Στην επομενη επισκεψη σου με τα νεα σου δεδωμενα ανεβα και αραδενα.
Στην επομενη επισκεψη σου με τα νεα σου δεδωμενα ανεβα και αραδενα.
καθε μερα ...νεα μερα.
Από το Νέο Χωριό η διαδρομή μέχρι Χανιά μέσω Στύλου και Μαλάξας έστω και από το χάρτη φαίνεται μια χαρά … και ήταν. Επιβεβαιώθηκε απλά ξανά ο κανόνας πως όποια διαδρομή και να ακολουθήσεις μέσα από τα χωριά του Νησιού, είναι αυτή που πρέπει … Στον Στύλο θυμάμαι τη γωνιά με τα μεγάλα δέντρα, τη ζηλευτή σκιά και δροσιά τα καλοκαίρια … τι θα γίνεται εκεί το κατακαλόκαιρο Θεέ μου … Μέχρι και Μαλάξα ωραίο, στρωτό στροφιλίκι με ωραία θέα στον κόλπο της Σούδας. Από Μαλάξα και έπειτα, η πόλη των Χανίων στα πόδια σου … αλλά με τέτοιο κατηφορικό στροφιλίκι πώς να έχεις το νου σου στην θέα ??
Με την είσοδό μου στο Παλιό Λιμάνι έχω ήδη την αίσθηση ότι το ταξίδι έχει τελειώσει. Περιπλάνηση ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μαγαζιά, ανθρώπους βιαστικούς, φανάρια και όλα όσα συνθέτουν το αστικό περιβάλλον, δεν είναι περιπλάνηση ή ταξίδι για εμένα … Θέλω να φύγω … Παρ’ όλα αυτά έναν καφέ πρωί πρωί στο Παλιό Λιμάνι θα τον ήθελα … τον είχα ήδη σχεδιάσει και σίγουρα θα το ευχαριστιόμουν εάν η απεργία δεν μου χάλαγε το πλάνο. Μου δίνει όμως ένα επιπλέον κίνητρο για αυτά που σκέφτομαι … είπαμε ο ξενοδόχος ΚΑΙ ξέρει ΚΑΙ τον εμπιστευόμαστε …
Τηλέφωνο στα παιδιά με τις δίτροχες Ιταλίδες και σύντομα από κοινού βόλτα στους τάφους των Βενιζέλων. Ο καφές με θέα τη πόλη από ψηλά ήταν ότι έπρεπε. Ανταλλαγή πληροφοριών για διάφορα θέματα και πειράγματα ήταν στην ημερήσια διάταξη … Λέμε διάφορα που μου βάζουν και άλλα στο μυαλό μου … Πόσα να αντέξει το ρημάδι … ?? … Π.χ. να μην ξεχάσω όταν επιστρέψω να βρω περισσότερες σχετικές πληροφορίες για τα Μάταλα … και για άλλα πολλά μέρη που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον …
Φτάνουμε στο καράβι περίπου μισή ώρα πριν το σφύριγμα … Όσες φορές έχω βρεθεί σε λιμάνια ή αεροδρόμια, μια άγρια χαρά μου δημιουργεί μια ταραχή, μια ανυπομονησία … Αυτό το ταξίδι προς το Μαντρί είμαι σίγουρος ότι θα είναι από τα καλύτερα … Όταν έχεις καλή παρέα, έτσι είναι …
Ο πάπιος στέκεται ανάμεσα σε Ιταλίδες καλλονές με πολλαπλάσια κυβικά … μάγκας και χωρίς να ζηλεύει πολλά …
Είμαι πλημμυρισμένος από εικόνες – αισθήματα – σκέψεις - αναμνήσεις - χαρά … αισθάνομαι γεμάτος και ταυτόχρονα πως κάτι μου λείπει … Υπάρχουν εκκρεμότητες που με βασανίζουν … Η Κερά η Καρδιώτισσα … το δημιούργημα της Πλάσης, με τα άσπρα … Κοίτα να δεις που και τα δυό έχουν σχέση με την καρδιά …
Κρήτη είσαι μεγάλη πλανεύτρα … να το ξέρεις …
Συνεχίζεται ….
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 01/06/2017 στις 06:44.
Ποσα ηταν τα χλμ βρε βρασιδα???Και στην αλλη με υγεια
Ας γινω γραφικος και κουραστικος.Δε με νοιαζει.Παλι μπραβο.
καθε μερα ...νεα μερα.
Έχουν περάσει σχεδόν δυό εβδομάδες που το καράβι έδεσε στο μεγάλο λιμάνι … και από τότε είμαι τόσο κουρασμένος μέσα μου... Αυτό το Μαντρί με σκοτώνει σιγά σιγά … Τι δουλειά έχω εδώ πέρα …? Αφού αναπνέω και ζω εκεί πάνω … στα μέρη που με κοιτούν με μάτι καχύποπτο, με δυσπιστία και θαυμασμό συνάμα … Αυτός για να έφτασε εδώ πάνω με αυτό το ρημάδι είναι «δικός μας» … και τα μάτια το λένε δυνατά, το φωνάζουν … γιατί από αυτά δεν κρύφτηκε κανείς …
Τι τα θες ρε Βρας … θύματα του πεπρωμένου μας είμαστε, ενός πεπρωμένου που λίγο οι άλλοι, λίγο ο εαυτός μας, από την ώρα που πήρε πνοή η ύπαρξή μας, όλα γράφτηκαν σε ένα τεφτέρι που κουβαλάμε στην κωλότσεπη … Όμως τα τεφτέρια είναι για να γράφονται ξανά … και ξανά … Στην μια κωλότσεπη το τεφτέρι και στην άλλη η γομολάστιχα … γιατί το πεπρωμένο είναι γραμμένο με μολύβι και όχι με μελάνι ανεξίτηλο …Και η γαμημένη η γομολάστιχα μπορεί και τα σβήνει όλα … όλα όμως … Αρκεί να την κρατήσεις με το χέρι το καλό … αυτό που δεν τρέμει … αυτό που μπορεί και κρατά την σκανδάλη με θάρρος … αρκεί να γίνεις «κωλόπαιδο» και με θράσος να σηκωθείς πάλι όρθιος … έτσι για το γαμώτο, την «αλητεία» … Την ποτίζεις με τσικουδιά από απόσταγμα τσαμπιών μαζεμένα με μεράκι, την μαλακώνεις με λύρες και στίχους που εξυμνούν τον έρωτα, την θεριεύεις με χορό πεντοζάλη … και δεν καταλαβαίνει Χριστό … τα σβήνει όλα … με μια κίνηση, χωρίς πολλά παρακάλια και θρήνους … γιατί και οι θρήνοι κάποτε τελειώνουν …
Προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη σε σχεδόν τρεις μέρες … Μου είναι δύσκολο να αποδεχθώ κάποια πράγματα αλλά κανείς δεν μπορεί να πλανέψει τον προσωπικό του δικαστή, τουλάχιστον όχι για πολύ …
Τρείς μέρες ανακατεμένες με θάλασσα, με βουνά, με απίστευτο οξυγόνο, με ονειρικές διαδρομές, σε εδάφη που δεν σηκώνουν πολλούς τσαμπουκάδες … Τρεις μέρες σε ένα συνεχές κυνήγι των κρυμμένων της ψυχής για 1,250 περίπου χιλιόμετρα … τόσο λίγα και ταυτόχρονα τόσο πολλά.
Στην Πελοπόννησο ήρθε η κάθαρση … Στην Κρήτη όμως ήρθε η Ανάσταση … Φούσκωσαν ξανά τα πνευμόνια από οξυγόνο που μεταφέρει ζωή, κύλισε στις φλέβες αίμα ζεστό και στο στομάχι νέκταρ κόκκινου κρασιού που θυμίζει άλλες εποχές… Γέμισαν τα μάτια με εικόνες από αυτές που λες αξίζει να πεθάνω για να τις προστατέψω, με εικόνες που σε κάνουν να αναστενάζεις και να τρέμουν τα γόνατά σου … Τα αυτιά γλυκάθηκαν με ήχους από παραδοσιακό βιολί αλλά και ήχους ηλεκτρικής κιθάρας αλλωνών ρυθμών … Ανταλλάχθηκαν ματιές που συναντήθηκαν μέσα σε βροχή από νότες και έδωσαν ή προσπάθησαν να δώσουν υποσχέσεις … από αυτές που ο άλλος θα τηρήσει στο ακέραιο ... έστω και για λίγο … όσο χρειάζεται για να αισθανθεί η καρδιά τα ξεχασμένα … Το σώμα ποτίστηκε με αλκοόλ, τόσο όσο χρειάζεται η ψυχή για να ανοίξει τα παράθυρά της στο σύμπαν, να μπει αέρας που διώχνει την σκόνη …
Σώμα και ψυχή χάθηκαν μέσα σε αυτό το Νησί … και δεν μπορείς να αρχίσεις να ανακαλύπτεις τον αληθινό σου εαυτό εάν δεν χαθείς πρώτα … και σε αυτό το Νησί "χάνεσαι" εύκολα …
... συνεχίζεται ...
Και στο επόμενο εύχομαι με υγεία ταξίδι σου, όπου σε οδηγήσει η ψυχή σου
Μη σου μπαίνουν ιδέες για δυκάβαλα ταξίδια γιατί κατά τη γνώμη μου δεν θα τα απολαύσεις το ίδιο. Τώρα για διαφορετικό μηχανάκι εσύ ξέρεις, αλλά θα πρέπει να δεις πως θα το ρυθμίσεις με την αυτονομία.
Ευχαριστούμε για τη διαφήμιση που έκανες στη Κρήτη
Οι ξενοδόχοι και μαγαζάτορες θα πρέπει να σου δώσουν μια γενναία προμήθεια από τα κέρδη της φετινής σεζόν ;P
Να σου θυμίσω ότι και με το παπί είχες την ίδια γνώμη ... δεν θα το απολαύσω ...Δημοσιεύθηκε αρχικά από nikma
Είμαι σίγουρος ότι η Καρδιώτισσα θα βάλει το Χέρι Της και εάν και εφ' όσον .... η συνεπιβάτης θα είναι η κατάλληλη ...
Οι επαγγελματίες του Νησιού έχουν τον Παράδεισο στα πόδια τους ... τι να τους κάνει ένας ταλαίπωρος φτωχός αλλά τίμιος ονειροπόλος πάνω σε ένα ρημάδι ...
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 02/06/2017 στις 01:22.
Μέσα σε τρεις μέρες για ακόμη μια φορά κατάλαβα το πόσο λίγοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της Φύσης και μέσα στο Σύμπαν. Η Κρήτη μια σταλιά σε έναν τόσο δα πλανήτη. Μια ξέρα μέσα σε μια λιμνοθάλασσα … αλλά ευλογημένη … Κι όμως αυτή την ξέρα θέλεις άπειρες ζωές για να τη γυρίσεις … για να ανακαλύψεις τις κρυμμένες αλλά και τις φανερές της ομορφιές. Και οι φανερές είναι αυτές που δεν διακρίνονται εύκολα … γιατί η αλαζονεία, η ματαιοδοξία, ο θυμός, η μικρότητα της ψυχής που κυριαρχεί στη ζωή μας, πέπλο βαρύ και σκοτεινό ακόμη και στις πιο ηλιόλουστες ημέρες …
Πρόλαβα και έριξα φευγαλέες ματιές σε μέρη που όσο και εάν καθόμουν δύσκολα θα μπορούσα να κατανοήσω … Πέρασα από χωριουδάκια με καφενεία όπως του βίντεο κλιπ με το τραγούδι “Να σταθώ στα πόδια μου” … ήθελα να σταματήσω, να μπω μέσα και να πιώ ένα ποτήρι γνήσιο κρασί … έτσι, στα βουβά … το πολύ ίσως μια “καλημέρα” … Κιότεψα όμως … δεν αισθανόμουν έτοιμος, ούτε άξιος να αντικρίσω βλέμματα που καίνε … κάλπικος ανάμεσα σε γνήσιους …
Πέρασα από φαράγγια άγρια, από αυτά όμως που καλοδέχονται τους ανθρώπους που ψάχνονται και προσπαθούν να κατανοήσουν … από αυτά που ανταμείβουν τον ιδρώτα του περιπατητή με φωνές και αντίλαλους απόκοσμους, φωνές που μόνο η καρδιά μπορεί να ακούσει … Φαράγγια που έχουν τις πόρτες πάντα ανοικτές … Αυτό το έβαλα καλά στο νου μου …
Είδα σχεδόν παντού ηλικιωμένους σε μικρές παρέες να κάθονται στα πεζούλια έξω από τις αυλές τους … να παρακολουθούν όσους περνούσαν από τα μέρη τους και τη ζωή που έσερναν μαζί τους, με ματιές γεμάτες στοχασμό και σοφία … Μια σοφία που όμως δεν γνωρίζουν ότι κατέχουν … μια σοφία που σε αυτά τα μέρη τη θεωρούν αυτονόητη … Μια σοφία που εκφράζεται με στίχους και λύρα … και τσούγκρισμα ποτηριών … Αυτές οι μικρές διάσπαρτες παρέες σε όλο το Νησί ήταν από τις πιο συγκινητικές εικόνες που τάραξαν το μυαλό … Θυμήθηκα παιδικά χρόνια με αντίστοιχες εικόνες, χρόνια ανέμελα και αθώα … Τότε που οι λέξεις προδοσία – εκδίκηση – μίσος ήταν άγνωστες … Οι κατάρες ήταν ακούσματα μόνο σε παραμύθια, από μάγισσες που στο τέλος πλήρωναν χωρίς έλεος τα πεπραγμένα τους … Ο ξενοδόχος όμως ξέρει και τη ζωή να κουμαντάρει και να τη γυρίζει όπως και όταν πρέπει στα δίκαια … Αλλιώς δεν θα υπήρχε ελπίδα και καμία τύχη επιβίωσης αυτού του πλανήτη …
Ανέβηκα βουνά που μέσα στην ερημιά ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος … Βουνά που έχουν ποτιστεί με αίμα για πάθος ελευθερίας, ανεξαρτησίας … βουνά που θέλεις μια και δυό και τρεις ζωές να τα περπατήσεις όπως τους αξίζει … Άφησα όμως εκκρεμότητες … μονοπάτια χωμάτινα που η ταπεινή πάπια έκανε πίσω … Χωμάτινα μονοπάτια που όπου και αν οδηγούν είναι σίγουρα καλά …
Οδήγησα στη βροχή ανάμεσα σε καταπληκτικά τοπία … Τι συγκλονιστικό να οδηγάς και ταυτόχρονα να ξεπλένεις ενοχές … Ενοχές με ύπουλη τέχνη ριζωμένες στα βαθειά, ενοχές που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν σκοπούς άλλων ανθρώπων … σκοπούς όχι πάντα καλοπροαίρετους …
Είδα ότι έχω πολύ περισσότερα από ότι χρειάζομαι … και κατάλαβα ότι στην ουσία δεν έχω αυτά που πράγματι χρειάζομαι … Αυτά τα λίγα που αρκούνται σε μια καλή κουβέντα και ένα χάδι στα μαλλιά …
Κατάλαβα πως όταν όλα καταρρέουν γύρω σου, αυτό είναι λύτρωση … απλά τα πάντα έρχονται στη θέση τους, εκεί που έπρεπε να ήταν απαρχής … Πίσω από τα σύννεφα ο ήλιος θα λάμπει πάντα … και ο ήλιος είναι απείρως δυνατότερος από τις πρόσκαιρες συννεφιές, που ποτέ δεν είναι μόνιμες, που και αυτές καλώς υπάρχουν …
Είδα και οδήγησα ανάμεσα σε τεράστιους ελαιώνες … μια απέραντη θάλασσα από πράσινο της ελιάς. Ο μεγαλύτερος ίσως θησαυρός του Νησιού … Περιποιημένα κτήματα από νοικοκυραίους που σέβονται παραδόσεις και μοχθούν για αξιοπρέπεια … Πώς να μην σεβαστείς αυτόν το λαό και τον τόπο του …
Μπήκα σε μοναστήρια που τα μάτια βούρκωσαν πριν ακόμα διαβώ το προαύλιο … Ένιωσα την ανατριχίλα της Πίστης τόσο σε Θεό όσο και σε ανθρώπους … ακόμα και όταν η προδοσία και η αχαριστία κυλά στο αίμα τους … Αρκεί να κατανοήσεις τους λόγους που εξυπηρετούν και από που προέρχονται αυτά τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά ... Με βαθιά την πεποίθηση όμως ότι κανείς δεν γεννιέται κακός και σκατόψυχος άνθρωπος ... Ακόμα και σε αυτή την κατρακύλα, η Δύναμη πάντα δίνει χρόνο και ευκαιρίες για αναθεωρήσεις ζωής και επανορθώσεις ...
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 02/06/2017 στις 21:22.
Οδήγησα σε δρόμους που η αδρεναλίνη έφυγε πάνω από τα όρια … Το Νησί γεμάτο απίστευτες στροφές … από αυτές που χαρίζουν συγκίνηση χωρίς φραγμούς … Σε διαδρομές που στο τέλος τους θέλεις να γυρίσεις πίσω, να τις κάνεις από την αρχή … να λιώσεις λάστιχο από άγρια χαρά …
Ήπια γνήσιο κρασί που προκαλεί ευχάριστα όλες τις αισθήσεις, που ελευθερώνει μυαλό και συναισθήματα …
Έζησα στιγμές σε μέρη που το ’60 και ΄70 έγινε από νέους, μια ανθρώπινη επανάσταση κουλτούρας και στάσης ζωής που επηρέασε όλον τον πλανήτη … Στιγμές με απίστευτη μουσική, χορό, χαρούμενους ανθρώπους … με βαθύ ερωτισμό …
Είδα χωριά που αφήνεις τα πιτσιρίκια σου να παίζουν τα καλοκαίρια από το πρωί έως το βράδυ χωρίς να νοιάζεσαι που είναι και τι κάνουν, εάν πεινούν, εάν διψούν … θα είναι σίγουρα χορτάτα από παιχνίδι, χαρά, ανεμελιά … Με πλατείες γεμάτες με τραπεζάκια που κάθε μια παρέα και ένας λόγος να κεράσεις ένα ποτήρι και να πιείς άλλα δυό ακούγοντας ιστορίες που κάνουν τη φαντασία να καλπάζει … να αναρωτιέσαι για σημαντικά που αφορούν τη ζωή και την ύπαρξη …
Είδα διάσπαρτες εκκλησιές στην μέση του πουθενά … Με κάποιο χωμάτινο ίσως θα έβλεπα περισσότερες … Εκκλησιές μοναδικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού … Βλέπεις μια εκκλησιά σε φωτογραφία και αμέσως λες … αυτή είναι από την Κρήτη …
Δοκίμασα γεύσεις που είχα ξεχάσει … Χοχλιούς που με πόνο ψυχής δεν ζήτησα δεύτερο πιάτο …
Ένιωσα γνήσια ανθρώπινη φιλοξενία και υπερηφάνεια για την καταγωγή … Ένα ποτήρι κρασί ζήτησα σαν πελάτης και πήρα δωρεάν υπέροχες αναμνήσεις για όσο μου είναι ακόμα γραφτό να θυμάμαι και να αναπνέω … Και τα πήρα νιώθοντας ότι δίνονται μέσα από την καρδιά τους … και αυτό ακριβώς είναι που μετρά …
Είδα πως είναι να γλεντάς και να είσαι χαρούμενος … Είδα την ορμή της ψυχής που σου βγάζουν χοροί πολεμιστών … τι κι αν τους χορεύουν και θηλυκά … Η ψυχή ούτως ή άλλως είναι γένους θηλυκού …
Θυμήθηκα πως είναι να τρέμουν τα γόνατα με αυτό που τα μάτια βλέπουν …
Είδα γωνιές με βαριά ιστορία …. Με ιστορία που δύσκολα αντέχουν άλλοι τόποι … Ίσως γιατί το βάρος της ιστορικής ευθύνης πέφτει πολύ για τους ώμους τους … Όχι όμως σε αυτά τα μέρη … Εκεί ένιωσα πόσο δύσκολο είναι να σταθείς στο ύψος αυτής της ευθύνης …
Κάποιες φορές κάθισα σε απόμερες γωνιές με σκιά να πιώ μια γουλιά νερό, να λαδώσω αλυσίδα και να βρω ευκαιρία να χαζέψω ουρανό, θάλασσα και γη από ψηλά … Αναρωτιόμουν τι έχει αυτό το μέρος που δεν έχουν τα άλλα … Ίσως με την πρώτη ματιά δεν φανούν πολλές διαφορές με άλλα πανέμορφα μέρη της Ελλάδας μας. Την διαφορά θα την δεις μόλις κλείσεις τα μάτια του προσώπου και ανοίξεις τα μάτια της καρδιάς … εκεί θα δεις πράματα που αξίζει να ματώσεις … Αρκεί να θέλεις, να είσαι έτοιμος να αντέξεις …
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 02/06/2017 στις 12:14.
Άφησα εκκρεμότητες και υποσχέσεις ... τόσο στον εαυτό μου όσο και σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο … Ο βροχερός καιρός πράγματι μου έκανε μεγάλη χάρη που δεν με άφησε να ολοκληρώσω τις διαδρομές μου στα Χανιά … Μου είπε ολοκάθαρα τα πως και τα γιατί τα επόμενα ταξίδια είναι τα καλύτερα … Όπως φαίνεται, ο "ξενοδόχος" δεν θα σταματήσει να μας ταράζει μέχρι να κλείσουμε τα μάτιας μας ...
Πολλές φορές μου είναι πολύ δύσκολο να βρω κατάλληλες λέξεις να περιγράψω στιγμές, σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα που αφορούν ταξίδια μου, χωρίς να εκθέσω άδικα ανθρώπους ή απερίσκεπτα να εκτεθώ. Όπως την διαμονή μου σε διάφορα μέρη. Π.χ. τόσα χρόνια έχω γυρίσει πάμπολα κάμπινγκ σε όλες σχεδόν τις περιοχές τις Ελλάδας … Όμως στο κάμπινγκ στο Κουτσουνάρι η εμπειρία μου αυτή ανέβηκε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Οι άνθρωποι με σκλάβωσαν … Κάποτε τα πράγματα πρέπει να αρχίσουμε να τα λέμε με το όνομά τους και να αποδίδονται αυτά που τους αξίζουν … και αυτός ο προορισμός είναι ένας προορισμός που πράγματι αξίζει … Παραλία – εγκαταστάσεις – φιλοξενία –τριγύρω διαδρομές για περιηγήσεις … Ότι πρέπει ακόμα και για οργανωμένα μεγάλα meeting μοτοσικλετιστών ή άλλων ομάδων που έχουν φάει την ίδια πετριά στο κεφάλι … Κάτι μου λέει ότι θα ξαναβρεθώ εκεί ... ίσως όχι μόνος μου …
Για ακόμη μια φορά ο πάπιος με υπηρέτησε και μου ανταπόδωσε την φροντίδα που από την πρώτη μέρα του έδωσα … Τι συγκλονιστικό να βλέπεις την διαφορά μεταξύ ανθρώπων και υλικών πραγμάτων όταν γίνονται συγκρίσεις που αφορούν προσφορές και ανταποδώσεις … Οι άνθρωποι έχουν ένα και μοναδικό χαώδες προβάδισμα, που αλλού … στην αχαριστία …. το δεύτερο μεγαλύτερο αμάρτημα μετά την εκ προθέσεως δολοφονία … Φαντάσου να μπουν στη σύγκριση και τα αγνά πλάσματα της φύσης, τα ζώα …
Από τις σπάνιες φορές που νιώθω τόσο γεμάτος μετά από ένα ταξίδι … Σίγουρα όλα τα προηγούμενα κάτι μου έδωσαν … κάτι μου έμαθαν … κάπως πήγαν την ψυχή μου λίγο παραπέρα … Σε αυτό όμως όλα ήταν διαφορετικά … Ίσως γιατί μεγαλώνω ? … ίσως γιατί κάποια στιγμή περνώντας και στην απέναντι όχθη το νόημα της ζωής πήρε άλλη μορφή και ουσία ? ίσως γιατί όταν η καρδιά έχει ματώσει, τα μάτια έχουν άλλους ορίζοντες ? Τελικά η καρδιά έμαθε κάτι που δεν ήξερε ακόμα ? Είδε πράγματα κρυμμένα ?
Βαριά η ευθύνη του κάθε απολογισμού που συμπληρώνει το τεφτέρι που είναι στην κωλότσεπη … Πρέπει η γραμμή που από κάτω γράφει το αποτέλεσμα να είναι δίκαιο, ακριβές, κατανοητό, να έχει κάτι να πει με ουσία … να έχουν κερδηθεί έπαθλα ζωής που να αξίζει να μπουν στο ράφι … Να μην έχει λόγους η γαμημένη γομολάστιχα να σβήσει …
Τι έχασα ? Ένα ζευγάρι γάντια – ένα σφυρί – ένα κινητό που χαροπάλευε ούτως ή άλλως … Τι κέρδισα ? … όπως μου είπε ένα αγαπημένο πρόσωπο εχθές : “Βρας χαίρομαι που ξανασυστηνόμαστε” … Βαρύ και συνάμα λυτρωτικό να ξανασυστήνεσαι … ειδικά με τον εαυτό σου … Α ρε Βρας … πόσα έχεις να μάθεις ακόμα …
Κάπου εδώ το ταξίδι μου στον Νότιο Παράδεισο της Ελλάδας τελειώνει … Προσωρινά όμως … γιατί οι υποσχέσεις δίνονται μόνο για να τηρούνται …
Ήδη ταξιδεύω κάπου Δυτικά από τα Λευκά όρη … σε διαδρομή γαμάτη … με στροφές και αδρεναλίνη στα κόκκινα … με προορισμό σκιερή γωνιά που προσφέρει αυτό το κρασί με το «περίεργο» κόκκινο χρώμα και χοχλιούς μπουμπουριστούς … Και ίσως με παρέα που της πάνε τα άσπρα …
Καλούς και φωτισμένους δρόμους αδέρφια …
Αγαπημένο και "αφιερωμένο" ....https://www.youtube.com/watch?v=pgaGCJfCHjU
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 02/06/2017 στις 12:16.
... επειδή δεν κολλά ύπνος τέτοιες βραδυές ...
https://www.youtube.com/watch?v=1Qv1bOgBcck
Γέμισες μπαταρίες φούλ απ' ότι κατάλαβα. Καλές βόλτες νάχεις!
vardis
Βρας να το κοιτάξεις αυτό. Πνευματικά ταξίδια και κάθαρση και τηλεοπτική σαβούρα (καίτοι παρωδία) δεν κολλάει.
πανάθεμά σε έχω να φάω σωστούς χοχλιούς δυό χρόνια...
... δεν ξέρεις από τέχνη ...
Τελευταία τροποποίηση από Vrasidas; 02/06/2017 στις 15:20.
Τιμη μας.Και σε ευχαρηστουμε γ τ καλα σου λογια.
καθε μερα ...νεα μερα.
Είσαι ωραίος και το έχεις με το γράψιμο,καλά έκανες και άφησες εκρεμότητες,αφορμές για καινούργια ταξίδια της ψυχής και του σώματος.
Στα επόμενα λοιπόν,σ ευχαριστώ που το μοιράστηκες !
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση