Τρίτη βράδυ:
-Έλα ρε, τι κάνετε; Λοιπόν, την Πέμπτη είναι αργία, την Παρασκευή με στέλνουν αναγκαστικά off - έχω λένε πολλές υπερωρίες, οπότε λέω μήπως σας επισκεφτώ... Ξέρω τόσα χρόνια λέω θα έρθω, λέω μήπως το κάνω επιτέλους. Βολεύει;
- Α! Κι εγώ έχω όλη την εβδομάδα άδεια ρε αξά, βολεύει!
- Καλά, δεν ξέρω σίγουρα, θα σου πω αύριο...
Τετάρτη βράδυ:
- Έλα ρε, δεν ξέρω ακόμα τελικά... Έχει και σκατά καιρό, βρέχει...
- Έλα ρε, εμείς εδώ έχουμε λιακάδα! Αύριο θα κάνουμε BBQ στον κήπο! Άντε έλα, θα σε περιμένουμε!
- Καλά, κάτσε να δω πως θα ξημερώσει...
Πέμπτη:
Ξυπνάω πρωί, ανοίγω παντζούρια. Μαυρίλα έξω, σύννεφα. Έχοντας μπουχτίσει με τη δουλειά και την καθημερινότητα περίμενα πως και πως την ευκαιρία από κανένα "long weekend" να ξεσκάσω. Αλλά ο κωλόκαιρος... Όποτε είμαι κλεισμένος στο γραφείο, έξω λιακάδα και χαρά θεού, όποτε έχω λίγο χρόνο ξεπετάγεται ο Μέρφυς από το πουθενά. Μαδαφάκα...
Η ώρα περνάει. Είμαι ακόμα στο κρεβάτι και κοιτάζω έξω από το παράθυρο απογοητευμένος. Σαν απόγευμα φθινοπώρου... Δεν είναι γραφτό σκέφτομαι.