό αυτό. Όλο περηφάνια η παρέα απόμαχων συνταξιούχων μου επιβεβαιώνει ότι βρίσκομαι στο χωριό τους και με καλεί για καφέ. Δεν ήταν άσχημη ιδέα … μα καθόλου άσχημη ιδέα …
Ο Ελληνικός διπλός ήταν ότι πρέπει … η θέα προς τον κάμπο της Πελλάνας βάλσαμο στα μάτια … Αν δεν κάνω λάθος το Γεωργίτσι το αποκαλούν το μπαλκόνι του Ταϋγέτου … και δεν έχουν καθόλου άδικο … Το χωριό πριν κάποιες δεκαετίες είχε πάνω από 2,000 μόνιμους κατοίκους … τώρα κάτω από 200 … Σημασία όμως σύντροφε, έχει να μην πιαστείς μαλάκας και μείνεις στα πατρικά σου εδάφη … Το μαντρί της πόλης σε κέρδισε με αντάλλαγμα την ψυχή σου, εξοφλημένη με καθρεφτάκια και χάντρες …
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 08/05/2017 στις 07:38.
Η διαδρομή προς Γεωργίτσι ... από νότο.
Πριν την είσοδο του χωριού ....
Η θέα από την πλατεία εξώστη στο καφενείο ...
Συνεχίζεται ...