Στη μηχανή βρήκα ένα χώρο να τα βρίσκω με τον εαυτό μου, να βάζω το μυαλο μου σε τάξη, να χάνομαι στις σκέψεις μου οταν νιώθω οτι θελω να το κανω.. Είναι γκόμενά που δε με ζαλίζει με πολλά και ξέρω πως να τη φροντίζω.. Οτι σε κάνει να χαμογελάς, γίνεται επιλογή σου.. Δεν εχει σημασία αν παω με 30 ή με 300, αν είμαι σε πίστα ή στα στενά της Αθήνας.. Η μηχανή για μένα ήταν ανάγκη εσωτερική και πλέον ένα κομμάτι του εαυτου μου.. Οχι αναπόσπαστο, αλλα σημαντικό.
Run, live to fly, fly to live, do or die
Run, live to fly, fly to live, Aces high
Ναι για!Δημοσιεύθηκε αρχικά από ggs
Λίγο τόχεις;
Και γιατί «ψευδαίσθηση»;
Πάντως, χώρια το obvious οτι είμαστε όλοι διαφορετικοί, νομίζω οτι κάτι κοινό υπάρχει, κάτι που θα έχει και ο πιο έμπειρος και ικανός αγωνιζόμενος αλλά και ο πιο άσχετος αλλά ενθουσιώδης νουμπάς.
====
Και αν μου συγχωρεθεί λίγο «ποίηση» ακόμα:
Με την μοτοσυκλέτα το αόρατο γίνεται χειροπιαστό. Ανακαλύπτεις πώς σε ξεγέλαγαν τα μάτια σου. Πχ, αν δεις σε μια φωτό μηχανή να πλαγιάζει, ιδίως αν δεν ξέρεις, λες - μα δεν μπορεί, θα πέσει! Όταν το κάνεις, όμως, σου αποκαλύπτεται μια δυναμική ισοροπία που δεν είχες αντιληφθεί προηγουμένως. Με το ίδιο σκεπτικό, το αδύνατο γίνεται ξαφνικά εφικτό, μπαίνεις στο «κόλπο», μπαίνεις μέσα στον μαγικό κλοιό - μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι, νέες, μέχρι τώρα άγνωστες δυνάμεις και ροές. Ε, είναι να μην μαγευτείς κι εσύ;
Απο κει και πέρα, μιας και έμαθες να ζωγραφίζεις (τα βασικά) δική σου υπόθεση κατά πόσο θέλεις να γινείς Πικάσο. Δεν είναι ούτε τα ταλέντα ούτε οι ευκαρίες ίδιες. Μερικοί είμαστε πανευτυχείς απλά να μουτζουρώνουμε λίγες κόλλες.
Τελευταία τροποποίηση από Δεινόσαυρος; 24/05/2017 στις 02:45.
'For those who understand, no explanation is needed. For those who do not understand, no explanation is possible.'
RIDE MORE TALK LESS
Δεν υπαρχει το ''γιατι το επιλεγουμε''...
Απλα, δεν μπορουμε χωρις αυτο...Ειναι κατι που μας κανει να χαιρομαστε και να ειμαστε καλα...ειναι η αισθηση της ελευθεριας...
Ειναι ''η εξοδος διαφυγης'' απο τα καθημερινα μας προβληματα...
προσέχουμε για να έχουμε!...
Ποιος το λέει;
Travel, Grow, Share
Και γκοοοοοοοολλλλλλλλ! !!!!!!!!Ποιος το λέει;
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Ας σοβαρευτουμε και λιγο.....ελα....ελααα..πειτεεε το......
.
.
.
.μη ντρεπεστε μια παρεα ειμαστε.....
.
..
..
.
.
.
Ολοι πηραμε μηχανακια για τα γκομενακια να ουμμμ!!
Αλητης μηχανοβιος ροδα τσαντα και κοπανα και πουλ μουρ, πρα πρα ,παντηλικια εξω απο το καφεκλαμπ και παει λεγοντας
Throttle that mysterious friend of ours
Να σου πω, όταν είδα το θέμα στην αρχή είπα τον πιάσαν μοναξιές τον trooper εκεί στην αραπιά και ξεκίνησε τα μελιστάλακτα. Αλλά αυτό που λες δίνει ένα διαφορετικό ενδιαφέρον στην κουβέντα.Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.
Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
Κατ' αρχήν υπάρχει η δουλειά του συμπαθούς κηρίου με το δύσκολο όνομα, Michael Csikszentmihalyi σχετικά με την κατάσταση Flow. Υποθέτω πως λόγο της επαφής σου με τον αθλητισμό το γνωρίζεις ήδη.
Για όποιον δεν γνωρίζει, όταν κάποιος μπαίνει σε κατάσταση Flow ουσιαστικά γίνετε ένα με το αντικείμενο που ασχολείται. Η αίσθηση του χρόνου, καθώς και η αίσθηση του εαυτού χάνονται, και το άτομο λαμβάνει μια τεράστια ικανοποίηση από την χρήση μιας δεξιότητας, Skill.
Για να συμβεί αυτό υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Κατ' αρχήν η ίδια η δραστηριότητα, στην προκειμένη η οδήγηση μοτοσυκλέτας. Έπειτα πρέπει να υπάρχει πρόκληση. Δεν μπαίνεις σε Flow κάνοντας χαλαρή βόλτα, αλλά ούτε και όταν πιέζεις σε σημείο που να φοβάσαι και να αγχώνεσαι. Αυτό που σε βάζει σε Flow είναι η αίσθηση του ελέγχου σε μια δραστηριότητα που προκαλεί τις ικανότητές σου.
Η οδήγηση μοτοσυκλέτας έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια να μπει κάποιος σε κατάσταση Flow. Αλλά αυτό πάλι εξηγεί ένα μέρος τους θέματος γιατί δεν μπαίνουν όλοι οι οδηγοί μοτοσυκλέτας σε αυτήν την κατάσταση. Και ακόμη και αυτοί που μπαίνουν σε Flow δεν τους συμβαίνει σε κάθε τους βόλτα.
Μου άρεσε αυτό που έγραψε ο φίλος πιο πάνω για την κίνηση σε 3 άξονες. Δεν το έχω ψάξει, δείχνει ενδιαφέρον.
Υπάρχει και η θεωρία του Selingman περί ευτυχίας, αλλά θα μπω αργότερα να έχω χρόνο.
Travel, Grow, Share
πιστευω οτι αυτη με επελεξε,ξεκινησε απο αγαπη και εγινε και εργαλειο δουλειας
Lost on purpose..again
Yπάρχει και μιά άλλη οπτική, τις μηχανές τις καβαλάμε γιατί είμαστε άνθρωποι, οι άνθρωποι κάποτε κινδύνευαν καθημερινά να εξασφαλίσουν την τροφή τους, πάλευαν για την στέγη τους, πάλευαν για το "ζευγάρωμα" τους, πάλευαν καθημερινά για να κρατηθούν στην ζωή και πάντα εκτεθειμένοι στην φύση, όλα αυτά είναι γραμμένα στο DNA μας.
"Εχετε αναρωτηθεί γιατί μας αρέσει το δάσος; η φύση; τα ποτάμια; ή νοιώθουμε αποστροφή και φόβο στην θέα ενός πχ φιδιού;και ας είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε φίδι ζωντανά;
γιατί είναι γραμμένο στο DNA μας.
Προσωπικά δεν βλέπω καμμία άλλη καθημερινή δραστηριότητα που να προσομοιάζει αυτόν τον αρχέγονο τρόπο ζωής παρά μόνο αυτή της μοτοσυκλέτας.
Από την έκθεση στα στοιχειά της φύσης μέχρι την καθημερινή πάλη στον δρόμο, την μοτ/τα την πάς, δεν σε πάει, γίνεται προέκταση του σωματός σου,όπως τα προϊστορικά όπλα.
Η αδρεναλίνη γίνεται καθημερινό συστατικό σου, έτσι φτιάχτηκε ο άνθρωπος.
Σε κάποια επίσκεψη μου στο παρελθόν σε συνάδελφο μοτ/στη γιατρό ενδοκρινολόγο, μου είχε πεί ,ότι εμείς (οι μοτ/στες) εκκρίνουμε και 3 φορές περισσότερες ορμόνες από έναν κανονικό άνθρωπο και πολλές φορές και κοκτέϊλ ορμονών, γιαυτό και μυρίζουμε διαφορετικά από τους κανονικούς ανθρώπους, γιαυτό μας γουστάρουν περισσότερο οι γυναίκες.
Το ήθελα από μικρός. με τα ΒΜΧ στη πλατεία.Κανείς στη παρέα με μηχανή.Συνηδειτή απόφαση και κατάφερα στα 30 μου και πήρα κούτα το 125αρι μου. Στη αρχή χαρούμενος και με λιγότερο άγχος για κίνηση και παρκάρισμα.και πολύ ενθουσιασμένος μιας και πηγαιναμε με τη γυναίκα βόλτες παρέα.αυτή με το σκουτερακι της και γω με το δικό μου. Τόσα χρόνια μετά σκέφτομαι αν αξίζει κάθε μέρα ο κίνδυνος στη ζούγκλα της αθήνας. κι όμως κάθε μέρα σηκώνομαι καβαλάω και η μέρα ξεκινάει. χωρίς αγχος, με το πρωινό άερα στο λιμάνι να χτυπάει το πρόσωπο, και ένα μυαλό καθαρό.και με τον αρχικό ενθουσιασμό.
Επίσης μου αρέσει και το περπάτημα στη βροχή.Κάποιοι άλλοι δε βγαίνουν ούτε με συννεφιά. ίσως τελικά έχω και μια τάση μαζοχισμού. ειλικρινα δε ξέρω γιατι το επέλεξα αλλά ξέρω πλέον συνηδειτά και με το χέρι στη καρδιά ότι δε θα διάλεγα κάτι διαφορετικό.
..But it's not the fall that hurts
It's when you hit the ground...
Ωραίο θέμα άνοιξες φίλε Trooper! Μού 'ρθε και κάτι ακόμα, πέρα από όλα τα όμορφα που ήδη έχουν ειπωθεί, με αφορμή αυτό που είπε ο Απάτσι.
Η μηχανή είναι το σύγχρονο άλογο!
Η σύζηγός μου, πού αγωνιζόταν σε showjumping όταν ήταν πιτσιρίκα (αν και δεν οδηγεί μοτό) καμμιά φορά όταν παρακολουθεί κάτι που να έχει σχέση με μηχανές λέει - α, αυτό έχει φοβερά παράλληλα με την ιππασία! (Παρ' όλα αυτά δεν κατάφερα να την πείσω να πάρει δική της μηχανή)
Θάρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνος σου θα κλαίς,
κλείσανε θα λες τις ζωής μου οι στράτες...
Ισχύει. Όταν πρωτοκαβάλησα άλογο, οι εκπαιδευτές δεν πίστευαν σε καμία περίπτωση ότι ήταν η πρώτη μου φορά, αλλά μου φαίνονταν όλα πολύ απλά. Εκτός από το trot.
Επίσης ισχύει αυτό για τη γοητεία του ρίσκου, αλλά είναι "grey area" και επιπλέον δε νομίζω ότι εξηγείται με λέξεις, οπότε δεν το ανέφερα ποτέ. Ίσως είναι και ο κυριότερος λόγος.
Life begins at 45°.
Η "γοητεία του ρίσκου" από μόνη της δε λέει τίποτα. Η επικινδυνότητα είναι ο "καταλύτης" αυτό που σε κάνει να επικεντρώνεσαι στη στιγμή και μόνο στη στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στο μυαλό,μόνο εσύ και η μοτοσυκλέτα.
Έχει άμεση σχέση με αυτό που ανέφερε κι ο Antsoar "κατάσταση flow" ή αλλιώς "being in the zone".
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου
Yep, αυτό ακριβώς, αλλά χωρίς τους επιστημονικούς όρους.Το παρατηρώ συνεχώς ότι όταν οδηγώ πιο σβέλτα, κάνω πιο ριψοκίνδυνα πράγματα, ακόμα και με το αυτοκίνητο, ο εγκέφαλός μου είναι 100% εκεί. Μπορεί να μου μιλάς ακριβώς δίπλα μου και να απαντάω σαν κοιμισμένος, αν απαντάω καθόλου. Έχει συμβεί άπειρες φορές. Ενώ όταν οδηγώ χαλαρά, η προσοχή μου είναι αλλού, δεν είμαι ιδιαίτερα εκεί. Ή μπορώ να κάνω άνετα ταυτόχρονα κι άλλα πράγματα, αφού δεν απασχολείται καθόλου ο εγκέφαλός μου με την οδήγηση. Άλλο μεγάλο θέμα αυτό, βέβαια...
Life begins at 45°.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
