Δεν εχω ιδεα γιατι και δεν μπορω να το εξηγησω. Απλα οσο με θυμαμαι παντα μου αρεσαν τα διτροχα. Ολα ομως. και με εκαναν χαρουμενο.
Δεν εχω ιδεα γιατι και δεν μπορω να το εξηγησω. Απλα οσο με θυμαμαι παντα μου αρεσαν τα διτροχα. Ολα ομως. και με εκαναν χαρουμενο.
Quod me nutrit... me destruit.....
αγχολυτικό.
η επικινδυνότητα είναι αυτή που σε κάνει να συγκεντρώνεσαι 100% στο πως καβαλάς και αφήνεις πίσω τα πάντα.
spirited riding φάση. ή πίστα.
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου
μεχρι τα 28 μου ηταν παντελως αδιαφορες...ακομα και στα 26 που εβγαλα το διπλωμα και καβαλησα μεγαλη μηχανη και εμαθα επισης αδιαφορες...στα 29 μου μια μερα λεω θελω μηχανη..χωρις λογο και αιτια...δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λες λοιπον. παρολα αυτα τη γουσταρω φουλ και ανυπομονω να καβαλησω με παρεα να παμε βολτες οι εκδρομες και να μαλακιστουμε οπως ολοι μας στο δρομο να το παιξουμε παρανομοι κτλ. τωρα αν υποσυνειδητα το ειχα παντα μεσα μου δεν ξερω. με τα αυτοκινητα ειχα και εχω τρελα ακομα...τι να πω δεν ξερω
Αν ζούσα σε βουνό με μονοπάτια δίπλα από ρυάκια και λιμνούλες όπου θα λούζονταν ξώβυζες Νύμφες θα πήγαινα με τα πόδια ή με άλογο. Ζω σε πόλη και δεν μπορώ να σκεφτώ πιο πρακτικό και διασκεδαστικό μέσο μετακίνησης.
Ακριβώς όπως το λέει ο κύριος. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτόν μου ν θέλει να καβαλήσει κάτι άλλο. Βέβαια πέρασα και από την φάση του αυτοκινήτου, του γρήγορου του τούμπανου αλλά ευτυχώς ήταν περαστικό και ήταν παράλληλο με τη μηχανή. Δεν θυμάμαι καμία εποχή στην ζωή μου από τότε που πήρα το πρώτο μου μηχανάκι να μην καβαλάω ή να μένω χωρίς.
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
Ομολογώ οτι το έχω σκεφτεί αρκετά!
Πρώτα-πρώτα δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με αίσθηση ελευθερίας. Απεναντίας η μοτο σε δεσμεύει με έναν σωρό τρόπους. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις την προσοχή και την εγρήγορσή σου. Δεν μπορεις να τρώς το σαντουιτάκι σου όσο οδηγείς, ούτε να κουβαλάς το μισό σπίτι σε ανέσεις, ούτε προστατεύεσαι από τα στοιχεία, άσε που άμα θες να την παρκάρεις κάπου πρέπει να κουβαλάς μπόλικα κιλά σιδερικού. Δεν μπορείς να χαμηλώσεις το κάθισμα και να πάρεις έναν υπνάκο κλεφτά στη σκιά κάποιου δέντρου, δεν το ένα, δεν το άλλο. Ταλαιπωρία σκέτη. Το αμάξι παρέχει πολλαπλάσιο βαθμό ελευθερίας.
Αυτό που ειπώθηκε για «χαρά», ΟΚ, μάλιστα. Αλλά πάλι δεν λέει σε ΤΙ οφείλεται αυτή η χαρα.
Γνώμη μου είναι οτι η μοτο μας φέρνει σε μια κατάσταση κάπως «ζεν» οπού κατανοουμε διάφορους νόμους της φύσης που δεν είχαμε αντιληφθεί προηγουμένως. Νόμους ισοροπίας, νόμους περιστροφικής αδράνειας, κλπ, όχι με τον θεωρητικό τρόπο που θα τους διαβάζαμε σε ένα βιβλία, αλλά αληθινά, με σώμα μας και τις αισθήσεις μας. Αυτή, νομίζω, η αποκάλυψη ενός "νέου θαυμαστού κόσμου", μιας πραγματικότητας που δεν είχαμε προηγουμένως αντιληφθει, προκαλεί την χαρά που νοιώθουμε. Και η υπενθύμησή της, κάθε φορά που ίσως έχουμε καταποντιστεί από την καθημερινότητα, είναι ο λόγος που πάντα ξαναγεννιέται το χαμόγελο, άσχετα αν καβαλάς για μυριοστή φορα.
Την πιο σωστή κουβέντα νομίζω οτι είπε ο sniper - "γιατί δεν μπορούμε να πετάμε". Η πτήση είναι η άλλη δραστηριότητα που αποκαλύπτει άμεσα επίσης έναν διαφορετικό φυσικό κόσμο, και δίνει εκείνο το χαμόγελο, τολμώ να πώ, πιο πλατύ κι από την μηχανή.
Όσο για αυτήν την «ελευθερία» που λέμε, ίσως να ισχύει αυτό που λέγαν οι παλιοί μυστικιστές, οτι μόνο μέσα στην αυστηρή δέσμευση βρίσκεται η αληθινή ελευθερία.
Τελευταία τροποποίηση από Δεινόσαυρος; 24/05/2017 στις 00:29. Αιτία: ωρφογραφυα
Θάρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνος σου θα κλαίς,
κλείσανε θα λες τις ζωής μου οι στράτες...
Μπάη δη γουέη, για τον κίνδυνο, καταλαβαίνω πώς το λέτε, αλλά αν ήταν ΜΟΝΟ ο κίνδυνος θα είχαμε για χόμπυ τουρισμό στην Συρία.
Υπάρχει και κάποια άλλη αμοιβή, σίγουρα.
Θάρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνος σου θα κλαίς,
κλείσανε θα λες τις ζωής μου οι στράτες...
Γιατι ....................................................................ετσι μας αρεσει.
Γιατι ....................................................................ετσι μας γουσταρει.
Γιατι.....................................................................μπορουμε.
Ξεκίνησε κυρίως λόγω πρακτικότητας, με μια δόση αντιδραστικότητας, αλλά πλέον καβαλάω αποκλειστικά για την απόλαυση της οδήγησης.
Life begins at 45°.
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου