Σελίδα 5 από 7 ΠρώτοΠρώτο 1234567 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 61 έως 75 από 99

Θέμα: Κρήτη ... Σαν θες να μάθεις και να δεις, της ψυχής σου τα κρυμμένα ...

  1. #61
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ
    Εγγραφή
    03/02/2017
    Μηνύματα
    4.037
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από amyroukai Προβολή μηνύματος
    βασικά δεν είμαι τόσο true adve, δεν έχω και το κατάλληλο "unstoppable" μηχανάκι και δεν θα προτιμούσα το τερατάκι μου σαν συνεπιβάτη από την συμβία. αλλά το πνεύμα όσων λες το καταλαβαίνω.




    Τον Ξηρόκαμπο τον έχω κάνει στο "ανέβα" και θα ήθελα να τον κάνω καμμιά 100ή φορές πάνω κάτω. Απλά ΜΑ-ΓΙ-ΚΟ στροφιλίκι. Κανένα περιθώριο για λάθος όμως...

    Στον Γούδουρα δεν έχασες κάτι, ένα απλό σχετικά φτωχικό χωριό. Στο καφενείο όμως που είναι στον "κεντρικό" με το βενζινάδικο λίγο πριν την παραλιακή, κάτι πιτσιρίκια θα θυμούνται για πάντα τον τουρίστα που τα ανέβασε (με την άδεια των γονέων) για βόλτα στο 1000 και κατέβηκαν όλα τρέμοντας από αδρεναλίνη και με χαμόγελο που απλά δεν περιγράφεται.
    Μη νομιζεις οτι ημουνα και εγω συνεχεια οπος το λες...low adve.Μια φορα το χω κανει αυτο αλλα χαρακτηκε στη μνημη μου με ανεξιτηλη μπογια.
    καθε μερα ...νεα μερα.

  2. #62
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Τι βραδιά ήταν αυτή Θεέ μου … τι συναισθήματα … πόσο σημαντικό είναι να νιώθει κανείς άνθρωπος, άνθρωπος με την αληθινή σημασία της λέξεως … Μέσα στον ύπνο μου αισθάνομαι ότι χάνομαι, ότι είμαι αλλού, μακριά από τα κάλπικα κατασκευάσματα της μίζερης θολοκουλτούρας και της σύγχρονης ξεπέτας …
    Σκέφτομαι την κυρία που μου χαμογέλασε από απέναντι χθες το βράδυ και πως ένα χαμόγελο μπορεί να σου αλλάξει όλο σου τον κόσμο … Ήρθε και άφησε το ποτήρι της στο τραπέζι μου, ρωτώντας με ευγενικά εάν μπορεί … φυσικά και μπορούσε … Χαμόγελο από τα βάθη της καρδιάς … Ίσως εάν τα πράγματα ήταν διαφορετικά να χορεύαμε και έναν χορό μαζί ... Ίσως και να ενώναμε τις ψυχές μας με ακούσματα που δείχνουν πως πρέπει να είναι η μουσική την κατάλληλη ώρα … Ίσως …

    Την ώρα του χαμόγελου παιζόταν αυτό ακριβώς … https://www.youtube.com/watch?v=4zK_nVblT2A

    Και πάνω σε αυτές τις σκέψεις ήρθε ο ήχος της βροχής … Απαλά κτυπήματα στην τέντα της σκηνής που μοιάζουν με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη … Ανοίγω τα μάτια χωρίς απολύτως κανένα άγχος … Θα οδηγήσουμε με βροχή σήμερα … και δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελό μου …

    Αδειάζω τον σάκο και τα αδιάβροχα έχουν την τιμητική τους … Το επάνω το έχω από την εποχή των Trail Raids … Ότι πληρώνεις έχεις τελικά … Ήταν το ακριβότερο αδιάβροχο που είχα ποτέ μου … και έχει κλείσει 12 χρόνια με τα πρώτα έτη δοκιμασμένο σε απίστευτες κακουχίες … Όσο ακριβότερο το τίμημα τόσο μεγαλύτερη η ανταμοιβή στο τέλος … Κάθομαι στον υπολογιστή μου γράφοντας τις πρόσφατες μνήμες μου με ένα ποτήρι απίστευτο κρασί δίπλα μου και κάνω ακριβώς την ίδια σκέψη … Τι κι αν έδωσα τα τελευταία μου χρήματα σε αυτό το μπουκάλι … αυτό που τώρα αισθάνομαι δεν πληρώνεται με τίποτα …

    Είναι λίγο μετά το πρώτο φως αλλά δεν θέλω με τίποτα να σηκωθώ. Πως μπορείς να διακόψεις τη μουσική της βροχής … Κλείνω τα μάτια και παίρνω συνεχώς βαθιές ανάσες … σκέφτομαι ένα μοιραίο βράδυ πριν κάποιες εβδομάδες … πως είναι δυνατόν να βλέπω τον παγωμένο αχνό της ανάσας μου με τόση ζέστη ? Πως είναι δυνατόν να έχανα αυτές τις στιγμές ? Πως είναι δυνατόν να χάσεις τον εαυτό σου αγαπώντας κάποιον σε τέτοιο βαθμό που να ξεχνάς το ποιος πραγματικά είσαι ? Τα βάζω με τον εαυτό μου ... Βρας ώρες ώρες είσαι πολύ μαλάκας … και πολύ ευαίσθητος … ίσως παραπάνω από ό,τι πρέπει … Η Κρήτη τελικά με έχει στοιχειώσει … Μου βγάζει τα εσώψυχά μου σε κάθε ευκαιρία … σε κάθε στροφή … σε κάθε ψιχάλα …
    Ετοιμάζω τα πράγματα σε 15 λεπτά … Οι εγκαταστάσεις του κάμπινγκ άθλιες, πολύ κατώτερες των περιστάσεων και της φήμης του … Μια νύχτα ήταν ούτως ή άλλως … Φεύγω με ψιλόβροχο …

  3. #63
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ
    Εγγραφή
    03/02/2017
    Μηνύματα
    4.037
    Ναι βρασιδα.Το camping στα ματαλα ειναι αθλιο.Εχω μινει 2 φορες και δε ξαναπηγα.Κριμα.Ειναι σε απιθανο μερος.Αλλα 2 χιλιομετρα πριν ειναι το camping του κομου.Πολυ πιο καλο απο τον ματαλων.Εχει πισηνα και ενα πολυ συμπαθητικο ταβερνακι μεσα.Αλα ξερω...Εσυ πας μονο για τους ανθρωπους και για τα συναισθηματα ;-)
    καθε μερα ...νεα μερα.

  4. #64
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Η αλήθεια είναι ότι όσο απομακρυνόμουν από Μάταλα μια μελαγχολία την ένιωσα. Νομίζω ότι από την μνήμη μου δύσκολα θα ξεθωριάσουν οι χθεσινές εικόνες. Ειδικά τώρα που έχουν καταγραφεί σε μια άψυχη οθόνη … πόσο μάλλον όταν καταγραφούν σε χαρτί, το ζωντανό τεφτέρι της ζωής. Πολλές φορές έχω μετανιώσει που προηγούμενες εποχές δεν κατέγραφα πράματα και θάματα της ζωής μου.
    Προχθές φτιάνοντας κούτες από τα απομεινάρια της ζωής μου, άνοιξα μια τσαντούλα. Μέσα ήταν γράμματα και σημειώματα από την εποχή της αθωότητας, γράμματα που είχαν φυλακισμένα μέσα τους μνήμες – αισθήματα – όνειρα - πόνο και χαρά συνάμα … Μια σχεδόν ολόκληρη ζωή γραπωμένη σε πέντε αράδες κατάθεσης ψυχής … Τότε που όταν ο άλλος ήθελε να σου πει λόγια που δεν μπορούσε με το στόμα, καθόταν και στα έλεγε με ένα χαρτί και ένα μολύβι …

    Την ζωντάνια του χαρτιού η οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού δεν θα την αποκτήσει ποτέ … Την αίσθηση ότι κρατάς στα χέρια αυτό που κρατούσε και ο άλλος όταν σε πέντε αράδες σου χάριζε τα μέσα του, δεν θα την νιώσεις ποτέ μπροστά σε μια οθόνη. Άνοιξα την τσάντα και ακόμα υπήρχε η μυρωδιά από τα αρώματα που είχαν ποτιστεί τα γράμματα … και κάθε άρωμα και μια ξεχωριστή ανάμνηση.

    Αν το πεπρωμένο δεν με έστελνε στα Μάταλα, θα τα σκεφτόμουν αυτά ? … ποιος ξέρει …

    Η βροχή είναι ψιλή αλλά ο ουρανός στο βάθος προς την κατεύθυνσή μου είναι βαρύς και μαύρος. Δεν φορώ ακόμα τα αδιάβροχα αλλά ξέρω ότι σύντομα θα υποχρεωθώ. Περνώ από Φαιστό κα σταματώ σε μια στροφή με ένα ακόμη καταπληκτικής ομορφιάς εκκλησάκι … ήθελα να ήξερα όταν τα έκτιζαν τι είχαν στο μυαλό τους.

    Ακολουθώ πορεία προς Τυμπάκι. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ιστορικές μάχες αγώνων ταχύτητας στο εγκαταλειμμένο αεροδρόμιό του δεκαετία ’70 και αρχές ΄80. Τι κατάντια σε αυτή τη χώρα … ένας τόπος με 360 μέρες ηλιοφάνεια να μην εκμεταλλεύεται τη σοβαρή δυνατότητα οργανωμένης πίστας … Όσοι ξέρουν τον τρόπο και τις αιτίες που οι αγώνες ταχύτητας μοτοσυκλέτας διοργανώνονταν στα αεροδρόμια της χώρας, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι λέω …

    Στο Τυμπάκι το ψιλόβροχο έγινε βροχή, σταματώ σε μικρό ψιλικατζίδικο και ευγενικά ζητιανεύω μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών ώστε να καλύψω τον σάκο μου. Η κοπελιά ανοίγει μια καινούργια συσκευασία για να μου δώσει μόνο μία … Έτσι φαίνονται οι άνθρωποι …
    Παίρνω ένα μπουκάλι νερό και αφήνω πολλαπλάσια χρήματα της αξίας του …
    - Ευχαριστώ μου λέει έκπληκτη …
    - Εγώ σε ευχαριστώ καρδιά μου … Εγώ σε ευχαριστώ που μου έφτιαξες την ημέρα με την καλοσύνη και την ανθρωπιά σου…
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3276.jpg‎   IMAG3277.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 31/05/2017 στις 01:45.

  5. #65
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Περνώ έξω από Αγία Γαλήνη ξέροντας πως και εδώ υπάρχει μια εκκρεμότητα. Φυσιολογικά από εδώ θα ξεκινούσα σήμερα το πρωί … φυσιολογικά με καλό και ηλιούλοστο καιρό … αλλά από πότε ο καλός καιρός «φυσιολογικά» είναι πάντα ο ηλιόλουστος ? Δεν έχω ενοχληθεί καθόλου μέχρι τώρα από το βροχερό σκηνικό … ίσα ίσα που το απολαμβάνω με μια άγρια χαρά … Έξω από Την Αγία Γαλήνη ο καιρός δείχνει δόντια … καιρός για τα αδιάβροχα.

    Σταματώ σε εκκλησάκι με υπόστεγο, κάτι σαν όαση στο σωστό σημείο, βγάζω όλα τα πράγματα από το σάκο, βάζω μέσα του την σακούλα σκουπιδιών και μέσα της όλα τα υπόλοιπα. Και να βραχεί ο σάκος απ’ έξω δεν με απασχολεί καθόλου, τα μέσα όμως θα με πονέσουν. Αδιάβροχα πάνω κάτω και έφυγα με έντονη βροχόπτωση. Κατά διαστήματα η ένταση λιγοστεύει και άλλοτε δυναμώνει … τίποτα όμως δεν μου χαλά την διάθεση να οδηγήσω και να χαρώ ότι υπάρχει τριγύρω. Η διαδρομή έστω και υπό βροχή είναι πανέμορφη. Επάνω και ανάμεσα από ορεινούς όγκους, με αρκετή βλάστηση ανά διαστήματα και ωραία χάραξη οδοστρώματος. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μέρη που προσπέρασα ή που βρίσκονται εμπρός μου, που μου ενισχύουν τις χθεσινές μου σκέψεις … Μέρη που με μια άλλη μηχανή, με άλλες αναρτήσεις και τροχούς, θα ήταν παιχνιδάκι να πάω και να χαθώ στην ερημιά και την γαλήνη τους … Μεγάλη πλανεύτρα η Κρήτη … σκέτη πρόκληση … για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα … Από αλλαγή μηχανής έως και αλλαγή προσωπικού status … Λες … ??

    Μέχρι και λίγο πριν από Παλέ ο δρόμος μια χαρά. Δεν γλιστρά καθόλου και η κίνηση σχεδόν ανύπαρκτη … τα καλά της εποχής. Ο καιρός εκεί άρχισε να με προβληματίζει. Τα σύννεφα βαριά και χαμηλά … φορτωμένα με σκοπό να ξεδιψάσουν την κουρασμένη Γη, να ξεπλύνουν τόπους και αμαρτίες. Το πρώτο είναι εύκολο, για το δεύτερο πάντα είχα έναν ενδοιασμό …

    Απόψε φεύγει το πλοίο για τα μέρη που οι άνθρωποι ζουν με σώμα και ψυχή σκλαβωμένα μέσα σε ντουβάρια και τσιμέντα που υπόσχονται όνειρα ανεκπλήρωτα … Ξέρω ότι έχω πολύ βουνό μπροστά μου και κάποιες 100άδες χλμ για να ολοκληρώσω τον γύρω του Νησιού. Στις 21:00 το καράβι θα σφυρίξει τον τελευταίο αποχαιρετισμό παίρνοντας μαζί τους όσους πρόλαβαν … Μια μικρή ανασφάλεια λόγω καιρού με πιάνει. Αν συμβεί κάτι στον δρόμο θα έχω τον χρόνο να το μαζέψω και να το διαχειριστώ ? Θα βρίσκομαι στην άλλη άκρη του νησιού και μάλιστα με καιρό που δεν θα βοηθά και πολύ. Να πάω ευθεία από τον κεντρικό δρόμο μέσω Ρεθύμνου ? Σε 20 χλμ θα βρίσκομαι εκεί και μετά τα Χανιά ένα δράμι απόσταση. Θα έχω έτσι την ευκαιρία να χωθώ σε κάποιο μαγαζί με θέα το παλιό λιμάνι … να θυμηθώ μέρες και έργα του Βρας από πάλε καλές εποχές.
    Κοιτάζω αριστερά τα βουνά και τα μαύρα σύννεφα … Κι όμως αυτό που βλέπω μου αρέσει περισσότερο από την ιδέα του Ρεθύμνου … Χαμογελώ σκεφτόμενος ατάκες που μας έλεγαν κάποια χρόνια πριν : «Η βροχή, η ομίχλη, το σκοτάδι είναι σύμμαχος του Καταδρομέα» … δεν είχαν και πολύ άδικο … Τι τραβάμε ρε σύντροφε στον βωμό της ανακάλυψης των προσωπικών δυνατοτήτων και ορίων … όχι ότι μας χαλάει δηλαδή …

    Ήδη έχω χάσει πολύ χρόνο με σκέψεις λιγοψυχίας και προβληματισμούς. Πρώτη στο κινέζικο σασμάν, αριστερά προς τα βουνά και το χαμόγελο δεν λέει να φύγει από το πρόσωπο … Προορισμός Μονή Πρέβελης – Πλακιάς – Φραγγοκάστελο και μετά Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, βλέπουμε.
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3278.jpg‎   IMAG3279.jpg‎   IMAG3280.jpg‎  

  6. #66
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Η είσοδος στο Φαράγγι Κουρταλιώτη είναι θεαματική, πανέμορφη. Η βροχή του δίνει μια άλλη όψη πιο άγρια και ταυτόχρονα πιο ρομαντική … Με τον κατάλληλο σύντροφο δίπλα σου τα πάντα έχουν άλλη οσμή, άλλη βλέψη … Κρατώντας το χέρι του συνοδοιπόρου στη ζωή μας, τέτοιες εικόνες είναι πιο δυνατές … Εγώ κρατώ τα γκριπ ενός κινέζικου παπιού … Κοίτα να δεις πως κτίζεται ένας μακρύς κατάλογος με εκκρεμότητες φίλε Βρας … Εδώ θα ξανάρθω … με άλλα δεδομένα … Πάλι πάνω σε δυό ρόδες, με άλλες διαστάσεις και άλλη σέλα … Υπόσχεση …

    Τι κι αν βρέχομαι, το φαράγγι δεν θέλω να τελειώσει … Στρίβω για Κάτω Μονή Πρέβελης και η βροχή σταματά απότομα. Καταπληκτικό κομμάτι αυτή η γωνιά του Νησιού. Φαντάσου να πήγαινα ευθεία για Ρέθυμνο … Πριν την παλαιά Μονή υπάρχει ένα γραφικότατο γιοφύρι που ενώνει τα μέρη που χωρίζονται από το ρέμα που κατηφορίζει από το φαράγγι πίσω, του Κουρταλιώτη. Προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν η περιοχή κάποιους καιρούς πίσω … τι άνθρωποι και ζωντανά με πραμάτειες και αγαθά θα το διαβούσαν … Η περιοχή τώρα είναι ίσια, ήρεμη … Για να υπάρχει αυτό το γιοφύρι φαντάσου πως θα ήταν τότες. Τα απομεινάρια της εγκαταλελειμμένης παλαιάς Μονής φανερώνουν άλλες εποχές, με δόξα και ιστορία.

    Το Λυβικό Πέλαγος απλώνεται πλέον στα πόδια μου … Ανοίγεις τα χέρια και νομίζεις ότι χωρά στην αγκαλιά σου … και γιατί να μη χωρά, εδώ χωρά ο κόσμος ο όλος, ειδικά όταν ο κόσμος όλος σου είναι ντυμένος στα άσπρα… Σόρρυ για την παραπομπή αλλά εδώ τα λέμε όλα … και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα …

    Φτάνω στη Μονή πάλι με ψιλόβροχο. Δυό – τρία πούλμαν και μερικά ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα με τουρίστες συμπληρώνουν το καρέ με τους επισκέπτες. Η αλήθεια είναι ότι σε μερικά λεπτά δεν μπορείς να αντιληφθείς το μεγαλείο όσων έχουν διαδραματιστεί σε αυτά τα Άγια Χώματα … ούτε και εάν στα διηγηθούν, ούτε και εάν τα διαβάσεις … Πρέπει να μείνεις εκεί, να αφουγκραστείς ήχους και να αφήσεις ελεύθερο το πνεύμα να νιώσει και να διαισθανθεί τις ψυχές που είναι ένα με την ιστορία του και παρακολουθούν τα πάντα γύρω. Να μείνεις νύχτα, με τη πλάτη ακουμπισμένη σε τοίχο, με το κεφάλι να κοιτά ψηλά να βλέπεις τα αστέρια και να προσπαθείς να γίνεις μέρος του «όλον» … Ίσως έτσι να αξίζει κάπως περισσότερο, κάπως διαφορετικά …

    http://www.monastiria.gr/kriti/nomos...moni-prevelis/

    Σταματώ λίγο πιο έξω στο μνημείο των Αυστραλών για την μάχη της Κρήτης. Για να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κάθε χρόνο επιθυμούν να έρθουν από τα κάτω μέρη της Γης μόνο και μόνο για αυτή την επέτειο, φαντάσου τις στιγμές που έζησαν τότες. Φαντάσου το μεγαλείο το γεγονότων … την αγωνία μεταξύ ζωής και θανάτου … μεταξύ ελευθερίας και σκλαβιάς … αξιοπρέπειας και μαρασμού … Φεύγω με μια μικρή ταραχή μέσα μου. Κάποια πράγματα καλό είναι να μπαίνουν στα αμπάρια της ψυχής και να θάβονται εκεί μέχρι την απάνοδό της, ίσως με άλλες συνθήκες, σε άλλο σώμα …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3281.jpg‎   IMAG3283.jpg‎   IMAG3285.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 30/05/2017 στις 17:06.

  7. #67
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Επιστροφής υπόσχεση ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3287.jpg‎   IMAG3289.jpg‎   IMAG3291.jpg‎  

  8. #68
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Ιστορία Κρητών ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3294.jpg‎   IMAG3298.jpg‎   IMAG3302.jpg‎  

  9. #69
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Μνημείο θάρρους
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3303.jpg‎   IMAG3306.jpg‎   IMAG3307.jpg‎  

  10. #70
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Η επιστροφή προς Πλακιά με βγάζει από περίεργες διάθεση και σκέψεις. Στο Νησί ήταν ελάχιστες οι φορές που βυθίστηκα στα βαθιά μέσα μου, με τις ήττες - τις απώλειες – τις προδοσίες … Όλο το Νησί μου φώναζε με όλη την ύπαρξή του για το πόσο γλυκιά είναι η ζωή, για το πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι και ότι βγει ... και όπως βγει … Κάτι όπως το τραγούδι “θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει» … Σημασία έχει ο αγώνας και αυτός που αγωνίζεται βγαίνει ισχυρότερος και πιο όμορφος άνθρωπος ... ακόμα και εάν χαρακιές έχουν σημαδέψει πρόσωπο και ψυχή … Σημασία έχει να μην γονατίσεις για πολύ ... τον γονατισμένο τον πηδάνε και τα μυρμήγκια ... Εάν δεν γνωρίσεις ήττα – απώλεια και πόνο, τον δρόμο σου δεν τον βρίσκεις εύκολα … Δεν μπορείς να κατανοήσεις την ζωή, δεν μπορείς να συμπονέσεις, ούτε να βρεις βαθύ ενδιαφέρον στην αγάπη … δεν μπορείς να είσαι ευγενής από τα μέσα της καρδιάς σου … Τελικά το σκοτεινό παρελθόν δίνει περισσότερο φως από όσο φαντάζεται ή περιμένει κανείς …

    Ο Πλακιάς είναι μπροστά μου σύντομα. Το καλοκαίρι πρέπει ο ένας να είναι πάνω στον άλλο από την πολυκοσμία σε αυτό το μέρος. Στο ανέβα προς Σελλιά είναι η δεύτερη φορά που ο πάπιος ήθελε την πρώτη για να βγάλει την ανηφόρα. Ευτυχώς οι ανηφορικές αποστάσεις είναι μικρές αλλά σου δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνεις την θέα … Πότε θα ξαναέχω αυτή την ευκαιρία άλλωστε.

    Μέχρι Φραγκοκάστελλο ο δρόμος ονειρικός … Έχει σταματήσει η βροχή αλλά δεν είναι καιρός ακόμα να βγάλω τα αδιάβροχα. Ο δρόμος δεν τρομάζει, οι στροφές είναι καταπληκτικές και συνεχείς και από εκεί πάνω ψηλά έχεις την αίσθηση ότι αγκαλιάζεις ουρανό και Γη ταυτόχρονα. Πώς να μην αγαπήσεις αυτά τα μέρη … Φτάνω ξανά στο κάστρο ακριβώς μετά από επτά χρόνια … Τότε με 1.280 κυβικά περισσότερα … Κι όμως δεν συγκρίνεται το τότε με το τώρα. Πουθενά και σε τίποτα … Το κάστρο ίδιο και απαράλλακτο όπως τότε ... εγώ όμως ?? Πάλι μια θλίψη αφήνει τα χνάρια της στο πρόσωπο … Ενώ θα πρέπει να αισθάνομαι ανάλαφρος, η σύγκριση του τότε με το τώρα και των τόσων χαμένων στιγμών με ταλανίζει … Με το 1400 έγραψα πολλές χιλιάδες χλμ ανά τη χώρα. Μια μετωπική έληξε άδοξα την καριέρα του αλλά και πάλι … Δεν εννοώ ότι μετανιώνω, αλλά η σύγκριση τώρα που έχω περισσότερα δεδομένα πονά … Σκέφτομαι πως με λιγότερα χρήματα θα είχα πάρει κάτι άλλο, επίσης αξιόπιστο και όχι ίσως αλλά σίγουρα πιο εύχρηστο … και με τα υπόλοιπα χρήματα θα είχα γυρίσει απίστευτα μέρη του πλανήτη … Θα μπορούσα να τα σκεφτώ αυτά τότε ? Θα μπουρούσα να τα νιώσω, να τα κατανοήσω ? Ναι θα μπορούσα γιατί ήδη κάποια από αυτά, πριν τους χρόνους της αλαζονίας, τα είχα κατά κάποιο τρόπο ήδη κάνει ... και ήταν από τα πιό ολοκληρωμένα χρόνια της ζωής μου. Με ένα σάκο στον ώμο και ένα εισητήριο διαρκείας τραίνων στο χέρι ... και πέντε φράγκα στη τσέπη ...
    Και να ‘μαι μπροστά στα τείχη ενός μεσαιωνικού κάστρου με μια Κινέζικη κουτσουλιά να μου δείχνει τον «δρόμο» …

    Ίσως επιστρέφοντας ξανά σε αυτόν τον πλανήτη να έχω περισσότερο «μυαλό» … περισσότερες χρήσιμες μνήμες … να βασίζομαι και να ακολουθώ το ένστικτό μου πιο εύκολα … να αρκούμαι σε λιγότερα υλικά … να αναζητώ περισσότερες και πιο ζεστές αγκαλιές …
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3318.jpg‎   IMAG3315.jpg‎   IMAG3319.jpg‎  
    Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 30/05/2017 στις 18:39.

  11. #71
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Apache
    Εγγραφή
    02/08/2016
    Μηνύματα
    450
    Πόσο δίκιο έχεις ειδικά στο τελευταίο σου κομμάτι, θέλουμε κυβικά και άλλα κυβικά και άλλα κυβικά, για να κάνουμε τα πιό απλά πράγματα, πόση ματαιοδοξία τελικά;
    Μπράβο σου ρε Βρασίδα, ελπίζω σε κάποια φάση να ταξιδέψουμε και παρέα.

  12. #72
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ
    Εγγραφή
    03/02/2017
    Μηνύματα
    4.037
    Φιλε βρασιδα.Θυμησου οταν θα ξαναπερασης το κουρταλιοτικο φαραγγη με τα δεδομενα που θες,κανε μια σταση καπου στη μεση που θα δης στα αριστερα σου κατι σκαλακια.Ξερω οτι τα ειδες αλλα δεν ειχες χρονο να τα κατεβεις.Υπαρχει ενα μερος με μια μεγαλη πετρα πλατια που αυτοι που κατεβενουν περνουν πετρες απο κατο και βαζουν τη μια πανω στην αλλη και κανουν μια ευχη.μερικα σκαλακια ακομα πιο κατο βρισκετε ενας τεραστιος ορμητικος καταρακτης που τυφλα να χει της Εδεσας μπροστα του.Τον ανακαλυψα και εγω πριν 3 χρονια οταν εκανα τη διτηκη κρητη με κινεζικο παπακι σαν το δικο σου με τη γυνεκα μου.Πληροφοριακα!!!
    καθε μερα ...νεα μερα.

  13. #73
    Περασμένα ξεχασμένα... Το avatar του/της Δεινόσαυρος
    Εγγραφή
    24/02/2015
    Μηνύματα
    761
    Βρασίδα, έχω ένα βιβλίο του Pirsig που με περιμένει στο γραφείο μου κι εδώ και μια βδομάδα ούτε που το έχω πιάσει.... βρέ αδερφέ, σαν Έλληνας Pirsig γράφεις!
    Και πιο συναρπαστικά για μας, βέβαια, μια που έχουμε κάποια επαφή με το αντικέιμενο. Τι motorcycle maintenance και τρίχες, εδώ έχουμε το «Zen and the Art of the Cretan Papios»!

    Νάσαι καλά, φίλε, που τόσο ωραία δίνεις το εσωτερικό ταξίδι της μηχανής, όχι πάντα εύκολα αντιληπτό από τους πιο έξω -- προφανώς νομίζουν οτι ο μοτοσυκλετισμός έχει να κάνει μόνο με γκάζια, γρανάζια, και όποιο τελευταίο μοντέλλο έχουν βγάλει οι εταιρίες στα μαγαζιά. Γνώμη μου είναι οτι αν δεν συνοδεύεται από προβληματισμό, ο μοτοσυκλετισμός δεν αξίζει και πολλά, άλλης μιας μορφής καταναλωτισμός καταντάει...



    (Ο φουκαράς ο Ιταλός φίλος τέλειο παράδειγμα. Να είσαι στον παράδεισο, νάχεις και την γκόμενα πίσω να σου λέει - αχ ναι, πάμε στα στροφιλίκια - και εσύ να λες - χμ, δεν ξέρω αν θα ήταν πρέπον για το πολυτελές όχημά μου. - Πάρτην ρε μ****α την Indian/Victory/Glide/ο,τι διάολο και να ήτανε και πήγαινε, και αν την χάσεις στην στροφή και τουμπάρεις θάναι κι αυτό μέρος της περιπέτειας. Mη σου γρατζουνιστει κανα χρώμιο #%/$€☠⚡
    Θάρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
    Μόνος σου θα κλαίς,
    κλείσανε θα λες τις ζωής μου οι στράτες...

  14. #74
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Φεύγω πάλι προβληματισμένος για το πώς θα βγει η σημερινή ημέρα. Έχω λίγες ώρες πλέον μέχρι το καράβι και πρέπει να είμαι προσεχτικός στην διαχείριση του χρόνου. Το ιδανικό θα ήταν βόλτα μέχρι Αράδαινα και Άγιο Ιωάννη, αλλά τα σύννεφα πάλι μαζεύονταν απειλητικά. Φτάνω διασταύρωση για Χώρα Σφακίων και χωρίς πολλούς ενδοιασμούς στρίβω δεξιά για Βρύσες. Ξέρω ότι μπροστά μου με περιμένει το φυσικό στοιχείο των παπιών (αυτών με τα πούπουλα) αλλά δεν πτοούμαι καθόλου. Αρχίζει το καταπληκτικό ανέβασμα του βουνού. Τι να πρωτογράψω, θα πάει χαμένο … Από τις διαδρομές που οργιάζει η φαντασία ό,τι και εάν οδηγεί κανείς … Θέα, έχεις … καλή άσφαλτο, έχεις … καταπληκτικές στροφές, έχεις … όρεξη, έχεις … μηδενική κίνηση, έχεις … ιπποδύναμη, δεν έχεις … Και λοιπόν ?? So what ?? …

    Ωπ … πάρε την πρώτη στάλα … και την δεύτερη … Σε λίγο από την ένταση της βροχής νιώθω λίγο πόνο στα γυμνά μου χέρια. Ελπίζω αυτός που βρήκε τα γάντια μου στο πλοίο όταν ερχόμουν, τουλάχιστον να του κάνουν και να τα ευχαριστηθεί … Ήταν και τα καλά μου καλοκαιρινά …

    Όσο ανέβαινα τόσο ο καιρός πιο σκοτεινός και βαρύς … όμως δεν επηρέασε καθόλου την χαρά μου και αυτή την αίσθηση ελευθερίας … Πολύ νομίζουν ότι η βροχή φέρνει μόνο δυσκολίες. Η βροχή όμως είναι Θείο Δώρο … καθαρίζει πληγές, αναζωογονεί χώματα, αναδεικνύει μυρωδιές, ξεπλένει ενοχές και κρύβει δάκρυα στο πρόσωπο … Σε μαθαίνει να οδηγείς καλύτερα, να ελέγχεις φρένα, ιπποδύναμη, ταχύτητα … να καταλαβαίνεις την αξία των ήπιων αντιδράσεων και χειρισμών, να κάνεις ασυναίσθητα πολύπλοκους υπολογισμούς και να ενεργοποιείς το κέντρο των αντανακλαστικών σου … να εκπαιδεύεις δηλαδή τον εγκέφαλό σου και τις δεξιότητές σου. Η βροχή σου δημιουργεί σκέψεις, συναισθήματα και ανασύρει αναμνήσεις … όπως το κατέβα μέσα σε κατακλυσμό από την Πεντέλη με την γλυκιά φακιδομυτούλα πίσω στην σέλα σφιχτά κολλημένη πάνω μου, με το κολλητό μπλε δαντελωτό φόρεμα ... την Σουμέλα …

    Είναι καιρός να αγαπήσουμε ξανά την βροχή, αυτή θα φροντίσει να ανταποδώσει με τον δικό της τρόπο … Με κάθε στάλα όλο και περισσότερες σκέψεις για το άμεσο μέλλον … Το τοπίο και η αύρα του Νησιού φροντίζουν να τις ενισχύουν σε κάθε μέτρο της διαδρομής … σε κάθε στροφή …

    Περνώντας από διάφορες ταβέρνες και μέρη με "περιέργειες" μυρωδιές από τσίκνα στην ατμόσφαιρα, το στομάχι αρχίζει τις διαμαρτυρίες. Από εχθές μόνο με τις μπανάνες, τι να σου κάνει και αυτό … Ψάχνω κάτι που μη μυρίζει πολύ τουριστίλα. Στην περιοχή της ‘Ίμπρου βλέπω ένα γωνιακό μαγαζάκι με τραπέζια έξω, έρημο … Μέσα υπάρχει φως. Πλησιάζω και από το παράθυρο υπάρχει μόνο ένας παππούς μέσα ξαπλωμένος σε κάτι σαν ντιβανομπάουλο … Ήταν μαγαζί όμως … Πόσο θα ήθελα να έπινα μια ρακί εκεί … προτίμησα όμως να μην ενοχλήσω ... ή ίσως τελικά θα έπρεπε ?
    Πιο κάτω σταματώ πάλι σε έρημο μαγαζί. Από αυτά με τις μουριές με την βαριά σκιά το καλοκαίρι … Είχαν τσιγαριαστό αρνί … οκ … δεν είναι κατσίκι αλλά ευκαιρία να το δοκιμάσουμε και αυτό. Φυσικά το κρασί δικό τους … από το κόκκινο που παραδόξως στην Κρήτη είναι καφέ … Πως και δεν έχουν σκεφτεί να κάνουν δική τους κατηγορία χρώματος κρασιού μου κάνει εντύπωση … Φαντάζομαι Κρητικό να δουλεύει σε εταιρεία χαλιών γνωστής φίρμας και να περιγράφει το κόκκινο χρώμα σύμφωνα με το χρώμα του κρασιού … Σουρεαλισμός χρωμάτων και χαλιών …
    Το κρασί – αναμενόμενο – Θεϊκό … το τσιγαριαστό πολύ πολύ νόστιμο … το τραπέζι έξω μια χαρά … Η βροχή να πέφτει, το ποτηράκι να γεμίζει τα μέσα μου με μια ευχάριστη αίσθηση ζεστασιάς, οι αισθητήρες του ουρανίσκου να χτυπάνε κόκκινο, η ησυχία λυτρωτική … Πληρώνω μετά από κάποια ώρα και φεύγοντας αναλογίζομαι πόσο απλή και όμορφη είναι η ζωή … πόσα λίγα και απλά μπορούν να σε κάνουν πλήρη και ευτυχισμένο … Με μια καλή παρέα δίπλα σου, δίπλα μου, ίσως εδώ γύρω να είναι και ο Παράδεισος … ίσως να είναι ντυμένη και στα άσπρα …

    Παίρνω τηλέφωνο τα παιδιά που είχα βρει στο καράβι με σκοπό να βρεθούμε και να πάμε μαζί στο λιμάνι.
    - Που είστε ? Πως είναι ο καιρός εκεί ? Εδώ καραβρέχει …
    - Εμείς είμαστε Κοντομάρι … με κοντομάνικα …

    Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος ήταν σε καλύτερα μοίρα ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3321.jpg‎   IMAG3324.jpg‎   IMAG3327.jpg‎  

  15. #75
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    18/02/2007
    Μηνύματα
    465
    Τελικά η Κρήτη είναι γεμάτη εύφορα οροπέδια … όπως της Ασκύφου. Μεταξύ Ίμπρου και Ασκύφου, δεξιά υπάρχει διασταύρωση προς Καλλικράτη. Στον αρχικό μου σχεδιασμό ήταν μέσα στις διαδρομές που είχα χαράξει … ότι και να γίνει κάποια στιγμή θα την κάνω … ότι και να συμβεί.

    Το κατέβα μέχρι και Χανιά αξέχαστο. Το πέρασμα μέσα από το χωριό Βρύσες μου αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν μπαίνω στον κεντρικό δρόμο για Χανιά αλλά ακολουθώ τον παλιό παράλληλο προς Νέο Χωριό. Ευτυχώς που έχουν φτιάξει τον νέο δρόμο ... έτσι έχουν αφήσει στην ησυχία της μια πανέμορφη διαδρομή μέχρι Νέο Χωριό. Φτάνω στο κέντρο του χωριού και νομίζω ότι είναι καιρός να βγάλω τα αδιάβροχα … ευκαιρία και για ένα τσιπουράκι.

    Δίπλα και απέναντι από την εκκλησία έχει ένα ήσυχο καφέ … Ο παππάς – μάλλον της ενορίας – απολαμβάνει το καφεδάκι του διαβάζοντας εφημερίδα, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων τουριστών έχει πιεί την μισή Heineken Κρήτης και εγώ έχω παραγγείλει ένα ταπεινό τσιπουράκι απολαμβάνοντας λίγο ήλιο …

    Δεν θέλει και πολύ, σε λίγα λεπτά έχω πιάσει κουβέντα με τον παπα-Μανώλη. Ότι είπαμε ήταν ενδιαφέρον και με νόημα. Για τον τόπο, τους ανθρώπους του, τα γύρω χωριά … Με ρώτησε πως βλέπω τα μέρη τους … τι να πρωτοπείς σε τέτοια ερώτηση … Η Κρήτη με μια κουβέντα είναι μια Ελλάδα από μόνη της …

    Από όλη την συζήτησή μας, στο μυαλό μου ρίζωσε μια κουβέντα του … “Όπως εγώ έβαλα ένα έξτρα ντεπόζιτο για να ανταπεξέλθει το παπί στην αποστολή του, έτσι και οι άνθρωποι, πρέπει να βάζουν εφόδια στα δύσκολα της ζωής τους … Και η Πίστη είναι από τα δυνατότερα εφόδια … όποια και εάν είναι αυτή” … να είσαι πάντα καλά παπα-Μανώλη μου, εσύ και η οικογένειά σου και όλοι όσοι αγαπάς …
    Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου για το κέρασμα … και του τσίπουρου … και της κουβέντας μας …
    Ο κόσμος μια σταλία, δεν ξέρεις ποτέ πότε θα έρθει η ώρα που το κέρασμα θα είναι δικό μου ...
    Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων Συνημμένες μικρογραφίες εικόνων IMAG3329.jpg‎   IMAG3335.jpg‎   IMAG3341.jpg‎  

Σελίδα 5 από 7 ΠρώτοΠρώτο 1234567 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. και να θες να κρυφτείς....
    από Gandalf dr685sm στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 12
    Τελευταίο μήνυμα: 20/11/2010, 00:53
  2. Απαντήσεις: 46
    Τελευταίο μήνυμα: 19/10/2010, 10:28
  3. Πώς να γίνετε, να νιώθετε και να δείχνετε νεότερος
    από koulis19 στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 15
    Τελευταίο μήνυμα: 15/05/2010, 18:44
  4. σαν να ξεχασαμε και τον...
    από devil's animal στο forum Καλημέρες κι ευχολόγια
    Απαντήσεις: 31
    Τελευταίο μήνυμα: 17/03/2008, 18:37

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF