Σελίδα 1 από 4 1234 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 15 από 60

Θέμα: Πελοπόννησος... το καθαρτήριο της ψυχής ...

  1. #1
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465

    Πελοπόννησος... το καθαρτήριο της ψυχής ...

    Ξυπνώ χαράματα και αδειάζω τις τσέπες μου … υπάρχουν ακόμα κάποια χαρτιά από αυτά που εξουσιάζουν ψυχές – καρδιές και τύχες ανθρώπινες … Κατεβαίνω στο υπόγειο και χαζεύω τις μηχανές μου. Κάποιες δεν έχουν πωληθεί ακόμα. Η ματιά πέφτει στο μικρό και χαϊδεμένο μου παπί … Δεν υπάρχει χρόνος για δεύτερες σκέψεις … Μια αλλαξιά – δυό μπλουζάκια –σπρέι αλυσσίδας – τα βασικά μου εργαλεία + σαμπρέλες – σκηνή … ότι ακριβώς χρειάζεται η ψυχή για να χαμογελάσει και να προκαλέσει τους πόνους εκεί πίσω … πίσω και βαθειά … Ένα σημείωμα στο τραπέζι του σαλονιού για την περίπτωση που κάτι συμβεί και πρέπει κάποιος να ανοίξει το σπίτι και το αίσθημα του αγριμιού που σε λίγο θα το βγάλουν από το κλουβί του είναι τόσο, μα τόσο έντονο … Η ανατολή κάποιες φορές είναι βάλσαμο … κρίμα που κρατά τόσο λίγο. Όπως και όλα τα ευλογημένα από Θεό και Φύση …

    Το πρωινό κρύο με αφήνει αδιάφορο ... Είμαι ήδη στον δρόμο …

    Από τις πιο ιερές στιγμές του 24ωρου είναι όταν έρχεται το πρώτο φως … Όλα εκείνη την ώρα είναι διαφορετικά, η γεύση του καφέ, οι ήχοι της φύσης που απουσιάζουν, οι αισθήσεις και η διαίσθηση, οι στροφές … ακόμα και εάν αυτές είναι πάνω στην καθημερινή διαδρομή … Ίσως είναι η ώρα που οι ψυχές αποτραβιούνται στη δική τους ιερή διάσταση … κάτι σαν σιωπητήριο. Εκείνη ακριβώς την ώρα πρέπει να ξεκινά ο άνθρωπος την περιπλάνησή του στο πουθενά … την ώρα που η φύση επέλεξε να παγώνει το χρόνο έστω και για λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα.

    Έχοντας χάσει αρκετά κιλά από το βάρος μου και κουβαλώντας πλέον τα απαραίτητα, είναι εμφανής η διαφορά στην απόδοση της πάπιας. Το τράβηγμά της μακράν καλύτερο από την 10ήμερη απόδραση του καλοκαιριού. Η αίσθηση δεν είναι τόσο στην τελική της όσο στο τράβηγμα στις ανηφόρες.

    Σταματώ στο πρώτο ανοικτό πρατήριο καυσίμων και γεμίζω.
    - Διακοπές ? … ρωτά ο πιτσιρικάς …
    - Μακάρι …. Μια βόλτα σε κοντινή παραλία … απαντώ. Που να εξηγώ πάλι.

    Από Αττική Οδό μέχρι πρώτα διόδια και μετά μέσω παλαιάς οδού μέχρι τα Ίσθμια η διαδρομή πέρασε γρήγορα και ευχάριστα. Το κομμάτι με τις στροφές πριν το Μεγάλο Πεύκο δεν θα το χορτάσω ποτέ … Κάθε φορά που περνώ από εκεί να ΄σου και αυτή η νοσταλγία περασμένων ετών από εμπειρίες στην περιοχή … τότε που μας έλεγαν ότι φορώντας το χακί γίνεσαι άντρας … Στο ότι απλά μαζεύεις εφόδια στο κιβώτιο με τις εμπειρίες δεν αναφέρεται κανείς … γιατί σε αυτόν τον κόσμο σημασία έχει να είσαι «άντρας» … Έχει κλείσει και αυτή η ταβέρνα με τα καλύτερα αχνιστά μύδια ever … το ένα κτύπημα κάτω από την ζώνη μετά το άλλο δηλαδή …

    Έχω αρκετούς μήνες να ανέβω σε οποιαδήποτε μηχανή και όλα μου φαίνονται παράξενα … Δεν μπορώ ακόμα να συντονιστώ με τον τρόπο που έχω μάθει να οδηγώ και αισθάνομαι λίγο περίεργα. Είναι θέμα χρόνου όμως να επανέλθει η κυτταρική μνήμη στα ίσια της.

    Ο ήλιος έχει πλέον ανατείλει και χωρίς με ενοχλεί στην οδήγηση, σηκώνεται αργά αργά πίσω μου. Η ατμόσφαιρα έχει την ιδανική θερμοκρασία … δεν κρυώνω πλέον αλλά ούτε ζεσταίνομαι … για όλα έχει φροντίσει η φύση και η κατασκευάστρια εταιρεία ένδυσης μοτοσικλετιστών. Από το πρωί είμαι μόνο με δύο ποτήρια νερό με στημένα λεμόνια και προληπτικά κουβαλώ μαζί μου ένα μπουκάλι ισοτονικό ποτό. Η διάθεσή μου όμως είναι σε πράγματι ωραία κατάσταση και το μόνο που θέλω είναι να οδηγώ.

    Συχνά πυκνά συναντώ τουριστικά λεωφορεία γεμάτα ανοιχτόχρωμους ανθρώπους που αναζητούν λίγο από το όποιο φως έχει απομείνει σε αυτή τη πατρίδα και μπόλικο από το φως του ζωοδότη ήλιου. Στις στροφές της Επιδαύρου σίγουρα έχω πλεονέκτημα και τα περνώ το ένα πίσω από το άλλο … Στις πατρίδες τους δεν συνηθίζεται παπιά να ασελγούν σε πούλμαν 50+ θέσεων … Να το θυμάμαι αυτό εάν καταφέρω και πάω στα μέρη τους …

    Φτάνω λίγο μετά από παρατεταμένη ευθεία και δεξιά και αριστερή στροφή σε αυτό το μοναστήρι που με την παρέα δεν σταματήσαμε ποτέ. Απέναντι υπάρχει ένα από τα μνημεία της ντροπής που έχουν στιγματίσει αυτή την χώρα και ακόμα περισσότερο τον αγράμματο και χωρίς Παιδεία λαό της … Νομίζω μνημείο εμφύλιας διαμάχης μεταξύ φίλων – αδελφών – γειτόνων – συγγενών … κάτι τέτοιο …

    Το μοναστήρι της “Παναγίας της Αγνούντος” στέκεται εκεί εδώ και αιώνες … τόση ιστορία σε τόση λίγη γη. Μπήκα μέσα με αίσθημα σεβασμού και ηρεμίας. Μια νεαρή καλόγρια με κάτασπρο δέρμα σκούπιζε την αυλή. Μα απλή εγκάρδια καλημέρα και προχώρησα μέσα στον ναό. Παρατηρώντας λεπτομέριες από το εσωτερικό του όντως καταλαβαίνεις την ιστορία που κουβαλά αυτό το κτίσμα και σε κυριεύει δέος …

    http://www.epidavros.gr/el/mones-ekk...agnountos.html

    Μια καλημέρα και στην δεύτερη καλόγρια που εμφανίστηκε και δρόμο για τα βουνά που περιμένουν . Στο δρόμο σκεφτόμουν ότι ίσως ήταν απρέπεια που δεν έβγαλα το κράνος στο μοναστήρι … ίσως το περίεργο βλέμμα της δεύτερης καλόγριας να είχε σχέση με αυτό.
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_100639.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 19:27.

  2. #2
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Αριστερά η θάλασσα έχει καταπληκτική θέα. Οι στροφές της Επιδαύρου σου φέρνουν ευφορία ότι και εάν οδηγείς … Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τα διάσπαρτα εικονοστάσια σε όλη τη διαδρομή από την αρχή μέχρι τέλους του ταξιδιού μου, με άφησαν σχεδόν αδιάφορο … Ενώ στο 10ήμερο του καλοκαιριού είχα σταματήσει σε πάρα πολλά από αυτά και σε κάποια είχα έντονα συναισθήματα στεναχώριας, τώρα τίποτα από αυτά δεν συμβαίνουν. Ίσως η κατανόηση του θανάτου να έχει πάρει άλλη θέση στην ψυχή μου …. Εξ’ άλλου είμαι πεπεισμένος ότι “αλλοίμονο σε αυτούς που μένουν και όχι σε αυτούς που φεύγουν”.

    Στην Νέα Επίδαυρο στρίβω δεξιά προς Ναύπλιο και μέσω Μονής ταξιαρχών βγαίνω Λυγουριό. Μέχρι και το σημείο που υποχρεωτικά συναντάς τον νέο δρόμο μέχρι το Ναύπλιο, η διαδρομή είναι ξεκούραστη μέσα από χωριά, με ωραία ασφάλτινη στριφτερή χάραξη. Ο νέος δρόμος μέχρι την αγαπημένη πόλη των παράνομων και μη ζευγαριών είναι λίγο βαρετός … τελειώνει σύντομα όμως.

    Αποφεύγω το κέντρο του Ναυπλίου και ακολουθώ την παραλιακή προς Παράλιο Άστρος. Είναι πλέον τόσο πολυφορεμένο που εάν δεν έχεις παρέα και χρόνο για περιπλάνηση και καφέ στα σοκάκια του, δεν αξίζει να χαλάσεις χρόνο που θα αφαιρέσεις από κάποια άγνωστη διαδρομή που θα ανακαλύψεις στα βουνά. Κλασσική στάση στην Νέα Κίο για φωτογραφία δίπλα στους φοίνικες. Λες και παρακολουθώ το ύψος τους με βάση το φωτογραφικό μου αρχείο εδώ και κάποια χρόνια …

    Ο απεσταλμένος του μαλάκα του βαρκάρη αραιά και που κάνει την υπενθύμισή του κάπου πίσω και δεξιά στην πλάτη μου, αλλά ποιος του δίνει σημασία … Τον γράφω στα παπάρια μου κανονικά και συνεχίζω προς τα βουνά … Ούτως ή άλλως όλα είναι δρόμος, είτε προς τα κάτω … είτε προς τα επάνω …

    Αφήνω επιτέλους παραλίες άδειες από κορμιά και λοιπούς σατανάδες και αρχίζω να ανηφορίζω … Άλλοι κατηφορίζουν ψάχνοντας πολύτιμα υλικά σκάβοντας και πηγαίνοντας όσο πιο βαθιά μπορούν … Έχω την αίσθηση όμως ότι η ουσία βρίσκεται κάπου εκεί ψηλά … σε μέρη που δεν τα αγγίζουν πολύτιμοι λίθοι και ανθρώπινη ματαιοδοξία. Όμως ο τύπος που σκέφτηκε το σλόγκαν “Ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά” ήξερε που και σε τι ράτσα αναφερόταν …

    Στο Άστρος ψάχνω κάτι που να γεμίσει το στομάχι για κάμποσες ώρες. Δεν ξέρω τι θα βρω μέσα στα βουνά και καλό θα ήταν να έχω φροντίσει για κάποια αποθέματα ενέργειας. Καταλήγω να τρώω μια απαίσια χειροποίητη σπανακόπιτα … Η επαρχία γενικά δεν το έχει με το γρήγορο φαγητό , ίσως γι’ αυτό και δεν ζουν μια “γρήγορη” αλλά άθλια ζωή τύπου πόλης.

    Μετά το Άστρος αρχίζει επιτέλους το πανηγύρι … στροφές – στροφές και ξανά στροφές … Το ανέβα προς την Ορεινή Μελιγού ένα όνειρο. Από Άστρος προς Ορεινή Μελιγού περίπου στη μέση της διαδρομής, αριστερά υπάρχει δρόμος προς Μονή Παλαιοπαναγιάς. Ως γνωστόν τα μοναστήρια έχουν πιάσει τους καλύτερους εξώστες στο ανάγλυφο της γης άρα είναι μια διαδρομή που αξίζει κανείς να ακολουθήσει εφ’ όσον δεν έχει μπροστά του να γράψει πολλά χιλιόμετρα.

    Η θέα καταπληκτική, ο δρόμος για αυτόφωρο … βάλε και τις πινελιές της Μάνας Φύσης λόγω Άνοιξης … Που να πρωτοκοιτάξει κανείς … τι να πρωτοθαυμάσει … πόσες εικόνες μπορεί να αντέξει το μυαλό …

    Σε λίγη ώρα η επιβλητική Μονή Μαλεβής εμφανίζεται μετά από αριστερή στροφή. Μπαίνω στον προαύλιο χώρο και ακολουθώ κυκλική πορεία γύρω από το μοναστήρι. Πράγματι είναι μεγάλο … Μπαίνω πεζός στην κύρια αυλή η οποία είναι πεντακάθαρη και γεμάτη λουλούδια. Η καλοσυνάτη κυρία που προφανώς εξυπηρετεί της ανάγκες του μοναστηριού μου λέει ότι έχει κλειδώσει την κύρια πόρτα και έχει ανοικτά μόνο από εδώ γιατί μπαίνουν γύφτοι και κλέβουν … Αυτό δεν μου το είπε πολύ καλοσυνάτα … Άγιο Μύρο όμως για να έχω μαζί, μου έδωσε … Διαβάζοντας λίγη από την ιστορία του μοναστηριού, το μάτι μου πέφτει στον κλεφτοαρματολό καπετάνιο Ζαχαριά Βαρβιτσιώτη … είναι από τις στιγμές που το χιούμορ της ζωής με ξεπερνά …

    http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkad.../monpanmal.htm
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_105608.jpg‎   IMG_20170504_110627.jpg‎   IMG_20170504_122206.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 00:46.

  3. #3
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Επόμενο χωριό ο Άγιος Πέτρος … κοίτα να δεις σημάδια που μου δίνει ο βαρκάρης σκέφτομαι … Αλλά εάν ο Πετράν είναι τόσο ωραίος όσο και το χωριό, τότε χαλάλι του … Ένα χωριό που δεν χορταίνεις να το βλέπεις … Η δε διαδρομή από το μοναστήρι έως εκεί, καταπληκτική …

    Έχω αρχίσει πλέον και κινούμαι νότια σε πυκνή δασική διαδρομή προς Καρυές. Βόρεια Βούρβουρα και Άνω Δολιανά. Πήξαμε στα χωριά με καταγωγή επιφανών πολιτών αυτής της γωνιάς των Βαλκανίων σύντροφοι …

    Καρυές – Βαρβίτσα – Βαμβακού … άντε γειά … Όταν ξαναγυρίσω σε αυτόν τον κόσμο ελπίζω να θυμηθώ ή να έχω κάπου σκονάκι βαθειά στο υποσυνείδητο να μην πιαστώ ξανά ματαιόδοξος μαλάκας και ζήσω σε αστικό μαντρί …

    Η διαδρομή έχει ξαναγίνει με το 1000 και το 1400 … Ήταν κάποια στιγμή και μέρος 36ωρου. Δεν νομίζω όμως να την ευχαριστήθηκα τόσο όσο με τον άθλιο κινέζο και αποπλανητή μοτοσυκλετιστικών συνειδήσεων … Τα λάστιχα (Mitas – γόμες) αν και έκλεισαν 9,000 χλμ έχουν απίστευτο κράτημα. Δεν κούνησαν ούτε μια στιγμή, δεν είχα ούτε ένα χάσιμο παρά το ζόρισμα που ώρες ώρες δέχονταν. Τα κλειστά κατηφορικά είναι το στοιχείο του. Μπαίνει με όσα έρχεται, κρατά την γραμμή του, ανοίγεις άφοβα τέρμα το γκάζι, δεν κουνά, σου αφήνει χαμόγελα ευχαρίστησης … Ίσως εάν υπήρχε και κανένας γλήγορος εκεί δίπλα η ευχαρίστηση θα ήταν ίσως περισσότερη …

    Με πολύ πόνο ψυχής για τα όσα πριν είδα σε αυτή την απίστευτη διαδρομή φτάνω Πολύδροσο ή Τζίτζινα. Τις δυό προηγούμενες φορές που ήμουν εδώ υπήρχε κόσμος – μαγαζιά – κίνηση … Αυτή η ερημιά λίγο με τρόμαξε … Μα όσο κι αν προσπαθώ σίγουρα δεν θα βρω άκρη με το πώς σκέφτονται οι άνθρωποι και πως επιλέγουν το πώς θα ζήσουν. Αλλά τι λέω … εδώ δεν μπορώ να βρω την άκρη σχεδόν 50 χρόνια με τον εαυτό μου …

    Σε καφενείο με δυό τύπους και μια πιτσιρίκα σερβιτόρα, ρωτώ από πού με συμφέρει να βγω από το χωριό … Να πάω πίσω όπως ήρθα ή να συνεχίσω ευθεία ? … ο Μέρφυ όμως είναι πανταχού παρόν … Ο πιο κόκκινος από τα ουίσκια που βρίσκονταν στον πάγκο αναλαμβάνει χρέη ξεναγού αποπλανημένων παπιοταξιδευτών … Καταλήγουμε ότι με συμφέρει να γυρίσω πίσω για να μην χαθώ μέσα από το χωριό. Με τις οδηγίες που προσπαθούσε να μου δώσει ήταν στανταράκι ότι θα χανόμουν κάπου εκεί μέσα … και άντε τώρα να επιβιώσεις σε ένα άδειο χωριό χωρίς προμήθειες και με τα πάντα κλειστά …

    Και φτάνει η ώρα της κρίσιμης ερώτησης :
    - Προς τα πού θα πας ??
    - Προς Πλατανάκι … λέω.
    - Να πηγαίνεις σιγά γιατί είναι παλιόδρομος …
    - Οκ θάνγκς … !!

    Σιγά πόσο παλιόδρομος δηλαδή … άντε να έχουν πέσει τίποτα κοτρώνια αραιά και πού … ίσως και λίγα νεροφαγώματα …
    Επειδή αφήσαμε χωρίς διευκρίνιση τι ακριβώς σημαίνει “παλιόδρομος” και πως ακριβώς ορισμένοι έχουν στο μυαλό τους την έννοια αυτής της λέξης … πάρε 19 χιλιόμετρα χωματόδρομο στην πλάτη … με κοφτερές πέτρες και γόμες λάστιχα … Θα μου πεις γιατι συνέχισα ?? … Γιατί εάν έκανα πίσω θα κέρδιζε στις εντυπώσεις ο μαλάκας ο απεσταλμένος του βαρκάρη … και τέτοιες πλάκες δεν του τις χαρίζω … Να θυμόμαστε λοιπόν : παλιόδρομος = χωματόδρομος …. και πολύ παλιόδρομος = όχι καλά βατός χωματόδρομος (για χρήση enduro ή 4Χ4) … Ούτως ή άλλως θα έβρισκα ξανά μπροστά μου το ίδιο σκηνικό …

    Η αλήθεια είναι ότι έχασα πολύ ώρα εκεί μέσα στο δάσος αλλά πράγματι άξιζε τον κόπο και το ρίσκο … Ένας δρόμος γεμάτος δεξιά και αριστερά από κορμούς από υλοτόμους, με πολύ πυκνή βλάστηση, κανονικό δάσος … Η ερημιά όμως ήταν που με προβλημάτισε. Ήταν εργάσιμη ημέρα και ενώ όλα έδειχναν ότι τριγύρω υπήρχε δραστηριότητα, εν τούτοις δεν συνάντησα ψυχή πουθενά, σε όποιο βουνό και εάν βρέθηκα …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_123157.jpg‎   IMG_20170504_125225.jpg‎   IMG_20170504_130644.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 01:03.

  4. #4
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φωτο από Πολύδροσο ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_130644.jpg‎   IMG_20170504_131107.jpg‎   IMG_20170504_133420.jpg‎  

  5. #5
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Προς Πλατανάκι από Πολύδροσο ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_134056.jpg‎   IMG_20170504_135206.jpg‎  

  6. #6
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φτάνοντας Πλατανάκι πάλι συνάντησα ένα ερημικό χωριό …
    Βρίσκομαι βορειοδυτικά της Μονής Ελώνης . Κοιτάζοντας τον χάρτη και τη διαδρομή δίπλα στο ρέμα Αγιωργίτικο μου φάνηκε ωραία ιδέα … Η διαδρομή ξεκινά από Πλατανάκι και φτάνει στον δρόμο Λεωνιδίου – Κοσμά λίγο πριν την Μονή Ελώνης.
    Όσοι δεν έχετε πάει … ΝΑ ΠΑΤΕ. Διαδρομή όνειρο … από αυτές που τις ανεβοκατεβαίνεις συνέχεια σαν τρελός. Η άσφαλτος κρατά, οι στροφές συνεχείς με ωραία χάραξη, ακολουθώντας ένα απόκοσμο τοπίο κοιλάδας που μόνο σε ταινίες βλέπουμε … Κι όμως πόσες φορές περνώντας αυτήν την διασταύρωση ερχόμενος με την παρέα από Λεωνίδιο δεν κοίταξα δεξιά με περιέργεια και με κάψα για το που πάει αυτός ο δρόμος … Πόσες ακόμα τέτοιες διασταυρώσεις με δρόμους ή ανθρώπους δεν προσπέρασα στην ζωή μου … Πόσες απίθανα μέρη και ψυχές δεν συνάντησα επειδή δεν ακολούθησα το ένστικτό μου … πόσο κοντόφθαλμος υπήρξα.

    Φτάνοντας στην διασταύρωση στρίβω δεξιά προς Μονή Ελώνης. Σε λίγο ξεκινά ένα ανέβα ζικ ζακ με καταπληκτική θέα. Από εκεί ψηλά φαίνεται και ο δρόμος που έρχεται από Πλατανάκι στο τελείωμά του. Πόσο ήθελα να ξαναγυρίσω εκεί …

    Το έμπα στον Κοσμά με βάζει βαθειά σε αναμνήσεις … Με πιο έντονη την πρώτη φορά που έφτασα εδώ. Είχα ένα FJ 1200 και καταπληκτική παρέα … από αυτές που όταν φεύγουν περνούν πολλά πολλά χρόνια και πολλές σφαλιάρες από την ζωή για να καταλάβεις τι πραγματικά αξίζει και τι όχι … Βγάζοντας φωτογραφία στο ίδιο σημείο με την πρώτη φορά, αντιλαμβάνεσαι την διάσταση του χρόνου και την μικρότητά μας σε αυτόν τον πλανήτη … Ήταν σαν χθες … μόνο που έχουν περάσει σχεδόν 26 χρόνια …

    Κι όμως φτάνοντας εδώ με ένα ταπεινό παπί νιώθω ακριβώς όπως τότε … Άλλος ένας μύθος περί υπερόπλων με κυβικά και σούπερ ντούπερ ξανά - καταρρίπτεται μέσα μου …

    Όσοι έχουν κατέβει από Κοσμά προς Γεράκι ήδη ξέρετε … Ανοικτές παρατεταμένες – καλή άσφαλτος – έρημος δρόμος … με λίγα λόγια Λούνα Παρκ … Ιδανικός για πολλά κυβικά και δίψα για αδρεναλίνη. Ειδικά το ανέβα … αρκεί να μην κατεβαίνει ταυτόχρονα φορτωμένο παπί με ασπρογένη ονειροπόλο …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_144208.jpg‎   IMG_20170504_144829.jpg‎   IMG_20170504_145254.jpg‎  

  7. #7
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Το ζικ ζακ ανέβα προς Μονή Ελώνης ... και πλατεία Κοσμά ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_145938.jpg‎   IMG_20170504_151044.jpg‎   IMG_20170504_151056.jpg‎  

  8. #8
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Από Γεράκι μέχρι Τρίνησα η διαδρομή απλά σχεδόν βαρετή.
    Ευθείες μέσα από χωράφια όπου σχεδόν 14 χρόνια πριν και ενώ οδηγώ το αμάξι μου, ένστολος με μπεκροκοιλιά και ανάλογη κατακόκκινη φάτσα, ο οποίος παραμόνευε δίπλα στα χωράφια πάνω σε 6βολτο παπί και ραντάρ στο χέρι, μου κάνει σήμα να σταματήσω …
    - Πάτε πάνω από 50 ... μου λέει …
    - Μα δεν είναι κατοικημένη περιοχή ... του λέω …
    - Μα πως … μου λέει … κατοικημένη είναι …
    Άντε τώρα να καταλάβει την διαφορά μεταξύ κατοικημένης περιοχής και ακατοίκητου εγκέφαλου … Την κατάσταση έσωσε η συνοδηγός, συνάδελφος του ταγαριού με το 6βολτο … Είπαμε, η συναδελφική αλληλεγγύη πάνω απ’ όλα …

    Από τα Τρίνησα και έπειτα επιτέλους στροφές και θέα θάλασσα αριστερά. Υποχρεωτική στάση για φωτο με το Ναυάγιο “Δημήτριος” στην παραλία Σελινίτσας.

    http://room5.trivago.gr/ploio-fantasma-gytheio/

    Μπαίνοντας Γύθειο δεν μπορείς παρά να ζηλέψεις τους ανθρώπους της επαρχίας …
    Ευλογημένα μέρη που εύχομαι να τα εκτιμούν όπως τους αξίζει όσοι πατούν τα χώματά τους. Θα ήθελα μια στάση για καφέ στην μικρή πλατεία δίπλα στο λιμάνι αλλά ο πολύς κόσμος ήταν αποτρεπτικός για τα γούστα μου και την διάθεσή μου.
    Εξ’ άλλου η προσμονή να φτάσω στον προορισμό μου ήταν μεγάλη. Αν και η ώρα ήταν περασμένες 16:00 δεν πεινούσα καθόλου. Έπινα μόνο νερό και αραιά και που συμπλήρωνα με μικρές γουλιές ισοτονικού. Παραδόξως ο «απεσταλμένος» με είχε ξεχάσει εδώ και ώρες … Να πω την αλήθεια ακόμα δεν έχω κατασταλάξει για το ποιος ξέχασε ποιόν … αλλά θα δείξει η συνέχεια ούτως ή άλλως … Κοντός ψαλμός αλληλούια …

    Από την Αθήνα μέχρι εδώ συνάντησα μόνο 2 μηχανές στον δρόμο μου … Εγώ ανέβαινα προς Ελώνη και αυτοί κατέβαιναν και αν πρόλαβα να δω καλά πρέπει να ήταν 2 Yamaha 1200 super tenere. Ο ένας ανταπόδωσε τον χαιρετισμό μου …

    Από Γύθειο και έπειτα επιτέλους γνήσια Μάνη με ότι και αν αυτό σημαίνει … Με τα απίστευτα κτίσματα – πύργους, τα πανέμορφα τοπία, την ωραία χάραξη δρόμου, την καταπληκτική θέα προς θάλασσα και Λακωνικό κόλπο, τον φρέσκο αγέρα … Ευτυχώς είναι καθημερινή και η κίνηση είναι ελάχιστη.
    Ευχαριστιέμαι κάθε μέτρο της διαδρομής, κάθε στροφή, κάθε γωνιά αυτού του ευλογημένου τόπου …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_160334.jpg‎   IMG_20170504_160425.jpg‎   IMG_20170504_161210.jpg‎  

  9. #9
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φτάνω σύντομα Σκουτάρι και ακολουθώ πινακίδα προς Κότρωνα.
    Σειρά έχει το Φλωμοχώρι και μια σειρά από παραθαλάσσια χωριά μέχρι την Κοκκάλα. Εκεί υπάρχει αυτή η απίστευτη γραφική παραθαλάσσια γωνιά με τη μικρή εκκλησία του Ταξιάρχη … Φαντάζομαι τον εαυτό μου εκεί, δίπλα στο κύμα, με κουβέρτα απλωμένη στα βότσαλα, με καλή παρέα, παγωμένο κρασί, συζητήσεις για οτιδήποτε γεμίζει την ψυχή … μέχρι το ξημέρωμα, μέχρι το πρώτο φως που αποτραβιούνται τα δαιμόνια στα μέρη τα δικά τους και η φύση αρχίζει να ξυπνά τον άλλον εαυτό της … Πόσοι έρωτες να έχουν διαδραματιστεί σε αυτή την μικρή γραφική παραλία …

    Σταματώ σε ταβέρνα να ζητιανέψω βρεγμένη χαρτοπετσέτα να καθαρίσω την γεμάτη από μυγάκια ζελατίνα του κράνους … και πέφτω εμπρός στην σε 2-3 χρόνια υποψήφια και φαβορί για Μις Ελλάς … Να ‘ταν τα νιάτα δυό φορές … Φεύγω άρον άρον γιατί ο «μαλάκας» πίσω μου ξύπνησε και μου θύμισε πράγματα που δεν συνάδουν με την ηλικία μου και την φυσική μου κατάσταση …

    Μετά την Κοκκάλα το τοπίο είναι απόκοσμο … μαγευτικό … Την Μάνη ή θα την λατρέψεις ή θα την μισήσεις … ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Μέρος που πιάνει τα δύο άκρα των αισθημάτων λατρείας και μίσους … αν και αυτά τα δύο δεν απέχουν κα πολύ μεταξύ τους … όπως δυό άνθρωποι που έτυχε να αγαπηθούν και μετά να μισηθούν …
    Μακάρι να υπήρχε τρόπος …

    Στην διαδρομή μέχρι Κοκκινόγεια και τον Φάρο του Ταίναρου συναντάς αρκετές συστάδες Πύργων στις κορυφές των λόφων … Κάθε λόφος και μια αιτία για φωτογραφία, μια αιτία να πυροδοτηθεί η φαντασία … Τι να αποθανατίσεις όμως με ένα κινέζικο κινητό της κακιάς ώρας … απλά προσβάλεις την εικόνα.

    Σταματώ σε κάθε ευκαιρία και θαυμάζω την αρχιτεκτονική των πύργων, παρατηρώ τις λεπτομέρειες στην τοποθέτηση των πετρών και την απίστευτη τέχνη των κτιστάδων της εποχής εκείνης … Στην φαντασία μου σε κάθε συστάδα Πύργων ξετυλίγονται επικές σκληρές μάχες επιβίωσης και συνέχισης των γενεών … Πόσο αίμα έχει ποτίσει αυτά τα άγρια εδάφη … κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει … Ποιος από τους παλαιούς θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι οι Πύργοι θα άλλαζαν χέρια και θα μετατραπούν σε τουριστικούς προορισμούς … Αυτή η γη για να δουλευτεί χρειάζεται σκληρά χέρια, σκληρούς ανθρώπους … σκληρές ψυχές … Όπως η γη έτσι και οι άνθρωποί της …

    Όσο πλησιάζω προς τον Φάρο μια θλίψη και πικρία με βυθίζει σε στενάχωρες και περίεργες σκέψεις … Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος με κέφι και χαμόγελα μέχρι τα αυτιά και λίγο πιο πίσω από αυτά. Κι όμως …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_164501.jpg‎   IMG_20170504_170939.jpg‎   IMG_20170504_171602.jpg‎  

  10. #10
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μάνη ... και σιγά που το "μεγαλείο" της φυλής δεν θα έδειχνε δείγμα γραφής παρηκμασμένου πολιτισμού ... Με κολώνα ίσως πέσει από τος αέρα ... με τον βράχο όμως υπάρχει μια σιγουριά ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_171816.jpg‎   IMG_20170504_172352.jpg‎   IMG_20170504_173020.jpg‎  

  11. #11
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Πριν τις 18:00 είμαι πλέον στο νοτιότερο σημείο της Βαλκανικής χερσονήσου …
    Ο κόσμος ελάχιστος, ο αέρας κάνει τα πάντα για να θυμίζει ότι είσαι στην άκρη του Θεού. Τόσο δυνατός όσο χρειάζεται για να μην ξεχνιέσαι ότι τα μέρη εκεί είναι άγρια … Αφήνω την πάπια στην άκρη του έρημου σχεδόν parking και με την τσάντα στην πλάτη ξεκινώ για τον Φάρο …
    Σε λίγο είμαι ακουμπισμένος στο πεζούλι και μπροστά μου το απέραντο γαλάζιο φτάνει μέχρι εκεί που τα μάτια μπορούν. Με την ψυχή όμως πας πολύ μακρύτερα … Στο βάθος περνά αργά ένα πλοίο γεμάτο κοντέινερ με πραμάτειες προφανώς από χώρες εξωτικές …
    Και εκεί ακριβώς μου βγήκε ένα παράπονο … ή μάλλον μια λύτρωση από έναν πόνο βουβό και βαθύ … Έτσι άραγες έτσι είναι να φτάνεις στο τέλος ? Ο Φάρος όμως είναι εκεί για ακριβώς αυτόν το λόγο … να δίνει Φως και να παρατείνει το τέλος … να δείχνει άλλες ρότες, γεμάτες από ζωή και αισθήματα που αξίζει οι άνθρωποι να έχουν γεμάτες τις καρδιές τους …
    Μια κυρία από άλλους κόσμος με την φωτογραφική στα χέρια με κοιτά μάλλον με απορία. Δεν είχα αντιληφθεί την παρουσία της και ξαφνιάστηκα … Βρας είναι ώρα να πηγαίνεις, δεν είναι ώρα ούτε για συζητήσεις ούτε για εξηγήσεις …

    Ο πόνος και η θλίψη πρέπει να είναι βουβά και εξιδανικευμένα στην ψυχή του καθενός και μέχρι εκεί που αντέχει ... μέχρι να ξανασταθεί στα πόδια του δυνατότερος και σοφότερος … Η θλίψη είναι ένας οδηγός και φίλος μαζί που φωνάζει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον δρόμο που ακολουθείται. Κάτι που θα οδηγήσει στην μία και μοναδική αλήθεια … εκεί που δεν υπάρχουν “σχεδόν” και “δήθεν” … θυμός και μίσος … Αλλά τι λέω τώρα … εδώ είναι ταξιδιωτικό …

    Πιο ανάλαφρος παίρνω τον δρόμο της επιστροφής … Έφτασα στην κινεζόπαπια πλημμυρισμένος από σκέψεις και εικόνες … Τριγύρω δεν υπάρχει ψυχή …
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 19:38.

  12. #12
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Παίρνω τον δρόμο του γυρισμού αλλά από την Δυτική πλευρά του ακρωτηρίου, προς Γερολιμένα. Η διαδρομή δεν λέει να ηρεμίσει τις αισθήσεις … και τι δεν δουλεύει υπερωρίες πάνω στο παπί με τα όσα συμβαίνουν γύρω … Οι μυρωδιές, η όραση, η φαντασία … όλο το “είναι “ …

    Ο ήλιος είναι ακόμη ψηλά και η θερμοκρασία όπως ακριβώς πρέπει. Πουθενά έως τώρα δεν κρύωσα ή ζεστάθηκα. Ένα κοντομάνικο από μέσα και το ¾ μπουφάν με την εσωτερική του επένδυση. Ακόμα και στα 1,000 + υψόμετρο η θερμοκρασία ήταν ιδανική.

    Τα χιλιόμετρα περνούν γρήγορα και ευχάριστα … Κάτι πρέπει να συμβαίνει με τα Nissan MIcra σε αυτόν τον τόπο … Είναι γεμάτα από άσπρα πρόσωπα που οδηγούν ψαρωμένα σαν την πρώτη φορά που βγαίνει κανείς στην δημοσιά με τον δάσκαλο δίπλα … Περίεργα πράματα … Πρέπει να προσπέρασα και 10 -15 Micra …

    Φτάνοντας στα Σπήλαια Διρού με πιάνει πάλι μια θλίψη … Α ρε Βρας τι τραβάς με τις αναμνήσεις σου … Σε αυτό το Σπήλαιο πρέπει να υπάρχουν εγκλωβισμένες εκατοντάδες αναμνήσεις από τότε που δόθηκε στο κοινό … Μια ανάμνηση όμως έχει αξία, μόνο όταν περνάς από δίπλα της και δεν σε αφήνει αδιάφορο … Τι να κάνει άραγες αυτή η ψυχή …

    Λιμένι – Νέο Οίτυλο – Καραβοστάσι … όλα πανέμορφα και γραφικά. Το καλοκαίρι θα είναι απίθανοι προορισμοί για ηρεμία και επαναπροσδιορισμούς … ή όπως λένε και οι σύμμαχοι και παντοτινοί μας φίλοι , “τόταλ ρισέτ οφ δε μάιντ” ….

