Λ. Μεσογείων, δεξιά λωρίδα προς Αθήνα κατακαλόκαιρο ... Πάνω στο σκούτερ, χαλαρή οδήγηση, κράνος jet στο κεφάλι ... και παγωτό χωνάκι με γεύση φυστίκι στο χέρι ... Ζωάρα κάνω ...

Στα παλιά Λαϊνια πιάνει πορτοκαλί και το προπορευόμενο αμάξι ενώ πέρναγε άνετα κόβει απότομα και σταματά ... Από δεξιά μου ακούω στριγκλιά από λάστιχο που τα έχει βάλει με Θεούς και άσφαλτο. Με προσπερνά φρεναριστό παπί με αναβάτη χτικιασμένο πιτσιρικά που προσπαθεί να προβάλει το εγώ του με περίεργο ντύσιμο, παράξενο μαλλί ... κράνος στο χέρι το οποίο κρατά ταυτόχρονα και τσιγάρο ...

Στριγκλίζοντας σταματά δίπλα μου και λίγο πίσω από το αμάξι που σταμάτησε απότομα, πίσω και δεξιά του ...
"Το γλιτώσαμε" σκέφτομαι ...

Ανοίγει η πόρτα του οδηγού και κατεβαίνει μια τύπισσα που με κοιτά με μίσος και αρχίζει να μου ρίχνει μπινελίκια ενώ εγώ γλύφω το παγωτό μου και την κοιτώ με απάθεια ... Τελειώνουν τα μπινελίκια και πιάνω κάτι για έναν νόμο 4000 και κάτι τέτοια ...

Μπαίνει στο αμάξι και με τσαντίλα φεύγει σπινάροντας ... Κοιτάζω δεξιά μου και βλέπω τον πιτσιρικά να με κοιτά με απόγνωση, με μάτια γουρλωμένα περιμένοντας μάπες και λοιπές ενέργειες κοινωνικού περιεχομένου ...

"Σου αρέσει το παγωτό με γεύση φυστίκι ρε μπαγάσα ?" του λέω με απάθεια ...