    Το περισσότερο κομμάτι μέχρι Στούπα είναι γεμάτο στροφές … η χαρά του παιδιού … και του παπιού … Το κακόμοιρο μέχρι τώρα δεν έχει κάνει κιχ … Φτάνω παραλία Καλόγριας και μπαίνω στο κάμπινγκ. Ο ήλιος ακόμα είναι ψηλά. Όμορφο με σκιά, καθαρό … Στήνω σκηνή (κακώς δεν είχα Pop up μέχρι τώρα) αλλάζω ένα μπλουζάκι και βγαίνω για βόλτα στη Στούπα.
    Μεγάλη ηρεμία στον παραλιακό “πεζόδρομο” … Έχω μαζί μου το σημειοματάριό μου και τον χάρτη αλλά δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα … Κάθομαι ακριβώς απέναντι από την ταβέρνα που είχα κάτσει 16 χρόνια πριν … σαν χθες … Αυτό δεν είναι ταξίδι … καθαρτήριο ψυχής είναι … Μόλις συνειδητοποιώ ότι από τον Φάρο δεν πήρα ούτε μια φωτογραφία … Ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναγυρίσω εκεί …

    Πίνω μια μικρή μπύρα και θυμάμαι ότι από το πρωί είμαι με μια σπανακοτυρόπιτα της κακιάς ώρας. Στον πεζόδρομο υπάρχει σουβλατζίδικο, αποφασίζω να χαλάσω τη διατροφή μου και να προκαλέσω τον απεσταλμένο του μαλάκα του βαρκάρη … Μεριδάρα γύρο κοτόπουλο με μπόλικο τζατζίκι, λαδωμένες πατάτες, πίτες και ντομάτα … και μια ακόμη μπύρα.

    Πίσω μου κάθεται παρέα με ντόπιους πιτσιρικάδες που αναλύουν σε βάθος τα τεκταινόμενα του σαρβάιβορ και δεξιά μου επίσης ντόπιος ντίρλα παππούς, τραγουδά κάτι που δε νομίζω κανείς να μπορεί να καταλάβει … και επειδή και ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι αντιληπτός, το επαναλαμβάνει συνέχεια …

    Η τεχνολογία μας φέρνει πιο κοντά και μέσω αυτής – μεταξύ τζατζικιού και λαδωμένης πατάτας – επικοινωνώ με φίλους που με έχουν χάσει τόσες ώρες χωρίς σήμα στις βουνοκορφές του Πάρνωνα. Σε ζωντανή μετάδοση περιγράφω τα όσα γύρω μου συμβαίνουν και ο χαβαλές με τα πειράγματα φέρνουν τη διάθεσή μου στα κανονικά και συνήθη ανθρώπινα …
    Και εκεί που σκεφτόμουν πριν χρόνια τον χαμό από το νυφοπάζαρο του πεζόδρομου και την σημερινή ερημιά … περνά ψηλό τρυφερό αγόρι που μου ρίχνει λάγνα ματιά … Μλκ μου ζω ένα δράμα …

    Βρας ώρα να πληρώσεις και να πας για νάνι … Και δεν έμαθα τελικά ποιο ήταν το τραγούδι του παππού ντίρλα …

    Η σκηνή είναι θεωρητικά για δύο άτομα, αλλά έχει υπερχώρο για έναν με την πραμάτεια του.
    Ο ύπνος ήταν γλυκός – ήρεμος – βαθύς … χωρίς τους εφιάλτες των τελευταίων μηνών. Τι φανταστική ημέρα που ήταν σήμερα … πόσο όμορφα ήταν εκεί ψηλά στα βουνά Ανοιξιάτικα … Ο πάπιος συνέβαλε σε αυτό τα μέγιστα … ίσως βοήθησαν και τα 555 χλμ σε αυτό …

    Συνεχίζεται …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_174513.jpg‎   IMG_20170504_174627.jpg‎   IMG_20170504_175758.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 11:31.

  13. #13
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μέχρι Οίτυλο γεμάτος ο τόπος από τέτοιες γωνιές ...

    Η απόλυτη διατροφική παρακμή ...

    Διαδρομή 1ης μέρας ...

    https://www.google.gr/maps/dir/%CE%A...7723!3e0?hl=el
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMG_20170504_190307.jpg‎   IMG_20170504_190511.jpg‎   IMG_20170504_202302.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 07/05/2017 στις 19:42.

  14. #14
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ξέρει κανείς πως διορθώνεται το ορθογαρφικό λάθος στον τίτλο ?? ... έγραψα από βιασύνη το "Πελοπόννησος" λάθος και θα μας κρεμάσουν οι οχθροί κουδούνια ...

  15. #15
    Μέλος Το avatar του/της TERRAMOTO
    Εγγραφή
    13/04/2017
    Μηνύματα
    50
    Ευχαριστούμε για την ωραία περιγραφή και τις πανέμορφες εικόνες,ταξιδέψαμε και εμείς μαζί σου!
    Πολλά μπράβο

Σελίδα 1 από 4 1234 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 25/05/2004, 14:38
  2. Απαντήσεις: 2
    Τελευταίο μήνυμα: 14/04/2004, 13:55
  3. Το SuperBike της KTM
    από DIT στο forum Νέα
    Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 30/12/2003, 15:57
  4. Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 28/11/2003, 11:42
  5. Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 18/11/2003, 14:18

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF